ตอนที่ 54 เกมที่ทำให้เธอลำบากใจ

ต๭นที่ 54 เกมที่ทำให้เธอลำบากใจ กับข้าวสองอย่างกับน้ำแกงอีกหนึ่งที่ร้อนระอุถูกยกขึ้นวางบนโต๊ะ ภัสกรณ์มองลงล่างอย่างไม่อยากจะพูดอะไรแม้แต่ตะเกียบก็ยังไม่ขยับ คิ้วหนาขมวดเข้าหากันขึ้น “นี่ก็คืออาหารกลางวันที่เธอทำให้ฉัน? นี่กินยังไง?” “หยิบตะเกียบขึ้นมากินไง! เจ้าคนเรื่องมาก!” นีรชาแอบพึมพำในใจ บนใบหน้ากลับยังคงทำได้เพียงเคารพนบนอบอยู่ดังเดิม “หากคุณไม่พอใจ อย่างนั้นฉันจะไปทำมาใหม่อีกชุดค่ะ” สายตาที่แหลมคมของภัสกรณ์จ้องเขม็งไปที่นีรชา “กับข้าวทำได้จืดชืดไร้รสชาติ นี่เธอไม่พอใจฉันใช่ไหม?” “เปล่าค่ะๆ ฉันก็แค่เรียนทำเมนูอาหารใหม่ไม่ค่อยราบรื่นนัก เวลาก็ค่อนข้างกระชั้นชิดเข้ามาแล้ว” นีรชาขอโทษอย่างไม่ออกความคิดเห็นอะไร อดทน! อดทน! เธอเตือนตัวเองเอาไว้ในใจ “ฉันไม่มีความอยากกินอาหาร เธอไปทำเกี๊ยวน้ำมากินหน่อย เรียนนวดแป้งมาตลอดครึ่งเช้า คงจะทำได้แล้วนะ?” ในห้องครัวขนาดใหญ่ นีรชานวดแป้งจนฝ่ามือปวดระบม เปลืองแรงอย่างมหาศาลถึงทำเกี๊ยวออกมาได้สำเร็จ สุดท้ายเกี๊ยวถูกยกขึ้นวางบนโต๊ะ ภัสกรณ์เพียงแค่มองอย่างเกียจคร้านอยู่ครู่หนึ่ง ไม่ลองชิมเลยด้วยซ้ำ “ฉันรอนานเกินไป หมดความสนใจกับเกี๊ยวแล้ว ยังไงก็กินข้าวผัดก็แล้วกัน!” นีรชาทั้งน้อยใจทั้งโมโห แต่ก็ไม่รู้ว่าจะทำอย่างไร ได้แต่นำเกี๊ยวกลับไปยังห้องครัวแล้วทำข้าวผัดให้เขาอีกครั้ง การทำให้นีรชาลำบากใจดูเหมือนจะกลายเป็นความสุข ความเพลิดเพลินของภัสกรณ์ไปเสียแล้ว ตอนนี้เขาไม่ได้ใช้ความรุนแรงกับเธออีกต่อไป กลับรักในการจู้จี้กับฝีมือการทำอาหารของเธอ จุกจิกกับท่าทีของเธอ กระทั่งแม้แต่เสื้อผ้าที่เธอสวมไม่พอดีตัว ล้วนกลายเป็นสิ่งจับผิดที่เขานำมาดูถูกหัวเราะเยาะอย่างไม่ไว้หน้า ตอนนี้นีรชากลัวการเข้าห้องครัวไปโดยสิ้นเชิง ทั้งหมดนี้ภัสกรณ์จงใจทำให้เธอลำบากใจอย่างแน่นอน เช่นตอนเที่ยงพูดว่ามื้อเย็นอยากกินเนื้อวัว นีรชากลัวจะถูกเขาจ้องจับผิด จึงทำทุกอย่างออกมาอย่างละชุด ทั้งผัด ตุ๋นน้ำแดง ตุ๋นน้ำซุป กระทั่งตอนเย็นใกล้จะทำเสร็จ ภัสกรณ์กลับพูดด้วยท่าทีหมดความสนใจออกมาอีกว่า “วันนี้ไม่กินเนื้อวัวแล้ว เปลี่ยนเป็นกินเนื้อแกะก็แล้วกัน!” นีรชาได้แต่ทำใหม่อีกครั้ง ดังนั้นก็จะพลาดเวลาอาหารปกติไปโดยปริยาย ภัสกรณ์จึงได้พูดเย็นๆออกมาอีกหนึ่งประโยค “เธอนับวันยิ่งโง่ขึ้นทุกที ฉันกำลังคิดทบทวนว่าจะออกค่าผ่าตัดให้พ่อของเธอดีไหม” เขาพูดอย่างอื่นไม่เป็นอะไร นีรชากลัวก็คือเขาพูดคำนี้ออกมา เพียงแค่ได้ยินภัสกรณ์พูดเช่นนี้ สมองน้อยๆที่ดื้อรั้นของเธอก็ร่วงตกลงมา พูดด้วยเสียงที่แผ่วเบาอึกๆอักๆราวกับพวกยุงและแมลงวันว่า “คราวหน้าจะไม่เป็นแบบนี้แล้วค่ะ” ภัสกรณ์เลิกหัวคิ้วขึ้น ไม่มองเธอแม้แต่น้อย กลับนำซุปเนื้อแกะที่เธอทำดื่มจนเรียบ ตั้งครรภ์ได้สามเดือนแล้ว ท้องของนีรชาเริ่มมีความนูนขึ้นมาเล็กน้อย แต่ว่าเธอเป็นคนผอม ทั้งยังสวมเสื้อแบบหลวมๆสบายๆ ดูร่องรอยของคนท้องไม่ออกเลยแม้แต่น้อย ลูกก็ช่างว่านอนสอนง่าย ตอนนี้ความอยากอาหารของนีรชามีมากเป็นพิเศษ ทุกวันก็ง่วงเหงาหาวนอนเป็นอย่างยิ่ง ถูกภัสกรณ์กระทำซ้ำไปซ้ำมาเช่นนี้ เธอจะรับมือไม่ไหวแล้วจริงๆ แต่ภัสกรณ์ดูเหมือนจะติดการเล่น “ทำให้นีรชาลำบากใจ” เกมนี้เข้าเสียแล้ว บ่อยครั้งที่แม้แต่บริษัทก็ไม่ยอมไป ตั้งใจอยู่บ้านจ้องดูเธอทำงานบ้านโดยเฉพาะ และยังมักจะจัดเตรียมเรื่องที่แปลกประหลาดยากแก่การเข้าใจให้เธอทำอยู่บ่อยๆ นีรชารู้สึกว่าพื้นในห้องรับแขกหากเช็ดอีกก็คงสามารถเช็ดเอาความสว่างไสวของเพชรออกมาได้แล้ว ภัสกรณ์มักจะเอ่ยประโยคหนึ่งออกมาอย่างสบายๆ แต่นีรชากลับต้องยุ่งอยู่กับการทำงานทั้งวัน ตกดึกลากสังขารที่เหนื่อยล้ามาทั้งวันขึ้นเตียง ไม่ทันได้คิดอะไร ก็เข้าสู่โลกแห่งความฝันไปในทันที ผ่านไปสองวัน ภัสกรณ์สั่งให้นีรชาเปลี่ยนผ้าปูที่นอนและปลอกผ้านวมทั้งหมดที่อยู่ในบ้าน ทั้งๆที่มีเครื่องซักผ้าระดับสูงมากอยู่ แต่กลับไม่ใช้ จะต้องให้นีรชาใช้มือซักให้ได้ นีรชาม้วนแขนเสื้อขึ้น มือเล็กๆที่เริ่มหยาบเล็กน้อยทั้งสองข้างถูขยี้ผ้าปูที่นอนและปลอกผ้านวมผืนใหญ่ ในอ่างอาบน้ำขนาดใหญ่ใส่น้ำลงไปเต็มอ่าง จากนั้นก็ค่อยโยนปลอกผ้านวมลงไปล้างทำความสะอาด ก้มลงไปถูขยี้ที่ด้านข้างอ่างอาบน้ำ กระทั่งซักเสร็จก็บิดให้แห้ง เสื้อผ้าทั้งตัวของตนเองก็เปียกชุ่มไปหมดเช่นเดียวกัน