ตอนที่ 73 สไตล์คนเรียบร้อย

ต๭นที่ 73 สไตล์คนเรียบร้อย “ นีรชา ขึ้นรถ ” ภัสกรณ์เปิดประตูรถให้นีรชา ยากที่เขาจะมีช่วงเวลาที่นุ่มนวล นีรชาประหลาดใจจึงมองไปที่เขา วันนี้ผู้ชายคนนี้ถูกช็อกอะไรมา ? ยกขาทั้งสองขึ้นบนรถ นั่งลงแป๊บเดียว กระดูกสะโพกที่เจ็บปวดทำให้นีรชาร้องออกมา “ เป็นอะไร ? ” ภัสกรณ์หันไปมองเธอ เสียงดูตกใจ “ ไม่เป็นอะไร เมื่อสักครู่พนักงานผลักฉันล้ม ” นีรชาพูดเบี่ยงประเด็นไป ถึงแม้ว่าล้มลง แต่นอกจากกระดูกสะโพกที่เจ็บเล็กน้อย ท้องไม่ได้เจ็บอะไร ลูกไม่เป็นไร เธอไม่อยากจะให้เป็นเรื่องใหญ่ ภัสกรณ์หยุดชะงักไปสักพัก ชำเลืองมองท้องของนีรชา : “ ลูกไม่เป็นอะไรนะ ? ” นีรชาลูบท้อง : “ ไม่เป็นไรค่ะ ” นีรชารู้สึกแปลกใจมาก วันนี้ภัสกรณ์ดูไม่ปกติเลย ทำไมถึงเป็นห่วงลูกขึ้นมานะ แต่ก่อนเขาเคยพูดว่า เด็กคนนี้เหมือนเกิดมาเพื่อบอกให้เขารู้ว่า ผู้หญิงของเขานอกใจแล้ว ดูท้องของเธอแล้ว เขารู้สึกไม่สบายใจมากขึ้น ส่ายหัวๆ ไม่ต้องคิดอะไรมาก ตั้งใจมองนอกกระจก รถกำลังแล่นอย่างรวดเร็วบนถนนใหญ่ ทั้งสองคนเงียบและไม่คุยกันอีก ไฟแดงขึ้นมา แยกนี้มีรถมาก ไฟแดงค่อนข้างจะนาน นีรชายื่นมือออกมา อยากเปิดเครื่องเล่นเพลงในรถ แต่มือดันถูกภัสกรณ์คว้าเอาไว้ กล่องกำมะหยี่เล็กๆกล่องหนึ่งถูกส่งไปต่อหน้าเธอ “ นี่มันอะไร ? ” ดูแล้วเหมือนกล่องเครื่องเพชร ภัสกรณ์จะให้เครื่องเพชรกับเธอเหรอ ? นีรชาทำตาโตมองภัสกรณ์ “ เปิดกล่องดูสิว่าชอบไหม ” เสียงนิ่งๆของภัสกรณ์ เขาประมูลมาจากงานประมูล Sotheby วันนี้ตอนเช้าเพิ่งจะมาถึง เมื่อสักครู่ไปรับของชิ้นนี้ เลยไม่ได้ไปร้านชุดราตรีกับเธอ ไม่คิดว่าจะเกิดเรื่องขึ้น นีรชาเปิดกล่องเครื่องเพชรกำมะหยี่ แหวนวงหนึ่ง เพชรทรงสี่เหลี่ยมข้าวหลามตัดสีน้ำเงินเข้ม ไม่สะท้อนแสง และส่งประกายแวววาวออกมา ใจกลางของเพชร จะเห็นรูปหัวใจแวววาวออกมาเป็นระลอกๆ เพชรฝังอย่างประณีตและรอบตัดที่สมบูรณ์แบบ ทำให้เพชรเม็ดนี้มีราคามาก “ ห๊ะ นี่ไม่ใช่ “ หัวใจแห่งมหาสมุทร ” เม็ดนั้นเหรอ ? ” นีรชาพูดออกมาด้วยเสียงตกใจเบาๆ หัวใจแห่งมหาสมุทร ตำนานเล่าว่าเมื่อต้นปีศตวรรษที่ 13 กษัตริย์หลุยส์ที่ 16 แห่งฝรั่งเศสได้มอบให้เป็นสิ่งของแทนใจให้กับแคทเธอรีคนรักลับๆของเขา เพชรสีฟ้านั้นมีมาก แต่ที่หายากก็คือในใจกลางของเพชร มีระลอกคลื่นรูปหัวใจแวววาวออกมาอย่างธรรมชาติ ซึ่งเกิดจากการตกผลึกองแร่โครเมียมที่หายากที่สุด มีเพียงหนึ่งเดียวในโลก กษัตริย์หลุยส์ที่ 16 รักสาวรูปไม่ค่อยงามคนนี้ในทั้งชีวิต และทำให้แหวนวงนี้เป็นสัญลักษณ์ของความรักนิรันดร์ แต่วงนี้เป็นอัญมณีที่สูญพันธุ์และได้หายจากโลกไปนานประมาณ 100 กว่าปี ไม่กี่วันที่ผ่านมามีมูลค่ากว่า 80ล้านในงานประมูล Sotheby ถูกผู้ขายลึกลับคนหนึ่งซื้อไป นีรชานึกถึงรายงานข่าวทางโทรทัศน์เมื่อวานนี้ขึ้นมา ในข่าว มีภาพระยะใกล้ของหัวใจแห่งมหาสมุทร งดงามแพรวพราว ภัสกรณ์หยิบแหวนออกจากกล่องกำมะหยี่ จะนำแหวนที่กำลังระยิบระยับนั้นสวมไปที่นิ้วนางของนีรชา ในช่วงเวลาแวบเดียว นีรชาไม่ได้คิดอะไรเลย รีบกำมือและหลบทันที มือภัสกรณ์ที่ถือแหวนอยู่นั้นหยุดชะงักกลางอากาศ “ หือ ? ไม่ชอบเหรอ ? ” ภัสกรณ์มองด้วยความเศร้า ดวงตาที่มืดมนแฉลบด้วยสายตาที่โหดเหี้ยม “ ฉัน ” นีรชามองแหวนวงนั้น ไม่รู้จะตอบว่ายังไง เธอก็ไม่อยากทำให้ภัสกรณ์โกรธ แต่ว่า เธอก็รับแหวนของเขาไม่ไว้ไม่ได้จริงๆ เงยหน้ามองภัสกรณ์ น้ำเสียงของนีรชาจริงจังมาก “ ภัสกรณ์ คุณรู้ความหมายของแหวนนี้ไหม ? ” สาวน้อยคนนี้บอกความหมายของแหวนวงนี้กับเขาอย่างตั้งใจ ? ความโหดเหี้ยมในตาภัสกรณ์ค่อยๆจางหายไป เลิกคิ้วขึ้น : “ พูดต่อไป ” หัวข้อสนทนานี้ ไม่รู้ว่าทำไม เขาถึงสนใจมาก นีรชาเหลือบมองนิ้วนางโล่งๆของตัวเอง แล้วตั้งใจพูดว่า : “ ถ้าหากคุณไม่อยากแต่งงานกับผู้หญิงคนนั้น ก็อย่ามอบแหวนให้เธอ เพราะว่า แหวนแสดงถึงความรักและซื่อสัตย์มั่นคง ” ภัสกรณ์มองนีรชาที่ทำตาห้อย ขนตายาวๆทำให้เกิดเงาโค้งงามอยู่บนใบหน้า ไม่โกรธและหัวเราะกลับไป ยิ้มมุมปากสัมผัสได้ถึงความชั่วร้าย ดูอารมณ์ดีมาก : “ นีรชา คุณหวังว่าผมจะขอคุณแต่งงานอย่างนั้นเหรอ ? ” “ ห๊ะ ? ” นีรชาตกใจ เป็นเพราะว่าเธออธิบายไม่รู้เรื่อง หรือว่าเขาฟังไม่เข้าใจกันแน่ ? ทำไมทุกครั้งคำพูดของเธอถึงถูกเขาตีความเป็นความหมายอื่น ? “ สะใภ้บ้านหมื่นสาไม่ได้เป็นกันง่ายๆนะ ” ภัสกรณ์ดึงมือของนีรชาอย่างเผด็จการ รีบสวมแหวนให้เธอ แล้วเอามือของนีรชามาชื่นชมอยู่ในฝ่ามือ “ ขอแค่คุณเป็นเด็กดี ผมก็จะไม่เบื่อคุณเร็วอย่างนั้น ” นีรชาอดหัวเราะออกมาไม่ได้ “ ท่านประธานใหญ่ภัสกรณ์ ฉันจะต้องขอบคุณไหม ? เมื่อเทียบกับผู้หญิงคนอื่นๆของคุณ ฉันรู้สึกเป็นเกียรติจริงๆ ” นีรชาก็ไม่ถอดแหวนออก เขาอยากให้ อย่างนั้นเธอก็เก็บไว้ดีกว่า ยังไงแล้วเธอก็ไม่ได้สูญเสียอะไร เธอก็เป็นแค่ผู้หญิงของเขา เขาดีใจ ก็แค่ให้รางวัลเป็นแหวนเท่านั้นเอง เธอยังจะอธิบายความหมายของแหวนอย่างตั้งใจอีก น่าตลกที่สุด ภัสกรณ์เหมือนจะฟังคำเหน็บแนมที่เธอพูดไม่ออก บิดแก้มเธออย่างอารมณ์ดี : “ คุณรู้สึกเป็นเกียรติก็ดีแล้ว ต่อจากนี้ไปเป็นเด็กดี หุบหนามที่อยู่ในตัวหน่อย ” นีรชาไม่รู้จะพูดอะไรแล้ว รถชับตรงเข้าไปถึงสตูดิโอภาพส่วนตัวแห่งหนึ่ง ในห้องโถง ทั้งสองฝั่งมีผู้ชายผู้หญิงที่แต่งตัวดูทันสมัยและสดใสพูดเป็นเสียงเดียวกันว่า : “ ประธานภัสกรณ์ ” “ อืม ” ภัสกรณ์ตอบกลับสั้นๆ แล้วดึงตัวนีรชาที่ชักช้าไม่ยอมเข้ามาข้างใน นีรชามองผู้คนที่รายล้อมอยู่ตรงหน้า มองภัสกรณ์ด้วยความสงสัย ผู้ชายคนนี้จะทำอะไรอีกนะ ? “ ให้เวลาพวกเธอหนึ่งชั่วโมง ” ภัสกรณ์พูดอย่างเยือกเย็น กวาดตามองนีรชา ตรงเข้าไปนั่งที่โซฟาตัวใหญ่ด้านข้าง “ เข้าใจครับ ท่านประธาน รับรองว่าจะทำให้ท่านพอใจ ” ทันใดนั้นนีรชารู้สึกว่าสันหลังเย็นวาบ ยังไม่ตอบสนองอะไร คนกลุ่มหนึ่งรอไม่ไหวที่จะพุ่งเข้าหาเธอแล้ว ดูพวกเขาถือเครื่องแต่งหน้าและเครื่องแต่งกายกองใหญ่ออกมา นีรชาเพิ่งจะเข้าใจว่าภัสกรณ์พาเธอมาแต่งตัวเพื่อไปงานเลี้ยงมื้อค่ำ ปวดหัวจริงๆ นีรชาทนไม่ไหวแล้ว และเธอก็เหนื่อยมาก เธอแค่อยากจะนอนพักบนเตียงใหญ่ๆสักงีบหนึ่ง ผมยาวสีดำถูกสระแล้วก็เป่า เป่าแล้วสระ สี่คน ทำวนไปวนมาอยู่ครึ่งชั่วโมง สุดท้ายก็แปลงโฉมให้เธอเป็นหญิงผู้ดีดูสง่างาม ปล่อยให้ดีไซน์เนอร์จัดแต่งทรงผมเธอตามสบาย นีรชาประคับประคองไม่ให้สัปหงกบนเก้าอี้ “ คุณนีรชา เสร็จแล้วค่ะ คุณลองลุกขึ้นยืนดูสิ ” เสียงผู้หญิงที่นุ่มนวลเรียกเธอ ในกระจกบานใหญ่ถึงพื้น นีรชาที่กำลังสลึมสลืออยู่นั้นสวมชุดราตรีแหวกอดสีขาวยาวรากพื้น ใส่ชุดเซ็ทอัญมณีระยิบระยับ ดูเลอค่ายิ่งนัก “ อืม ดีมาก แค่นี้พอแล้วแหละ ” นีรชาหวังแค่ว่าจะรีบๆเสร็จไป “ ท่านประธาน คุณว่าเป็นอย่างไร ? ” ดีไซน์เนอร์ค่อนข้างภูมิใจพานีรชาไปยืนตรงหน้าภัสกรณ์ที่ก้มดูหนังสือพิมพ์อยู่ ภัสกรณ์เบิกตามอง กวาดสายตาไปที่ใบหน้าและผมของนีรชา แสดงท่าทางพอใจอย่างมาก สายตากวาดลงไปด้านล่าง หลังจากที่มองไปเห็นหน้าอกใหญ่ที่ล้นออกมาจากชุดของนีรชาเปิดวับๆแวมๆ สายตาก็เปลี่ยนไป แล้วเอาหนังสือพิมพ์ในมือที่กำลังถืออยู่โยนใส่ไปที่หน้าดีไซน์เนอร์ : “ เปลี่ยนชุด ถ้าทำไม่ได้ก็ออกไปเดี๋ยวนี้ ” รนหาที่ตายจริงๆดีไซน์เนอร์ ยังจะแต่งตัวผู้หญิงของเขาให้ดูเซ็กซี่เย้ายวน ให้ผู้ชายข้างนอกนั้นจ้องหน้าอกเธอ ? เสียงของภัสกรณ์โกรธมากทำให้เหล่าดีไซน์เนอร์ตกใจจนโค้งคำนับและขอโทษไม่หยุดไม่หย่อน นีรชาแอบมองบน จำเป็นไหม ? ก็แค่เลือกชุดได้ไม่ถูกใจเขา แล้วเอาหนังสือพิมพ์โยนใส่หน้าคนอื่นแบบนั้น พูดตรงๆเป็นผู้ชายที่ไม่มีการอบรมไม่มีความเป็นผู้ดีไม่มีมนุษยธรรมจริงๆ อย่างไรก็ตาม เธอฉลาดมากที่เลือกที่จะเงียบ เธอแค่ไม่อยากจะปะทะอารมณ์กับภัสกรณ์ “ ท่านประธาน ท่านคิดว่าสไตล์ไหนดี ? ” ดีไซน์เนอร์ถามอย่างระมัดระวังในคำพูด “ ไม่เย้ายวน ” ภัสกรณ์ตวาดออกมาอย่างแข็งแกร่งตรงไปตรงมาและชัดเจน สักพักใบหน้าของนีรชาก็แดงขึ้นมา อะไรคือไม่เย้ายวน ? สภาพตอนนี้เธอดูเย้ายวนมากเลยเหรอ ? ไม่ใช่แค่ช่วงหน้าอกแหวกลึกไปหน่อย ? ตอนนี้ชุดราตรีก็ออกแบบสไตล์เกาะอกตั้งมากมาย ดาราหลายคน ไฮโซคุณหนูเขาก็ชอบใส่ชุดราตรีแบบนี้กันทั้งนั้น เหล่าบรรดาดีไซน์เนอร์ก็สงสัยแบบเดียวกับเธอ แล้วกลับมาจ้องมองเธอ ตรวจสอบดูว่าชุดนี้มันเย้ายวนตรงไหน “ ดีไซน์เนอร์ชายออกไปให้หมด ” ภัสกรณ์ยืนขึ้นแล้วตวาดใส่ ในดวงตาจ้องราวกับฆาตกรชั่วร้าย ดีไซน์เนอร์ชายรีบร้อนรนออกไปแล้ว หวาดกลัวท่านประธานที่กำลังโกรธจัด ทิ้งชามข้าวแล้วออกไป ดีไซน์เนอร์หญิงกลัวจนตัวสั่น หยิบชุดราตรีหลายตัวมาแขวนไว้ที่ราว เร็วราวกับรถไฟเหาะเรียงรายเข้ามาเสนอชุดกันเสียงดังต่อหน้านีรชา ให้เธอเลือกสรรทีละชุด สุดท้ายก็ได้ชุดที่มีผ้าคลุมไหล่ผืนเล็ก หน้าอกขาวๆถูกปกคลุมอย่างมิดชิด อารมณ์โมโหของภัสกรณ์ก็หายไป สำรวจนีรชารอบตัว ชุดราตรีที่สวมใส่พอดีมาก หลังจากที่นีรชาท้องก็ดูอวบขึ้นไม่น้อย ความอ่อนเยาว์ก็ค่อยๆจางหายไป ดูมีความเป็นผู้หญิงน่าที่มอง หน้าท้องที่บวมเล็กน้อย ถูกกลบเกลื่อนด้วยชุดราตรีที่มีการออกแบบที่ชาญฉลาด แทบจะมองไม่เห็นเลยทีเดียว คนที่ปรากฏตัวต่อหน้าภัสกรณ์ตอนนี้ คือสาวน้อยน่ารักแต่ดูมีเสน่ห์เล็กๆ ดวงตาที่ลุกเป็นไฟของภัสกรณ์จ้องมองนีรชา ทิ้งนามบัตรของตัวเองให้ดีไซน์เนอร์ไปเช็คบิล ดึงนีรชาไปขึ้นรถ เพิ่งจะขึ้นรถ ภัสกรณ์ก็กดปุ่มผ้าม่าน ทันใดนั้นภายในรถก็มืดสลัว นีรชายังไม่เข้าใจในสถานการณ์ ภัสกรณ์ก็คว้าตัวเข้ามาจูบเข้าที่ปากเธอแล้ว สถานการณ์กำลังลุกโชนดั่งเปลวไฟ