ตอนที่100ท่านหมอที่เก่งที่สุด

ต๭นที่100ท่านหมอที่เก่งที่สุด ในวังที่สงบเงียบมีเสียงแหบที่ทรงพลังของจ้างกงกงตะโกนมาในเวลาสั้นๆก็เริ่มเงียบลงเรื่อยๆจนสงบภายในวังที่ประดับประดาด้วยทองคำเพรชพลอยจินดาระยิบระยับผู้คนยืนเป็นแถวอยู่ด้านล่างเก้าอี้มังกรขุนนางทุกคนใส่ชุดประชุมสีน้ำเงินแต่องค์ชายทุกคนก็ใส่ชุดประชุมที่ตัวเองทำเอง โม่ฉีหมิงเดินเข้ามาช้าๆภายในตำหนักก็มีคนหันมามองเขาเป็นตาเดียวกันจากนั้นก็ทุกคนก็สูดหายใจเข้าและเริ่มมีเสียงนินทาซุบซิบดังขึ้น “องค์ชายสี่ทรงหายจากอาการเจ็บขาแล้วเหรอพ่ะย่ะค่ะ!” “โอ้!นี้เป็นไปได้ยังไงกันกระดูกที่ขาหักแต่ก็หายเป็นปกติได้เหรอเป็นไปได้อย่างไรกัน!” “ท่านหมอที่ไหนกันเก่งถึงเพียงนี้?เป็นเพราะสวรรค์ช่วยไว้แท้ๆ” ใครจะไปคิดว่าโม่ฉีหมิงที่ไม่ได้ลุกขึ้นยืนได้ตลอด10ปีตอนนี้กลับเดินมาที่ประชุมได้เอง! โม่ฉีหมิงก็เดินมาอย่างนี้และมายืนข้างกับองค์ชายอื่นๆรัชทายาทยืนอยู่ตรงหน้าเขาสีหน้าดูไม่พอใจอย่างมากไม่เจอเวิ่นอ๋องแล้วหลินอ๋องก็ป่วยหนักสีหน้าซีดเซียวดูเหมือนใกล้ตายแล้ว พสกเขารู้สึกได้ว่าโม่ฉีหมิงมาครั้งนี้เหมือนมีการข่มขู่เมื่อก่อรเขาเป็นแค่ท่านอ๋องผู้พิการและไม่ได้รับการใช้งานของฝ่าบาทเลยตอนนี้ดีขึ้นแล้วเขาจะต้องได้รับความพึงพอใจของฝ่าบาทใหม่คงจะไม่ยาก โม่ฉีหมิงใส่ชุดสีม่วงเข้มคลุมยาวเอวมีสายที่เข้ากับชุดเป็นหยกคล้องเอาไว้ลำตัวที่สูงยาวนั้นทำให้เขาดูดีขึ้นมาเยอะมากสายตาเรียวยาวไม่มีความรู้สึกใดๆแสดงออกมาริมฝีปากมีสีชมพูอ่อนๆผมของเขายาวสะลวยและมีปิ่นปักผมหยกขาวปักไว้ที่ผมทั้งตัวเขาเหมือนกับเทวดาที่ลงมาจากสวรรค์บรรยากาศรอบข้างของเขาทำให้คนไม่กล้าเข้าใกล้ รัชทายาทที่ยืนข้างๆเหมือนแพ้เขาไปเลยบวกกับมีเรื่องของเหย่เซียวหลัวทำเอาเขาเคลียดหนักและเขาก็ไปยองเฉียวโหลวไปหาจิ่นชื่อกู่เหนียงบ่อยๆสีหน้่ก็เลยดูแย่ลง ขนาดฮ่องเต้เจียเฉิงที่นั่งอยู่บนเก้าอี้มังกรยังตกตะลึงอย่างมากเขาถึงกับลุกขึ้นมาชี้นิ้วอันสั่นเทาไปทางโม่ฉีหมิง:“หมิงอ๋องขาเจ้าใครเป็นคนรักษาให้กัน?” โม่ฉีหมิงเดินขึ้นมาคาราวะด้วยการยกสองมือขึ้นมาและพูดว่า:“ฝ่าบาทขาของลูกหวินหลานเป็นคนรักษาให้พ่ะย่ะค่ะ” โอ้?โล่หวินหลาน!รู้ว่านางมีวิชาแพทย์ที่ไม่ธรรมดาแต่ไม่คิดว่าจะรักษาโม่ฉีหมิงได้หลายปีแล้วไม่มีคนที่สามารถรักษาหน้าและขาของโม่ฉีหมิงได้เลยสักคนเขาคิดว่าชาตินี้เขาคงไม่มีหน้าไปเจอเฉินเฟยเขาไม่ได้ดูแลลูกชายเขาให้ดีมาวันนี้ดีขึ้นมาแล้วแม้ว่าต่อมาเขาจะต้องตายเขาก็ไปเจอเฉินเฟยได้แล้ว “ดีๆๆๆ!”ฮ่องเต้เจียเฉิงพูดดีหลายครั้งในใจเขาคงดีใจมาก “พวกเจ้าเห็นแล้วใช่หรือไม่?ท่านหมอที่เก่งที่สุด”