ตอนที่ 34 ประธานโม่ผู้รักความสะอาด

ต๭นที่ 34 ประธานโม่ผู้รักความสะอาด เรื่องบางเรื่องที่มันเกิดขึ้นแล้วกังวลไปก็ช่วยอะไรไม่ได้ กู้เหยาจึงไม่เก็บเรื่องเชี่ยวหนานจิ่งเอาไปคิดหาเหตุผลแล้ว ตัวเองอยากจะใช้ชีวิตแบบไหนก็จะใช้ชีวิตแบบนั้นออกมาจากร้านอาหารสัตว์โม่ข่ายถามกู้เหยา “ยังอยากจะไปที่ไหนอีกไหม” กู้เหยารู้ว่าโม่ข่ายงานยุ่ง แต่ว่าเธอก็อยากจะเอาแต่ใจสักครั้ง อยากจะเป็นผู้หญิงที่เอาแต่ใจต่อหน้าสามีของตัวเอง กู้เหยาดึงแขนของโม่ข่ายแกว่งไปมา “ฉันอยากไปดิวตี้ฟรีที่ห้างสรรพสินค้าคุณจะไปเป็นเพื่อนฉันไหมคะ”โม่ข่ายไม่ได้พูดว่าจะยอมหรือไม่ยอมไปด้วยเปิดประตู “ขึ้นรถ” กู้เหยาคิดในใจไม่ได้ไปแน่ๆแต่กลับเห็นโม่ข่ายใส่จุดหมายปลายทางในแผนที่นำทางในรถคือที่ห้างสรรพสินค้า แต่ก่อนโม่ข่ายจะไม่เสียเวลามาเดินห้างแบบนี้ที่เขาสวมใส่อยู่ล้วนเป็นคนออกแบบส่วนตัวของตระกูลโม่จัดทำขนาดวัสดุของกางเกงในก็จะต้องผ่านการคัดสรรอย่างพิถีพิถัน ผ่านขั้นตอนการผลิตชนิดต่างๆอย่างละเอียดสุดท้ายจึงนำมาวางไว้ในตู้เสื้อผ้าของเขา ดังนั้นเมือเห็นโม่ข่ายมาเดินห้างเป็นเพื่อนกู้เหยาหลิวยองและเหลียงฮุ่ยอี๋ที่ติดตามโม่ข่ายกับกู้เหยามาตลอดก็ตกใจจนดวงตาเกือบจะถลนออกมา หลิวยองกลับมาเป็นสงบเรียบเหมือนปกติก่อนพูด“พี่เหลียงฮุ่ยอี๋ช่วงเวลาสำคัญตอนกำลังประชุมคอนเฟอเรนซ์ข้ามประเทศท่านประธานแค่ได้ยินว่าเชี่ยวหนานจิ่งเรียกตัวกู้เหยาไปก็รีบทิ้งเรื่องทางอเมริกาออกจากตึกรีบไปร้านกาแฟทันที ตอนนี้ยังมาเดินซื้ออาหารสุนัขทั้งเดินช็อปปิ้งเป็นเพื่อนคุณคิดดูว่าประธานบริษัทของเราที่ตลอดปีไม่มีเวลาพักผ่อนเลยกลับมาทำเรื่องแบบนี้” เหลียงฮุ่ยอี๋ถอนหายใจอย่างไม่รู้จะทำยังไง “นี่มันไม่ใช่เรื่องที่ท่านประธานที่ทุ่มเทให้การทำงานอย่างสุดชีวิตจะทำ แต่ว่าท่านก็ทำงานยุ่งมาเป็นเวลาหลายปี ตอนนี้มีคนที่ทำให้ท่านสามารถหาเวลามาเดินเล่นแบบนี้ได้มันก็เป็นเรื่องที่ดี” หลิวยองมองกลับมา “พี่เหลียงฮุ่ยอี๋ พี่คิดว่าประธานบริษัทของเราเพราะอะไรจู่ๆถึงตัดสินใจแต่งงานกับคุณกู้เหยา” เหลียงฮุ่ยอี๋ส่ายหน้า “ความคิดของท่านประธาน ฉันจะไปรู้ได้อย่างไร”ความคิดของท่านประธานแต่ไหนแต่ไรมาดูลึกลับเสมอถ้าท่านอยากจะให้พวกเราเข้าใจ พวกเราก็จะเข้าใจ แต่ถ้าท่านไม่อยากให้พวกเราเข้าใจยังไงพวกเราก็ไม่มีทางจะได้เห็นอะไร การแต่งงานของท่านประธานกับคุณกู้เหยาเรื่องนี้เหลียงฮุ่ยอี๋กับคนอื่นๆก็ดูไม่ออกเหมือนกันว่ามันเป็นมายังไง หลิวยองพูด“ตอนเรื่องที่ท่านประธานตัดสินใจแต่งงานนั้นก็มีแค่พี่ที่อยู่กับท่านประธาน ผมคิดว่าพี่น่าจะรู้อะไรบ้าง” เหลียงฮุ่ยอี๋พูดอย่างไม่รู้ความจริงเช่นกัน “ตอนที่ท่านประธานตัดสินใจเรื่องนี้ท่านก็สั่งให้ฉันไปจัดการเรื่องอื่นจนเมื่อฉันกลับมาทั้งท่านประธานกับคุณกู้เหยาก็จดทะเบียนสมรสและยังอยู่ด้วยกันแล้ว” หลิวยองคิดไปคิดมาพูดขึ้นมาอีก“พี่คิดว่าเรื่องนี้เราต้องบอกไปให้นายท่านรู้ไหมนายท่านอายุมากแล้วรับความกระทบกระเทอนจิตใจไม่ได้ถ้าหากว่า….” เหลียงฮุ่ยอี๋มองหลิวยองพูดขึงขัง“เรื่องนี้ท่านประธานของมีแผนการในใจเรื่องส่วนตัวของท่านพวกเราไม่ควรเข้าไปยุ่ง ฉันกับคุณทำงานกับท่านมาหลายปี ขอบเขตทำได้แค่ไหนคงไม่ต้องให้ฉันเตือนหรอกนะ” หลิวยองรู้ว่าตัวเองไม่ควรจะเข้าไปยุ่งหุบปากไม่คิดที่จะไปบอกนายท่านขึ้นมาอีกทั้งมองไปที่กู้เหยาที่ข้างหน้า “ตั้งแต่ช่วงระยะเวลาที่ผมคอยสังเกตที่ผ่านมานี้ คุณกู้เหยาเป็นผู้หญิงที่ดีมากจริงแท้แน่นอนแต่ว่าก่อนหน้านี้ท่านประธานก็เจอคนที่เก่งกว่านี้ก็ไม่เห็นท่านมีความคิดที่อยากจะแต่งงาน เพราะอะไรถึงแต่งงานกับคุณกู้เหยากันนะ” เหลียงฮุ่ยอี๋พูดเสียงเบาๆ “ฉันคิดว่าน่าจะเป็นเพราะความสงสาร”สามปีก่อนเมื่อตอนที่ท่านประธานเจอคุณกู้เหยา เป็นตอนที่คุณกู้เหยาตกอยู่ในสภาพย่ำแย่ถึงที่สุด ท่านประธานยังถูกคุณกู้เหยาอ้วกใส่ตัว เดิมทีคิดว่าในชีวิตนี้จะไม่มีอะไรต้องมาเกี่ยวข้องกันอีก ใครจะไปรู้ว่าหลังสามปีนั้นผ่านมาแค่วันแรกเมื่อกลับมาถึงเจียงเป่ยก็ได้เจอกับกู้เหยา ตอนแรกเหลียงฮุ่ยอี๋จำกู้เหยาไม่ได้ สามปีก่อนเคยเจอหน้าแค่ครั้งเดียวจึงไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะจำเธอได้แต่ว่าท่านประธานที่ตลอดมาที่ไม่เคยจำใครได้แค่มองนิดเดียวกลับจำได้ว่าเป็นกู้เหยา วันนั้นพวกเขานัดคนรับผิดชอบบริษัทช่วงซินเคอจี้มาคุยเพื่อที่จะคุยเรื่องรับซื้อบริษัทช่วงซินเคอจี้ซึ่งตรงกับช่วงที่คุณกู้เหยากำลังมาดูตัวผู้ชายที่มาดูตัวรูปร่างหน้าตาธรรมดาท่าทางไม่สุภาพกำลังพูดอยู่ก็หาโอกาสลวนลามคุณกู้เหยากู้เหยาจึงโมโหระเบิดออกมายกมือขึ้นตบหน้าผู้ชายคนนั้น ใครจะไปรู้ว่าผู้ชายคนนั้นไม่เพียงแต่ไม่รู้สึกผิดปากยังด่าทอด้วยคำพูดที่หยาบคายพูดอะไรประมาณว่าเป็นโสเภณียังจะมาทำสะดีดสะดิ้งเหมือนตัวเองเป็นสาวบริสุทธิ์และยังเอาเรื่องเมื่อสามปีก่อนที่เป็นที่วิพากษ์วิจารณ์โด่งดังในจินดูมาพูดอีกรอบ หลิวยองไม่คิดว่าจะเป็นตามที่ว่า“ใต้ท้องฟ้านี่มีผู้หญิงจำนวนมากที่สมควรได้รับความสงสาร ทำไมถึงไม่เคยเห็นท่านประธานให้ความสงสารผู้หญิงคนอื่นมาก่อน” เหลียงฮุ่ยอี๋พูด “ถ้าอย่างนั้นอาจจะเป็นพรหมลิตที่เค้าว่ากันไว้มั้ง”หลิวยองคิดแล้วคิดอีกแล้วพูด “คุณว่าเรื่องจำคนไม่ได้ของท่านประธานของของเรามันไม่ได้แค่แย่ธรรมดา แล้วนี่เคยเจอหน้ากันตั้งแต่สามปีก่อนทำไมสามปีต่อมาแค่มองแว็บเดียวทำไมถึงยังจำได้” เหลียงฮุ่ยอี๋พูด “ท่านประธานเป็นคนที่รักความสะอาดมาก ให้คนมาอ้วกใส่ทั้งตัวแบบนี้สิ ลองคิดดูท่านประธานจะจำได้ไหม”พูดถึงเรื่องที่ท่านประธานถูกอ้วกใส่ หลิวยองรู้สึกขำเล็กน้อย เรื่องกู้เหยาเมาเหล้าแล้วอ้วกใส่เรื่องนี้นับได้ว่าเป็นเรื่องที่น่าเศร้าที่สุดในรอบยี่สิบปีที่ผ่านมาของท่านประธาน เดินตามหลังโม่ข่ายกับกู้เหยามาเหลียงฮุ่ยอี๋กับหลิวยองคุยกันมาตลอดทางแต่เมื่อมายืนอยู่ข้างหน้าของทั้งสองแล้วก็ไม่พูดอะไรเลยออกมาสักคำ โม่ข่ายกลับเข้าสู่สภาวะปกติของเขาทำตัวเย็นชาเหมือนไม่อยากให้คนเข้าใกล้ ก็ไม่ได้พูดว่าห้ามคนเข้าใกล้ แต่ปกติเขาก็เป็นคนพูดน้อยมากอยู่แล้วจริงๆ ตลอดทางมีแค่กู้เหยาที่พูดเธอถามคำเขาตอบคำถามเยอะไปกู้เหยาก็ไม่อยากจะหาเรื่องมาคุยแล้ว โม่ข่ายไม่พูดอะไรแต่ว่ามือของเขายังคงจับมือกู้เหยาไว้เดินจับมือกู้เหยาแน่นตลอดทางจูงมือของเธอเดินไปช้าๆตามปกติทั่วไปกู้เหยาไม่ใช่คนชอบมาเดินช็อปปิ้งและก็ไม่มีเวลาจะมาเดินแบบนี้ปกติธรรมดาถ้าจะซื้ออะไรก็จะตรงไปซื้อที่ร้านนั้นแล้วก็กลับ วันนี้เธอไม่ได้อยากจะซื้ออะไรแน่นอนแบบนี้ก็เลยเป็นการเดินไปเรื่อยๆที่ไม่มีจุดมุ่งหมาย เดินไปสักพักจึงมาถึงช็อปผ้าพันคอแบรนด์เนมช็อปหนึ่ง เป็นแบรนด์ที่กู้เหยาอยากจะซื้อแต่ก็ตัดใจซื้อไม่ลง ช็อปผ้าพันคอนี้ราคาถูกที่สุดก็ผืนละเป็นหมื่นบาท ถ้าเป็นสินค้ามาใหม่ราคาปกติก็เป็นแสน วันก่อนโม่ข่ายให้ถุงมือเธอกู้เหยากำลังคิดหนักอยู่พอดีว่าจะซื้ออะไรให้เขาดีตอนนี้มีโอกาสแล้วใกล้จะเข้าสู่หน้าหนาวแล้วผ้าพันคอก็จะได้ใช้ประโยชน์ราคาผ้าพันคอชนิดนี้ถ้าซื้อให้โม่ข่ายดูแล้วไม่น่าจะขายหน้าเท่าไหร่เธอดึงโม่ข่าย “พวกเราเข้าไปเดินดูข้างในกัน”โม่ข่ายพยักหน้า “ยินดีต้อน... ” คำว่ารับต่อท้ายยังพูดออกมาไม่หมด พนักงานสีหน้าท่าทางกระตือรือร้นเมื่อสักครู่ก็ชะงักค้างไปทันทีปากพูดอึกอัก “ท่านประธานท่านประธานโม่”ที่แท้พนักงานคนนี้คือหม่าตันน่าพึ่งจะถูกบริษัทช่วงซินเคอจี้ไล่ออกมาไม่นานมานี้หลังจากออกจากบริษัทช่วงซินเคอจี้เธอจึงเลือกมาเป็นพนักงานฝ่ายขาย “คุณรู้จักผมหรือ”โม่ข่ายหันไปมองเขาจำไม่ได้เลยว่าตัวเองเคยรู้จักผู้หญิงคนนี้ สีหน้าท่าทางที่ดูตื้นเต้นของหม่าตันน่าเมื่อสักครู่นี้หม่นลงทันทีโดยเฉพาะเมื่อมองเห็นมือของโม่ข่ายกับกู้เหยาจับประสานมือกันแน่น ท่าทางสนิทแน่นแฟ้นขนาดนั้นทำให้ในใจของหม่าตันน่ารู้สึกร้อนเป็นไฟ