ตอนที่ 58 แสวงหาความตาย

ต๭นที่ 58 แสวงหาความตาย “เรื่องของคุณก็คือเรื่องของฉันเหมือนกัน ฉันทำเพื่อคุณ เป็นเรื่องที่สมควรแล้วคะ” กู้ซินยิ้มให้อย่างอ่อนโยน เธอทำให้คนอื่นเห็นถึงความงามในร่างที่อ่อนแอของเธอ อ่อนแอเสียจนราวกับว่าลมพัดมาวูบหนึ่งอาจจะทำให้เธอปลิวลอยไปได้ เฉียวหนานจิ่งประคองกู้ซิน ด้วยรอยยิ้มที่อ่อนโยนและเอาใจ : “ไหนๆคุณก็มาแล้ว งั้นก็พักอยู่ที่นี่ก่อนก็แล้วกัน เมื่อผมจัดการเรื่องต่างๆเสร็จเรียบร้อยแล้ว พวกเราค่อยกลับจิงตูพร้อมกันก็ได้ครับ” “คะ ตามใจคุณก็แล้วกันคะ” กู้ซินพยักหน้าอย่างเอาใจเขา เฉียวหนานจิ่งเสริมขึ้นว่า : “งั้นผมไปส่งคุณกลับห้องนะครับ” กู้ซินส่ายหน้า : “คุณกำลังจะไปธุระไม่ใช่หรือคะ? คุณไม่ต้องเป็นห่วงฉันหรอกคะ คุณไปทำงานคุณเถอะ ฉันกลับห้องเองได้คะ” เมื่อกู้ซินพูดจบ เฉียวหนานจิ่งกอดเธอแน่นอีกครั้ง กล่าวด้วยน้ำเสียงอบอุ่นว่า : “ซินซิน คุณนี่ช่างเอาใจผมมาตลอด ทำไมผมถึงจะไม่รักคุณได้ละครับ” กู้ซินยิ้มน้อยๆ มือเล็กๆที่อ่อนแอไร้กระดูกวางลงที่หน้าอกของเฉียวหนานจิ่ง : “ก็เป็นคู่หมั้นของคุณนี่คะ คอยดูแลคุณ เสียสละเพื่อคุณเป็นสิ่งที่สมควรแล้ว คุณอย่าทอดทิ้งฉันก็แล้วกันคะ” เฉียวหนานจิ่งอดไม่ได้ที่จะกอดเธอไว้แล้วหอมซ้ำแล้วซ้ำอีก : “ผมให้คนไปส่งคุณพักผ่อนข้างบนดีกว่า สุขภาพคุณไม่ค่อยแข็งแรง อย่าออกไปไหนสะเปะสะปะล่ะ” กู้ซินมองดูเขา ด้วยสายตาอันหวานฉ่ำ : “ฉันจะรอส่งคุณคะ” “ถ้างั้นผมไปก่อนนะครับ คุณรีบกลับขึ้นไปล่ะ” เขาเตือนเธออีกรอบ เฉียวหนานจิ่งจึงพาคนของเขาเดินจากไป มองเบื้องหลังของเฉียวหนานจิ่งเดินไกลออกไปเรื่อยๆ สายตาที่ส่งยิ้มให้ของกู้ซินค่อยๆจางหายไป มือทั้งสองข้างที่อยู่ข้างตัวกำหมัดแน่น พึมพำว่า : “อาจิ่ง ฉันอยู่กับคุณมานาน 3 ปี เพราะคุณทำฉันแท้ง คุณกลับไม่เคยลืมนังนั่น คุณว่าฉันควรจะทำอย่างไรดีคะ?” ...... เมืองเจียงเป่ย ณ โรงแรมหรูแห่งหนึ่ง โม่เสียวเป่าหยิบเมนูขึ้นมาพลิกดูแล้วพลิกดูอีก ราคาของอาหารที่นี่ไม่ใช่แค่แพงธรรมดา แต่แพงมาก เธอกวักมือเรียกพนักงานเสิร์ฟ เริ่มสั่งอาหารจากจานที่ราคาแพงที่สุดก่อน ไล่ลงมาจนทั้งหมดสั่งไปสิบกว่าอย่าง จองคุนที่อยู่ข้างๆอยากจะอ้าปากพูดอยู่หลายครั้ง แต่สุดท้ายก็อดทนไว้ไม่พูดอะไรออกมา โม่เสียวเป่ารู้ว่าเขาอยากจะบอกอะไร คงหนีไม่พ้น : “Polaris คุณสั่งอาหารมากมายขนาดนี้จะกินเข้าไปหมดได้อย่างไร อย่าฟุ่มเฟือยนักเลย เงินของคุณชายไม่ได้ได้มาง่ายๆนะครับ คุณใช้เงินให้น้อยๆหน่อยได้ไหม ไม่แน่นะครั้งหน้าเขาอาจจะตกลงจัดการแสดงให้คุณโดยเฉพาะเลยก็ได้นะครับ” สำหรับคนเหล่านี้ โม่เสียวเป่าเข้าใจดี ที่จริงพวกเขาเป็นคนที่ Leo ส่งมาให้คอยจับตาดูเธอ ไม่ใช่คนของเธออย่างแท้จริง พี่ชายหัวโบราณคนนั้นเห็นเธอแล้วก็ไม่ได้ใส่ใจอะไรมาก คิดไม่ถึงว่าคนเหล่านี้ที่อยู่ข้างกาย แต่ละคนต่างก็เชื่อฟังพี่ชายหัวโบราณคนนั้นของเธอ นี่ก็ต้องดูแล นั่นก็ด้วย คุมเธอตลอดไม่มีอิสระเลย จะว่าไป ใครว่าเธออยากจะใช้เงินของ Leo? เธอไม่ได้ต้องการเงินของเขา แถมเธอยังโกรธเขาอยู่อีกด้วย นึกถึง Leo ในวันนั้นช่างใจร้ายผลักเธอตกลงไปในสระน้ำ จนเกือบจมน้ำตาย เธอโมโหแทบบ้า ฮึ อยากแกล้งเธอนักใช่ไหม เห็นเธอไม่มีปากมีเสียงเข้าหน่อย จะทำให้เขาจดจำบทเรียนครั้งนี้ไปอีกนาน ต่อไปจะได้ไม่กล้ารังแกเธออีก เธอตัดสินใจแล้วว่าจะเอาคืน ต้องแก้แค้นให้ได้ ดังนั้นเธอจึงตั้งใจที่จะเผยแพร่ข่าวลือที่ว่า Leo เป็นคนบ้าผู้หญิง เธออยากจะทำให้ผู้หญิงพวกนั้นอยู่ห่างๆเขา ใครก็ไม่อยากแต่งงานกับเขา ถึงเวลานั้นเขาจะได้รู้ว่ายังมีเธอน้องสาวคนนี้ที่ชอบเขา ช่างเป็นเรื่องที่ทรงคุณค่ายิ่งนัก เพียงแต่โม่เสียวเป่าเองไม่เคยคาดคิดเลยว่า กระพือข่าวลือให้สะพัดตามใจชอบแบบนี้ ดึงดูดซึ่งคุณชายใหญ่แห่งเฉียวซื่อเฉียวหนานจิ่งเข้ามาเกี่ยวข้องด้วย สำหรับเฉียวหนานจิ่งคนนี้ โม่เสียวเป่าจำได้อยู่อย่างเดียวก็คือการแสดงของเขาคัดลอกคนอื่นมา ชื่อว่า หยูมา คัดลอกการแสดงของคนอื่น แล้วยังมีหน้ามาบอกเสียงแข็งว่า นี่เป็นการให้ความเคารพต่อวรรณกรรมคลาสสิค โม่เสียวเป่าเคยเห็นคนที่หน้าไม่อายมาแล้ว แต่ไม่เคยเห็นใครที่หน้าด้านขนาดนี้มาก่อนเลย ที่สำคัญที่สุดก็คือสถานบันเทิงของเฉียวซื่อเอง ไม่เพียงแต่ไม่จัดการคนคนนี้ แต่ยังพากันชื่นชมยกย่องเขาอีกด้วย โม่เสียวเป่าคนนี้รังเกียจที่สุดก็คือคนหน้าด้านประเภทนี้ ดังนั้นเธอจึงตัดสินใจใช้โอกาสนี้เป็นช่องทาง ขณะที่กำลังคิดเพลินๆอยู่นั้น คนที่อยากจะมาพบเธอก็มาถึงแล้ว เดินเข้ามาหาเธอทางนี้ เห็นเฉียวหนานจิ่งสวมสูทสีดำมาดดีเดินเข้ามา ในใจของโม่เสียวเป่าดูหมิ่นเขาอย่างร้ายกาจ ถึงแม้ในใจจะนึกรังเกียจเฉียวหนานจิ่ง แต่ว่าภายนอกไม่ได้แสดงออกมาแบบนั้น เธอยิ้มให้พลางโบกมือทักทาย : “คุณชายเฉียว ทางนี้คะ” เฉียวหนานจิ่งเดินเข้ามาหา มองด้วยสายตาลังเลเล็กน้อยและขมวดคิ้ว โม่เสียวเป่ารู้ว่าเขาคงนึกรังเกียจใบหน้าแบบนี้ของเธอเช่นกัน เธอยอมรับว่าใบหน้านี้เธอแต่งเติมมาเป็นพิเศษ เพราะว่าเครื่องสำอางค์ที่หนาเตอะ เวลายิ้มจะเห็นรอยแตกของแป้งบนหน้าชัดเจน ดูน่าแปลกมาก เธอผู้หญิงคนนี้ไม่มีวันตาย ถ้าไม่แต่งตัวให้โดดเด่นขนาดนี้แล้วละก็ เธอคงรู้สึกเสียใจที่คุณชายใหญ่เฉียวของตระกูลกู้จำเธอไม่ได้ “คุณคือ Polaris ใช่ไหมครับ?” เฉียวหนานจิ่งมองโม่เสียวเป่าตั้งแต่หัวจรดเท้า สายตาคู่นั้นมองออกว่าไม่น่าเชื่อว่า Leomo จะมีรสนิยมแรงแบบนี้ บนใบหน้าของผู้หญิงคนนี้นอกจากแป้งหนาเตอะแล้ว มองไม่เห็นอะไรอื่นอีก เห็นชัดว่าช่างน่าเกลียดเหลือเกิน โม่เสียวเป่ายิ้มพลางยักคิ้วให้ : “คะฉันเอง คือฉันเอง เป็นอย่างไรคะ ได้เจอดาวเด่นอย่างฉันแล้ว อยากถ่ายรูปคู่ด้วยไหมคะ?” เฉียวหนานจิ่งถอนหายใจในใจครั้งหนึ่ง เขาไม่ได้สนใจ “ดาวเด่น” อะไรนี่หรอก ไม่ต้องพูดถึงร่างอันผอมบางนั้น แป้งหนาเตอะที่อยู่บนใบหน้าเธอทำเอาเขารู้สึกอิ่มขึ้นมาทันที เฉียวหนานจิ่งแสดงความตั้งใจออกมาตรงๆ : “Polaris เลขาฯของผมน่าจะบอกคุณแล้วว่าผมนัดคุณมาเพื่อจุดประสงค์อะไร” ใบหน้านี้ของโม่เสียวเป่าแต่งได้อัปลักษณ์ยิ่งนัก ราวกับผีผู้หญิงในหนังผียังไงยังงั้น เฉียวหนานจิ่งแทบอยากจะหันหลังกลับ เพราะว่าเกินจะทนไหว โม่เสียวเป่ากระพริบตาของนกฟีนิกซ์คู่นั้นพลางกล่าวว่า : “คุณไม่อยากทานไปคุยไปหรือคะ? ฉันสั่งอาหารไว้เยอะเลย คุณรอให้ทานอิ่มก่อนแล้วเราค่อยคุยกันได้ไหมคะ” เฉียวหนานจิ่งเอ่ยว่า : “คุณเล่าสิ่งที่ผมอยากรู้มาให้ฟังก่อนก็ได้ครับ แล้วคุณก็ทานไปตามสบาย ค่าอาหารผมออกเอง” “คุณเลี้ยงข้าวฉันหรือ?” โม่เสียวเป่าขยับเข้าไปใกล้อีกนิด ตั้งใจทำให้เฉียวหนานจิ่งขนลุกขนพองกับใบหน้าที่เต็มไปด้วยแป้งหนาเตอะของเธอ “ให้ตายเถอะ ฉันคงกินเงินคุณไม่ลงหรอกคะ คุณอยากให้ฉันเล่าในสิ่งที่คุณอยากฟังงั้นหรือคะ?” “คุณมีข้อแลกเปลี่ยนอะไรคะที่จะให้ฉันยอมเปิดปาก” เฉียวหนานจิ่งก้าวถอยหลังโดยไม่รู้ตัว แป้งหนาเตอะบนใบหน้าผู้หญิงคนนี้ช่างน่าสะอิดสะเอียนจริงๆ โม่เสียวเป่าชูมือขึ้นแสดงสัญลักษณ์หมายถึงเลขหนึ่ง : “คุณให้ฉันจำนวนนี้ คุณอยากรู้เรื่องอะไรละก็ ฉันเล่าให้ฟังทั้งหมด” “แสนหนึ่ง?” “แสนหนึ่ง? คุณแค่เลี้ยงข้าวฉันเองหรือคะ” โม่เสียวเป่ายื่นมือออกไปตรงหน้าเฉียวหนานจิ่งโบกไปมา “นี่คือหนึ่งล้านบาทคะ” “มันจะไม่มากเกินไปหน่อยหรือครับ” หงเจียนเจียงที่ยืนอยู่ข้างหลังเฉียวหนานจิ่งเอ่ยขึ้น “คุณชายเฉียว ตกลงคุณเป็นคนตัดสินใจหรือว่าคนข้างหลังคุณกันแน่?” โม่เสียวเป่าเป็นคนใจกล้าไม่เกรงกลัวใคร นอกจากโม่ข่ายแล้วเธอไม่เคยกลัวใครเลย ถ้าสามารถร่วมธุรกิจกับเซิ่งเทียนได้ เงินหนึ่งล้านก็นับว่าไม่ได้มากมายอะไร ที่สำคัญก็คือต้องดูว่ายัยคนนี้จะให้ข้อมูลที่เป็นประโยชน์กับเขามากน้อยแค่ไหน