ตอนที่ 59 คิดเกี่ยวกับอนาคตของตระกูลโม่

ต๭นที่ 59 คิดเกี่ยวกับอนาคตของตระกูลโม่เฉียวหนานจิ่งพินิจพิจาณาโม่เสียวเป่าอยู่นาน สาวน้อยหน้าตาจิ้มลิ้มคนนี้คงไม่กล้าเล่นตลกกับเขาหรอกนะ “เงินหนึ่งล้านผมให้คุณได้ไม่มีปัญหา แต่ว่าถ้าคุณตุกติกขึ้นมาละก็......” พูดถึงตรงนี้ ตีความหมายได้ว่าคาดไม่ถึงแน่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น เฉียวหนานจิ่งกวักมือเรียกผู้ช่วยมา หยิบเช็คขึ้นมาพลางเขียนตัวเลข 1,000,000 ไว้บนนั้น “ตอนนี้คุณเล่าได้แล้วครับ” โม่เสียวเป่าลุกขึ้นแล้วนั่งลงข้างๆเฉียวหนานจิ่ง แกล้งทำเป็นความลับ : “ ฉันจะบอกคุณให้ก็ได้ว่า Leomo ความจริงแล้วเป็นผู้ชายเจ้าชู้มากคนหนึ่ง เคยเอาชีวิตผู้หญิงไปแล้วถึง 2 คน แน่นอนว่าเรื่องนี้ถูกตระกูลโม่ปิดเป็นความลับไว้ ไม่ให้แพร่งพรายไปสู่ภายนอก” “เขาเคยทำเรื่องอะไรมาบ้าง ผมไม่อยากรู้ ผมแค่อยากรู้ว่าทำอย่างไรผมจึงจะได้เจอหน้าเขา และเขาชอบผู้หญิงแบบไหน” โม่เสียวเป่าเข้าใกล้อีก เฉียวหนานจิ่งทำท่าถอยออก แทบจะกลั้นหายใจเอาไว้ เพราะไม่อยากได้กลิ่นใดๆในตัวเธอ “ผู้ชายน่ะหรือ ก็ต้องชอบผู้หญิงสวยเป็นเรื่องปกติ” โม่เสียวเป่าคิดไปคิดมา : “อีก 2 วัน เขาจะไปร่วมงานเลี้ยงการกุศลแห่งหนึ่ง คุณไปพบเขาที่นั่นสิคะ” ไม่ว่าเฉียวหนานจิ่งจะเชื่อหรือไม่ โม่เสียวเป่าก็เล่าต่อ : “ แล้วคุณจะรู้ว่า Leomo แห่งเซิ่งเทียนคนนี้น่าทึ่งแค่ไหน” “ในเวลาปกติ เขาก็เป็นแค่ผู้ชายธรรมดาๆคนหนึ่ง ผู้ชายนะหรือ แน่นอนย่อมมีหลากหลายอารมณ์และความต้องการ แต่ในทางกลับกัน ถึงแม้ในเวลาปกติเขาก็เป็นแค่ผู้ชายธรรมดา แต่จริงๆแล้วเขาไม่ใช่ผู้ชายธรรมดา สำหรับความต้องการโดยธรรมชาติของผู้หญิงเขาเป็นยิ่งกว่าผู้ชายธรรมดาเสียอีก เธอไม่ให้โอกาสเฉียวหนานจิ่งได้พูดบ้างเลย โม่เสียวเป่ายังคงเอ่ยต่อไปว่า : “อันดับแรกคือความสวย คุณสมบัติก็เป็นสิ่งสำคัญมาก ถ้าคุณชายเฉียวสามารถหาผู้หญิงที่เพียบพร้อมไปด้วยคุณสมบัติและหน้าตาส่งไปให้เขา ก็เท่ากับว่าหาเงินเข้ากระเป๋าได้อย่างมหาศาลเลยละคะ” “ถ้าเกิดว่าคุณหาไม่ได้จริงๆละก็ ถ้างั้นก็ลองดูที่ฉันเป็นตัวอย่างก็ได้คะ หาแบบที่สวยเหมือนกับฉัน รับรองสนุกแน่” โม่เสียวเป่าพูดอะไรออกมามากมายไม่ยอมหยุด แต่ว่าเฉียวหนานจิ่งจับใจความสำคัญได้เพียง 2 -3 เรื่อง นั่นก็คือ...... งานเลี้ยงการกุศลและผู้หญิงที่หน้าตาดีคุณสมบัติเพียบพร้อม “ผู้หญิงที่มีคุณสมบัติเพียบพร้อม......” เฉียวหนานจิ่งทบทวนสองสามคำนี้กลับไปกลับมา ในสมองปรากฏร่างเล็กๆของกู้เหยาขึ้นมาโดยไม่ได้ตั้งใจ กู้เหยาในตอนนี้ถึงแม้จะไม่สวยเท่าในอดีต แต่ว่ากลับดูเป็นผู้ใหญ่ที่ยังคงสวยงามประณีตละเอียดอ่อน รอยยิ้มบนใบหน้ายังคงปรากฏในทุกเวลา ผ่านร้อนผ่านหนาวมาก็ไม่น้อย ถ้าจะพูดว่ากู้เหยาเมื่อก่อนคือดอกไม้ตูมที่รอวันผลิบาน งั้นเธอในตอนนี้ก็เป็นดอกไม้ที่บานสะพรั่งแล้ว โดดเด่นเป็นสง่า กู้เหยาที่เบ่งบานเต็มที่เช่นนี้ กู้เหยาที่งดงามเต็มที่เช่นนี้.....กลับไม่ใช่ของเขา แต่ว่า เธอควรจะเป็นของเขาสิ เขาก็ควรจะเป็นของเธอด้วยเช่นกัน! ถ้าไม่ใช่ตอนนั้นถูกพ่อแม่บังคับ ถ้าไม่ใช่โม่ข่ายที่สมควรตายยุ่งไม่เข้าเรื่อง......ทำไมเขาจะไม่ได้เธอมาล่ะ? ทำไมกัน! คิดได้เช่นนี้ เฉียวหนานจิ่งอดไม่ได้ที่จะกำหมัดแน่น สีหน้าแสดงความอาฆาต วันนี้ เขาไม่ใช่เด็กอมมือที่ต้องคอยฟังคำสั่งของพ่อแม่อีกต่อไป และจะไม่ยอมให้ใครมารังแก.....กู้เหยา เขาต้องเอาเธอคืนมาให้ได้! ถ้าเกิดไม่ได้ละก็.....ทำลายเธอซะก็สิ้นเรื่อง คิดถึงตรงนี้ เฉียวหนานจิ่งปล่อยวางมือซีดเผือกทั้งสองข้าง ยิ้มให้กับใบหน้าเล็กๆที่ดูผิดปกติของ Polaris พลางกล่าวว่า : “คุณแน่ใจนะว่า Leomo จะไปร่วมงานเลี้ยงการกุศลนั้นด้วย?” เขาส่งประกายยิ้มให้เธอ แต่กลับดูน่าเกรงขาม โม่เสียวเป่ารู้สึกได้เพียงความเยือกเย็น ลึกลับและความเกลียดชัง Leo มักจะยิ้มออกมาอย่างมีเลศนัย แต่ว่าเบื้องหลังรอยยิ้มนั้นแฝงไว้ด้วยความเชื่อมั่นในการวางแผน เมื่อเห็นรอยยิ้มแบบนั้นทีไร อดไม่ได้ที่จะต้องยอมศิโรราบให้ทุกที แต่ยิ้มของเฉียวหนานจิ่ง ทำไมถึงดูร้ายกาจมากขนาดนี้นะ แถมดูแล้วช่างหยาบคายด้วย? ในใจของโม่เสียวเป่ารู้สึกหนาวเหน็บขึ้นอีกครั้ง คิดเพียงอยากจะหลบหนีจิ้งจอกเหลืองน่ารังเกียจตัวนี้ไปให้ไกลๆ ดังนั้นจึงรีบเอ่ยปากสีแดงสดของเธอพลางยิ้มว่า : “ฉันกล้ารับเงินคุณชายเฉียวไว้ 1,000,000 จึงมั่นใจ100%คะ ดาวดวงเล็กๆอย่างฉันไม่กล้าเล่นลิ้นกับคุณซึ่งๆหน้าหรอกคะ” เห็นโม่เสียวเป่าพูดชัดเจนอย่างนี้ เฉียวหนานจิ่งครุ่นคิดอีก ช่วงนี้ เขาได้ยินข่าวเรื่องงานเลี้ยงการกุศลที่กำลังจะจัดขึ้นในเมืองเจียงเป่ยโด่งดังมาก แต่เขาไม่ได้ยินเลยว่า Leomo แห่งเซิ่งเทียนจะมาร่วมงานด้วย ถ้าเป็นไปตามที่ยัยผมทองนั่นบอกละก็ เขาจะมีโอกาสได้เจอ Leomo คิดหาวิธีสร้างความสัมพันธ์ที่ดีกับเซิ่งเทียน ณ ตอนนี้ สิ่งที่ควรรีบทำก็คือหาผู้หญิงที่มีคุณสมบัติเพียบพร้อมมาประเคนให้ Leomo ให้ได้ซะก่อน ไม่รู้ว่าหลี่กังหน้าโง่นั่น ตามหาคนที่เหมาะสมเจอแล้วหรือยัง? เห็นเฉียวหนานจิ่งไม่พูดอะไรอยู่นาน โม่เสียวเป่าอดเอ่ยถามขึ้นไม่ได้ว่า : “คุณชายใหญ่เฉียวแห่งตระกูลกู้ ตกลงคุณพอใจข่าวนี้บ้างไหมคะ?” เฉียวหนานจิ่งจ้องมองโม่เสียวเป่าอยู่นานสองนาน พยายามที่จะหาข้อมูลอื่นเพิ่มเติมจากใบหน้าที่เต็มไปด้วยแป้งหนาเตอะนั้น แต่เมื่อดูแล้ว ท่าทางโม่เสียวเป่าจะไม่มีข้อมูลใดๆจะบอกเขาอีก หลังจากชั่งใจอยู่นาน เขาจึงลุกขึ้น : “งั้นคุณทานให้อร่อยนะครับ ผมขอตัวก่อน ถ้าเกิดว่าผมทำสำเร็จ ผมจะตบรางวัลใหญ่ให้อีก” “คุณชายเฉียว ก่อนไปอย่าลืมจ่ายค่าอาหารให้ด้วยนะคะ” โม่เสียวเป่าหยิบเช็คในมือขึ้นมา โบกให้เฉียวหนานจิ่ง หน้าบานเป็นดอกไม้ ดูแล้วก็เหมือนคนเห็นแก่เงิน พอเฉียวหนานจิ่งไปแล้ว โม่เสียวเป่ารู้สึกมีความสุขจนอดกระโดดโลดเต้นไม่ได้ Leomoเป็นแบบอย่างของผู้ชายที่หัวโบราณคนหนึ่ง เขาประสบความสำเร็จตั้งแต่อายุยังน้อย แถมเป็นจักรพรรดิในแวดวงธุรกิจอีกด้วย เขาใช้ชีวิตราวกับนักพรต ถือศีล 21 ข้อ เขาอายุ 20 ปีกว่าแล้ว แต่เพิ่งเคยมีแฟนเมื่อ 2 -3 ปีก่อน คบกันอยู่แค่เดือนสองเดือน เจอหน้ากันไม่ถึง 2 ครั้ง สุดท้ายผู้หญิงคนนั้นก็ทิ้งเขาไปเพราะไม่ค่อยได้เจอหน้าเขา โม่เสียวเป่าสงสัยว่า เป็นเพราะพี่ชายซื่อบื้อของเธอไม่รู้จักวิธีที่จะทำให้ผู้หญิงกระชุ่มกระชวยหรือเปล่า เลยทำให้เธอแห้งเหี่ยวจนยอมจากไป คิดถึงตรงนี้ โม่เสียวเป่ารู้สึกทุกข์ใจแทนโม่ข่าย ชั่วชีวิตนี้ถ้าไม่มีผู้หญิงคนไหนชอบเขาเลย แล้วเขาก็ไม่ไปไล่ตามผู้หญิงด้วย เธอกลัวว่าตระกูลโม่จะขาดผู้สืบทอดกิจการต่อ คิดได้ดังนั้น เธอจึงกระจายข่าว......ก็เพื่อโม่ข่ายจะได้มีทายาทมาสืบทอดกิจการต่อได้ จองคุนที่อดทนรออยู่ข้างๆโม่เสียวเป่านานแล้ว ทนไม่ได้อีกต่อไป : “Polaris ถ้าคุณชายรู้เข้าว่าคุณก่อเรื่องอีกแล้ว เขาคงจะจับคุณส่งกลับอเมริกาแน่” จองคุนไม่พูดเรื่องนี้ขึ้นมาก็ได้ พอพูดขึ้นโม่เสียวเป่าก็แว้ดใส่เขาทันที : “จองคุน แกยังกล้าพูดเรื่องที่ฉันโดนจับอีก คราวก่อนถ้าไม่ใช่เพราะแกปากโป้ง Leoเขาจะจับฉันได้หรือ?” “Polaris คราวก่อนคุณเป็นคนบอกให้ผมโทรหาเขาเองไม่ใช่หรือครับ ทำไมกล่าวหากันแบบนี้ล่ะ” เรื่องที่เกิดขึ้นคราวก่อน เห็นได้ชัดว่าโม่เสียวเป่าต้องการอวดข่าวลือเรื่องบนเตียงของโม่ข่ายให้ผู้ชายคนนั้นได้รับทราบ ผ่านไปไม่นาน ยัยหัวเหม็นนี่ก็ไม่วายก่อเรื่องอีกจนได้ แถมยังปัดความรับผิดชอบมาให้เขาอีก คิดๆดูแล้วเขารู้สึกไม่เป็นธรรมอย่างมาก