ตอนที่ 73 ห้าล้านเพื่อซื้อคุณ

ต๭นที่ 73 ห้าล้านเพื่อซื้อคุณ กู้เหยาเดินเข้าไปในห้องร้านอาหาร มองเห็นกู้ซินนั่งเหม่ออยู่ในนั้นจากไกลๆ สามปีไม่เจอกัน รูปลักษณ์ของกู้ซินยังคงเหมือนในความทรงจำของเธอ ดูเบาบางจนดูเหมือนว่าถ้าถูกลมพัดเธอคงปลิว กู้เหยาเดินไปทางเธอ ขณะที่ห่างกันหลายก้าว กู้ซินก็เงยหน้าขึ้นมามองเธอแล้วยิ้ม “เหยาเหยา มาแล้วหรอ” “อืม” กู้เหยาตอบรับอย่างเย็นชา เดิมทีเธอก็ใจเย็นแบบนี้ตอนที่ได้พบกู้ซินอีกครั้ง ราวกับว่าคนตรงหน้าไม่ใช่สาเหตุของเรื่องเมื่อสามปีก่อน กู้เหยาพูด “ฉันสั่งหูฉลามไข่ปู แตงกวาผัดซอสที่เธอชอบที่สุด แล้วก็มี......” “ฉันทานอาหารกลางวันมาแล้ว เธอไม่ได้จะมาพูดเรื่องของแม่หรอ รีบพูดมาเลยเถอะ” กู้เหยาขัดจังหวะอย่างโหดร้าย เห็นสายตาที่ผิดหวังของกู้ซิน เธอก็ไม่ได้เสียใจสักนิด ในปีนั้นกู้ซินก็ใช้สีหน้าไม่ยุติธรรมแบบนี้คุกเข่าอยู่ที่พื้น ทำให้เธอเข้าใจผิด แต่ต่อมาล่ะ? เรื่องมันก็ผ่านไปแล้ว กู้เหยาไม่อยากคิดอีกแล้ว แต่ก็ไม่สามารถลืมเรื่องไร้สาระที่กู้ซินเคยทำไว้ได้ “ครั้งนี้คุณพ่อให้ฉันมาหาเธอ” กู้เหยาไม่อยากฟังคำพูดไร้สาระ กู้ซินเลยไม่อยากพูดไร้สาระมาก “เหอะ......” กู้เหยาหัวเราะเย็นชา คุณพ่อ? เธอเกือบลืมไปแล้วว่าตัวเองยังมีพ่ออีกคนหนึ่ง กู้ซินพูดอีก “คุณพ่ออยากให้เธอกลับปักกิ่งไปกับฉัน อย่าออกมาเที่ยวเล่นข้างนอกอีก” “แล้วไงต่อ?” กู้เหยาถามอย่างไม่แยแส เธอออกมาจากปักกิ่งสามปีแล้ว ไม่เคยมีใครถามถึงเธอเลย ตอนนี้เหชียวหนานจิ่งมาหาแล้ว คนที่เรียกว่าพ่อคนนั้นอยากให้เธอกลับไป เรื่องราวพอคิดขึ้นมาก็รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น “นี่เหยาเหยา.......” กู้ซินเม้มปาก น้ำตาแห่งความน้อยใจหมุนอยู่ในขอบตา “ฉันแท้งลูก ต่อจากนี้ฉันมีลูกไม่ได้อีกแล้ว ฉันไม่มีทางคลอดสายเลือดของเหชียวซื่อได้อีกแล้ว” “เขาเลยอยากให้ฉันกลับไปหรอ? อยากให้ฉันไปคลอดลูกตระกูลเหชียว?” กู้เหยาพูดออกไปด้วยน้ำเสียงเย็นชาอย่างมาก เธอดูเหมือนใจเย็น แต่ภายในใจเจ็บปวด ถึงเธอไม่อยากยอมรับ แต่คนนคนนนั้นยังไงก็เป็นพ่อผู้ให้กำเนิดเธอ เธออยากให้เขาเป็นพ่อเหมือนคนอื่นเขาที่รักภรรยาและลูกสาว ใช้ชีวิตด้วยกันอย่างมีความสุขและกลมเกลียวกัน ไม่ต้องไปขวนขวายหาชื่อเสียงอะไร และไม่เหมือนตอนนี้ ที่เพิกเฉยภรรยา ให้ลูกสาวเป็นเครื่องมือ กู้เหยาเดาว่าในตอนแรกกู้ซินคงจะมีความสัมพันธ์กับเหชียวหนานจิ่ง และมีลูกด้วยกัน พ่อของเธอคงจะซาบซึ้งมาก ยังไงก็เป็นลูกสาวของตัวเอง ใครจะแต่งกับตระกูลเหชียวก็ได้ เพียงได้ปีนขึ้นไปบนต้นไม้ใหญ่อย่างตระกูลเหชียวได้ก็พอแล้ว ถึงเธอจะมีหมั้นหมายกับเหชียวหนานจิ่ง แต่เพราะอายุเธอยังไม่มาก และเธอก็ยุ่งมาก ทั้งสองเลยไม่ได้พัฒนาความสัมพันธ์กัน คุณพ่อยังเคยแนะนำเธอ ให้เธอทำเรื่องอย่างว่ากับเหชียวหนานจิ่งไปก่อน แบบนี้ถึงจะได้ใจของผู้ชายอย่างเหนียวแน่น กู้เหยามีความคิดเป็นของตัวเอง และเธอก็คิดว่าความสัมพันธ์ของทั้งคู่ ถ้าต้องใช้ร่างกายในการรรักษาความสัมพันธ์ ความรู้สึกพวกนั้นมันก็จะยิ่งห่างไกล เธอเลยหมดคำจะพูดกับพ่อเธอทุกครั้ง กู้ซินกลับประเทศมาไม่นานก็ตั้งท้องลูกของเหชียวหนานจิ่ง นี่เป็นข่าวดีมากสำหรับคุณพ่อพวกเธอ ถ้ากู้ซินได้คลอดเลือดเนื้อเชื้อไขของตระกูลเหชียว นั่นจะทำให้ความสัมพันธ์ระหว่างตระกูลเจี่ยนและตระกูลเหชียวมั่นคง ต่อจากนี้ไปใครจะกล้ามาดูถูกตระกูลเจี่ยน ดังนั้นในที่สุด พวกเขาก็บอกให้เธอยกเลิกการหมั้นหมายของเธอและเหชียวหนานจิ่ง ตอนที่ให้กู้ซินแต่งเข้าบ้านตระกูลเหชียว พ่อก็ได้พูดประโยคนี้——ใครให้แกไร้ประโยชน์ เป็นผู้หญิงแต่มีลูกไม่ได้ ตอนนี้กู้ซินก็แท้งลูกไปแล้ว มีลูกไม่ได้อีก ดังนั้นพ่อพวกเธอเลยวางแผนไปที่กู้เหยาแทน คิดแล้วก็รู้สึกขยะแขยงสุดๆ กู้เหยาพูดอีก “เชิญเธอกลับไปบอกเขา ให้เขาอย่ามาวุ่นวายกับฉันอีก ฉันกู้เหยาคนนี้ไม่มีเขาเป็นพ่อมาตั้งนานแล้ว” กู้ซินพูดอย่างอ่อนโยน “นี่เหยาเหยา ฉันรู้ว่าเธอเป็นผู้หญิงที่เข้มแข็งและมีอิสระ ไม่เชื่อฟังพ่อมาโดยตลอด” กู้ซินรู้นิสัยข้อนี้ของกู้เหยาดี นิสัยของกู้เหยานั้นเข้มข้น ในสายตาไม่มีเม็ดทรายไหนลอดผ่านง่ายๆ แม้แต่คำพูดที่ว่าไม่ต้องการพ่อแล้วก็พูดออกมา ยิ่งไปกว่านั้นคือเหชียวหนานจิ่งที่เป็นชู้กับพวกเธอ ในตอนแรกกู้ซินคิดว่าสายเกินกว่าจะเปลี่ยนทุกอย่าง ถ้ากู้เหยารู้ว่าเหชียวหนานจิ่งเป็นชู้ จะต้องไม่ให้อภัยเหชียวหนานจิ่งอย่างแน่นอน เพราะรู้จักนิสัยที่แน่วแน่ของกู้เหยาอย่างมาก ดังนั้นกู้ซินเลยรู้นานแล้วว่ากู้เหยาจะต้องไม่เชื่อฟังการเตรียมการของพ่อแน่ จะไม่กลับปักกิ่งไปกับเธอแน่ เธอถึงได้มาโน้มน้าวเธอที่เจียงเป่ย บอกว่ามาเจียงเป่ยเพื่อโน้มน้าวให้กู้เหยากลับไป ไม่เท่ากับบอกว่าเธอมายืนยันความคิดของกู้เหยา ในฐานะที่เป็นคู่หมั้นของเหชียวหนานจิ่ง เธอมีลูกไม่ได้แล้ว เธอสามารถให้ผู้หญิงคนไหนก็ได้คลอดลูกให้กับเหชียวหนานจิ่ง แต่ผู้หญิงคนนั้นจะเป็นกู้เหยาไม่ได้เด็ดขาด ถ้าให้กู้เหยากลับไปปักกิ่ง ได้อยู่กับเหชียวหนานจิ่ง แบบนั้นในสายตาของเหชียวหนานจิ่งจะมองเห็นเธอเฉิงซินคนนี้ได้อย่างไร คุณพ่อดูพฤติกรรมและสีหน้าของคนในตระกูลเหชียวมาตลอด เหชียวหนานจิ่งดีกับกู้เหยามาก พ่อก็มองแต่กู้เหยาเหมือนกัน ตระกูลเจี่ยนเลยไม่มีที่ยืนให้กับกู้ซิน สามปีก่อนกู้เหยาได้ผ่านเรื่องราวมา บางทีอาจจะกลายเป็นภาพเหมือนของกู้ซินต่อจากนี้ไป เธอจะให้กู้เหยากลับไปได้อย่างไรล่ะ กู้เหยารู้ว่ากู้ซินยังมีอะไรจะพูดแน่นอน เธอก็ไม่ถามเหมือนกัน ถ้าอยากพูดเธอก็จะฟัง ไม่พูดเธอก็ไม่อยากรู้ เห็นเพียงกู้ซินหยิบกระเป๋าที่วางไว้บนเก้าอี้ขึ้นมา โดยเฉพาะ LOGO ที่อยู่บนกระเป๋าหันเข้ามาหากู้เหยา ยี่ห้อแบรนด์เนมสักยี่ห้อ ใบเล็กหนึ่งใบราคาหลายหมื่น มองดูกระเป๋าที่กู้เหยาสะพาย เป็นยี่ห้อไม่มีชื่อในประเทศ ไม่กี่ร้อยหยวนก็ซื้อได้แล้ว และเป็นที่นิยมอย่างมาก กู้ซินขยับไปมาอย่างอวดๆสักพัก แล้วหยิบบัตรธนาคารหนึ่งใบในกระเป๋าออกมาวางไว้บนโต๊ะ แล้วยื่นให้กู้เหยา เธอยิ้มพูด “นี่เหยาเหยา ใบนี้มีห้าล้าน ห้าล้านนี้มากพอที่จะหาเมืองเล็กๆอยู่ ซื้อบ้านสักหลัง ประหยัดหน่อยไม่ต้องทำงานก็สามารถใช้ชีวิตที่เหลือได้” ที่แท้จุดประสงค์ที่แท้จริงของเธอที่มาหาครั้งนี้คือให้เธอเอาเงินแล้วออกไปจากเจียงเป่ยซะ กู้เหยารู้สึกน่าขำจริงๆ และหัวเราะออกมาอย่างอ่อนโยน “นี่กู้ซิน ห้าล้านนี่คิดจะไล่ฉันหรอ?” กู้ซินอึ้งไป กะพริบตา มองกู้เหยาอย่างไม่รู้สึกผิดและหมดหนทาง กู้เหยาพูดอีกครั้ง “ถ้าฉันกลับไปที่ปักกิ่งแล้วมีลูกให้กับเหชียวหนานจิ่ง ตระกูลเหชียวจะปฏิบัติกับฉันยังไงนะ ไม่แน่ผู้เฒ่าในตระกูลเหชียวอาจจะดีใจจนให้รางวัลหลานชายเป็นหุ้นส่วน ตอนนั้นฉันก็เป็นแม่ที่เกาะลูกรวย เทียบกับห้าล้านเธอไม่ได้เลย?” น่าขยะแขยงจริงๆใช่ไหม เรื่องแบบนี้กู้เหยาก็ทำได้ ทำแล้วไม่ได้แย่ไปกว่ากู้ซินหรอก “เหยาเหยา ทำไมเธอถึงได้......” กู้ซินควบคุมใบหน้ายิ้มไม่ได้อีกแล้ว เธอกัดริมฝีปาก และมีท่าทางที่เหมือนจะร้องไห้อกมาอย่างน่าสงสาร