ตอนที่ 126 พบกับคุณป้าครั้งแรก

ต๭นที่ 126 พบกับคุณป้าครั้งแรก ไม่ใช่ว่าเขาหมดหนทางกับเธอ แต่อยากให้เธอรู้สึกผิดสักนิด สิบแปดปีมานี้ เขาดูแลเธอ ให้เธอเติบโตแข็งแรงมีความสุข ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตเขาที่แยกไม่ได้ตั้งนานแล้ว ในปีนั้น ตอนที่คุณแม่เอาโม่เสียวเป่ากลับมา ตอนนั้นเขาสิบขวบ เห็นทารกน้อยที่ตัวเล็กจิ๋ว เกิดความรู้สึกที่พูดไม่ออก อาจจะเป็นเพราะเห็นเธอตั้งแต่เล็กจนโต ค่อยๆเติบโตเป็นผู้ใหญ่ เขาเลยยิ่งอยากปกป้องดูแลเธอมาตลอด ลูบศีรษะเธอ โม่ข่ายลุกขึ้นมากำลังจะเดินไป โม่เสียวเป่าก็พลิกตัวกลับมาคว้าเขาไว้ “Leo อยู่คนเดียวฉันกลัว นอนเป็นเพื่อนฉันได้ไหม” ตอนเด็กๆ เธอกลัวการนอนคนเดียวเป็นพิเศษ กลัวสภาพอากาศฝนตกฟ้าร้องมาก ในตอนนั้น เธอจะซุกกอดเขานอนในเตียงเขา เพียงมีเขาอยู่ เขาก็คอยปกป้องเธอเหมือนพระเจ้าที่คอยคุ้มครองของเธอ เธอจะไม่รู้สึกหวาดกลัวอีก “ได้ ฉันจะอยู่เป็นเพื่อน” โม่ข่ายกุมมือเธอไว้ ลูบเธอเบาๆ “ไม่ต้องกลัวนะ พี่อยู่ตรงนนี้” “อืม” โม่เสียวเป่าตอบรับอย่างพอใจมาก รู้ว่าพี่จะอยู่ข้างเธอตลอดเวลา เธอถูใส่พี่สองทีจากนั้นก็นอนหลับไปอย่างสงบ หลังจากมั่นใจแล้วว่าโม่เสียวเป่าหลับลึกไปแล้ว โม่ข่ายก็ดึงมือกลับมาอย่างระมัดระวัง ลุกขึ้นกลับห้องไป ภายในห้อง โต๊ะหัวเตียงมีไฟสีส้มอ่อน แสงไฟอ่อนกระทบเข้าที่แก้มชมพูของกู้เหยา ทำให้เธอดูสงบนิ่งและงดงาม โม่ข่ายเดินเข้าไป ย่อตัวลงและก้มศีรษะจูบหน้าผากเธอ กู้เหยาหลับไม่สนิท ตอนเขาจูบเธอ เธอก็ตื่นทันที กะพริบดวงตาที่ง่วงนอน “กลับมาแล้วหรอ ธุระเสร็จแล้วใช่ไหมคะ?” “เสร็จแล้วครับ” โม่ข่ายอดไม่ได้ที่จะจูบกลีบปากเธอ “คุณนอนเร็วๆ ผมไปอาบน้ำก่อน” “โอเค” กู้เหยาพยักหน้า คว้าโทรศัพท์ข้างๆดูเวลาสักหน่อย ตอนนี้ตีสามกว่าแล้ว เขาตื่นเช้าทุกวัน วันนี้เกรงว่าเพิ่งจะนอนเดี๋ยวก็ต้องตื่นแล้ว คิดแล้วก็สงสารเขา หวังว่าตัวเองจะได้ช่วยเขาได้มากๆ ไม่อยากให้เขาเหนื่อยแบบนี้ ไม่นาน โม่ข่ายก็ออกมาจากห้องน้ำ เขาสวมผ้าขนหนูในบริเวณที่สำคัญ ผมที่เพิ่งสระมีน้ำหยด น้ำบางส่วนหยดลงบนกล้ามเนื้อกำยำของเขา มองแล้วกู้เหยาก็อดกลืนน้ำลายไม่ได้ นี่เป็นครั้งแรกของเธอที่ได้เห็นร่างกายเขาอย่างชัดเจน ร่างกายงดงามสมบูรณ์แบบที่แข็งแกร่งกำยำ ในหัวของกู้เหยาจู่ๆก็คิดถึงครั้งแรกของพวกเขา ที่เขาต้องการเธออย่างลุ่มลึกฮึกเหิม...... อึก—— ตัวเองกำลังคิดอะไรอีกแล้ว ทำไมชอบคิดเรื่องลามกอยู่เรื่องเลยนะ กู้เหยากุมใบหน้าร้อนของตัวเอง แล้วรีบละสายตาออกมา ถ้ามองไปอีกล่ะก็ เธอไม่รู้ว่าตัวเองจะทำอะไรลงไป โม่ข่ายออกมาแล้วหมุนกายหยิบของต่างๆ จากนั้นก็เข้าไปเป่าผมในห้องน้ำ กู้เหยาถอนหายใจออกมายาวเหยียด แล้วรีบส่ายศีรษะเพื่อสะบัดความคิดลามกในหัวออกไป ไม่นาน โม่ข่ายที่เป่าผมเสร็จแล้วก็ออกมา เขาขึ้นเตียงไปนอนข้างกายกู้เหยา กู้เหยากังวลมากว่าตัวเองจะทำอะไรกับเขา เลยขยับตัวออกมาข้างๆอย่างเผลอตัว อยากเลี่ยงเขาหน่อย พอเธอขยับตัว โม่ข่ายก็คว้าเธอกลับมา แล้วกอดเธอไว้ในอ้อมอก “ไม่เช้าแล้วนะ รีบนอน” เขากอดเธออย่างนี้ หน้าเธอแนบเข้ากับอกเปลือยของเขา ทั้งสองอยู่ในท่าทางที่คลุมเครือ เขาแค่อยากนอนให้ดีจริงๆหรอ? กู้เหยาเงยหน้าขึ้นมาแอบมองเขาหนึ่งที เห็นว่าเขาหลับตา ดูเหมือนว่าอยากกอดเธอนอนจริงๆ ไม่ได้คิดจะทำอย่างอื่น เห็นเขาสุขุมแบบนี้ ในใจกู้เหยาก็รู้สึกล้มเหลวอย่างพูดไม่ออก เหมือนกับที่หลินเชี่ยนเชี่ยนพูดทั้งหมด ยังไงเธอก็ถือว่าเป็นคนสวยคนหนึ่ง แต่นอนข้างกายโม่ข่าย โม่ข่ายกลับไม่อยากแตะต้องตัวเธอ หรือว่าเธอมีเสน่ห์ต่อเขาน้อยมากขนาดนั้นเชียว? คิดถึงตรงนี้ กู้เหยาก็ตั้งใจยกขาไปเกี่ยวขาเขาไว้...... “แผลที่ขาคุณยังไม่ดี” เขากดเท้าที่ขยับไปมาของเธอ หยุดการเคลื่อนไหวเธอแล้วพูด “นอนดีๆ อย่าซน” กู้เหยา “……” เธออยากจะเตะเขาแรงๆสองที ชายคนนี้ทำไมทึ่มอย่างนี้นะ? หรือว่าทุกครั้งต้องให้เธอรุก เขาถึงจะยอมแตะตัวเธอ? คิดเรื่องพวกนี้แล้ว กู้เหยาก็เซ็งสุดขีด แล้วออกแรงหยิกที่เอวโม่ข่ายหนึ่งที เธอหยิกแรงมาก ทั้งๆที่หยิกให้เขาเจ็บ แต่เขาก็ไม่ร้องสักแอะ เพียงแต่กอดเธอให้แน่นขึ้น ภายในอ้อมกอดอุ่นของโม่ข่าย ผ่านไปไม่นาน กู้เหยาก็หลับไป ตอนที่กู้เหยาตื่นขึ้นมาอีกครั้ง ก็ถูก “ของแข็ง” ทับจนตื่น เดิมทีเธอหลับปุ๋ย แต่จู่ๆก็ถูก “ของแข็ง” พุ่งเข้าใส่อย่างแรง “ของแข็ง” นั้นทับเธอ ทำให้เธอแทบหายใจไม่ออก เธอลืมตาทันที ก็เห็นผู้หญิงผิวเนียนคนหนึ่งนอนบนตัวเธอ สาวน้อยหรี่ตา ถอนหายใจด้วยความพอใจ แล้วยื่นมือไปสัมผัสเธอ “Leo ไหนบอกจะนอนเป็นเพื่อนฉัน แต่ดันทิ้งฉันไป ตอนนั้นฉันจับพี่ได้แล้ว” จู่ๆบนเตียงก็มีคนเพิ่มหนึ่งคน แถมมาทับบนตัวเธออีก กู้เหยาตกใจจนร้องเสียงดัง โดยไม่ได้สนใจว่าหญิงสาวพูดว่าอะไร โม่เสียวเป่าที่กำลังหลับอยู่ก็ตื่นเพราะเสียงตกใจของกู้เหยา ตาเฉี่ยวเบิกกว้างมองกู้เหยา แล้วเอ่ยอย่างตกตะลึง “เธอเป็นใคร?” “เธอเป็นใคร?” กู้เหยาเบิกตากว้างมองหญิงสาวที่นอนทับเธออยู่เหมือนกัน ทั้งสองจ้องหน้ากัน ต่างพิจารณาอีกฝ่าย กำลังคิดว่าอีกฝ่ายเป็นใครกันแน่? โม่ข่ายที่กำลังยุ่งอยู่ในห้องทำงานพอได้ยินเสียงร้องของกู้เหยา ก็เกือบจะพุ่งเข้ามาในห้องโดยทันที จากนั้นก็เห็นหญิงสาวในบ้านมองหน้ากันอยู่ “Polaris เธอทำอะไร?” เสียงโม่ข่ายดูไม่ค่อยดีเป็นพิเศษ กู้เหยาและโม่เสียวเป่าถึงได้มีสติ กู้เหยาเคยเห็นรูปโม่เสียวเป่าในอินเตอร์เน็ต ครั้งที่แล้วเกือบจะเข้าใจโม่ข่ายผิด เลยจำหน้าใบหน้าเธอได้ น้องสาวของโม่ข่าย ก็คือน้องสะใภ้เธอ เพียงแต่ขึ้นมาบนเตียงเธอได้อย่างไร? โม่เสียวเป่าตื่นเต้นเหมือนกับได้พบโลกใหม่ ตื่นเต้นจนกระโดดบนเตียง “พี่ ที่แท้พี่ก็มีแฟน แถมเอาเธอกลับมานอนด้วย แต่ทำไมไม่บอกฉันสักคำ?” โม่ข่ายไม่พูดอะไร เดินไปอุ้มโม่เสียวเป่าออกมา เอาเธอกลับไปที่ห้อง แล้วเอ่ยเสียงทุ้ม “อยู่ที่นี่ไปก่อน ถ้าฉันไม่ได้อนุญาตห้ามออกมา” “Leo ทำไมพี่ทำกับน้องสาวที่น่ารักแบบนี้ล่ะ?” โม่เสียวเป่ามองแผ่นหลังของโม่ข่ายแล้วโวยวายทันที ตอนนี้ ในหัวเธอมีแต่กู้เหยา พูดตามตรง เป็นครั้งแรกที่เธอเห็นผู้หญิงที่ภายนอกเหมาะสมกับ Leo ถึงเธอจะรู้สึกว่าผู้หญิงคนนี้จะแย่กว่าเธอนิดหน่อย แต่ก็โดดเด่นมากแล้ว เธอรีบหาโทรศัพท์ ต้องรีบโทรศัพท์หาคุณแม่ บอกว่าไม่ต้องเป็นห่วง Leo แล้ว ในที่สุดเขาก็หลับนอนกับผู้หญิงแล้ว