ตอนที่168 ใจร้ายใจดำ

ต๭นที่168 ใจร้ายใจดำ กู้เหยาไม่รู้ว่าทำไมพอโม่ข่ายยิ่งทำกับเธอ เธอก็ยิ่งรู้สึกระแวงกลัวว่าวันไหนลืมตาขึ้นมาเขาไม่อยู่ข้างเธออีกเธอหาเขาไม่เจออีก ถ้าเขาไม่ทำกับเธอแบบนี้ถึงแม้วันไหนที่เขาไม่อยู่ข้างเธอ เธอก็สามารถปรับตัวเข้าหาชีวิตใหม่ได้ง่ายขึ้น แต่ว่าตอนนี้—— ตอนนี้เธอพบว่าเธอยิ่งอยู่ยิ่งไม่อยากให้เขาไปขนาดแค่ฝันว่าเขามาบอกเลิกเธอก็เจ็บปวดหัวใจไปหมด ถึงแม้เขาบอกว่ามันแค่บอกเลิกในฝันตอนนี้ใจเธอยังรู้สึกค้างคา——— “กู้เหยาบอกความในใจคุณให้ผมฟังได้ไหม?” โม่ข่ายที่คิ้วขมวดเล็กน้อยบวกกับสายาที่ดูลึกลับ กู้เหยาช่วงนี้เหม่อลอยบ่อยโม่ข่ายรู้ว่าในใจเธอมีเรื่องซ่อนอยู่แต่ก็ทายไม่ออกว่าซ่อนเรื่องอะไร แต่ตอนนี้กินข้าวอยู่เขายังอยู่ข้างเธอแต่ในดวงตาเธอกลับมองไม่เห็นเขาและไม่รู้ว่าคิดไปถึงไหน ช่วงนี้เธอเป็นแบบนี้บ่อยทำให้เขาเป็นห่วงมากแต่ก็แก้ความในใจเธอไม่ได้ เขาเคยคิดว่าจะให้คนไปแอบตามเธอว่าทั้งวันเธอทำอะไรบ้างเคยเจอคนอะไรบ้างแต่เขาก็ไม่อยากทำเรื่องที่ทำให้เธอเสียใจ “ฉันกำลังคิดว่าลูกในท้องจะเป็นผู้ชายหรือเป็นผู้หญิงกันแน่?” กู้เหยากะพริบตาแล้วมอง “ใช่สิคุณโม่คุณชอบผู้ชายหรือผู้หญิง?” เห็นครอบครัวตระกูลโม่รักและหวงโม่เสี่ยวเป่ามากเธอคิดว่าพวกเขาก็คงไม่สนใจเรื่องชายหญิงแหละ “ชอบหมด” เขาบอก แค่เธอคลอดไม่ว่าจะเป็นผู้ชายหรือผู้หญิงเขาก็ดีใจหมด “อยากคลอดทีเดี๋ยวหลายๆคนจังเลยแบบนี้เด็กจะได้ไม่เหงา” กู้เหยาเอียงหัวแล้วพูดอย่างโง่ๆ “คุณคิดว่าคุณคือหมูหรือไง?” ได้ยินที่เธอพูดเรื่องปัญญาอ่อนแล้วน่ารักแบบนี้โม่ข่ายก็อดที่จะยิ้มไม่ได้ ตอนเขายิ้มดูดีมากคิ้วยกขึ้นปากบางๆก็ยกยิ้มสีหน้าดูอ่อนโยนราวกับภูเขาหิมะก็จะละลายเพราะรอยยิ้มของเขา แต่ว่าเขาอยู่ในหมวดเย็นชาตลอดไม่ค่อยยิ้มเธอเลยมีโอกาสน้อยที่จะได้เห็นเขายิ้มแบบนี้ อยู่ๆเธอก็อยากจูบเขามาก—- พอมีความคิดนี้กู้เหยาก็สูดหายใจมือที่วางสองข้างกำแน่นขยับเข้าไปจูบปากบางๆอันเซ็กซี่ของเขาแล้วใช้ลิ้นเลีย “กู้เหยาอย่ามาเล่น!” โม่ข่ายผลักเธอออกถ้าตอนนี้มาเล่นไฟผลกระทบมันอันตราย “ฉันเล่นตรงไหน?” กู้เหยาบ่น เธอก็แค่อยากจูบเขาก็ไม่ได้จะทำอะไรสักหน่อยเขาบอกว่าเธออย่ามาเล่นหมายความว่าไง? หรือเขาคิดว่าเธออยากทำเรื่องอะไรแบบนั้นกับเขา? โม่ข่ายพูดอีก “พรุ่งนี้พักอยู่ในบ้านหนึ่งวันห้ามไปไหนต้องเชื่อฟัง” กู้เหยาเบปากทำเป็นไม่พอใจ “ผู้ชายที่ใช้อำนาจ!” วันต่อมากู้เหยาอยู่ในบ้านไม่ได้ไปทำงานพออยู่ในบ้านไม่มีอะไรให้ทำเธอก็มักจะนึกถึงเรื่องอดีต คิดไปคิดมาเธอตัดสินใจไปเจอกู้ซินที่เมืองจิงตู เธอเอาโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วจองตั๋วบนอินเทอร์เน็ตเลยเรียกรถไปสนามบินทันทีไปจิงตูโดยที่ปิดบังโม่ข่าย เพราะเธอรู้ว่าถ้าบอกโม่ข่ายเขามากับเธอแน่นอนช่วงนี้เธอรบกวนเขามามากพอสมควรแล้วไม่อยากรบกวนเขาอีก เวลาบินสองชั่วโมงกว่าๆและถึงสนามบินจิงตูสักที หลังจากลงเครื่องก็มีลมหนาวส่งผ่านมา กู้เหยารู้ว่าช่วงเดือนสามเดือนสี่นี้อากาศเมืองจิงตูหนาวจนทำคนตัวสั่นเลยเตรียมเสื้อกันหนาวหนาๆไม่ให้ตัวเองตัวแข็ง พอออกจากสนามบินเธอก็โทรหาคุณสวี่ถามที่อยู่ของกู้ซินเสร็จก็พุ่งไปที่ศรีธัญญานั้นทันที “คุณกู้บอกไม่มาไม่ใช่หรือไงครับทำไมอยู่ๆก็มา? ผมนี่ดูคนถูกจริงๆเลยนะครับพวกเราเป็นคนที่ไม่ลืมมิตรภาพเก่าๆ” เพิ่งลงรถก็ได้ยินเสียงคุณสวี่กู้เหยาหันกลับไปก็เห็นคุณสวี่ยืนอยู่ตรงขั้นบันไดมือใส่ตรงกระเป๋ากางเกงมองเธอเหมือนจะยิ้มแต่ก็ไม่ยิ้ม “เขาอยู่ไหน?” กู้เหยาไม่อยากคุยเรื่องอื่นกับเขา “ตามผมมา” พูดจบคุณสวี่ก็เดินนำไปก่อน กู้เหยาเดินตามหลังเขาไปห่างจากเขาไม่กี่ก้าวเห็นแผ่นหลังเขาก็ไม่ยอมรับไม่ได้ว่าผู้ชายคนนี้เป็นคนที่เก่งมาก เขายิ้มตลอดดูเหมือนไม่มีพิษมีภัยแต่กลับดูลึกลับไม่อย่างงั้นเวลาสั้นๆแบบนี้จะทำให้ตระกูลเหชียวล้มละลายได้ยังไงแถมยังไม่มีวันกลับมาเป็นเหมือนเดิมอีก เดินผ่านทางล็อบบี้เข้าไปในระเบียงยาวๆพวกเธอมาถึงที่พักของศรีธัญญาเลี้ยวไปอีกซอยก็มีลานบ้านเล็กส่วนตัวอยู่หน้าพวกเธอ คุณสวี่หันกลับมายิ้ม “คุณกู้อยู่ในลานบ้านนี้คุณจะเข้าไปดูหรือจะนั่งคุยกับเขาที่ข้างนอก?” “คุยกับเขาที่ข้างนอกก็พอ” กู้เหยายังไม่ลืมว่าตัวเองท้องอยู่เพื่อความปลอดภัยของลูกเธอจะพยายามรักษาระยะห่าง คุณสวี่ให้คนไปเปิดประต่างกู้เหยามองเข้าไปจากหน้าต่างก็เห็นกู้ซินนั่งเงียบๆอยู่ในห้อง เพราะกู้ซินหันหลังใส่พวกเธอเลยไม่เห็นสีหน้าของเขาและไม่รู้ที่เขาสติไม่ดีมันคือเรื่องจริงหรือแกล้ง? “คุณกู้น้องสาวของคุณกู้มาหาคุณแล้ว” คุณสวี่ตบมือพูด ผ่านไปเนิ่นนานกู้ซินค่อยหันมาทีแรกยังเป็นสายตาที่ไร้วิญญาณแต่พอเห็นกู้เหยากลับดูมีความโหดขึ้นมา อยู่ๆเห็นหน้ากู้ซินที่เหมือนมีหนอนเต็มไปหมดกู้เหยาก็รู้สึกกระเพาะไม่สบายเธอเลยวิ่งไปอ้วกข้างๆ เธออ้วกไปเนิ่นนานค่อยดีขึ้นมาหน่อย คุณสวี่ยื่นน้ำเปล่าให้เธอ “ผู้คิดว่าจิตใจของคุณน่าจะเข้มแข็งพอแต่ไม่คิดว่าพอเห็นใบหน้าของคุณกู้แบบนั้นแล้วจะอ้วกขนาดนี้ กู้เหยารับน้ำมาดื่มไปสองคำแล้วบ้วนปาก “เหชียวหนานจิ่งเป็นคนทำเขา?” เหตุผลที่กู้ซินฆ่าเหชียวหนานจิ่งนั้นกู้เหยาเคยคิดความเป็นไปได้หลายอย่างแต่ไม่คิดว่าเหชียวหนานจิ่งจะทำให้กู้ซินกลายเป็นแบบนี้ได้ กู้เหยารู้ว่าปกติเหชียวหนานจิ่งก็เอาแต่ใจเก่งอำนาจอยู่แล้ว แต่นิสัยเขาแบบนั้นถ้าตอนที่ยืนเส้นเดี๋ยวกับเขา เขาก็จะดีต่อเธอมากที่สุด แต่ถ้ายืนตรงข้ามเขา เขาก็จะหยิ่งสโยและใช้อำนาจมันจะกลายเป็นยาพิษที่ทำคนตายได้เป็นดามคมที่ฆ่าคนได้ ก่อนหน้านั้นตอนที่เธออยู่กับเหชียวหนานจิ่ง ที่เหชียวหนานจิ่งทำดีกับเธอก็เป็นสิ่งที่คนอื่นไม่สามารถมาเทียบได้ หลังจากนั้นสามปีเธอยืนอยู่ฝั่งตรงข้ามเขา เขาก็ใช้คนที่ใกล้ของเธอมาบังคับเธอที่คุณแม่ฆ่าตัวตายมันก็มีส่วนเกี่ยวกับเหชียวหนานจิ่ง “นอกจากคุณชายของตระกูลเหชียวจะมีใครที่โหดขนาดนี้หรอครับ คุณสวี่ยิ้มน้ำเสียงดูเหมือนกำลังพูดเรื่องที่มีความสุขอยู่