ตอนที่ 192 คำเชิญที่หยาบคาย

ต๭นที่ 192 คำเชิญที่หยาบคาย มาถึงบ้านหลังเล็กของเหมียนเหมียน ครั้งแรกที่เห็นเหมียนเหมียน โม่ข่ายเกือบจำมันไม่ได้ ไม่เจอกันเพียงระยะเวลาสั้นๆ เหมียนเหมียนที่เดิมทีอ้วนกลมตอนนี้ผอมลงมาก ผอมจนตัวเล็กนิดเดียว มันนอนอยู่ในบ้านหลังเล็กมัน อ่อนแอและไร้เรี่ยวแรง ดูแล้วเหมือนว่ามันจะมีลมหายใจเฮือกสุดท้ายเมื่อไหร่ก็ได้ “เหมียนเหมียน——” โม่ข่ายย่อตัวลงไปข้างมัน ขณะที่เอ่ยเรียกชื่อมันเบาๆ เขาก็เอื้อมมือไปลูบศีรษะมัน “โบ๋วๆ——” ได้ยินเสียงของโม่ข่าย เหมียนเหมียนก็พยายามลืมตาขึ้นมา ตาดำของมันกรอกไปมา ในดวงตาเหมือนมีน้ำตา “เหมียนเหมียน อย่ากลัวนะ พ่อเรียกคุณหมอแล้ว เดี๋ยวคุณหมอก็มาแล้ว” โม่ข่ายอุ้มมันขึ้นมาไว้ในอ้อมอกอย่างระมัดระวัง “โบ๋วๆ——” เหมียนเหมียนเห่าอีกสองที ศีรษะมันสั่นเล็กน้อย เหมือนจะบอกว่าไม่อยากเจอคุณหมอ มันอยากไปกับคุณแม่ คุณแม่ไม่อยู่แล้ว มันอยู่ไปก็ไม่มีความหมาย มันอยากไปหาแม่อีกโลกหนึ่ง โม่ข่ายยังอยากพูดอะไรอีก เหมียนเหมียนก็เห่าอีกสองที หลับตาลง ศีรษะห้อยลงมา และหมดลมหายใจบนฝ่ามือของโม่ข่าย “เหมียนเหมียน——” โม่ข่ายอุ้มเหมียนเหมียนไว้ในอ้อมอก มือข้างหนึ่งกำหมัดแน่น พยายามควบคุมความเจ็บปวดในใจของตนสุดขีด แม่มันไม่อยู่แล้ว มันเลยใช้วิธีนี้ตามแม่ไปหรอ? ทำไมแม้แต่มันก็ไม่อยากอยู่กับเขา? …… ฤดูหนาวผ่านไป ฤดูใบไม้ผลิกำลังมา ดูเหมือนว่าฤดูหนาวสามครั้งผ่านไปในพริบตาเดียว ชุดชั้นใน Miwa ระดับโลกกำลังจัดแฟชั่นโชว์ระดับโลกที่มิลานในรอบสามปีอย่างคึกคัก นอกจากนางแบบที่สวยสดงดงามบนเวทีแล้ว ดีไซน์เนอร์เบื้องหลังก็เป็นบุคคลชั้นยอดในสายงานนี้ ผลงานของดีไซน์เนอร์หน้าใหม่ที่สามารถขึ้นมาในระดับสูงนี้จะต้องทำให้คนตรงหน้าตาเป็นประกาย โดดเด่นอย่างมาก ถึงจะมีโอกาสให้นางแบบสวมผลงานของพวกเขามาเดินบนเวทีนี้ได้ เวทีโชว์ใกล้จะเริ่มขึ้นแล้ว ดีไซน์เนอร์และนางแบบหลังเวทีกำลังยุ่งกันอยู่ ล้วนหวังว่านางแบบสามารถสวมชุดชั้นในของตนออกมาได้มีเอกลักษณ์โดดเด่น กลุ่มดีไซน์เนอร์และนางแบบตรงมุมดึงดูดสายตาคนอย่างมาก เพราะกลุ่มอื่นล้วนมีใบหน้าสไตล์ตะวันตก มีเพียงพวกเธอกลุ่มนี้เท่านั้นที่มีใบหน้าสไตล์ตะวันออก ในวงการนี้ที่มีแต่คนสูงผมบลอนด์ แต่พวกเขาสองคนก็ไม่ได้ด้อยไปกว่าคนอื่นเลย นางแบบชื่อซูฮุ่ย เป็นสุดยอดนางแบบชาวจีนในจำนวนน้อยที่สามารถมาเหยียบบนเวทีนี้ สูงหนึ่งร้อยแปดสิบสามเซนติเมตร รูปร่างสมบูรณ์แบบ ดูแล้วเหมือนนางฟ้า ดีไซน์เนอร์ของซูฮุ่ยก็คือ Asteria ดีไซน์เนอร์หน้าใหม่เพียงคนเดียวในงานแฟชั่นโชว์ครั้งนี้ Asteria สูงไม่ถึงหนึ่งร้อยเจ็ดสิบ รูปร่างผอมบาง ใบหน้าวิจิตรงดงามราวกับว่าดูแลอย่างพิถีพิถัน โดยเฉพาะนิสัยที่สุขุมของเธอ มักจะแอบดึงดูดสายตาคนอื่นอย่างเงียบๆ เธอกำลังช่วยซูฮุ่ยทำการตรวจสอบครั้งสุดท้าย ทั้งจริงจังและตั้งใจ ไม่ได้สังเกตเลยว่าข้างๆมีสายตาจำนวนหนึ่งมองมาที่เธอนานแล้ว ผมยาวดำสนิทของเธอม้วนมวยผมขึ้นไป มีปอยผมตกลงมาบนหน้าผากเล็กๆสองส้น อาจจะเพราะเป็นครั้งแรกที่ได้เข้าร่วมแฟชั่นโชว์แบบนี้ เธอจึงตื่นเต้นนิดหน่อย ตื่นเต้นจนหน้าผากมีเหงื่อผุดบางๆ ผลงานที่เธอออกแบบเป็นความลับ ได้รับการยืนยันแน่ชัดจากคนในวงการ ได้เข้าร่วมแฟชั่นโชว์ชุดชั้นใน Miwa ในรอบสามปีเนื่องจากมีคนแนะนำมา โอกาสแบบนี้หลายคนที่พยายามมาทั้งชีวิตยังไม่ได้รับ และเธอที่ดูเหมือนอายุยังน้อย กลับได้รับโอกาสแบบนี้ “Asteria?” เขาเอ่ยเรียกชื่อเธอเบาๆ มุมปากวาดโค้งอันยากจะคาดเดา สายตามองที่เธออยู่ตลอด ความสนใจทั้งหมดของ Asteria ตกอยู่ที่นางแบบของตนเอง มองสไตล์ผลงานของตัวเองเดินบนเวที ตอนที่ได้รับการปรบมืออันอบอุ่นจากผู้เชี่ยวชาญข้างล่างเวที เธอก็ถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ พยายามมาสามปี ผลงานของเธอก็ได้เดินบนเวทีแฟชั่นโชว์ Miwa ในที่สุด อาจพูดได้ว่าผลงานเธอกำลังไปสู่ระดับโลก ตอนซูฮุ่ยลงจากเวทีมาก็กอด Asteria หนึ่งที “Asteria ขอบคุณมากที่ออกแบบผลงานที่ดีขนาดนี้ เป็นเกียรติกับพวกเราชาวจีนอีกครั้ง” Asteria ยิ้มแล้วพูด “ฉันไม่ได้ยิ่งใหญ่อย่างที่คุณคิดหรอกค่ะ ฉันแค่อยากให้ผู้คนได้เห็นผลงานของฉัน ได้รับความชื่นชอบจากผู้คน ได้รับเงินเยอะๆน่ะค่ะ” “Asteria?” เสียงผู้ชายแปร่งๆดังขึ้นจากด้านหลังพวกเธอ Asteria และซูฮุ่ยหันศีรษะไปพร้อมกัน เห็นชายผมดำดวงตาสีน้ำตาลอมเทาคนหนึ่ง มุมปากเขายกยิ้ม ยิ้มเหมือนไม่ได้ยิ้มมองมาที่พวกเธอ เขาสวมชุดสูท แต่ไม่ได้ติดกระดุม เสื้อเชิ้ตภายในชุดสูทยิ่งดูไม่เรียบร้อย ทรงผมยุ่งเหยิง ดูแล้วเหมือนเพิ่งปีนออกมาจากเตียง บางทีอาจจะเพราะนิสัยที่เป็นเอกลักษณ์ของเขา ถึงได้ทำให้คนในวงการมองทีเดียวก็รู้เลยว่าเขาคือใคร Evan คือศิลปินผู้มีพรสวรรค์ของวงการออกแบบเสื้อผ้าระดับโลก หลายปีก่อนตอนเขาอายุยี่สิบกว่าก็ได้รับรางวัลระหว่างประเทศมากมายแล้ว เป็นจุดสนใจของผู้คนช่วงหนึ่งโดยที่ไม่มีใครล้มได้ เขาเป็นคนที่หยิ่งยโสอย่างมาก ไม่ใช่ทุกคนที่จะเข้าตาเขา “Evan มาหาฉันหรอ?” ถูกศิลปินผู้มีพรสวรรค์ของวงการออกแบบเสื้อผ้าระดับโลกเรียกชื่อ Asteria รู้สึกปลื้มปริ่มอย่างไม่คาดคิด “Asteria?” เขาสำรวจเธอตั้งแต่บนลงล่างโดยที่ไม่ปิดบังสายตาสักนิด แต่ไม่ได้ทำให้เธอเกลียดเลย “เธอชื่อ Asteria หรอ?” Asteria พยักหน้า “มีอะไรหรอคะ?” Evan มองตรงไปที่ดวงตาของเธอ แล้วสำรวจอยู่นานก่อนถามขึ้น “ชื่อจีนเธอชื่อว่าอะไร?” Asteria พูด “ถึงฉันจะเป็นคนจีน แต่เติบโตที่ยุโรปตั้งแต่เล็ก ไม่มีชื่อจีนค่ะ” บางทีเพราะว่าให้ความเคารพกับดีไซน์เนอร์ผู้มีพรสวรรค์คนนี้ เมื่อ Evan ถามอะไร Asteria ก็ตอบอย่างซื่อตรง “ที่แท้ก็โตที่ยุโรปนี่เอง” Evan มองตาเธอ ยิ้มแล้วพูด “หลังการแสดงจบเราไปทานอาหารกันไหม?” Asteria ยิ้มอย่างรู้สึกผิด “หลังจบการแสดง บริษัทเรามีงานเลี้ยงน่ะค่ะ ต้องขออภัยด้วยนะคะ ฉันไปทานอาหารกับคุณไม่ได้” “ไม่เป็นไรครับ ผมไปทานกับพวกคุณได้” ถึงแม้จะถูกปฏิเสธ Evan ก็ไม่ได้รู้สึกกระอักกระอ่วน คงเพราะนิสัยเขาแบบนี้ เพียงแค่ตัวเองมีความสุข เรื่องอื่นก็ไม่ได้อยู่ในขอบเขตการพิจารณาของเขาเลยทั้งหมด Asteria อยากจะพูดอะไรบางอย่าง แต่ Evan ก็ชิงพูดก่อน “ปริมาณการทานผมไม่เยอะ ผมทานไม่เท่าไหร่หรอกครับ อย่าปฏิเสธผมอีกเลย ” Asteria “……” Evan โบกมือพูด “ผมไปทำธุระก่อนนะครับ ไว้เจอกัน” พูดจบ เขาก็หันตัวเดินไป Asteria มองแผ่นหลังเขา แล้วส่ายศีรษะอย่างหมดหนทาง เธอเพิ่งเคยเจอคนไร้เหตุผลแบบนี้เป็นครั้งแรก เป็นคนที่ไม่มีทางปฏิเสธได้อย่างสิ้นเชิง ซูฮุ่ยพูด “Asteria คุณรู้จักกับ Evan หรอคะ?” Asteria พูด “เขามีชื่อเสียงมากในวงการนี้ ไม่รู้จักเขาสิแปลก” ซูฮุ่ยคิดแล้วพูด “แต่ก่อนเขาคนนั้นคุยกับคนอื่นก่อนยากมาก คนอื่นหาทางคุยกับเขาเขาก็ไม่สนใจ ฉันว่าเขาสนใจคุณนะคะ” Asteria พูด “คุยกับฉันแปลว่าสนใจฉัน งั้นคุณหญิงซู คุณก็สนใจฉันใช่ไหม?” ซูฮุ่ยยักไหล่ แสดงสีหน้าท่าทางช่วยไม่ได้ “ก็ได้ คุณชนะแล้ว”