ตอนที่ 193 ลืมอดีตทั้งหมด

ต๭นที่ 193 ลืมอดีตทั้งหมด งานแฟชั่นโชว์ชุดชั้นใน Miwa จบลง Asteria ได้รับรางวัลหน้าใหม่และรางวัลแฟชั่นที่ดีที่สุดสองรางวัล กลายเป็นดีไซน์เนอร์สาวคนแรกที่ได้รับรางวัลหน้าใหม่และรางวัลแฟชั่นที่ดีที่สุดของงานแฟชั่นโชว์ Miwa Asteria ได้รับถ้วยรางวัล และยังได้รับเงินรางวัลอีกก้อนหนึ่งด้วย ยิ่งสำคัญไปกว่านั้นก็คือในที่สุดความฝันในชีวิตเธอก็เป็นจริงแล้ว ได้กลายเป็นดีไซน์เนอร์ที่มืออาชีพยอมรับ สำหรับ Asteria แล้ว สิ่งที่สำคัญมากที่สุดก็คือ หลังจากมีตำแหน่งฐานะแล้ว เงินก็ยิ่งหาได้มากขึ้นไปโดยปริยาย แล้วเธอก็จะสามารถพาคุณพ่อมาอยู่ด้วยกันในบ้านที่หลังใหญ่ขึ้น ได้ใช้ชีวิตที่ดีขึ้น Asteria สามปีก่อนได้ป่วยสาหัส หลังจากอาการป่วยดีขึ้นมาก็ลืมความทรงจำไปทั้งหมด แม้แต่ตัวเองก็จำไม่ได้ว่าตัวเองคือใคร โชคดีที่มีคุณพ่ออยู่ข้างกาย ช่วยเธอฟื้นความก่อนหน้านี้ และยังช่วยเธอดึงพรสวรรค์ด้านการออกแบบเสื้อผ้ากลับคืนมา เลยทำให้เธอประสบผลสำเร็จดั่งในวันนี้ ในวันนี้ เธอและเพื่อนทุกมุมโลกได้เปิดสตูดิโอแห่งหนึ่งร่วมกันในมิลาน พวกเขามีหน้าที่ออกแบบเสื้อผ้า การติดต่อธุรกิจเป็นหน้าที่ของคุณพ่อเธอ ที่สตูดิโอมีดีไซน์เนอร์ทั้งหมดห้าคนรวม Asteria ด้วย สามชายสองหญิง และพวกเขาทั้งหมดก็เป็นเจ้าของของสตูดิโอ พวกเขามาจากทั่วทุกมุมโลก วัฒนธรรมการใช้ชีวิตล้วนไม่เหมือนกัน แต่พวกเขาก็เข้ากันได้ดีเหมือนเป็นคนในครอบครัว Evan เป็นศิลปินผู้มีพรสวรรค์ของวงการออกแบบเสื้อผ้าระดับโลก ได้ยินว่าเขาอยากจะมาทานอาหารร่วมกับพวกเขา ทุกคนก็ตื่นเต้นอย่างมาก ในใจก็คิดว่าจะฉวยโอกาสนี้ในการพูดคุยสื่อสารกับเขาให้มากขึ้น Asteria อธิบายเพื่อนคนอื่นให้เข้าใจสถานการณ์ อยากให้พวกเขาห้ามไม่ให้คนนอกเข้ามา ใครจะไปรู้ว่าเรื่องมันกลายเป็นแบบนี้ ตอนนี้ Evan นั่งข้าง Asteria คนอื่นอยากคุยกับเขา เขาก็ไม่สนใจเลย สายตาเขามองที่ใบหน้าเธออยู่ตลอดเวลา ราวกับว่าจะมองเธอให้ทะลุ ตอนทานอาหารถูกคนมองตลอดเวลา Asteria ก็รู้สึกอึดอัดนิดหน่อย แต่ก็อดทนไม่ได้แสดงมันออกไป นานสักพัก Evan ก็พูดขึ้น พูดภาษาจีนที่แปร่งๆของเขา “คุณผู้หญิง Asteria ครับ คุณหน้าเหมือนคนที่ผมเคยเจอคนหนึ่งมากเลย” Asteria กำลังดื่มน้ำผลไม้อยู่ ได้ยินเขาพูดแบบนั้น เธอก็เงยหน้าขึ้นมายิ้มให้เขาแล้วพูด “คุณชาย Evan คะ หวังว่าประโยคต่อมาของคุณจะไม่ใช่ว่าคุณชอบฉัน อยากจีบฉันหรอกนะคะ” “ถ้าผมบอกว่าใช่ล่ะ?” Evan ยิ่งยิ้มอย่างกำเริบเสิบสาน ราวกับว่าบนโลกนี้ไม่มีผู้หญิงคนไหนที่เขาจีบไม่ติด Asteria ยิ้ม “ยังไงก็เป็นสิทธิของคุณค่ะ” Evan ชิมเบียร์จีนหนึ่งอึก แล้วพูดอย่างสบายๆ “มองหน้า Leo จนชินแล้ว คิดว่าคงไม่มีชายคนไหนเข้าตาคุณได้อีก” Asteria อึ้งเล็กน้อย มอง Evan อย่างไม่เข้าใจเล็กน้อย “อะไรคือหน้า Leo คะ ฉันไม่เข้าใจว่าคุณกำลังจะพูดอะไร” Evan เขย่าแก้วเบียร์ เลิกคิ้วเล็กน้อยแล้วยิ้ม “คุณนายโม่ คุณชายโม่ตามหาคุณมาสามปีแล้ว คุณยังคิดจะหลบเขาต่อไปหรอครับ?” “อะไรคือคุณนายโม่ คุณชายโม่คะ?” Asteria ยิ่งสับสนเข้าไปใหญ่ และไม่รู้เหมือนกันว่าสมอง Evan มีปัญหาหรือเปล่า ถึงได้พูดอะไรไร้สาระกับเธอ “ไม่ว่าคุณจะจำไม่ได้จริงๆ หรือว่าแกล้งทำเป็นจำไม่ได้ แต่วางใจได้ ผมจะไม่บอก Leo หรอกว่าเจอคุณวันนี้ ไม่ง่ายเลยที่จะมีคนทำให้เขาสูญเสียการควบคุมและเสียใจ ผมดีใจด้วยซ้ำ จะเข้าไปยุ่งได้ยังไง” Evan พูดพลางสังเกตสีหน้าท่าทางของ Asteria เห็นสีหน้าท่าทางเธอสุขุมโดยไม่สั่นไหวใดๆเลย ดูไม่เหมือนแกล้งทำ หรือเธอแค่เหมือนกับคนที่โม่ข่ายตามหาเฉยๆ ที่จริงแล้วไม่ใช่? Asteria ไม่ได้ตอบรับ และไม่รู้เหมือนกันว่าควรจะพูดอะไร Evan พูดอีก “ผมมีผลงานเซ็ตหนึ่ง อีกหลายวันต้องถ่ายนิตยสาร อยากเชิญให้คุณผู้หญิง Asteria มาเป็นนางแบบให้ผม ไม่ทราบว่าคุณสนใจไหมครับ?” “ต้องขอโทษจริงๆค่ะ ฉันสนใจแค่เรื่องดีไซน์เนอร์เสื้อผ้า ไม่สนใจเป็นนางแบบค่ะ” Asteria ปฏิเสธอย่างไม่คิด ถึงเธอจะไม่สนใจเป็นนางแบบ เนื่องจากสุขภาพร่างกายเธอ พ่อเธอยิ่งไม่ยอมให้เธอไปทำอาชีพนี้ Asteria ปฏิเสธแล้ว Evan ก็ไม่ได้เร้าหรือต่อ ยื่นนามบัตรหนึ่งใบให้กับเธอ ให้เธอโทรหาเขาได้ทุกเมื่อต้องการ ถึงแม้ Asteria คิดว่าตัวเองไม่น่ามีเรื่องอะไรไปรบกวนเขา แต่เธอก็เก็บนามบัตรเขาไว้อย่างดี ถือว่าเป็นการให้เกียรติเขา หลังอาหารเย็น Asteria กลับถึงบ้าน คุณพ่อกำลังนั่งดูโทรทัศน์อยู่ในห้องนั่งเล่น เห็นเธอเข้าห้องมา เขายิ้ม “เหยาเหยา พ่อดีใจแทนหนูจริงๆ” Asteria เปลี่ยนร้องเท้าเสร็จก็เดินไปที่คุณพ่อ แล้วกอดเขาหนึ่งที “พ่อคะ หนูได้รางวัลนี้มา ทั้งหมดเป็นความพยายามของพ่อเลยนะคะ ถ้าไม่ใช่พ่อ โลกใบนี้ก็ไม่มีหนู ถ้าไม่ใช่พ่อ โลกใบนี้ก็ไม่มีหนูคนที่สอง” “เหยาเหยา พูดอะไรเพ้อเจ้อ พ่อเป็นพ่อหนู ถ้าไม่ดีกับหนูแล้วพ่อจะไปดีกับใครได้ล่ะ” กู้เจิ้งเต๋อยิ้ม ลูบศีรษะของ Asteria สายตามองไปที่หน้าจอโทรทัศน์ มันคือสัมภาษณ์พิเศษของช่องเศรษฐกิจ ผู้ถูกสัมภาษณ์คือ LeoMo ผู้เป็นเจ้าของบริษัทเซิ่งเทียนที่ไม่เคยเผยโฉมหน้ามาก่อนเมื่อสามปีก่อน สามปีต่อมา เพื่อตามหาภรรยาที่หายตัวไป อาจพูดได้ว่าคิดทุกวิถีทาง ใช้เงินและกำลังคนไปมาก เขาที่ไม่เคยเผยโฉมต่อสื่อไหนมาก่อน ตอนนี้ปรากฏตัวต่อหน้ากล้องบ่อยครั้ง บางทีเขาอาจจะอยากบอกกู้เหยา ไม่ว่าเธอจะอยู่ที่ไหน เขาจะอยู่ข้างเธอเสมอ คิดถึงตรงนี้แล้ว สายตากู้เจิ้งเต๋อก็พลันเย็นชาแต่ก็ยิ้มอย่างภาคภูมิใจ พวกเขาตั้งใจซ่อนเขาไว้ ไม่ว่าโม่ข่ายจะมีความสามารถเหนือเมฆแค่ไหนก็หาเธอไม่เจอ โม่ข่ายไม่อาจรู้ได้ กู้เหยาที่เขาตามหาอย่างเอาเป็นเอาตายไม่มีความทรงจำเกี่ยวกับเขาแล้ว แม้ว่าตอนนี้จะเห็นเขาในโทรทัศน์ตรงหน้า เธอก็ไม่มีปฏิกิริยาใดๆ พวกเขาใช้ยากับกู้เหยา บอกว่าถ้าความทรงจำสามปีก่อนไม่ฟื้นคืน ต่อไปความทรงจำก่อนหน้านี้ของเธอก็จะไม่ฟื้นคืนตลอดกาล เขาเปลี่ยนชีวิตเปลี่ยนนามสกุลกู้เหยาและพามาซ่อนไว้ที่นี่ ซ่อนไว้สามปีเต็ม ลองทดสอบหยั่งเชิงสามปีเต็ม การแสดงออกของเธอก็มั่นคงมากมาตลอด ตามที่เห็น กู้เหยาไม่สามารถฟื้นความจำก่อนหน้านี้ได้อย่างแน่นอน ดังนั้นเขาควรดำเนินแผนการที่เตรียมไว้นานแล้วกับเธอ กู้เจิ้งเต๋อพูด “เหยาเหยา พ่อมีเรื่องหนึ่งอยากจะพูดกับหนู” Asteria พยักหน้า “ค่ะพ่อ พูดมาเลย ฉันฟังอยู่” กู้เจิ้งเต๋อพูด “เหยาเหยา หนูอยากกลับประเทศกับพ่อไหม?” Asteria พูด “พ่ออยากกลับประเทศหรอคะ?” ครั้งหนึ่งคุณพ่อเคยบอกกับเธอว่ามีความทรงจำไม่ค่อยดีเกี่ยวกับพวกเขาภายในประเทศ ไม่อยากกลับไปตลอดชีวิต เพราะอะไรทำให้เขาเปลี่ยนใจได้นะ? “อายุมากแล้วอยากกลับไปดูหน่อย ที่นั่นมีบริษัทใหญ่แห่งหนึ่งกำลังรับสมัครหัวหน้าดีไซน์เนอร์ชุดชั้นในด้วยนะ พ่อว่าลูกไปลองได้” กู้เจิ้งเต๋อพูดไปด้วย พลางรินน้ำให้กับ Asteria ไปด้วย ส่งยาให้กับเธอ “ทานยาก่อนสิ เรื่องอื่นไว้เราค่อยคุยกัน” “อืม” Asteria หยิบยาขึ้นมากลืนลงไป ไม่เคยสงสัยมาก่อนว่ายานี้คืออะไร