ตอนที่ 214 พาแม่กลับบ้าน

ต๭นที่ 214 พาแม่กลับบ้าน โม่ข่ายไปแล้ว เหยาเหยาน้อยหยิบพายสตรอว์เบอร์รี่ขึ้นมากัดได้ 2 คำ ก็ยกมือขึ้นมาเช็ดหน้า ใบหน้าของเธอถูกจับเสียจนมอมแมม ราวกับแมวเหมียวตัวน้อย เธอยังไม่ลืมที่จะส่งยิ้มให้กู้เหยา ทำท่าอย่างกับเป็นเจ้าภาพตัวน้อย : “พี่สาว รีบทานสิคะ” “เหยาเหยา หนูทานช้าๆหน่อยสิจ้ะ” กู้เหยารู้สึกหิวแล้ว แต่ว่ายังไม่อาจลงมือทานได้ หยิบผ้าเช็ดปากช่วยเหยาเหยาน้อยทำความสะอาดใบหน้าก่อน คุณพ่อของเหยาเหยาน้อยก็ใจกว้างมาก เหยาเหยาน้อยเพิ่งจะเจอหน้าเธอได้แค่2ครั้งเท่านั้น เขาก็ไว้ใจฝากเหยาเหยาน้อยไว้กับเธอ ถ้าเกิดว่าเธอเป็นคนไม่ดีคิดร้ายกับเด็กขึ้นมา จะทำอย่างไรกัน? “พี่สาว คุณพ่อไปต่างจังหวัด พี่กลับบ้านพร้อมหนูเลยได้ไหมคะ?” กู้เหยาเพิ่งจะเช็ดหน้าของเหยาเหยาน้อยจนสะอาดเธอก็เช็ดซ้ำอีก ทำอย่างกับแมวเหมียว กู้เหยาช่วยทำความสะอาดใบหน้าให้เหยาเหยาน้อยไป พลางเอ่ยว่า : “พี่ยังมีงานตอนบ่ายอีกจ้ะ เหยาเหยาทานเสร็จแล้ว กลับบ้านไปก่อนนะ เดี๋ยวตอนเย็นพี่โทรไปหา” “เหยาเหยาอยากให้พี่ไปด้วยนี่คะ” เหยาเหยาน้อยเบ้ปาก พูดด้วยน้ำเสียงไม่เป็นธรรม เธอยังไม่ลืมที่คุณพ่อบอกเอาไว้ว่า คุณพ่ออนุญาตให้เธอทำอย่างไรก็ได้ให้พากู้เหยากลับบ้านมาให้ได้ เธอทิ้งไพ่ใบสุดท้ายลงไปแล้ว แต่กู้เหยาก็ไม่ตกหลุมเธอสักที “แต่ว่า.....” กู้เหยาต้องทำงาน แต่ก็ไม่อาจปฏิเสธเด็กผู้หญิงที่น่ารักขนาดนี้ได้ลงคอ สุดท้ายเธอไม่รู้ว่าตอบรับหรือปฏิเสธไป “เหยาเหยาอยู่ทำงานเป็นเพื่อนพี่ก่อนก็ได้คะ แล้วพี่ค่อยกลับบ้านไปกับเหยาเหยา” ในเวลาที่เหมาะสม เหยาเหยาน้อยเอ่ยปากบอกวิธีตัดสินใจออกมา เหยาเหยาน้อยวางท่าทีแสดงว่า (ถ้าเธอปฏิเสธฉัน ฉันก็จะร้องไห้ให้เธอดู) กระพริบดวงตากลมโตคู่นั้นทำให้ทนไม่ได้ยิ่งกว่าสายตาของคุณพ่อของเธออีก...... กู้เหยาถอนหายใจอย่างเงียบๆ นี่มันเกิดอะไรขึ้นกับพ่อลูกคู่นี้กันแน่นะ? “ก็ได้จ้ะ” เธอเริ่มใจอ่อน ในที่สุดกู้เหยาก็รับปากเธอ ที่จริงคุณพ่อทางนั้นก็ไม่ได้มีเรื่องอะไร โม่ข่ายก็ไม่อยู่บ้าน อยู่เป็นเพื่อนเด็กผู้หญิงตัวน้อย คงจะไม่เป็นไรหรอกมั้ง? ...... “ผมได้รับสายคุณ ยังไม่ทันได้พักก็ต้องซื้อตั๋วเครื่องบินกลับไปเจียงเป่ย ตอนนี้คุณบอกผมว่า กู้เหยาจำเรื่องราวในอดีตไม่ได้เลย ผมไม่สามารถทำความรู้จักเธอได้งั้นหรือ?” ได้ยินโม่ข่ายพูดจนจบ เซียวหนิงอี้ร้องครวญครางขึ้นมา ตกใจยิ่งกว่าได้ยินข่าวเรื่องการตายของกู้เหยาเมื่อสามปีก่อนเสียอีก สามปีก่อน เขาเพิ่งรู้จักน้องสาวได้ไม่นาน ก็ได้ยินข่าวว่ากู้เหยาเสียชีวิตอีก พอได้ยินข่าวเข้า เขาก็รีบมาที่เจียงเป่ยทันที แต่ว่าแม้แต่น้องสาวแท้ๆของตัวเองในที่สุดก็ไม่ทันได้เจอหน้า คนในบ้านโม่ก็เผาเธอไปเสียแล้ว ถ้าใครได้เจอเรื่องแบบนี้ เป็นใครก็คงรับไม่ได้เหมือนกัน ตอนนั้น เซียวหนิงอี้ไม่พูดไม่จาปล่อยหมัดใส่โม่ข่ายอย่างแรง ที่จริงเขาไม่ใช่คู่ต่อสู้ของโม่ข่าย โม่ข่ายจึงไม่สู้เขาเลยปล่อยให้เขาชกจนเลือดกลบปาก ครั้งนั้นคงจะเป็นการต่อสู้ครั้งแรกของโม่ข่าย ที่จริงเซียวหนิงอี้เข้าใจดีว่า กู้เหยาจู่ๆหายตัวไป โม่ข่ายต้องรู้สึกเสียใจมากกว่าใครเพื่อน ตลอดสามปีที่ผ่านมาเขาใช้ชีวิตอยู่แบบตายทั้งเป็น โม่ข่ายบอกเขาอย่างหนักแน่นว่า กู้เหยายังมีชีวิตอยู่ เขาส่งคนมากมายออกตามหา แต่ว่าโลกใบนี้ช่างกว้างใหญ่นักเงื่อนงำสักนิดก็ไม่มี อยากจะตามหาคนคนหนึ่งไม่ใช่เรื่องง่ายเลย พ่อแม่ตายหมด กู้เหยาเป็นคนที่สนิทที่สุดกับเซียวหนิงอี้บนโลกใบนี้ เขากลับมาที่จิงตูแล้วตั้งใจปิดสำนักงานที่จิงตูลง เริ่มค้นหาจากที่นี่ หาจนครบทั่วประเทศแล้ว ก็ออกไปนอกประเทศบ้าง ไปค้นหาในที่ที่คิดว่ากู้เหยาน่าจะไป สามปีนี้ เขาไปมาหลายที่ เอ่ยถามคนมากมาย แต่ว่าก็ไม่ได้ยินข่าวกู้เหยาเลย เขาไม่ยอมแพ้ง่ายๆ โม่ข่ายไม่ยอมล้มเลิกการตามหากู้เหยา คนข้างๆเขาที่เป็นพี่ชายแท้ๆของกู้เหยาก็ไม่ลดละความพยายามที่จะตามหาเธอเช่นกัน จนกระทั่งตอนที่เขาได้ข่าวว่า กู้เหยาน่าจะอยู่ที่มิลาน รับสายที่โม่ข่ายโทรมาหา บอกว่ากู้เหยากลับมาแล้ว กู้เหยากลับมาแล้วก็จริง แต่ว่าเธอลืมความทรงจำในอดีตไปทั้งหมด หรือจะพูดว่าตอนนี้พวกเขาเป็นแค่คนแปลกหน้าในสายตาของกู้เหยา ได้ยินข่าวนี้ขึ้นมากะทันหัน เซียวหนิงอี้โกรธมาก แต่ว่าระงับอารมณ์ได้อย่างรวดเร็ว หลังจากอารมณ์เย็นลงแล้ว เซียวหนิงอี้รู้สึกว่าอึดอัดใจเล็กน้อย กู้เหยาลืมเรื่องราวในอดีตไปหมดแล้ว เรื่องนี้โม่ข่ายไม่ได้คาดการณ์ไว้อย่างแน่นอน เซียวหนิงอี้ที่โกรธโม่ข่ายไปเต็มที่ นั่นคืออยากจะเอาความอัดอั้นที่เก็บไว้ในใจมา3ปี หาที่ระบายสักหน่อย แต่ว่า เขาสามารถระบายโม่ข่ายได้ แต่โม่ข่ายจะไประบายใส่ใครต่อล่ะ? โม่ข่ายได้แต่เอาเรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมดกลืนลงท้องไป รับเอาไว้แต่เพียงผู้เดียว ถูกเซียวหนิงอี้ด่า แต่สีหน้าของโม่ข่ายยังคงไม่เปลี่ยนแปลง สงบนิ่งพลางเอ่ยว่า : “เหยาเหยาน้อยคืนนี้พากู้เหยากลับบ้านไปด้วย คุณไปที่บ้านผมสิจะได้เจอกู้เหยา หาวิธีชวนเธอคุยเยอะๆหน่อย” เซียวหนิงอี้ขมวดคิ้ว : “คุณไม่ไปด้วยหรือ?” โม่ข่ายบอกว่า : “ผมออกทริปต่างจังหวัดครับ” เซียวหนิงอี้มองหน้าเขา : “คิดไม่ถึงเลยว่า LeoQin ผู้ยิ่งใหญ่แห่งเซิ่งเทียนจะโกหกเป็นกับเขาด้วย” โม่ข่ายพูดว่า : “ในความทรงจำของกู้เหยาไม่มีผมอีกแล้ว ผมไม่รู้ว่าตัวเองควรจะทำอย่างไรดี ดังนั้นมีเพียงคุณนักจิตวิทยาผู้โด่งดังคนนี้ที่จะไปพูดกับกู้เหยาได้” โม่ข่ายรู้ชัดเจนว่า ถ้าตัวเองอยู่ที่บ้านด้วยละก็ กู้เหยาไม่มีทางยอมกลับบ้านไปกับเหยาเหยาน้อยแน่ เขาอาศัยความที่กู้เหยารักและเอ็นดูเหยาเหยาน้อย ปล่อยให้เหยาเหยาน้อยได้อยู่กับกู้เหยาตามลำพัง ว่ากันว่าเลือดนั้นข้นกว่าน้ำ เด็กคือเลือดเนื้อก้อนหนึ่งที่ออกมาจากร่างกายของคนที่เป็นแม่ ก็ไม่แน่ว่ากู้เหยาใกล้ชิดกับเหยาเหยาน้อยทุกวันทุกวัน อาจจะมีวันหนึ่งที่กู้เหยานึกถึงเหยาเหยาน้อยขึ้นมาได้ โม่ข่ายไม่เชื่อถือคุณหมอจิตวิทยาคนอื่นเลย ดังนั้นหลังจากที่ได้ยินว่าความทรงจำของกู้เหยาในอดีตหายไป โม่ข่ายนึกถึงเซียวหนิงอี้ที่เป็นพี่ชายแท้ๆของกู้เหยาขึ้นมาเป็นคนแรก ให้เขารีบบินกลับมาจากต่างประเทศ เซียวหนิงอี้บอกว่า : “เอารถเฟอรารี่ของคุณคันนั้นมาให้ผมขับหน่อย ให้ผมขับโชว์สาวๆหน่อยสิ” เซียวหนิงอี้ก็เป็นคนแบบนี้แหละ ดูเผินๆเหมือนว่าเรื่องอะไรเขาก็ดูไม่เดือดร้อน แต่ว่าในใจเขาวางตัวได้เหมาะสมทุกเรื่อง กู้เหยากลับมาแล้ว แต่มีเพียงร่างกายที่กลับมาเป็นปกติดี ถ้าอย่างนั้นเรื่องราวที่เกี่ยวกับความทรงจำในอดีตก็ไม่สำคัญเท่าไหร่ ผู้ชายที่ยอดเยี่ยมอย่างโม่ข่าย คุณสมบัติเพียบพร้อมขนาดนั้น กู้เหยาจะไม่ชอบเขาเลย คงจะเป็นไปไม่ได้หรอกมั้ง สำหรับเขาและเหยาเหยาน้อย ต่างก็เป็นคนที่มีความสัมพันธ์ทางสายเลือดกับกู้เหยา ถ้าหากกู้เหยาจำพวกเขาไม่ได้เลย ยังไงๆพวกเขาก็เป็นคนที่สนิทที่สุดของกู้เหยา หลังจากคิดได้ดังนี้แล้ว เซียวหนิงอี้ก็อารมณ์ดีขึ้นมาทันที นึกถึงเรื่องขับรถโชว์เท่ห์ๆนั้นขึ้นมา รถแข่งเฟอรารี่ ขับวนรอบเมืองเจียงเป่ย อยากจะได้ผู้หญิงแบบไหนก็มีทั้งนั้น โม่ข่ายบอกว่า : “ขอเพียงกู้เหยากลับมาดีเหมือนเดิมได้ คุณเลือกมาได้เลยว่าอยากได้ยี่ห้อไหน” “มีน้องเขยอย่างคุณนี่ ผมโชคดีชะมัดเลย” เซียวหนิงอี้มือหนึ่งตบลงที่ไหล่ของโม่ข่ายอย่างเป็นกันเอง พลางเอ่ยว่า “มีน้องสาวคนหนึ่งก็ได้รถแข่งเฟอรารี่คันหนึ่ง รู้อย่างนี้ผมให้พ่อกับแม่มีน้องสาวสักหลายๆคนดีกว่า ชีวิตนี้ผมพึ่งน้องเขยอย่างเดียวก็พอแล้ว” โม่ข่ายมองเขาด้วยสายตาเย็นชา เซียวหนิงอี้รีบหุบปากลงทันที ตอนนี้โม่ข่ายกำลังกังวลเรื่องของกู้เหยาอยู่ พูดเล่นกับเขามากเกินไป สุดท้ายคนที่ซวยก็คือตัวเองนั่นแหละ เซียวหนิงอี้ไม่ใช่ตกหลุมพรางโม่ข่ายครั้งนี้ครั้งแรก เขารู้จักคนอย่างโม่ข่ายดี