ตอนที่ 272 ตีที่ตัวของเธอ

ต๭นที่ 272ตีที่ตัวของเธอ สถานที่พักผ่อนหย่อนใจที่ใหญ่ที่สุดในเมืองเจียงเป่ย——เม่ยเซ่อ แสงสีเสียงสถานบันเทิงยามค่ำคืน เสียงเพลงแสบแก้วหู ชายหญิงที่สวมเสื้อผ้าน้อยชิ้น โยกย้ายร้องตะโกนอยู่บนเวทีอย่างเต็มที่ เทียบกับเสียงดังที่ชั้นหนึ่ง ห้องส่วนตัวชั้นบนนั้นสงบเงียบกว่ามาก ที่นี่มีทั้งคนซื้อแอลกอฮอล์ มีทั้งคนมาคุยเรื่องธุรกิจ ทุกวันของที่นี่จะต้อนรับลูกค้าหลายประเภท โม่เสียวเป่าไม่ได้มาสถานที่แบบนี้เป็นครั้งแรก แต่เป็นครั้งแรกที่มาที่นี่เพื่อคุยเรื่องบทภาพยนตร์ เมื่อก่อนพวกบทภาพยนตร์บริษัทเซิ่งเทียนเอ็นเตอร์เทนเมนท์จะส่งคนไปติดต่อให้แล้วส่งให้เธอ ถ้าเธอชอบก็รับ ไม่ชอบก็ไม่รับ ภาพยนตร์และละครที่ฉายของบริษัทเซิ่งเทียนเอ็นเตอร์เทนเมนท์ คุณภาพมีการรับรอง ไม่ค่อยใช้การโฆษณา ปกติความโด่งดังของภาพยนตร์จะมากกว่าความดังของตัวนักแสดงเองอยู่มาก ละครในช่วงสองสามปีนี้ของโม่เสียวเป่า ภาพยนตร์กำลังจะพัฒนา ปีที่แล้วได้รับรางวัลใหญ่นักแสดงหญิงเพราะภาพยนตร์เรื่องหนึ่ง อาจพูดได้ว่าเป็นช่วงที่มีชื่อเสียงมาก หลังจากโด่งดังมาสักพัก ก็เริ่มมีคนสงสัยเรื่องการแสดงของเธอ บอกว่าบทบาทเธอมันก็งั้นๆ ไม่ได้ท้าทายความสามารถอะไร ให้ตายเถอะ—— โอเค หลังจากสบถออกมาแล้ว โม่เสียวเป่าก็หันกลับไปมองบทบาทการแสดงในช่วงปีที่ผ่านมา ส่วนมากก็เป็นบทของหม่าลี่ซู รูปลักษณ์ไม่ต่างกับเธอเท่าไร บทบาทการแสดงไม่ได้ต่างจากเธอเท่าไรจริงๆ *หม่าลี่ซูหมายความว่าคนตอแหล เรื่องที่เธอสังเกตได้ คนอื่นก็สังเกตได้เหมือนกัน คนบนโลกออนไลน์ก็เอาเรื่องที่เธอเล่นในช่วงสองสามปีที่ผ่านมามาทำใหม่เป็นวิดีโอสั้นๆ บอกว่าถ้าเสื้อผ้าไม่แตกต่างกัน ก็จะคิดว่าเธอเล่นเรื่องเดียวกันบทบาทเดียวกัน หลังจากวิดีโอสั้นนั้นออกมา ก็มีพวกกองทัพมาโจมตีการแสดงของเธอ หลังจากโดนโจมตี พวกแฟนคลับก็ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นถึงได้ย้ายฝั่งเป็นแอนตี้ ความนิยมเธอกำลังจะลดลงอย่างมาก ลดลงแล้ว เพียงแค่คิดโม่เสียวเป่าก็รู้สึกเสียใจมาก รวบรวมความนิยมมาหลายปี พอถูกพวกแอนตี้โจมตี ความนิยมเธอก็ลดลงอย่างมาก โดยเฉพาะตอนเห็นนักแสดงที่อายุราวๆเธอบางคนที่เริ่มอาชีพการแสดงพร้อมๆกับเธอที่ออกหน้าจอในช่วงนี้ได้รับความสนใจที่ไม่เคยมีมาก่อน โม่เสียวเป่าก็ยิ่งได้รับการโจมตีเพิ่มขึ้น โม่เสียวเป่าตัดสินใจจะเปลี่ยนโฉม เธอไม่อยากแสดงบทน่ารักแบบเมื่อก่อนแล้ว เธออยากแสดงบทร้ายๆ แสดงบทเป็นคนร้าย บทบาทที่แสดงยิ่งเปิดเผยเท่าไรยิ่งดี แต่ผู้จัดการของเธอไม่ยอมให้เธอรับบทอื่น บอกว่าภาพลักษณ์ที่สร้างมาไม่ง่ายเลยนั้นจะทำลายมันไปไม่ได้ ได้ยินผู้จัดการพูด โม่เสียวเป่าก็กระโดดและตีผู้จัดการเธอหนึ่งป้าป ผู้จัดการเธอก็เป็นคนของพี่ชายท่อนไม้เธอ บทภาพยนตร์ที่เธอรับทั้งหมดนั้นเลยอยู่ในขอบเขตการควบคุมของพี่ชายท่อนไม้ ตอนที่โม่เสียวเป่ากำลังกังวลว่าจะไม่ได้เปลี่ยนโฉม ก็ได้รับโทรศัพท์จากผู้กำกับใหญ่นามสกุล S ท่านนี้ บอกว่าช่วงนี้จะถ่ายทำภาพยนตร์ใหม่หนึ่งเรื่อง กำลังหานางเอกอยู่ รู้สึกว่าภาพลักษณ์เธอในจอนั้นเหมาะสมมาก พอได้รับโทรศัพท์จากผู้กำกับใหญ่นามสกุล S ท่านนี้ โม่เสียวเป่าก็ไม่ได้คิดทั้งนั้น แอบนัดเจอเงียบๆลับหลังจงคุณ ถ้าให้จงคุณไปด้วย พี่ชายท่อนไม้ของเธอต้องรู้ด้วยแน่นอน แบบนั้นความต้องการในการเปลี่ยนโฉมของเธอก็จะหมดหวัง พวกเขาไปรับประทานอาหารกันก่อน โม่เสียวเป่าเป็นคนเลี้ยง ทานอาหารมื้อหนึ่งเกือบหนึ่งแสนหยวน ถึงโม่เสียวเป่าไม่ได้ขาดเงินเท่าไร แต่เงินก้อนนั้นใช้ไปกับคนอื่น รู้สึกเข้าเนื้อจัง หลังจากอาหารเย็น พวกเขาก็ออกไปเที่ยวกัน ดังนั้นสถานที่เลือกก็คือสถานบันเทิงที่ค่าใช้จ่ายแพงมากที่สุดในเมืองเจียงเป่ย ไอ้คนแก่พวกนี้ รู้ว่าคนที่ออกเงินไม่ใช่พวกเขา ห้องส่วนตัวที่ต้องการก็แพงที่สุด สั่งเบียร์ที่แพงที่สุด เด็กนั่งดริ้งก็เรียกมาแพงที่สุดด้วย โม่เสียวเป่าดื่มเบียร์ไปหนึ่งอึก ในใจก็แอบด่าไปหนึ่งประโยค ไอ้พวกเต่าล้านปี ดื่มเที่ยวให้ตายไปเลย “Polaris คนที่ยากเล่นภาพยนตร์ของผู้กำกับ S น่ะมีเป็นโหลเลยนะ ตอนนี้เขาให้โอกาสเธอไปออดิชั่น เธอก็คว้าโอกาสนี้ไว้ดีๆ” ดื่มเบียร์ไปสองสามแก้ว ผู้ช่วยผู้กำกับที่นั่งข้างโม่เสียวเป่าก็เริ่มเป่าหูใส่โม่เสียวเป่า “ออดิชั่นหรอ? ไปออดิชั่นที่ไหน?” ความอดทนของโม่เสียวเป่าหมดลงแล้ว ใครกล้ามายั่วโมโหเธอ เธอกล้ารับรองเลยว่าเธอจะตบมัน ผู้ช่วยยัดคีย์การ์ดห้องหนึ่งใบให้ในมือโม่เสียวเป่า แลวพูดเสียงเบา “ในห้องนี้ แค่ทำให้ผู้กำกับ S พอใจ บทบาทนางเอกก็จะตกเป็นของเธอ” ทรมานมาหนึ่งคืนเต็ม โม่เสียวเป่าก็เข้าใจหมดแล้ว ไอ้พวกคนแก่พวกนี้มันคิดจะใช้กฎที่ไม่เป็นลายลักษณ์อักษรกับเธอ อย่าคิดว่าเธอดูเหมือนผู้หญิงใสซื่อ เธอโง่จริงๆ คนแก่ชั่วพวกนี้ กล้ามาเล่นแง่กับเธอ งั้นเธอก็จะให้พวกมันได้ลิ้มลองบทสรุป ผู้กำกับ S เป็นผู้กำกับที่มีชื่อเสียงโด่งดังคนหนึ่งในวงการนี้ ชื่อเสียงดีงามมาก ปั้นนักแสดงมาหลายคนแล้ว นางเอกที่เล่นภาพยนตร์เขา ทุกคนจะโด่งดังเป็นพลุแตก พอโม่เสียวเป่าได้ยินว่าเขาอยากให้เธอแสดงเป็นนางเอก หัวสมองก็ร้อนระอุออกมา ในตอนนี้ โม่เสียวเป่าก็ไม่มีความคิดจะรอไอ้คนชั่วพวกนี้ แต่ตอนเช็คบิลดูว่าวันนี้เสียเงินไปมาก จะต้องจัดการไอ้คนชั่วพวกนี้ที่คิดจะดูถูกเธอ “Polaris อึ้งอะไรอยู่? รีบไปสิ” ผู้ช่วยผลักโม่เสียวเป่าไปแล้วพูด “โอกาสดีแบบนี้ ถ้าพลาดไป ชีวิตนี้คงไม่มีโอกาสแบบนี้แล้ว” โม่เสียวเป่าแอบกดโทรหาจ้านเนี่ยนเป่ย กระแอมไอก่อนจะพูด “ทั้งหมดหนึ่งล้านแปดหมื่นหยวน” ผู้ช่วยถามกลับ “อะไร?” โม่เสียวเป่า “ค่าใช้จ่ายของคืนนี้” ผู้ช่วย “Polaris เธอบ้าไปแล้วหรอ? ไม่อยากอยู่ในวงการนี้แล้วหรือไง?” โม่เสียวเป่าส่งเสียงหัวเราะเย็นชา “ฉันสติยังดีมาก เลยไม่ให้พวกแกช่วยตาแก่นั่นหลอกฉันได้” ในช่วงปีนี้เป็นเธอที่หลอกคนอื่นมาตลอด และไม่มีใครสามารถหลอกเธอได้เลยจริงๆ หนึ่งล้านแปดหมื่นหยวน เธอเสียไปเท่าไรก็ต้องได้คืนมาเท่านั้น ไม่ให้คนแก่ชั่วพวกนี้เอาไปได้แม้แต่แดงเดียว พอโม่เสียวเป่าโวยวา คนข้างๆก็มองมาทันที มีคนพูดขึ้น “โอ้ มาอยู่ในห้องนี้แล้วยังจะแสร้งอะไรอีก” โม่เสียวเป่าพูด “เอาเงินฉันคืนมา ฉันจะคิดว่าไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้นก็แล้วกัน ถ้าขาดไปแม้แต่นิดเดียว พวกแกอย่างคิดว่าจะอยู่ในวงการนี้ได้อีก” โม่เสียวเป่าพูดความจริง แต่ไม่มีใครเชื่อสักคนเดียวว่าเธอทำได้ ถ้ามีสักคนกล้าเชื่อ วันนี้คงไม่มีใครกล้าปรากฏกายมาหลอกโม่เสียวเป่าหรอก “ฮ่าๆๆ......” พวกเขากำลังหัวเราะ หัวเราะเยาะโม่เสียวเป่าว่าโง่และบ้า หัวเราะที่เธอยังทำตัวหยิ่งขณะที่กำลังเผชิญกับความหายนะ มีคนออกมายืนพูด “Polaris รู้ไหมว่าท่านที่ยืนอยู่ตรงหน้าเธอนี่เป็นใคร?” โม่เสียวเป่าเลิกคิ้วมองผู้ชายที่พวกเขาพูดหนึ่งที ถึงได้สังเกตุว่าที่นี่ยังมีชายหน้าตาดีคนหนึ่งนั่งอยู่ด้วย เพียงแต่หน้าตาดีแล้วอย่างไร เมื่อเทียบกับจ้านเนี่ยนเป่ยของเธอก็ยังแย่กว่ามากโข เธอพึมพำอย่างดูถูก “ไม่สนหรอกว่าเป็นใคร แค่คืนเงินฉันมาก็พอ แล้วค่อยว่ากัน”