ตอนที่304 ให้ฉันห้าสิบล้าน

ต๭นที่304 ให้ฉันห้าสิบล้าน กู้เจิ้งเต๋อไม่อยากเชื่อว่ากู้เหยาจะจำความได้แล้ว แต่ไม่เชื่อก็ไม่ได้ ถ้ากู้เหยายังหาความจำไม่ได้แถมในใจเธอยังมีความสงสัยอยู่ ท่าทีที่มีต่อเขาคงไม่เย็นชาขนาดนี้ ตัวเองใช้เวลาสามปีมาแสดงเป็นคุณพ่อที่ดี ดูแลอาหารการกินชีวิตเธอ ดูแลทุกอย่าง ทำเพื่ออะไรกันแน่? เพื่อที่จะให้เธอจำความดีของเขาได้ ให้เธอเชื่อว่าเขาเป็นสายเลือดเธอเพียงคนเดียว ให้เธอเชื่อฟังเขาทุกอย่าง สามปีที่ผ่านมานี้ เธอก็ทำตามหน้าที่เป็นลูกสาวที่ดีมาโดยตลอด เขาพูดอะไรเธอก็จะทำตาม แทบจะไม่เคยตอบโต้เขา แถมยาตัวนั้นเคยทดลองและยืนยันแล้วว่าถ้าภายในสามปียังหาความจำไม่ได้ก็ไม่มีทางหาได้อีก เขาเลยกล้าที่ตะพากู้เหยากลับไปเจียงเป่ย กล้าที่จะสร้างความบังเอิญให้เธอได้พบกับโม่ข่าย เขานึกว่าทุกอย่างอยู่ในการควบคุมของเขา แต่ไม่คิดว่าภายในเวลาสั้นๆแค่สองสองเดือน กู้เหยาไม่เพียงแต่พบว่าตัวเองให้เธอกินยาเสพติดแถมยังจำความได้อีก หรือเป็นเพราะยาของค่ายทหารเมืองAไม่ได้แรงเท่าอย่างที่คิด? หรือว่าเขาประเมินความสัมพันธ์ของเธอและโม่ข่ายต่ำเกินไป? ไม่ว่าจะเป็นอันไหนก็ไม่สำคัญแล้วเพราะแผนของเขาล้มเหลว เขาเสียเวลาสามปีกว่ามาเลี้ยงดูแลทีแรกคิดว่าตัวเองจับตัวเธอแน่นแล้ว แต่สุดท้ายกลับพบว่าตัวเองไม่เคยได้จับเธอเลยด้วยซ้ำ ในใจกู้เจิ้งเต๋อมีความรู้สึกที่ไม่สามารถพูดออกมาได้ เขาไม่สามารถใช้กู้เหยาไปบังคับโม่ข่ายได้ แถมทางคุณปู่โม่ก็กำลังตามติดมากขึ้น กู้เจิ้งเต๋อราวกับเห็นจุดจบของตัวเองแล้ว เขานั่งลงบนเก้าอี้อย่างไร้เรี่ยวแรง สมองเบลอ ตัวเองพยายามมาหลายปีขนาดนี้พยายามที่จะเอาชื่อเสียงของตระกูลกู้กลับคืนมา สุดท้ายก็เปล่าประโยชน์แบบนี้? ไม่ยอม! เขาไม่อยากยอมเลย ตัวเองพยายามชนาดนี้ ใช้ทุกวิธีทางดูเหมือนจะสามารถใช้โม่ข่ายให้เป็นประโยชน์ได้แล้วแต่ตัวหมากที่เขากำแน่นมาตลอดกลับเปลี่ยนแปลง ใช่ ตัวหมากของเขาเปลี่ยนไป ถ้าไม่ใช่เพราะตัวหมากนี้เปลี่ยน เขาก็คงไม่อยู่อยู่ในสภาพแบบนี้ พอคิดได้แบบนี้ กู้เจิ้งเต๋อแค่รู้สึกที่ตัวเองเป็นอยู่ทุกวันนี้เพราะกู้เหยาทั้งนั้น เขาเลี้ยงเธอมาหลายปี แต่เธอกลับไม่เคยทำเรื่องดีๆให้เขาสักเรื่อง ยิ่งคิดกู้เจิ้งเจ๋อยิ่งโมโห โมโหจนอยากกินกู้เหยาลงไปสดๆแบบนี้ราวกับทำแบบนี้ถึงทำให้ความแค้นในใจเขาหายได้ กู้เจิ้งเต๋อมองกู้เหยาอีกครั้ง สายตาดูโหดร้ายจากนั้นลุกขึ้น พุ่งเข้ามาหากู้เหยาราวกับคนบ้า อยากจับตัวกู้เหยาฉีกตัวเธอตายแบบนี้ แต่ตอนเขาพุ่งเข้ามา กู้เหยารู้สึกไวกว่าเขา เขาเลยจับไม่โดน พอจับตัวกู้เหยาไม่ได้ กู้เจิ้งเต๋อก็ยิ่งโมโห อยากพุ่งเข้าไปจับตัวเธอแล้วฉีกเลย อาจจะเป็นเพราะไม่ได้ออกบ้านเวลานาน หรืออาจจะเพราะช่วงนี้มีเรื่องกังวลเยอะแยะ จิตใจของกู้เจิ้งเต๋อพังไปหมด เขาไม่มีเรี่ยวแรงพอที่จะมาเล่นกับกู้เหยา เขานั่งลงบนเก้าอี้อย่างหมดแรง จากนั้นก็สูดหายใจแรงๆ ช่วงนี้กู้เหยาออกกำลังกายกับโม่ข่าย แถมยังฝึกเทควันโด้เป็นเพื่อนเหยาเหยาน้อย ร่างกายแข็งแรงขึ้นเยอะ เล่นกับกู้เจิ้งเต๋อมานานขนาดนี้หน้าไม่แดงไม่เหนื่อยด้วย เห็นกู้เจิ้งเต๋อนั่งลงบนเก้าอี้ไม่มีแรงสู้อีก กู้เหยาค่อยพูด “กู้เจิ้งเต๋อคุณก็แค่อยากมีชีวิตอยู่ต่อ อยากได้ชื่อเสียงและฐานะของตระกูลกู้กลับมา แต่ตอนนี้หน้าหลังคุณก็มีแต่ศัตรู นอกจากจะร่วมมือกับฉัน คุณยังมีทางไหนให้เลือกอีก?” ได้ยินกู้เหยาพูดแบบนี้ กู้เจิ้งเต๋อก็เริ่มได้สติกลับมา “เธออยากร่วมมือกับฉัน?” กู้เหยาพยักหน้า “คุณก็รู้ว่าตอนนี้คุณอยู่ในสถานการณ์แบบไหน มีแต่คนคอยหาวิธีอยากทำคุณ ของที่สามารถปกป้องคุณได้ชั่วคราวเป็นความลับเรื่องนั้นที่คุณรู้ คุณก็รู้ดีถ้าโม่ข่ายไปตรวจ แต่แป๊บเดียวเขาก็สามารถตรวจความลับนั้นเจอ ถึงตอนนั้นคุณก็ยังไปทางตายทางเดิมไม่ใช่หรือไง” กู้เจิ้งเต๋อ “เธอจะช่วยฉันยังไง กู้เหยา “คุณแค่พูดความลับที่คุณรู้ทุกอย่างมาให้พวกฉัน พวกฉันจะรับรองความปลอดภัยของคุณ คุณอยากไปไหนก็จะส่งคุณไปที่นั่น?” กู้เจิ้งเจ๋อ “แล้วทำไมฉันต้องเชื่อเธอด้วย?” กู้เหยา “คุณไม่เชื่อฉัน หรือว่าคุณจะเชื่อคุณปู่โม่?” กู้เจิ้งเต๋อเห็นกู้เหยาโตมาจั้งแต่เด็ก นิสัยชองกู้เหยาเขาก็พอรู้อยู่ เธอบอกว่าจะช่วยเขางั้นก็ไม่มีทางที่จะโกหกเขา ส่วนทางคุณปู่โม่กำลังพยายามตามหาเขาว่าใช้วิธีอะไรกระจายเรื่องความลับนี้ออกไป ถ้าพวกมันหาเจองั้นเวลาตายของเขาก็มาถึงแล้ว คิดไปคิดมา กู้เจิ้งเต๋อก็ตัดสินใจร่วมมือกับกู้เหยา ว่ายังไงก็ควรให้ตัวเองอยู่รอดไปก่อน มีแต่อยู่นอดถึงจะทำเป้าหมายตัวเองสำเร็จ กู้เจิ้งเต๋อ “เธออยากรู้อะไร?” กู้เหยา “ฉันอยากรู้ว่าทำไมคุณปู่โม่จะต้องพยายามฆ่าฉันตาย? ฉันกับเขาก็ไม่เคยรู้จักกันมาก่อนทำไมเขาต้องแค้นกับฉันขนาดนี้?” “ฉันบอกเธอได้ แต่......” กู้เจิ้งเต๋อมองข้างหลังกู้เหยา ผ่านไปสักพักค่อยพูดต่อ “ฉันต้องการห้าสิบล้าน” “ห้าสิบล้าน?” กู้เหยายิ้ม “ที่ผ่านมาเงินที่ฉันหาได้ก็อยู่ที่คุณหมด ฉันมีเงินเท่าไหร่ คุณน่าจะรู้ดีกว่าฉันนะ” “เงินของเธอพวกนั้นแต่เท่าไหร่เอง?” กู้เจิ้งเต๋อยิ้ม “ฉันจะเอาห้าสิบล้านก็เอากับโม่ข่าย แต่เธอเปิดปากอย่าง่าแต่ห้าสิบล้านเลย หนึ่งร้อยล้านเขาก็สามารถเอาออกมาได้แบบไม่ลังเล” คนอย่สงกู้เจิ้งเต๋อรู้ดีว่าถ้าเขาไม่พูด โม่ข่ายเอาเขาตายแต่ถ่าเขาพูดความลับนี้ออกมา คุณปู่โม่ก็เอาเขาตายอยู่ดี โม่ข่ายก็แต่อยู่รู้ความลับจากปากเขา รอให้เขาพูดความลับนี้ออกมา เขาก็ไม่มีผลประโยชน์และโม่ข่ายก็จะไม่ปกป้องเขาอีก ความลับพูดออกไป คุณปู่โม่ก็คงฆ่าเขาตายแน่ ถึงตอนนั้นถ้าเขายังอยู่เจียงเป่ย ตายยังไงก็ไม่รู้ กู้เหยามองกู้เจิ้งเต๋อ “ถ้าคุณยอมพูด โม่ข่ายจะช่วยพาคุณไปเมืองที่คุณอยากไป ถ้าคุณไม่ยอมพูดงั้นคุณก็รอตายที่เมืองเจียงเป่ยนี่แหละ คุณควรรู้ดีว่าคุณไม่มีอำนาจมากพอที่ตะออกเจียงเป่ย” หากู้เจิ้งเต๋อมาร่วมมือด้วยมันมีโอกาสมากกว่า เธอไม่อยากให้โม่ข่ายเสียแรงและเสียทรัพย์ ใครจะไปรู้ว่ากู้เจิ้งเต๋อแค่เปิดปากก็บอกจะเอาห้าสิบล้าน ห้าสิบล้านมันเป็นตัวเลขที่ใหญ่โตขนาดไหนกัน ถึงแม้เงินก้อนนี้สำหรับโม่ข่ายไม่ถือว่าเป็นอะไร แต่กู้เหยาก็รู้สึกเจ็บใจแทนโม่ข่าย