已经是第一章了
ตอนที่305 ความลับที่ยิ่งใหญ่
ตนที่305 ความลับที่ยิ่งใหญ่
ห้าสิบล้าน! ห้าสิบล้าน! ห้าสิบล้าน!
คนเลวอย่างกู้เจิ้งเต๋อแค่เปิดปากก็เอาห้าสิบล้าน ทำไมเขาไม่ไปแย่ง ไปขโมยเลยล่ะ
กู้เหยาอยากหันหลังเดินออกไปแต่เธอก็อยากรู้เหตุผลมาก อยากรู้ว่าที่ตัวเองโดนทั้งหมดนี้เป็นเพราะอะไรกัน
กู้เจิ้งเต๋อก็เข้าใจกู้เหยาจากนั้นเลยบอกว่า “กู้เหยา ถ้าความลับนี้ไปตรวจเจอได้ง่ายขนาดนั้น โม่ข่ายก็คงไม่ให้เธอมาคุยกับฉันหรอก”
กู้เหยามองเขาแต่ไม่ได้ตอบอยากรอดูว่าเขาจะเล่นอะไรอีก
กู้เจิ้งเต๋อยิ้ม “ห้าสิบล้าน แม้แต่หยวนหนึ่งก็ห้ามน้อย จะให้ไม่ให้เธอไปปรึกษากับโม่ช่ายเอง”
ที่จริงกู้เจิ้งเต๋อก็รู้และเข้าใจว่าในโลกนี้มันไม่มีความลับที่แน่นอนหรอก ถ้าใช้เวลาอีกสักหน่อย สำหรับอำนาจของโม่ข่ายยังไงก็ตรวจเจอ
แต่ว่าตอนนี้โม่ข่ายยังตรวจไม่เจอไม่ใช่หรือไง แค่โม่ข่ายยังตรวจไม่เจอ ในมือเขาก็มีข้อแลกเปลี่ยนได้ที่จะคุยได้
กู้เจิ้งเจ๋อกำลังพนัน พนันว่าเงินกับกู้เหยาในใจของโม่ข่ายอันไหนสำคัญกว่า
ในขณะที่กู้เหยากำลังลังเลอยู่ โทรศัพท์ในกระเป๋าก็สั่น เธอเอาออกมาดูโม่ข่ายเป็นคนโทรมา
บนตัวเธอมีที่แอบฟัง โม่ข่ายสามารถได้ยินสถานการณ์ของเธอทุกอย่าง บทสนทนาของเธอและกู้เจิ้งเต๋อส่งผ่านเข้าไปในหูของเขาหมด
เธอรับฟังแต่กลับได้ยินเสียงต่ำทุ่มของโม่ข่ายดังมา “กู้เหยา ขอแค่เขายอมเปิดปาก เงินไม่ใช่ปัญหา”
กู้เหยา “โม่ข่าย คุณบ้าไปแล้วหรือไง? ห้าสิบล้านไม่ใช่ปัญหา แล้วเท่าไหร่ถึงจะเป็นปัญหา?”
โม่ข่าย “ตกลงเขา”
“ห้าสิบล้านสำหรับคุณโม่มันไม่ใช่เรื่องใหญ่จริงๆ ดูเหมือนเขาเป็นห่วงเธอมากเลยนะ” กู้เจิ้งเต๋อถอดหายใจแล้วพูดด้วยน้ำเสียงแปลกๆ “ชาตินี้หาคนที่ยอมทุ่มเทเงินให้เธอ เธอก็ช่วยเขาใช้ก็จบ จะช่วยเขาประหยัดทำไม? หรือว่าเตรียมให้เขาเก็บไว้ คราวหน้าให้เขาเอาไปให้เมียน้อยใช้?”
“กู้เจิ้งเต๋อ หุบปาก!” กู้เหยาพูดอย่างไม่สบอารมณ์
ความลับอันนี้เป็นสิ่งที่เธออยากรู้ ถ้าใช้ตังของเธอมันก็คงไม่เป็นอะไรหรอก
แต่ว่าอันนี้เป็นเงินของโม่ข่าย เขาทำงานทุกวันไม่มีเช้าดึก บางครั้งตอนเที่ยงคืนยังประชุมวิดีโอ ประชุมหนึ่งครั้งก็ต้องใช้หลายชั่วโมง
เงินพวกนี้คนอื่นอาจจะมองว่ามันหาง่าย แต่ว่าเธออยู่กับเขาทุกวัน เห็นว่าเขางานยุ่งขนาดไหน กังวลขนาดไหน ถึงรู้ว่าเขาหาเงินมาได้นี้มันไม่ง่ายเลย
“เห็นพวกเธอในถานะรุ่นหลังของฉันนะ ฉันสามารถให้พวกเธอคิดได้อีกเวลาหนึ่งชั่วโมง หลังจากหนึ่งชั่วโมงผ่านไปถ้ายังไม่มีผล ถึงแม้พวกเธอจะให้ฉันหนึ่งร้อยล้าน พวกเธอก็ไม่มีทางรู้เรื่องพวกนี้จากฉันหรอก”
เมื่อกี้ฟังน้ำเสียงของโม่ข่ายที่คุยกับกู้เหยา กู้เจิ้งเต๋อสามารถทายออกว่าโม่ข่ายยอมให้เงินก้อนนี้ ก็เลยเขายิ่งไม่กลัวอะไรเลย
ไม่รู้ว่าโม่ข่ายที่อยู่อีกฝั่งพูดอะไรไปอีก กู้เหยายิ่งฟังทุกคำก็ยิ่งกัดปากแน่น นิ้วมือที่จับโทรศัพท์อยู่ก็ยิ่งอยู่ยิ่งขาว
ความรู้สึกที่ถูกคนกำไว้ในกำมือแบบนี้คนอื่นให้เธอไปทางทิศตะวันออก เธอก็ไปได้แค่ทางทิศตะวันออก ให้เธอไปทิศตะวันออก เธอก็ไปได้แค่ทิศตะวันออกความรู้สึกแบบนี้โคตรแย่เลย
แต่กู้เหยาก็หาวิธีที่ดีกว่านี้ไม่ได้แล้ว เลยต้องทนความเจ็บใจฟังความคิดเห็นของโม่ข่ายแล้วตกลงข้อเสนอของกู้เจิ้งเต๋อ
เธอวางสายเสร็จแล้วกัดฟัน “กู้เจิ้งเต๋อ อีกห้านาทีเงินก็จะเข้าบัญชีคุณ คุณไปตรวจดูเองด้วย”
“ฉันว่าแล้ว ลูกเขยฉันคนนั้นหวงเธออย่างของล้ำค่า แค่ห้าสิบล้าน เขาจะไม่ให้ได้ยังไง”
กู้เจิ้งเต๋อหัวเราะอย่างได้ใจ กู้เหยาอยากลุกขึ้นไปฉีกปากเขาให้เละ แต่เพื่อที่อยากรู้ความลับนั้นจากปากเขา เธอก็ต้องทนสักหน่อย
ห้านาทีแค่แวบเดียวก็ผ่านไป โทรศัพท์กู้เจิ้งเต๋อได้รับข้อความเงินจำนวนก้อนใหญ่เข้า เห็นหลังเลขห้ามีศูนย์ทั้งแถว กู้เจิ้งเต๋อนับไปหลายรอบกว่าจะพอใจ
แต่พอมั่นใจว่าเป็นห้าสิบล้านเสร็จ กู้เจิ้งเต๋อก็ยิ้มอย่างได้ใจ “กู้เหยา ฉันจะว่าเธอยังไงดีนะ? เธอไม่ใช่ฉันคลอดแต่ฉันก็เลี้ยงเธอมาจนโต แต่เธอกลับยอมช่วยคนนอกไม่ยอมช่วยพ่อเลี้ยงเธอคนนี้”
กู้เหยากำมือแน่น “พูดเรื่องไร้สาระเยอะแยะทำไม? ฉันก็แค่อยากรู้ว่าทำไมคุณปู่โม่ถึงอยากให้ฉันไปตาย?”
มองใบหน้าที่โกรธของกู้เหยา กู้เจิ้งเต๋อก็พูด “เธออยากรู้ว่าทำไมคุณปู่โม่อยากให้เธอไปตายงั้นหรอ ฉันบอกเธอเอง”
อีกแค่แป๊บเดียวก็จะได้รู้ความจริงแล้ว กู้เหยากลืนน้ำลายอย่างตื่นเต้นแล้วกำมือแน่น
เธอรอไปสักพักค่อยได้ยินกู้เจิ้งเต๋อพูด “คุณปู่โม่ไม่อยากให้เธอเข้าตระกูลโม่แถมยังอยากฆ่าเธอให้ตาย เพราะเขาเป็นคนที่ฆ่าพ่อเธอเซียวลิ่งคางไงล่ะ”
คำตอบนี้กู้เหยาไม่เคยคาดคิดมาก่อน เธอคิดว่าตลอดว่าอุบัติเหตุครั้งนั้นเป็นการกระทำของกู้เจิ้งเต๋อและตระกูลกู้ แต่ทำไมอยู่ๆมาเกี่ยวข้องกับคุณปู่โม่?
ตอนที่พ่อเธอเกิดเรื่องปีนั้น เซิ่งเทียนของตระกูลโม่กำลังรุ่งเรืองในวงการธุรกิจ และคนตระกูลโม่ก็ย้ายไปอยู่อเมริกาหมด ทำไมคุณปู่โม่ถึงทำแบบนี้กับพ่อเธอได้ลงคอ?
ผ่านยี่สิบกว่าปี พ่อเสียชีวิตไปแล้วเกือบยี่สิบกว่าปี ทำไมคุณปู่โม่ยังทำแบบนี้กับเธอได้อีก?
“ทำไม? ทำไมเขาต้องทำแบบนั้น?” ตอนถามประโยคนี้เสียงกู้เหยาสั่นไปหมด
เธอกำลังกลัว!
คุณปู่โม่เป็นปู่ของโม่ข่าย และปู่ของโม่ข่ายฆ่าพ่อของเธอ อันนี้เป็นเวรกรรมอะไรกัน?
“ห้าสิบล้านฉันตอบเธอได้แค่คำถามเดียว” กู้เจิ้งเต๋อยิ้ม “อยากรู้อะไรเพิ่มก็ตกลงข้อเสนอฉันอีก”
“กู้เจิ้งเต๋อ อย่าเกินไปนะ!” กู้เหยาโมโห
คนเลวที่ไร้ค่ายิ่งกว่าสิ่งของนี่ปากเก่งปากกว่างจริงๆ ห้าสิบล้านเข้าบัญชีไม่พอแถมยังมาเสนอข้อเงื่อนไขอีก
“ข้อเงื่อนไขนี้สำหรับโม่ข่ายง่ายยางกว่าเอาเงินห้าสิบล้านให้ฉันอีก เธอต้องฟังข้อเงื่อนไขฉันแล้วค่อยตัดสินหรือเปล่า”
เสียงกู้เจิ้งเต๋อพึ่งจบ ประตูก็ถูกเปิดออก ร่างสูงโม่ข่ายปรากฏอยู่ที่หน้าประตู “กู้เจิ้งเต๋อพูดสิ อยากได้อะไร ฉันตกลงหมด”
“โม่ข่าย คุณมาได้ยังไง?” กู้เหยามองโม่ข่าย โม่ข่ายของเธอก็ยังเป็นแบบนั้นแต่เธอก็รู้สึกว่าเขาไม่ค่อยเหมือนเดิมที่ไหนสักที่
แต่จะให้บอกว่าที่ไหนไม่เหมือนเดิม กู้เหยาก็รู้สึกพูดไม่ถูก เธอกำมืออยากเดินเข้าไปหาโม่ข่าย แต่ก็ขยับเท้าไม่ไหว สุดท้ายโม่ข่ายก็เดินมาหาเธอแล้วกอด
已经是最新一章了
加载中
