ตอนที่308 ขอความยุติธรรม

ต๭นที่308 ขอความยุติธรรม ตอนเห็นข่าวนี้ กู้เหยาตกใจมากแต่หลังจากตกใจเสร็จก็เกิดความระแวงขึ้นมา เธอวิ่งไปหาโม่ข่ายเป็นเวลาแรกแต่โม่ข่ายกลับกำลังตั้งใจทำงานอยู่ ใบหน้าเรียบนิ่ง ราวกับเรื่องนี้เขาคาดคิดมาแล้ว เห็นความสงสัยของกู้เหยา โม่ข่ายว่างเม้าส์ลงแล้วมองเธอ “เรื่องนี้ผมไม่ได้ทำ” “คุณปู่โม่ทำ?” เป็นประโยคคำถามแต่กู้เหยากลับพูดได้อย่างมั่นใจ เธอเชื่อว่าโม่ข่ายกล้าเอาเหยาเหยาน้อยมาสาบานก็จะไม่มีทางไปทำกู้เจิ้งเจ๋ออีก “อือ” โม่ข่ายพยักหน้า เขาไม่หักหลังคนแต่แค่เขาก็จะไม่ปกป้องกู้เจิ้งเต๋อ ทั้งที่รู้ว่าลูกเรือพวกนั้นคุณปู่โม่เป็นคนจัดการแต่เขาก็ไม่ได้ไปพูด กู้เจิ้งเต๋อทำเรื่องชั่วร้ายไว้เยอะก็มีคนไปเก็บจัดการอยาแล้วแหละ ไม่จำเป็นต้องให้เขามาลงมือทำ “กู้เจิ้งเต๋อตายแบบนี้เลยหรือไง? หรือว่าอาจจะเป็นภาพลวงตา? ที่จริงเขาอาจจะกระโดดพร้อมกับลูกเรือคนอื่นด้วย แต่คุณปู่โม่ปิดบังความจริงไว้?” ผ่านประสบการณ์มาเยอะ ตอนนี้กู้เหยามองหนึ่งเรื่องก็ไม่ได้มองแค่ภายนอก คิดเยอะกว่าเมื่อก่อน โม่ข่ายเขย่าหัว “จากที่ผมรู้จักคุณปู่โม่มา คนที่หักหลังเขาแล้วตายได้เร็วแบบนี้ถือว่าเป็นบุญของเขาแล้ว เขาอยากฆ่ากู้เจิ้งเต๋อให้ตายนานแล้ว แล้วจะให้เขาได้มีโอกาสเกิดใหม่ทำไม” กู้เหยาไม่ได้พูดแต่แค่สูดหายใจ คุณปู่โม่มีแผนการชั่วร้ายแบบนี้สำหรับเธออาจจะไม่ใช่เรื่องที่ดี คุณปู่โม่ไม่ชอบเธออยากให้เธอตายไปเลย หรือว่าที่เขาอยากฆ่าเธอตายเป็นเพราะเขาคิดว่าเธอรู้ความลับอะไรบางอย่าง วันนั้นคุณปู่โม่และ วันนั้นคุณปู่โม่และเลขาเหอมาหาเธอ ให้เธอเอาของที่พ่อและแม่เธอไว้ให้เธอยกให้เขาหมด ตอนแม่อยู่ก็ไม่เคยเอาของสำคัญอะไรให้เธอ ในตอนที่กู้เหยากำลังคิดเรื่องนี้อยู่ หางตาก็แอบเห็นแหวนที่ดูเก่าที่โม่ข่ายใส่ไว้อยู่ แหวนนั้นแม่เป็นคนเอาให้เธอและบอกย้ำเธอว่าให้เก็บดีๆ วันหลังเอาให้คนที่สามารถเชื่อใจได้ แหวนวงนั้นอาจจะเป็นพ่อเอาให้แม่ แม่เก็บไว้ให้เธอก็เลยมีความสำคัญ? ถึงแม้เป็นของที่พ่อให้แม่แต่มันจะมีความลับอะไร? แหวนลงเล็กๆแบบนี้ถึงแม้จะซ่อนความลับไว้แต่ก็คงจะซ่อนไม่อยู่ ในตอนที่กู้เหยากำลังเหม่อลอยอยู่ โม่ข่ายลุกขึ้นไปกอดเธอแล้วลูบหัว “คนอย่างกู้เจิ้งเต๋อตายหนึ่งร้อยรอบก็ไปพอ คุณไม่ต้องไปเสียใจเพื่อเขาหรอก” “ฉันไม่เสียใจเพราะเขาหรอก” กู้เหยาไม่ใช่ไม่เคยเห็นพฤติกรรมของกู้เจิ้งเต๋อ จะไปเสียใจเพื่อเขาได้ยังไง เธอกำลังกังวลว่าฝีมือของคุณปู่โม่โหดร้ายขนาดนี้ เธอจะกลายเป็นกู้เจิ้งเต๋อคนที่สองหรือเปล่า สามปีก่อนเธอรอดมาได้ แต่ถ้าคุณปู่โม่ทำกับเธออีกครั้งงั้นเธอก็ต้องรอให้เขาทำเธออย่างเดียว? กู้เหยาสูดหายใจเข้าแล้วกัดฟัน บอกตัวเองในใจ ต่อจากนี้ไปเธอต้องเข้มแข็งกว่านี้ ไม่เพียงแต่ปกป้องตัวเอง และต้องปกป้องโม่ข่ายและเหยาเหยาน้อยด้วย เธอจะไม่ให้ใครทำให้พวกเธอแยกกันอีก โม่ข่ายพูดอีก “เวลาไม่เช้าแล้ว คุณไปนอนเป็นเพื่อนลูกก่อน เดียวผมทำงานเสร็จแล้วจะตามไป” กู้เหยา “อย่าทำงานหนักเกินล่ะ เดียวเหยาเหยาเจ็บใจ” โม่ข่ายยิ้ม “เป็นเหยาเหยาเจ็บใจหรือเหยาเหยาน้อยเจ็บใจ?” กู้เหยา “ทั้งสองคนก็เจ็บใจ” โม่ข่ายกอดเธอแล้วจูบ “ผมรู้แล้ว” “กู้เหยา “......” คนชั่ว! เห็นกู้เหยาออกจากห้องเสร็จ สายตาที่อบอุ่นของโม่ข่ายก็โหดขึ้นมาทันทีราวกับซาตาน ที่เขาทำตามที่กู้เจิ้งเต๋อพูดทุกอย่างเป็นเพราะเขารู้ว่าคุณปู่โม่กำลังให้คนคอยจ้องกู้เจิ้งเต๋ออยู่ การกระทำทุกอย่างของกู้เจิ้งเต๋ออยู่ภายใต้การควบคุมของคุณปู่ กู้เจิ้งเต๋อพูดความลับพวกนั้นออกมาคุณปู่จะให้เขามีชีวิตรอดได้ยังไง กู้เจิ้งเต๋อตายแล้ว แต่โม่ข่ายยังมีเรื่องต้องทำอีกเยอะแยะ คนที่เซียวลิ่งคางฆ่าตายในตอนนั้นเป็นใคร? รอบตัวคุณปู่เคยมีคนสำคัญแบบนั้นตอนไหน? พวกนี้ตอนนี้เขายังไม่สามารถรับรู้ได้ เลยต้องตรวจตามเบาะแสที่ตัวเองหาได้ไปก่อน ที่กู้เหยาทรมานในสามปี ไม่ว่าเพราะอะไร เขาไม่ทำให้เธอต้องเสียฟรีๆหรอก เขาจะเอาความยุติธรรมให้เธอ ...... บ้านฟาร์มแห่งหนึ่งในเจียงเป่ย จ้านเนี่ยนเป่ยใช้ความถนัดและความไวตัวปีนเข้ามาในนี้และไม่มีใครเห็น เขาเดินผ่านหน้าสวน เดินไปสักพักค่อยเข้าไปในบ้านที่มีคุณปู่โม่อยู่ เลขาเหอพึ่งชงชาให้คุณปู่โม่เสร็จแถมเตรียมไว้อีกสองแก้ว ราวกับเตรียมเพื่อจ้านเนี่ยนเป่ยที่กำลังมา “มาแล้วครับ” หลังจากที่ผ่านการโดนขังมาหลายวัน เสียงคุณปู่ดูไม่มีแรงและดูแก่ขึ้น “อือ” จ้านเนี่ยนเป่ยนั่งลงตรงข้ามคุณปู่ แล้วยกแก้วชาขึ้นมาดื่มอย่างไม่เกรงใจ “คุณมาหาผมมีเรื่องอะไรครับ?” อยู่ๆคุณปู่โม่ก็ไอ ไอไปสักพักค่อยหยุด “กู้เจิ้งเต๋อตายแล้ว เรื่องที่นายตรงนั้นจัดการได้ยังไงบ้าง?” “ก็ใกล้เสร็จแล้วครับ แต่ผมก็ไม่มั่นใจเพราะคนแก่นั่นมันเล่ห์เหลี่ยม เตรียมทุกวิธีทางเพื่อที่จะแพร่ข่าวเรื่องนี้ ผมได้ข่าวมานิดหน่อย แต่ก็ไม่แน่ใจว่าเขามีวิธีอื่นด้วยหรือเปล่า” พูดถึงเรื่องนี้จ้านเนี่ยนเป่ยก็กังวลขึ้นมาเสียงพูดเลยแหบไปด้วย ช่วงนี้เขาไม่ได้ทำเรื่องอะไรเลย ใช้เวลาทั้งหมดมาตรวจแต่ว่ากู้เจิ้งเต๋อจะกระจายข่าวนี้ยังไง ตรวจเจอสิบห้าวิธีแต่ก็ไม่กล้ารับรองว่าหามาหมดแล้ว “ถ้าตรวจไม่เจอจริงๆงั้นนายก็ไปหาวิธีที่ทำให้ผลกระทบน้อยที่สุด ให้คนของนายไปเฝ้าทุกเว็บไซต์ในประเทศถ้ามีข่าวขึ้นมาก็รีบลบให้หมด เรื่องนี้ห้ามแพร่ออกไปเด็ดขาดไม่อย่างงั้นเสี่ยวเป่า......” พูดถึงตรงนี้ คุณปู่โม่ก็ดูเหนื่อยล้า สายตาที่ไร้วิญญาณก็เต็มไปด้วยน้ำตาผ่านไปเนิ่นนานค่อยพูด “จ้านเนี่ยนเป่ย นายชอบเสี่ยวเป่าใช่ไหม” จ้านเนี่ยนเป่ยไม่ได้ตอบถือว่ายอมรับ คุณปู่โม่พูดต่อ “นายชอบเธอก็พยายามปกป้องเธอให้ดี ห้ามให้เธอบาดเจ็บเด็ดขาด เธอเสียไปเยอะแล้ว และสิ่งที่พวกเราทำเพื่อเธอได้นั่นก็คือให้เธอใช้ชีวิตมีสุข” จ้านเนี่ยนเป่ยไม่ได้พูดแต่มือที่อยู่สองข้างกำแน่น บนมือมีเส้นเลือดขึ้น ความรู้สึกไร้เรี่ยวแรงแบบนี้เหมือนปีนั้นที่มองพ่อตัวเองไม่สายแต่ตัวเองกลับช่วยไม่ได้แบบนั้นเลย ราวกับรอบตัวมีแต่หน้าผา แค่ก้าวผิดแค่เท้าเดียวก็จะตกลงไปและไม่มีทางกลับอีก