ตอนที่ 318 มีเพียงสองจุดที่น่าสงสัย

ต๭นที่ 318 มีเพียงสองจุดที่น่าสงสัย โม่ข่ายส่ายหน้า รอยยิ้มที่มุมปากเย็นชาลงในทันที : “ไม่เป็นไรหรอกครับ ยังไงเธอก็เป็นน้องสาวของผม” ความหมายนัยๆก็คือ ไม่ว่าโม่เสี่ยวเป่าจะมีสถานะอะไร เธอก็เป็นลูกของครอบครัวโม่มาตั้งแต่ต้น และเป็นน้องสาวของเขาด้วย “อ้อ?” คุณชายเผยรับคำเสียงต่ำ “คุณโม่คงจะทราบสถานะของเสี่ยวเป่าแล้วกระมังครับ? คุณแม่ของเธอเป็นราชินีของประเทศ A ตอนนั้นถ้าไม่ใช่เพราะครอบครัวของท่านพลัดพรากจากกันอย่างฉับพลันในเจียงเป่ย เสี่ยวเป่าก็คงไม่ถูกทอดทิ้งไว้แบบนี้ ตอนนี้เธอคงไม่ใช่คุณผู้หญิงของครอบครัวโม่อีกต่อไปแล้วล่ะครับ” คำพูดนี้ของคุณชายเผยแฝงความหมายบางอย่างไว้เช่นเดียวกัน เขาแสดงออกมาอย่างชัดเจนว่าโม่ข่ายไม่มีคุณสมบัติที่เหมาะสมเพียงพอที่จะเป็นพี่น้องกับเสี่ยวเป่าเลย คำเยาะเย้ยของคุณชายเผยชัดเจนออกขนาดนี้ แต่ว่าโม่ข่ายยังคงมีสีหน้าเช่นเดิม เขาผ่านสนามรบทางธุรกิจมาสิบกว่าปี คำพูดแค่นี้ทำอะไรเขาไม่ได้หรอก โม่ข่ายจ้องมองคุณชายเผยอยู่ ความเชื่อมั่นในตัวเองของเขากลับแสดงออกมาด้วยการเล็งสายตาออกไปพร้อมกับความดุร้าย : “ขอเพียงเธอเป็นโม่เสี่ยวเป่าแค่วันเดียว เธอก็ถือว่าเป็นน้องสาวของผมแล้ว ถึงแม้.....คุณแม่ของเธอจะเป็นราชินีหรือขอทาน ผมก็ไม่สนใจหรอก ไม่ต้องพูดถึง......” โม่ข่ายหยุดชะงัก มองเข้าไปในสายตาลึกๆของคุณชายเผยราวกับว่าจะไม่ทนนิ่งอีกต่อไป ราวกับคลื่นในทะเลกำลังสะสมพลังงานขึ้นมา “ยิ่งไปกว่านั้น ที่ผมมาในครั้งนี้ไม่ใช่เพื่อมาคุยเรื่องสถานะของเธอหรอกนะ ผมแค่อยากจะรู้ว่า ตอนนั้น.....คนที่ลอบสังหารพ่อแม่ของเสี่ยวเป่า คือใครครับ? เกี่ยวข้องอะไรกับคนที่ชื่อ.....เซียวลิ่งคางครับ?” ได้ยินดังนั้น สีหน้าของคุณชายเผยที่ยิ้มแย้มมาตลอดกลับเปลี่ยนเป็นสีหน้าตกใจขึ้นมาทันที เขาใช้เวลาสิบกว่าปีถึงจะหาเสี่ยวเป่าเจอ ถึงจะรู้ว่าตอนนั้นครอบครัวของราชินีถูกลอบทำร้ายที่เจียงเป่ย.....แต่ว่าโม่ข่ายกลับใช้เวลาสั้นๆเพียงสิบกว่าวันหาเบาะแสได้มากมายขนาดนี้....... คุณชายเผยมองโม่ข่าย ถอนหายใจครั้งแล้ครั้งเล่า ผู้ชายคนนี้เกิดมาในครอบครัวของนักธุรกิจ ช่างน่าเสียดายจริงๆ ดูจากความสามารถและลักษณะท่าทางของโม่ข่ายแล้ว เป็นผู้นำประเทศหนึ่งไม่น่ายากอะไร? หยุดความคิดไว้แค่นั้น แล้วคุณชายเผยก็ยิ้มออกมา พลางกล่าวว่า : “ทำไมผมจะต้องบอกคุณด้วยล่ะ? คุณโม่เป็นนักธุรกิจคนหนึ่ง ไม่รู้เลยหรือว่า ถ้าอยากจะได้อะไร ควรจะต้องทำอย่างไร?” โม่ข่ายขมวดคิ้ว : “คุณต้องการอะไรล่ะ?” คุณชายเผยมองที่โม่ข่าย กึ่งยิ้มกึ่งพูดว่า : “ที่ผมต้องนะหรือ คุณโม่เป็นคนเดียวที่มี แต่ว่าผมกลัวว่าคุณจะให้ผมไม่ได้นะสิครับ” โม่ข่ายน้ำเสียงสงบนิ่งกล่าวว่า : “พูดมาสิ” คุณชายเผยเขยิบเข้าไปใกล้โม่ข่ายมากขึ้น แล้วกล่าวว่า : “กู้เหยา!” “กู้เหยา? คุณต้องการตัวกู้เหยา?” โม่ข่ายหัวเราะอย่างเย็นชา ใช้สายตาแหลมคมราวกับดาบเล่มหนึ่งจ้องมองไปที่คุณชายเผย ราวกับว่าจะส่งเขาไปยังดินแดนตะวันตกได้ทุกเมื่อ “ใช่ครับ ผมต้องการตัวเธอ” คุณชายเผยไม่สนใจท่าทางของโม่ข่ายที่อยากจะฆ่าคนเต็มที่แล้ว พูดต่ออีกว่า “ท่านประธานโม่ คุณยกเธอให้ผมไม่ได้ใช่ไหมครับ?” โม่ข่ายยังจ้องมองคุณชายเผยอยู่ สายตาแคบลง กึ่งยิ้ม รอยยิ้มที่ยากจะยอมรับของโม่ข่ายราวกับทิ่มแทงลงที่แผ่นหลัง ทันใดนั้นคุณชายเผยก็รู้สึกชาไปทั่วแผ่นหลังทันที แต่ว่าเขาคลุกคลีอยู่ในแวดวงราชสำนักมาหลายปี ได้ฝึกฝนความสามารถในการเปลี่ยนสีหน้ามาอย่างช่ำชอง คุณชายเผยยิ้มพลางกล่าวว่า : “ท่านประธานโม่ครับ อย่ามองผมแบบนั้น ผมกลัวเป็นเหมือนกันนะครับ คุณให้ไม่ได้ ก็ให้ไม่ได้สิครับ ผมไม่ลักพาตัวเธอไปหรอกน่า ยังไงเธอก็เป็นของคุณวันยังค่ำแหละครับ” โม่ข่ายนั่งพิงพนักเก้าอี้อย่างมั่นคง ราวกับภูเขาไท่ซาน สีหน้าไม่เปลี่ยนกล่าวว่า : “คุณเผย พวกเราก็โตกันแล้ว คุณต้องการอะไร ทำไมไม่พูดออกมาตามตรงละครับ” ทีแรกคุณชายเผยคิดจะทำสงครามจิตวิทยากับโม่ข่าย ใช้กู้เหยาเพื่อสร้างความวุ่นวายในจิตใจของเขา เขาถึงจะบอกจุดประสงค์ที่แท้จริงของเขาออกไป เป็นอีกครั้งหนึ่งที่เขาประเมินความสามารถของโม่ข่ายผิดไป จิตใจของผู้ชายคนนี้แข็งแกร่งกว่าที่เขาคิดไว้มากทีเดียวเขาไม่สามารถตีรวนโม่ข่ายได้ แถมยังทำให้โม่ข่ายมองออกว่าจุดประสงค์ที่เขาต้องการแท้จริงคืออะไรด้วย คุณชายเผยถอนหายใจออกมาหนึ่งครั้ง : “ท่านประธานโม่ไม่ใช่แค่จักรพรรดิในวงการธุรกิจแล้วล่ะ มองสิ่งต่างๆยังมองได้ทะลุปรุโปร่งเหนือกว่าคนธรรมดาๆอย่างเราเสียอีก” โม่ข่ายไม่ได้พูดอะไร ได้แต่จ้องมองที่คุณชายเผย ภายใต้สายตาที่ดุร้ายของโม่ข่ายนั้น คุณชายพูดต่อว่า : “ผมจะเล่าให้คุณฟังจนหมดเปลือกเลย แต่คุณต้องช่วยผมอย่างหนึ่ง เรื่องนี้ นอกจากท่านประธานโม่อย่างคุณแล้ว ไม่มีใครช่วยผมได้” โม่ข่ายกล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า : “พูดมาสิ” คุณชายเผยหยุดคิดสักพัก ค่อยๆพูดออกมาทีละคำๆ : “ผมอยากจะพาโมเสี่ยวเป่ากลับไปประเทศ A” ดวงตาที่อยู่ภายใต้แว่นกรอบทองของโม่ข่ายหรี่ลงเล็กน้อย กล่าวขึ้นอย่างช้าๆและมั่นคง : “เสี่ยวเป่าโตเป็นผู้ใหญ่แล้ว เขามีสิทธิ์เลือกเองได้ว่าจะอยู่ที่ไหน ไม่มีใครบังคับเธอได้หรอก” คุณชายเผยบอกว่า : “ที่ผมต้องการก็คือคำพูดประโยคนี้ของคุณแหละครับ ขอเพียงเสี่ยวเป่ายินดีกลับไปประเทศ A กับผม ถ้างั้นพวกคุณไม่ว่าใครก็รั้งเธอไว้ไม่ได้ ถ้ามีใครคัดค้าน ผมหวังว่าท่านประธานโม่อย่างคุณจะอยู่ข้างผม” ขอเพียงโม่เสี่ยวเป่ายินดีกลับสู่ประเทศ A ดินแดนของบรรพบุรุษ ขอเพียงตัวเธอเองที่ต้องการแบบนั้น โม่ข่ายก็ไม่มีวันหยุดยั้งเธอได้ แต่ว่าถ้าเกิดโม่เสี่ยวเป่าไม่ยอมไปละก็ เขาก็ไม่ยอมให้ใครหน้าไหนมาบังคับเธอให้ไปได้เหมือนกัน “เอาละ ทีนี้คุณชายเผยเล่าเรื่องที่คุณทราบมาให้ผมฟังได้แล้วครับ” โม่ข่ายพูดแบบนี้ แสดงว่าตกปากรับคำความต้องการของคุณชายเผยชัดเจนแล้ว คุณชายเผยเล่าว่า : “ความจริงเรื่องที่ผมรู้มา คุณโม่ก็น่าจะพอทราบมาบ้างแล้วนะครับ” โม่ข่ายยังนั่งนิ่ง ไม่มีปฏิกิริยาใดๆ รอจนกว่าคุณชายเผยจะพูดจบ คุณชายเผยพูดต่อว่า : “ตอนนั้นเซียวลิ่งคางสร้างหลักฐานเท็จขึ้นมา โดยใส่ร้ายว่ามีสามีภรรยาคู่หนึ่งที่มาจากเมือง A เป็นสายลับที่ขโมยความลับทางทหารของเขตทหารเจียงเป่ย จึงทำให้สองสามีภรรยาคู่นั้นหายสาบสูญไปในเจียงเป่ยจนทุกวันนี้ก็ยังไม่ได้ข่าวอะไรเลย พูดถึงเซียวลิ่งคางขึ้นมา คุณชายเผยก็แสดงท่าทีเกลียดจนเข้าไส้ ถ้าไม่ใช่เพราะเซียวลิ่งคางสร้างหลักฐานเท็จขึ้นมาแล้วละก็ พ่อแม่ของเสี่ยวเป่าก็คงไม่หายสาบสูญไปอย่างไร้ร่องรอยที่เจียงเป่ยหรอก จนทุกวันนี้เขาก็ไม่รู้เลยว่าพวกเขายังมีชีวิตอยู่หรือเปล่า ถ้าไม่ใช่เพราะนายแซ่เซียวนั่นตายไปตั้งแต่เมื่อยี่สิบปีก่อนแล้ว เขาคงจะลงมือจัดการไอ้เฒ่านั่นด้วยตัวของเขาเองอย่างแน่นอน โม่ข่ายครวญว่า : “คุณแน่ใจได้อย่างไรว่าเขาสร้างหลักฐานเท็จขึ้นมาจริงๆ? แล้วแน่ใจได้อย่างไรว่าพวกเขาสองสามีภรรยาไม่ได้ขโมยความลับทางทหารไปจริงๆ?” ได้ยินโม่ข่ายตั้งข้อสงสัยขึ้นมา คุณชายฉินจึงพบว่า ตัวเองไม่มีหลักฐานใดๆมายืนยันได้เลย เขาสืบมาได้แค่ว่าเซียวลิ่งคางกล่าวหาว่าพ่อแม่ที่แท้จริงของเสี่ยวเป่าเป็นสายลับทางทหารที่มาจากประเทศ A ไม่มีหลักฐานชัดเจนที่บ่งบอกว่าพ่อแม่ของเสี่ยวเป่าเป็นผู้บริสุทธิ์ เขาแค่รู้สึกว่าพวกเขาสองสามีภรรยาคงจะไม่พาเด็กคนหนึ่งมาขโมยความลับทางทหารที่เจียงเป่ยแน่นอน และเขาเชื่อมั่นว่าพวกเขาสองสามีภรรยาเป็นผู้ไม่ได้รับความเป็นธรรม ในระหว่างที่คุณชายเผยกำลังสับสนในใจอยู่นั้น โม่ข่ายพอจะปะติดปะต่อเรื่องราวได้เกือบสมบูรณ์แล้ว ตอนนั้นเซียวลิ่งคางกล่าวหาว่าพ่อแม่ของเสี่ยวเป่าเป็นสายลับทางทหารที่มาจากประเทศ A จากนั้นพ่อแม่ของเสี่ยวเป่าจู่ๆก็หายตัวไป ไม่มีใครรู้ว่าพวกเขายังมีชีวิตอยู่หรือไม่ แต่ว่าเหตุผลที่เซียวลิ่งคางตายนั้น จากคำบอกเล่าของกู้เจิ้งเต๋อ นั่นคือเพราะว่าเซียวลิ่งคางฆาตกรรมคนที่สำคัญมากของคุณตา ดังนั้นคุณตาก็เลยสั่งให้คนไปเก็บเซียวลิ่งคางซะ ถ้าอย่างนั้น ตอนนี้ก็ยังมีที่ติดค้างอยู่เพียง 2 ประเด็น พ่อแม่ที่แท้จริงของเสี่ยวเป่ายังมีชีวิตอยู่หรือไม่? และก็พ่อแม่ของเธอเกี่ยวข้องยังไงกับคุณตาล่ะ? คำถาม2ข้อนี้ คุณตารู้คำตอบดีที่สุด โม่ข่ายลุกขึ้น ดูเหมือนว่าจะต้องไปหาคุณตาซะแล้ว คำตอบจากลมปากของคุณตา จึงจะทำให้ทราบความจริงได้เร็วที่สุด