ตอนที่ 324ใช้ประโยชน์จากความจงรักภักดีของเขา

ต๭นที่ 324 ใช้ประโยชน์จากความจงรักภักดีของเขา ไม่รู้ว่าเป็นเพราะกู้เหยาพูดถึงเรื่องในอดีตของพวกเขา หรือว่ากู้เหยาร้องไห้อย่างหนัก มือของโม่ข่ายที่กู้เหยาจับอยู่นั้นเริ่มขยับเบาๆในทันที “โม่ข่าย——-“ กู้เหยาจับมือของโม่ข่าย พูดอย่างตื่นเต้นว่า “คุณได้ยินฉันพูดใช่ไหมคะ?” โม่ข่ายตอบสนองอย่างอ่อนแรง สำหรับกู้เหยาแล้วนี่คือข่าวดีจากเบื้องบน พิสูจน์ว่าไม่ใช่เขาไม่รับรู้ เขานอนหลับหมดสติ แต่เขาได้ยินเธอ รับรู้ได้ถึงตัวเธอ...... “โม่ข่าย โม่ข่ายคะ——-“ กู้เหยาโผเข้าไปใกล้ร่างโม่ข่าย กอดเขาเอาไว้แน่น ตื่นเต้นจนพูดอะไรไม่ออก นอกจากได้แต่เอ่ยเรียกชื่อเขาเท่านั้น แต่ไม่ว่ากู้เหยาจะเรียกชื่อเขาอย่างไร โม่ข่ายก็ไม่ตอบ เมื่อกี้มือของเขายังขยับได้นิดหน่อย กู้เหยารู้สึกว่าตัวเองคงตาฝาดไป เธอปล่อยเขาออก ก้มหน้าจูบลงที่หน้าผากของเขา เอ่ยด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนว่า : “โม่ข่าย คุณไม่ตอบสนองฉันก็ไม่เป็นไรคะ ฉันรู้ว่าคุณได้ยินฉันแค่นั้นก็พอแล้ว” เธอนั่งลงข้างเตียงอีกครั้ง ลูบศีรษะของโม่ข่าย : “โม่ข่าย คุณคงเหนื่อยเกินไป คุณพักผ่อนให้สบายสัก2-3วัน เรื่องอื่นๆคุณไม่ต้องเป็นห่วง ฉันอยู่ตรงนี้แล้วคะ” เมื่อก่อนมีเพียงเขาที่คอยดูแลพวกเธอสองแม่ลูก ต่อไปคงกลายเป็นเธอที่ต้องคอยดูแลพวกเขาสองพ่อลูกแทน เชื่อเถอะว่าเธอสามารถดูแลเขาได้ เขาไม่ต้องเป็นห่วงหรอก ตอนนี้อากาศร้อนมาก เครื่องปรับอากาศในห้องเย็นเพียงพอ แต่ว่าร่างกายสกปรกอย่างรวดเร็ว กู้เหยาหยิบผ้าขนหนูออกมาจากในกระเป๋า เดินไปที่ห้องน้ำชุบน้ำอุ่น เช็ดตัวให้โม่ข่ายอย่างระมัดระวัง ผู้ชายอย่างโม่ข่ายคนนี้เป็นคนค่อนข้างอนามัย โดยเฉพาะอย่างยิ่งเรื่องความสะอาด ถ้าเขาหมดสติไปหลายวันแล้วฟื้นขึ้นมา เนื้อตัวมีกลิ่น เขาคงรังเกียจตัวเองแย่เลย ที่โม่ข่ายสวมอยู่นั้นเป็นเสื้อเชิ้ตสีขาวที่เขาใส่เป็นประจำ กู้เหยาปลดกระดุมเขาออกทีละเม็ดๆ เผยให้เห็นผิวขาวนวลดูสุขภาพดีของเขา และซิกแพคที่บริเวณหน้าท้อง กล่าวได้ว่า ผู้ชายอย่างโม่ข่ายคนนี้ไม่เพียงแต่เกิดมาหน้าตาดีเท่านั้น รูปร่างก็ยอดเยี่ยมขนาดนี้......แถมยังเอาใจใส่ครอบครัวขนาดนั้น นึกถึงความเอาใจใส่ของโม่ข่าย กู้เหยาอดไม่ได้ที่จะรู้สึกตื้นตันใจ เห็นสายตาของเขายิ่งรู้สึกอ่อนโยนมากขึ้น ที่ได้พบกับโม่ข่ายคงเป็นเพราะความโชคดีของเธอที่มีอยู่ไม่กี่ครั้งในชีวิตนี้ “โม่ข่ายคะ เราคุยกันไว้ว่าจะถ่ายภาพครอบครัวด้วยกันสักรูปหนึ่งไม่ใช่หรือคะ? ถ้าอย่างนั้นคุณรีบตื่นขึ้นมาเถอะคะเมื่อคุณตื่นแล้ว พวกเราสามคนครอบครัวเดียวกันจะได้เชิญช่างภาพมาเก็บภาพเป็นที่ระลึกเอาไว้” “คุณยังเคยบอกไว้ว่าจะพาเหยาเหยาน้อยไปเที่ยว แต่ว่าตั้งนานแล้ว พวกเราก็ยังไม่ได้พาเธอไปเที่ยวเลยนะคะ ดังนั้นคุณต้องรีบฟื้นขึ้นมานะ อย่าปล่อยให้เหยาเหยาน้อยต้องเป็นห่วง” “โม่ข่ายคะ ไม่เพียงแค่เหยาเหยาน้อยนะคะที่เป็นห่วงคุณพ่อ พี่เหยาเหยาก็เป็นห่วงสามีเช่นกัน คุณก็น่าจะรู้ดีนะคะ” “ฉันรู้ว่าคุณได้ยินนะคะ.....” กู้เหยากำลังพูดอยู่ เซียวหนิงอี้ก็รีบร้อนวิ่งเข้ามา : “กู้เหยา เกิดอะไรขึ้นกับโม่ชิน่ะ?” กู้เหยาเม้มปาก แสดงสีหน้าผ่อนคลายลงหน่อย หันหน้ามามองเซียวหนิงอี้ : “เขาสลบไปชั่วคราวน่ะคะ ถ้าหาวิธีถอนพิษได้ เขาก็จะฟื้นขึ้นมาอย่างรวดเร็ว” ตอนที่กู้เหยามาโรงพยาบาลได้ส่งข้อความหาเซียวหนิงอี้ บอกว่าถ้าเขาเห็นข้อความนี้ให้รีบตามมา ถึงตอนนี้เห็นเขาปรากฏตัวขึ้น กู้เหยาก็สบายใจขึ้นมาก เซียวหนิงอี้เดินเข้าไปหาข้างๆโม่ข่าย พิจารณาดูอย่างละเอียด พลางบอกว่า : “ร่างกายของโม่ชิดูเป็นปกติดีนี่ น่าจะไม่ได้เป็นอะไรมาก เธออย่ากังวลมากเกินไปเลย” “คะ ฉันรู้ว่าอีกไม่นานเขาก็จะหายดีแล้ว” กู้เหยาพยักหน้าหนักแน่น เธอบอกกับเซียวหนิงอี้ไปแบบนั้น ความจริงแล้วเธอบอกตัวเองด้วย โม่ข่ายจะต้องไม่เป็นไร จะต้องปลอดภัย เพราะว่าเขาจะไม่ทำให้เธอและเหยาเหยาน้อยต้องเป็นห่วง เซียวหนิงอี้พูดอีกว่า : “กู้เหยา ของที่สองสามวันก่อนเธอให้พี่เอาไปซ่อม พี่ให้คนเอาไปซ่อมเสร็จแล้วนะ” ได้ยินเซียวหนิงอี้พูดแบบนี้ กู้เหยานึกขึ้นมาได้ทันทีว่า ห้องๆนี้น่าจะติดเครื่องดักฟังไว้แน่นอน หรือจะบอกว่ามีคนคอยสะกดรอยตามทุกๆการเคลื่อนไหวของพวกเขา กู้เหยาเม้มปาก พลางกล่าวว่า : “พี่คะ ขอบคุณมากนะคะ!” เซียวหนิงอี้ยกมือขึ้นลูบหัวของเธอ กล่าวว่า : “ก็ฉันเป็นพี่ของเธอนี่ เธอจะเกรงใจอะไรกันขนาดนี้” กู้เหยายิ้มให้ พลางกล่าวว่า : “พี่คะ สองวันนี้ฉันจะคอยดูแลโม่ข่ายอยู่ที่โรงพยาบาล ถ้าพี่ว่างช่วยกลับไปที่บ้านดูเหยาเหยาน้อยให้ฉันหน่อยสิ ห้ามบอกเธอว่าคุณพ่อป่วยอยู่นะ ไม่อย่างนั้นเธอจะเป็นห่วง” เซียวหนิงอี้บอกว่า : “เดี๋ยวตอนเย็นพี่จะไปที่คฤหาสน์โน่หยวน ดูจากสภาพโม่ชิแล้วน่าจะต้องอยู่อึกหลายวัน พรุ่งนี้พี่จะมาเฝ้าให้ เธอจะได้กลับไปพักผ่อนบ้าง” กู้เหยาพยักหน้า : “คะ” เธอเดาว่าเซียวหนิงอี้น่าจะสืบเจออะไรบางอย่างเข้า แต่ว่าพวกเขาพูดตอนนี้ไม่ได้ ขืนพูดออกไปหลักฐานชิ้นสำคัญอาจจะถูกขโมยเอาไปได้ หรืออาจจะเป็นอันตรายถึงชีวิต โม่ข่ายรักษาความปลอดภัยที่คฤหาสน์โน่หยวนเอาไว้อย่างดีมาก กู้เหยาอาศัยโอกาสนี้ให้เซียวหนิงอี้ไปคอยดูแลเหยาเหยาน้อย และเอาหลักฐานฝากไว้ที่คฤหาสน์โน่หยวน เพียงเท่านี้ก็ไม่ต้องคอยกังวลว่าหลักฐานจะถูกแย่งเอาไป พวกเขาสองคนไม่มีใครเปิดเผยเรื่องหลักฐานอะไรเลย คนที่ดักฟังพวกเขาอยู่ต่อให้มีความสามารถมากแต่ไหนก็ไม่สามารถหาข้อมูลอะไรได้จากบทสนทนาของพวกเขา ...... หลังจากที่ออกจากโรงพยาบาลกลับมาถึงบ้านแล้ว เหลียงฮุ่ยอี๋ใช้โทรศัพท์อีกเครื่องที่ไม่ค่อยได้ใช้งานโทรไปหาเบอร์แปลกๆเบอร์หนึ่ง เมื่อโทรติด คนที่ปลายทางนั้นรับสายอย่างรวดเร็ว น้ำเสียงอึมครึมของผู้ชายที่ดังลอดเข้ามาในโทรศัพท์ : “มีอะไรหรือ?” เหลียงฮุ่ยอี๋ดึงผมขึ้นพลางกล่าวว่า : “ผู้หญิงที่ชื่อกู้เหยานั่นดูเหมือนจะสงสัยฉันขึ้นมาแล้วละคะ เธอให้ฉันกลับบ้านไปพักผ่อน ไม่ให้ไปทำงาน และไม่ให้รออยู่ที่โรงพยาบาลด้วยคะ ผู้หญิงคนนั้นรับมือยากกว่าที่เราคิดไว้เสียอีกคะ” ผู้ชายคนนั้นตอบว่า : “เธออยู่เคียงข้างคุณชายมาตั้งนานหลายปี เรียนรู้อะไรมาตั้งมากมาย อีกอย่างในเซิ่งเทียนมีใครไม่รู้บ้างว่าเธอเป็นคนที่มีฝีมืออยู่เคียงข้างคุณชาย กู้เหยาผู้หญิงคนนั้นแทบจะไม่มีความสถานะอะไรเลย ตำแหน่งหรือก็ไม่เห็นจะมี หล่อนมีสิทธิ์อะไรมาสั่งเธอ?” “ก็หล่อนเป็น......” “คุณชายไม่เคยเปิดเผยตัวตนของหล่อนให้ใครรู้ ถึงแม้ในมือของเธอจะถือทะเบียนสมรสฉบับนั้นไว้แล้วยังไงล่ะ? เธอไม่เคยเข้ามามีส่วนร่วมในกิจการใดๆของเซิ่งเทียนมาก่อน คุณชายล้มป่วยลง ใครจะมารับช่วงงานของเซิ่งเทียนต่อคงไม่ใช่หล่อนแน่ๆ เหตุผลที่หล่อนยังดื้อด้านอยู่ นั่นคือเพราะว่าหล่อนยังไม่รู้สถานการณ์ชัดเจนพอ ไม่มีคุณชายอยู่เบื้องหลังคอยสนับสนุนแล้ว เธอทำอะไรก็ไม่มีทางสำเร็จได้หรอก” “แต่ว่าหลิวยง ยังฟังคำพูดหล่อนอยู่” “หลิวยง ร่วมมือกับคุณมานานสิบกว่าปี คุณน่าจะรู้ดีว่าเขาเป็นคนอย่างไร เขาฟังกู้เหยา นั่นเพราะเขาจงรักภักดีต่อคุณชาย แต่สิ่งที่คุณต้องทำในตอนนี้ก็คือให้หลิวยง หันมาฟังคุณ ไม่ใช่มัวแต่ฟังผู้หญิงคนนั้น” ได้ยินผู้ชายคนนั้นพูดแบบนี้ เหลียงฮุ่ยอี๋เข้าใจได้ทันที ไม่ใช่ว่าเธอจะต่อกรกับกู้เหยาไม่ได้ แต่ว่าเธอไม่มั่นใจในตัวเองรอบแรกที่ต้องเผชิญหน้ากับกู้เหยาถึงได้พ่ายแพ้ เหลียงฮุ่ยอี๋พยักหน้า : “ฉันเข้าใจแล้วคะ” ในที่ทำงาน หลิวยง ถือเป็นกระบอกเสียงของโม่ข่าย ทุกคำที่เขาพูดออกมา นั่นคือเท่ากับว่าเป็นคำพูดของโม่ข่าย กู้เหยาเข้าใจจุดๆนี้ เธอจับจุดเรื่องความจงรักภักดีของหลิวยง ที่มีต่อโม่ข่ายได้ ให้เขากลับไปจัดการที่บริษัท เก็บเรื่องที่โม่ข่ายล้มป่วยลงไว้เป็นความลับ เหลียงฮุ่ยอี๋ก็อยากใช้ประโยชน์จากความจงรักภักดีของหลิวยง เช่นเดียวกัน คิดหาทางให้เขาเลิกเชื่อฟังกู้เหยาสักทีถ้าเป็นอย่างนั้นแล้วกู้เหยาก็จะโดดเดี่ยวเดียวดายไม่มีใครคอยสนับสนุนอีกต่อไป