ตอนที่ 343 หลอกให้เธอพูดความจริง

ต๭นที่ 343 หลอกให้เธอพูดความจริง “โม่ข่าย ฉันไปกับคุณดีกว่า” กู้เหยาเดาว่าที่จ้านเนี่ยนเป่ยโทรมาหาโม่ข่ายในตอนนี้ ต้องเกี่ยวข้องกับเหลียงฮุ่ยอี๋แน่นอน เธออยากไปกับเขา ดูว่ามีอะไรที่ตัวเองสามารถช่วยได้บ้าง โม่ข่ายลูบศีรษะเธอ “ไม่ต้อง คุณกลับบ้านไปอยู่กับโม่เยว่เหยาดีกว่า” กู้เหยาดึงเขาไว้ ไม่ได้พูดอะไร กะพริบดวงตาโตสวยสุกใส ใช้สายตาที่ชัดเจนจ้องมองเขา เห็นท่าทางเป็นประกายของเธอ โม่ข่ายอยากจะกลืนเธอลงท้องเหลือเกิน ตอนที่มีความคิดเช่นนี้ โม่ข่ายก็ทำลงไปเช่นกัน เขาเอื้อมมือไปคว้าหลังคอเธอไว้ ดึงเธอเข้ามาหาตัวเอง โน้มตัวลงไปจูบเธอราวกับลิ้มรสอาหารชั้นเลิศที่สุดในโลก พอได้สัมผัสแล้วยากที่จะปล่อย ไม่แปลกใจว่าทำไมเขาคิดว่าเดทวันนี้มันขาดอะไรไป ที่แท้ก็ขาดจูบนี้...... ขณะจูบอันยาวนาน โม่ข่ายค่อยๆปล่อยเธอ มองแก้มแดงๆของเธอ โม่ข่ายหัวเราะเสียงทุ้มแล้วพูด “เด็กน้อยน่ารักจัง” กู้เหยาแก้มแดง แล้วพูดพึมพำ “ทำกับเด็กคนหนึ่งได้ หน้าไม่อายเลยนะคุณ?” “อืม เป็นเด็กที่โตแต่ตัว” “คนบ้า!” โม่ข่ายจูงมือเธอ “ไปกันเถอะ” กู้เหยา “ไปไหน?” โม่ข่าย “เดาสิ!” กู้เหยา “……” พวกเขามาถึงกองบัญชาการเขตก็เป็นเวลาครึ่งชั่วโมงหลังจากนั้นแล้ว จ้านเนี่ยนเป่ยเป็นคนออกมาต้อนรับเอง เห็นว่ากู้เหยาอยู่ด้วย เขาก็ไม่ได้แปลกใจ นิสัยอ้อนเมียของโม่ข่ายนี้ กู้เหยาจะปรากฏตัวกับเขาทุกที่ก็ไม่แปลกใจเท่าไร สองสามวันก่อนได้ยินมาว่าเจ้านี่ยกหุ้นส่วนทั้งหมดในบริษัทเซิ่งเทียนให้กับกู้เหยาแล้ว ไม่รู้เหมือนกันว่าจริงหรือเท็จ? จ้านเนี่ยนเป่ยกำลังคิดอยู่ลึกๆ ก็ได้ยินโม่ข่ายพูดขึ้นมา “แต่ฉันได้ยินมาว่ากองบัญชาการเขตนายจัดการพวกสายลับพิเศษที่ฝึกมาอย่างดีได้อย่างง่ายดายมาตลอด จัดการผู้หญิงคนหนึ่งที่ไม่ได้รับการฝึกเป็นเศษน่าจะมีวิธีนะ” จ้านเนี่ยนเป่ยยักไหล่ แล้วยิ้มอย่างช่วยไม่ได้ “การจัดการคนคนหนึ่ง อันดับแรกต้องรู้จุดอ่อนของเธอก่อน คนที่ไม่มีจุดอ่อน แม้ร่างกายจะอ่อนแอก็เอาชนะไม่ได้” พูดถึงตรงนี้แล้ว จ้านเนี่ยนเป่ยก็หันศีรษะไปมองกู้เหยาที่เดินมาอยู่ข้างๆโม่ข่าย——ผู้หญิงคนนี้คือจุดอ่อนของโม่ข่าย กู้เหยาสุขุมมาก หลังจากเจอหน้าและเคยทักทายกับเขาแล้ว ก็นั่งเงียบๆข้างโม่ข่าย ฟังพวกเขาคุยกันเงียบๆ ไม่ได้พูดแทรก รู้จักกาละเทศะอย่างมาก “ไม่มีจุดอ่อน งั้นก็หาจุดอ่อนของเธอซะ” โม่ข่ายมั่นใจว่าทุกคนต้องมีจุดอ่อนของตัวเอง เพียงแต่บางคนซ่อนมันไว้อย่างดี “ดังนั้นฉันเลยหามาให้นายแล้ว เหลียงฮุ่ยอี๋อยู่กับนายมาสิบกว่าปีแล้ว นายรู้จักเธอมากเท่าไร” จ้านเนี่ยนเป่ยยิ้มขึ้นมาทันทีแล้วพูดขึ้น “ฉันคิดว่าที่เธอทรยศนาย เป็นไปได้มากกว่ายิ่งรักยิ่งเกลียด” “อย่าพูดไร้สาระ” โม่ข่ายมองจ้านเนี่ยนเป่ยอย่างขุ่นเคืองหนึ่งที ให้เขาพูดจาไร้สาระ กู้เหยาคนขี้หึงก็อยู่ที่นี่ด้วย เดี๋ยวก็คิดเพ้อเจ้ออีก พอเขาหันศีรษะกลับไปก็เห็นแววตาไม่พอใจของกู้เหยาจริงๆด้วย อาจจะเพราะในตอนนี้มีคนอื่นอยู่ด้วย กู้เหยาจึงให้หน้าเขา ไม่เช่นนั้นเธอคงลงมือตีเขาทันที “น้องสะใภ้ ลองคิดดูสิ ผู้หญิงคนหนึ่งคอยอยู่ข้างกายผู้ชายคนหนึ่งมาสิบกว่าปี ตั้งแต่ยังสาวๆ ถึงตอนนี้ก็จะเป็นผู้ใหญ่แล้ว ถ้าไม่ใช่ว่าคิดอะไรกับผู้ชายคนนี้ แล้วจะเป็นเพราะอะไรล่ะ?” จ้านเนี่ยนเป่ยคนนี้เป็นคนชอบสร้างปัญหา จงใจพูดให้โอเวอร์ ถ้ากู้เหยาไม่มีปัญหากับโม่ข่าย ในใจเขาคงไม่สบายใจ กู้เหยาส่งร้อยยิ้มน้อยๆที่เหมาะสมให้จ้านเนี่ยนเป่ยแล้วพูด “อาเล็ก เรื่องที่พูดก็อาจจะเป็นไปได้จริงๆ อย่าว่าแต่ผู้หญิงที่อยู่ข้างเขามาสิบกว่าปีเลย ผู้หญิงที่เพิ่งเจอตอนเราออกไปทานข้าวกัน พวกเธอยังคิดอะไรกับลูกพี่ลูกน้องคุณเลยค่ะ แต่ก็ไม่เป็นอะไรเพราะลูกพี่ลูกน้องคุณน่ะมีครอบครัวแล้ว และฉันก็เชื่อใจเขาค่ะ” ดูสิ กู้เหยาพูดได้เหมาะสมจริงๆ พูดเยอะอีกต่างหาก แต่โม่ข่ายก็น้อยใจนะ ทำไมเธอต้องแอบจิกเขาด้วย? “ถ้าผู้หญิงทุกคนเข้าใจแบบคุณ ก็จะเป็นเรื่องที่ดีของผู้ชายทั้งโลกแล้ว” ทั้งสองไม่ได้ทะเลาะกัน จ้านเนี่ยนเป่ยก็ไม่ค่อยพอใจ ขณะที่พูดคุยกัน พวกเขาก็เดินมาที่ห้องคุมขังเหลียงฮุ่ยอี๋ สำหรับคนที่ซื่อสัตย์กับตนเอง โม่ข่ายไม่เคยปฏิบัติกับพวกเขาอย่างไม่ยุติธรรม แน่นอนว่า สำหรับคนที่หักหลังตน โม่ข่ายก็ไม่เคยใจอ่อนเช่นกัน จ้านเนี่ยนเป่ยนำโม่ข่ายและกู้เหยามาที่ห้องควบคุมและคอยสังเกต ชี้ไปที่ผู้หญิงบนหน้าจอ “หลังจากเข้าไปแล้ว เธอก็นั่งอยู่ที่มุมนั้นไม่ได้ขยับไปไหนสักก้าวเดียว แน่นอนว่านอกจากตอนที่คนของฉันไปถามคำถาม” โม่ข่ายก็เห็นเหลียงฮุ่ยอี๋บนหน้าจอเช่นเดียวกัน เขาถามขึ้น “คนของนายถามอะไร?” จ้านเนี่ยนเป่ยถอนหายใจออกมา “สองวันก่อนเธอไม่พูดแม้แต่ประโยคเดียว วันนี้เธอพูดอยู่ประโยคเดียวคืออยากเจอนาย” โม่ข่ายเลิกคิ้วแล้วถามอีก “สืบถึงตัวตนที่แท้จริงของเธอหรือยัง?” “เป็นคนประเทศ A” จ้านเนี่ยนเป่ยมองโม่ข่ายแล้วพูดขึ้นอีก “คนรอบข้างของปู่นายมีแต่คนประเทศ A ถ้าเธอไม่ใช่คนของปู่นาย ฉันก็สงสัยตัวตนเขาเหมือนกัน” ได้ยินจ้านเนี่ยนเป่ยพูดแบบนี้แล้ว กู้เหยารู้สึกแค่มีลมเย็นพัดผ่านเท้าขึ้นมาสู่สมอง หวาดกลัวจนร่างกายชาไปหมด ฟังจากเทปที่ไม่สมบูรณ์นั้นแล้ว คุณปู่โม่ในตอนนี้น่าจะไม่ใช่คุณปู่แท้ๆของโม่ข่าย ถ้าอย่างนั้นตัวปลอมคือคนประเทศ A จริงหรอ? เขาแอบเข้ามาในตระกูลโม่ แสร้งเป็นคุณปู่โม่คิดจะทำอะไรกันแน่? แย่งบริษัทเซิ่งเทียนของตระกูลโม่หรอ? หรือมีเหตุผลอื่นอะไรอีก? ไม่ได้การ เธอจะปิดบังความจริงกับโม่ข่ายไม่ได้แล้ว กลับถึงบ้านเธอจะต้องเอาเทปนั้นให้โม่ข่าย ห้ามให้เขาตกอยู่ในอันตราย ห้ามให้คนในตระกูลโม่ตกอยู่ในอันตรายด้วยเช่นกัน คุณพ่อโม่ คุณแม่โม่และโม่เสียวเป่า พวกเขาเชื่อฟังคุณปู่โม่คนปัจจุบันนี้มาก และถูกหลอกได้อย่างง่ายดาย “เพราะว่าเขาเป็นปู่แท้ๆของฉัน......” ถ้าไม่ใช่ปู่แท้ๆของเขา วิธีการที่โม่ข่ายใช้คงไม่เรียบง่ายและจำกัดขนาดนั้น เพราะเขานึกถึงความเป็นคนในครอบครัว เป็นผู้มีพระคุณเลี้ยงเขามา นึกถึงว่าคุณปู่โม่เป็นผู้ใหญ่ที่ควรเคารพ ดังนั้นก่อนที่โม่ข่ายจะทำอะไร เขาก็จะเหลือทางออกให้อีกฝ่าย ถ้าคุณปู่โม่รามือ ถ้าเขายอมวางเรื่องทั้งหมด ถ้าเขารู้จักสำนึกผิด โม่ข่ายก็จะส่งเขาไปใช้ชีวิตเกษียณที่อเมริกา จ้านเนี่ยนเป่ยพูดอีก “เหลียงฮุ่ยอี๋ปิดปากแน่นมาก ฉันก็ไม่กล้าทำอะไรรุนแรงกับผู้หญิงด้วย พวกเธอลองหาวิธีแล้วกัน ใครจะไปคุยกับเธอ?” กู้เหยาเดินไปข้างหน้าแล้วยืน “ฉันไปเอง” โม่ข่ายคว้าเธอไว้ ไม่พอใจเล็กน้อย “ไม่ต้องเลย คุณรอผมอยู่ที่นี่ก็พอ” กู้เหยาพูดกับเขาอย่างยืนกราน “เราเป็นผู้หญิงเหมือนกัน ผู้หญิงมักจะเข้าใจผู้หญิงด้วยกัน ให้ฉันไปไม่แน่ว่าอาจจะได้ถามคำถามที่ไม่คาดคิดก็ได้”