ตอนที่ 5 เทคนิคการแสดงระดับราชินีจอเงิน

ตอนที่ 5 เทคนิคการแสดงระดับราชินีจอเงิน ผู้ชมค่อยๆ เข้ามานั่งในโรงละครจนเต็ม พอผู้กำกับเดินเข้ามา นักแสดงก็ขึ้นไปเตรียมตัวออดิชั่นทีละคน จิดาภาสวมผ้าปิดปากและมัดผม เผยให้เห็นเพียงดวงตาที่ถูกแต่งขึ้นมาให้ดูบวม เธอกับถวิตนั่งอยู่ที่ด้านซ้ายมือของเวที พวกเขานั่งมองไปบนเวทีเงียบๆ ถ้าไม่ใช่คนที่คุ้นเคยกับเธอก็ดูไม่ออกเลย ว่าตอนนี้เธอกำลังแสดงอยู่ ถวิตกระซิบข้างหูของจิดาภาเบาๆ “แสร้งทำว่าอ่านบทละครไปสิยะ พอขึ้นเวทีก็เล่นไปมั่วๆ แล้วทำว่าเป็นลมล้มไปเลย จากนั้นฉันจะพาเธอกลับห้อง แค่นี้ภารกิจของเธอก็สำเร็จลุล่วง” “จากนั้น บทนี้ก็จะเป็นของชนิศาเลยเหรอ” จิดาภาจงใจเอ่ยถามขึ้นมาอย่างตกใจ ทุกคนล้วนแต่อาศัยความสามารถของตัวเอง แต่ชนิศากลับอาศัยลูกไม้ของชเยศ “ก็แน่สิ เธอแค่แสดงเป็นลมล้มลงไปก็พอ แต่อย่าให้คนอื่นรู้เด็ดขาดเลยนะว่าเพิ่มบทเข้าไปเองน่ะ” ถวิตพูดจบก็ลุกขึ้นมา แล้วออกไปรับโทรศัพท์ คำเตือนของถวิตเป็นการเตือนให้จิดาภาได้สติ เธอก้มหน้ามองบท ภายใต้ผ้าปิดปาก ริมฝีปากสีแดงของเธอยิ้มแสยะเล็กน้อย มีความคิดบางอย่างผุดขึ้นมาในใจ ตอนที่เธอเงยหน้าขึ้นมานั้น เป็นเพราะต้องเข้าใจในบทบาทเรื่องราวในชีวิตที่ได้ประสบพบเจอของน้ำ ก็เลยน้ำตาคลอออกมา มีทีมงานคนหนึ่งเดินเข้ามาข้างกายเธอ “ชนิศา ต่อไปตาเธอแล้วนะ” จิดาภาพยักหน้าแล้วลุกขึ้น เพื่อไม่ให้ถวิตล่วงรู้แผนการของเธอ เธอจึงจงใจแสร้งไอออกมาสองที ถวิตเหลือแค่โอกาสนี้ จึงเปิดปากอธิบาย “ช่วงสองสามวันนี้ยัยศาถ่ายหนังจนป่าว ตอนนี้ก็มีไข้สูง แต่ว่าเธอได้รับบทสำคัญ เลยไม่สนใจการคัดค้านจากเดี๊ยน แล้วยืนยันที่จะมาเข้าร่วมการออดิชั่นให้ได้” พูดจบเขาก็มองไปที่จิดาภาด้วยสายตาที่ห่วงใยอย่างหาสิ่งใดเทียบไม่ได้ จากนั้นก็ยิ้มอย่างทุกข์ทรมานพลางส่ายหัวไปมา ถวิตพูดจบ จิดาภาสังเกตเห็นความเปลี่ยนแปลงของสายตาของผู้คนรอบๆ ตัวเธอ ในตอนนั้นมีสายตาริษยา ทันใดนั้นก็มีเสียงชื่นชมเคารพเลื่อมใสของคนสองสามคนดังขึ้นมา จิดาภาหัวเราะเย็นชาอยู่ในใจ เพื่อทำให้ผู้คนคิดว่าชนิศาเป็นคนจิตใจกว้างขวาง ตั้งใจทำงาน ชเยศคงจะเหนื่อยแทบตายเลยสินะ คอยดูเถอะ เธอไม่ปล่อยให้พวกเขาได้ใจหรอก นิสัยที่เลวทรามของชนิศาจะต้องถูกเธอเปิดเผยวันนี้ จิดาภาเดินขึ้นไปเวทีทีละก้าว แม้ว่าจะสวมหมวกและผ้าปิดปาก แต่เพราะการพูดอธิบายของถวิต คุณณัฏฐ์จึงทำได้แค่มองเธอ ถอนหายใจและไม่พูดอะไรอีก เธอเอาหมวกออก ปล่อยผมให้ยาวสยาย เธอเอาผมเหน็บหู มีเพียงผ้าปิดปากที่ปกปิดใบหน้าเธออยู่ เธอค่อยๆ หมุนตัว แล้วเดินวนไปมารอบๆ เวที ท่าทางของเธอดูไร้สติ แต่เธอได้เริ่มการแสดงไปแล้ว ถวิตกำลังปรับอารมณ์แย่ๆ ของตนอย่างรวดเร็ว และเตรียมตัวที่จะแสร้งว่าตกใจและพุ่งเข้าไปพยุงจิดาภาที่เป็นลมล้มลง แต่ไม่นึกเลยว่าอยู่ดีๆ จิดาภาจะหมุนตัว ไม่เพียงแต่ไม่ได้เป็นลมล้มลงตามที่เตรียมกันไว้ กลับคุกเข่าลงบนพื้นและร้องไห้ออกมา เสียงร้องเบาๆ ก็เริ่มดังมากขึ้น ไหล่ของเธอก็สั่นเล็กน้อย จากนั้นเธอก็พูดบทออกมาจากในลำคอ “ทำไมคุณต้องทิ้งฉันไว้คนเดียวด้วย” พอเธอเงียบเสียงลง ก็เงยหน้าขึ้น ตาทั้งสองเบลอเพราะน้ำตาที่ท่วมเอ่อ แล้วน้ำตาก็ไหลเป็นทางลงมาจากหางตา นี่สิถึงจะเรียกว่าเทคนิคการแสดง! นักแสดงบนเวทีและทีมงานทุกคนต่างรู้สึกประทับใจกับการแสดงฉากนี้ ฉากร้องไห้ที่เป็นฉากที่สำคัญที่สุดของตัวละครที่ชื่อน้ำได้ถูกจิดาภาแย่งชิงไปแล้ว ถ้านำฉากที่เธอเล่นอยู่นี้ไปเปรียบเทียบกับนักแสดงคนก่อนๆ ที่ขึ้นมาออดิชั่น การแสดงของเธอนั้นสมจริงมากจนทำให้คนดูรู้สึกอินตามไปด้วย อ้างตามคำบรรยายในบทละคร หลังจากที่น้ำถูกทอดทิ้งไปแล้ว เธอทุกข์ทรมานจนไม่อยากจะมีชีวิตอยู่ ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยน้ำตาตลอดทั้งวัน แต่การแสดงของจิดาภาไม่เพียงแต่ทำให้เห็นว่าตัวละครน้ำมีความทรมานที่อัดอั้นตันใจอยู่ในใจ แต่ยังให้ความรู้สึกเหมือนกับว่า เธอคนนี้ผ่านเรื่องเลวร้ายมามากมาย ตอนที่เธอนั่งลงไปวนเวที หลังจากใช้สองมือกุมเข่าทั้งสองข้างแล้วพูดประโยคที่สองจากบทละครออกมา ผู้คนต่างปรบมือให้กับการแสดงของเธออย่างควบคุมตัวเองไม่ได้ ผ่านไปไม่นานในโรงละครก็เต็มไปด้วยเสียงปรบมือที่ดังกึกก้อง นี่ไม่ใช่แค่การออดิชั่นง่ายๆ แล้ว มันเป็นเทคนิคการแสดงชั้นสูงที่แสนจะเพอร์เฟค เธอคนนี้ตีบทของตัวละครชื่อน้ำแตกอย่างไม่น่าเชื่อจนทำให้คนดูลืมไม่ลง! คุณณัฏฐ์นั่งสูดลมหายใจลึกๆ อยู่บนเก้าอี้ ดวงตาเต็มไปด้วยความตื่นเต้นดีใจ “เธอนี่เอง! น้ำที่ฉันตามหามานานคือเธอ!” ผู้ช่วยผู้กำกับประกาศออกมาทันที “ผู้ที่ได้รับคัดเลือกมารับบทเป็น น้ำ เป็นนักแสดงสมทบหญิงเบอร์สาม ก็คือ คุณชนิศา” จิดาภาค่อยๆ ลุกขึ้นยืนบนเวทีก็มองเห็นดวงตาที่เต็มไปด้วยความตื่นเต้นดีอกดีใจของถวิต เธอยิ้มแสยะเล็กน้อยอยู่ภายใต้ผ้าปิดปาก ‘รอก่อนเถอะ การแสดงของฉันยังไม่จบแค่นี้นะ’ ที่นั่นแถวสุดท้ายของโรงละคร มีผู้ชายที่ดูสูงศักดิ์เหมือนราชากำลังเอามือประสานกันวางอยู่บนกางเกงเทราเซอร์ทรงตะวันตก สายตาที่หยิ่งยโสของเขาหยุดอยู่ที่ใบหน้าของจิดาภา ในแววตาของเขามีท่าทีที่ดูประหลาดใจปรากฏขึ้นมาแวบหนึ่ง เทคนิคการแสดงของเธอเมื่อกี้ทำให้จิราภาสที่เย็นชาและไร้ความรู้สึกกลับรู้สึกสั่นสะเทือนขึ้นมา เธอเคยได้รับรางวัลชนะเลิศทุกรายกันสำคัญ และเธอก็ดูโดดเด่นจริงๆ และเขาก็ไม่ได้มองข้ามเธอ ผู้หญิงคนนี้เก็บอารมณ์บางอย่างไว้ภายในใจ