ตอนที่8 โต้กลับแผน

ต๭นที่8คนน่าสงสาร สาวใช้ที่ยืนอยู่ข้างหน้าสวมชุดสีเขียวมองชูเซี่ยด้วยสายตาดูหมิ่นนางพูดอย่างเย็นชา“สิ่งที่หม่อมฉันพูดนั้นเป็นความจริงทั้งหมดพระชายารองมีน้ำใจแต่พระชายาเอกไม่รับและตบหน้าพระชายารองด้วยพวกหม่อนฉันเห็นกันหมดและรู้สึกไม่ยุติธรรมต่อพระชายารองที่จริงพระชายารองไม่อยากให้พวกหม่อมฉันแจ้งเรื่องนี้ให้กับท่านอ๋องเพียงแค่พวกหม่อมฉันอดทนไม่ได้เท่านั้น” ชูเซี่ยตอบว่า“ถ้าเรื่องเกิดขึ้นจริงอย่างที่พวกหล่อนพูดข้าก็รู้สึกเห็นใจแทนพระชายารองเมื่อกี้หล่อนบอกว่าข้าตบหน้าพระชายารองแล้วข้าถามหน่อยว่าข้าตบด้วยมือข้างไหน” “มือขวาเจ้าค่ะ”สาวใช้นั้นรีบตอบกลับ ชูเซี่ยยกขวามือขึ้นใช้แรงตบไปหน้าของสาวใช้คนนั้นและถามอย่างอ่อนโยน“ตบอย่างนี้ใช่ไหม” สาวใช้นั้นโดนตบหน้ามองชูเซี่ยด้วยแววตาโกรธเกรี้ยวแต่กลับเห็นรอยยิ้มของชูเซี่ยหายไปหมดแถมแววตามีประกายเย็นชานางตกใจมาก ในเวลาที่คนทำผิดและกลัวจะเป็นเวลาที่เผยข้อบกพร่องได้ง่ายที่สุด ชูเซี่ยยกมือขึ้นเล็กน้อยถามต่อว่า“ข้าถามหล่อนเมื่อกี้ข้าตบหน้าพระชายารองอย่างนั้นใช่ไหม” สาวใช้กัดฟันมองไปที่มี่เหอแต่ใบหน้ามี่เหอไม่แสดงอารมณ์อะไรแค่มองกลับนางด้วยสายตาเย็นชาสาวใช้นั้นอดทนความน้อยใจและความโกรธพูดว่า“ใช่เจ้าค่ะ” ชูเซี่ยเลิกคิ้วและพูดว่า“เมื่อกี้ข้าแค่ตบหน้าหล่อนหนึ่งทีใบหน้าหล่อนก็บวมขึ้นทันทีถ้าข้าตบใบหน้าพระชายารองรุนแรงอย่างที่บอกทำไมใบหน้านางยังนุ่มนิ่มละเอียดเหมือนเดิมไม่มีรอยนิ้วมือแม้แต่นิดเดียวหรือว่าใบหน้านางยังหนากว่าใบหน้าพวกสาวใช้หรือ” สาวใช้นั้นตอบกลับอย่างโกรธจัด“หม่อมฉันไม่รู้แต่หม่อนฉันสาบานกับท้องฟ้าได้ว่าไม่ได้โกหก” “ดีหล่อนไม่รู้ว่าทำไมเป็นแบบนี้งั้นข้ามีแต่ทำการทดสอบอีกครั้ง”นางเดินเข้ามาหามี่เหอยิ้มเล็กน้อย“น้องสาวถ้ายืนยันได้ว่าพี่เคยตบหน้าน้องจริงพี่ถึงยอมรับการลงโทษ”พูดจบนางก็ยกมือตบใบหน้าละเอียดสวยงามของมี่เหอหลี่เฉินเย่นเห็นเธอจะตบหน้านางจึงรีบยื่นมือเพื่อจับแขนนางไว้แต่ก็สายแล้วมือชูเซี่ยตบลงบนใบหน้ามี่เหอพร้อวเสียง‘เพี้ยะ!!!’มี่เหอล้มลงพื้นทันทีบนใบหน้าของนางมีรอยนิ้วมือขึ้นมาอย่างชัดเจน ทุกคนตกใจหมดเสี่ยวจี๋กับแม่นมตกใจจนตัวสั่นเมื่อก่อนแค่พูดไม่ดีกับท่านอ๋องก็โดนลงโทษหนักขนาดนั้นแล้วตอนนี้ตบหน้าพระชายารองที่รักที่สุดของท่านอ๋องคิดไม่ออกว่าผลที่ตามมาจะเป็นอย่างไร มี่เหอร้องไห้ออกมาชูเซี่ยหมอบตัวลงแล้วประคองนางลุกขึ้นมาพูดว่า“ขอโทษนะน้องสาวพี่ก็แค่ทำการทดสอบต่อหน้าท่านอ๋องเท่านั้นเพื่อยืนยันสิ่งที่สาวใช้แจ้งนั้นไม่จริงสาวใช้ตั้งใจจะทำร้ายความสัมพันธ์ระหว่างเราสองคนโชคดีที่น้องช่วยการทดสอบการใส่ร้ายของสาวใช้จึงไม่สำเร็จแต่ไม่ทราบว่าหล่อนได้รับคำสั่งจากใครถึงคิดที่จะทำลายความสัมพันธ์ระหว่างเราหล่อนเป็นคนของน้องงั้นให้น้องจัดการทุกอย่างเลยพี่เชื่อว่าน้องจะให้คำตอบที่ดีให้กับพี่และยังคืนความเงียบสงบให้กับตำหนักอ๋องด้วยใช่หรือไม่” มี่เหอลุกขึ้นมองเธอด้วยสายตาเย็นชากัดฟันว่า“โชคดีที่ท่านพี่ฉลาดไม่งั้นพี่กับข้าสองคนต้องโดนอีสาวใช้เลวหลอกไปแล้วแน่นอน” หลี่เฉินเย่นเห็นท่าทีตอนนี้ก็รู้เรื่องหมดแล้วเขามองไปยังมี่เหออย่างไม่พอใจ“คนที่อยู่ข้างๆเจ้าสมควรที่จะสั่งสอนให้ดีกว่านี้”พูดจบก็มองไปที่สาวใช้คนนั้นและพูดอย่างรังเกียจ“ยังไม่ไสหัวไปอีกหรือ!!!” สาวใช้นั้นหวาดกลัวจนตัวสั่นรีบก้มกราบแล้วถอยตัวออกไปนอกหน้าประตู หลี่เฉินเย่นมองชูเซี่ยด้วยสายตาสงสัยนางดูเหมือนแตกต่างกับเมื่อก่อนไปแล้วในอดีตเวลานางมองเขาสายตานางมักมีความรักอย่างบ้าคลั่งอยู่ตลอดไม่ว่าเขาไปไหนสายตานางก็ติดตามไปด้วยแต่ตอนนี้เห็นสายตานางที่ไม่แยแสความรักอย่างบ้าคลั่งหายไปหมดและนิสัยที่ชอบหาเรื่องก็เปลี่ยนเป็นสุภาพเรียบร้อยไปหมด ชูเซี่ยเห็นหลี่เฉินเย่นจ้องตัวเองอยู่รู้สึกตกใจเล็กน้อยแต่ก็รีบปรับตัวเองให้เป็นปกตินางรู้ว่าตัวเองไม่ใช่ตัวจริงของร่างกายนี้แต่จิตวิญญาณของนางอยู่ในร่างนี้แม้จะนิสัยเปลี่ยนไปไม่เหมือนเดิมแต่ถ้านางไม่บอกใครจะสงสัยนางได้แม้ว่ามีคนสงสัยนางแต่นางไม่ยอมรับใครจะมาทำอะไรนางได้ แม้ว่าวิธีเมื่อกี้จะอันตรายมากแต่นางก็นึกวิธีอื่นไม่ได้อีกแล้ว นางกำลังพนันอยู่แม้ท่านอ๋องนี้จะเกลียดนางแต่ในฐานะเจ้านายของตำหนักนี้เขาก็ไม่อยากเห็นเรื่องคนในตำหนักรังแกคนที่ต่ำต้อยกว่าแล้วปกปิดเบื้องบน เพราะทำเช่นนี้ก็เหมือนมองเขาเป็นคนโง่ เมื่อนางเห็นใบหน้าของหลี่เฉินเย่นความโกรธค่อยๆหายไปเหลือแค่ความสงสัยนางก็รู้ว่าครั้งนี้นางชนะพนันแล้ว