ตอนที่19 ความหวังของผู้คนทั้งหมด

ต๭นที่19ความหวังของผู้คนทั้งหมด หมอหลวงสองคนนั้นพร้อมกับหมอหลวงหลันคุกเข่าพร้อมกันตอบว่า“พวกข้าความสามารถไม่พอ” นี่หมายถึงว่าพวกเขาไม่มีวิธีอื่นแล้ว ไทเฮารู้ว่าต้องรีบลงมือทำจึงเงยหน้าถามอ๋องเจิ้งหยวนว่า“เจ้าคิดยังไงผู้หญิงคนนี้เป็นภรรยาของเจ้าเจ้าตัดสินใจเถอะ” เมื่อก่อนที่อ๋องเจิ้งหยวนได้ยินว่าไม่หายใจแล้วในใจรู้สึกสิ้นหวังแล้วแต่ตอนนี้เห็นชูเซี่ยช่วยให้นางฟื้นได้จึงตรึงความหวังทั้งหมดไว้ที่ชูเซี่ยและพยักหน้าอย่างระมัดระวังว่า“หลานอยากให้น้องสะใภ้ลองทำดู” ชูเซี่ยถอนหายใจและรีบสั่งให้สาวใช้เตรียมของที่นี่ไม่มีมีดผ่าตัดแต่หามีดที่แหลมคมไม่ยากไม่นานเข็มด้ายเหล้าขาวการฆ่าเชื้อโรคในถาดร้อนพร้อมกรรไกรส่งมาครบถ้วน สิ่งที่ยากที่สุดในเวลานี้คือไม่มียาชาชุเซี่ยมองอ๋องเจิ้งหยวนและถามว่า“การปิดจุดฝังเข็มที่พูดเมื่อกี้สามารถทำให้พระชายาเจิ้งหยวนเสียความรู้สึกได้ไหม” อ๋องเจิ้งหยวนตอบว่า“ได้” “ดีเลยงั้นรบกวนท่านอ๋องช่วยปิดจุดฝังเข็มให้พระชายาเจิ้งหยวนเถอะ”นางสั่งให้สาวใช้เอายาโสมให้พระชายาเจิ้งหยวนกินแล้วจึงเริ่มลงมือทำ โหร่วเฟยออกไปพร้อมกับไทเฮาสาวใช้ยกเก้าอี้หลายตัวมาให้ทุกท่านนั่งรอ แต่ไทเฮาร้อนใจเดินไปเดินมาที่หน้าประตู เวลาค่อยๆผ่านไปแต่ห้องคลอดยังเงียบสงบเหมือนเดิมที่จริงทุกคนสิ้นหวังไปหมดแล้วเพราะการถูกวางยาพิษทารกในครรภ์ยังอยู่แนวนอนการคลอดก่อนกำหนดเลือดไหลพร้อมกับนางหยุดหายใจไปครั้งนึงแล้วอย่างนี้คงจะไม่สามารถช่วยชีวิตกลับมาได้แล้ว หลี่เฉินเย่นยืนตรงๆขมวดคิ้วจ้องประตูห้องคลอดในใจเขามีความรู้สึกแปลกๆมีความตื่นเต้นและความหวังอย่างประหลาดเขาหวังว่าจะได้เห็นชูเซี่ยเดินออกมาและบอกกับทุกคนว่าพระชายาเจิ้งหยวนรอดแล้ว ฮ่องเต้ประคองไทเฮาและปลอบท่านว่า“ท่านแม่ไม่ต้องห่วงมากนั่งพักผ่อนเถอะเย่เอ๋อเป็นคนที่โชคดีมีพระช่วย” ไทเฮาหมดแรงจึงนั่งลงท่านหน้าซีดและหายใจยากขึ้นท่านมีโรคหอบหืบมาตลอดเมื่อกี้เนื่องจากความเครียดจึงเป็นลมไปอีกครั้งที่จริงร่ายกายท่านทนจะไม่ไหวอยู่แล้วแต่เนื่องจากติดเรื่องพระชายาเจิ้งหยวนจึงพยายามอดทนอยู่ ไทเฮาพูดอย่างหมดความหวังว่า“หมอหลวงบอกว่าไม่สามารถช่วยชีวิตทารกได้แล้วตอนนี้ขอแค่เย่เอ๋อปลอดภัยอย่างเดียว” ฮ่องเต้ก็ไม่สบายใจเหมือนกันไหนๆก็เป็นหลานคนแรกของท่านท่านหวังมานานตั้งแต่ทราบข่าวเกี่ยวกับการตั้งครรภ์พร้อมตั้งชื่อให้เรียบร้อยแล้วไม่ว่าจะเป็นเด็กผู้ชายหรือเด็กผู้หญิงล้วนเรียกว่าหลี่อันหรัน(อันหรันในภาษาจีนหมายความว่าปลอดภัย) แต่ตอนนี้ทารกคลอดออกมาไม่ได้มีแต่ขอให้เย่เอ๋อปลอดภัยไว้ก่อน ทุกคนตั้งความหวังทั้งหมดไว้กับชูเซี่ยแต่ใครๆก็รู้ว่าความหวังนี้เล็กมาก อ๋องเจิ้งหยวนนั่งอยู่หน้าประตูฟังเสียงจากห้องคลอดอย่างตั้งใจราวกับว่าหากมีเสียงอะไรออกมาเขาจะรีบวิ่งเข้าไปทันที เวลาผ่านไปประมาณครึ่งชั่วยามแต่ยังไม่มีข่าวในห้องส่งออกมา ไทเฮารู้สึกกระสับกระส่ายจนเหมือนคิดอะไรบางอย่างขึ้นจึงหันไปสั่งกับแม่นมว่า“รีบเอาลูกปัดอธิษฐานมาให้ข้า” แม่นมรีบดำเนินการทันทีไม่นานก็ส่งกล่องผ้าสีทองมาให้เมื่อเปิดฝากล่องจะเห็นลูกปัดอธิษฐานที่ทำด้วยไม้กฤษณาม้วนหนึ่งไทเฮาจับมือและพูดประโยคหนึ่งไปแล้วหยิบลูกปัดอธิษฐานขึ้นพร้อมปิดตาลงถือลูกปัดอธิษฐานด้วยมือข้างหนึ่งส่วนมืออีกข้างหนึ่งวางที่ใต้คางพูดพึมพำอย่างเงียบสงบ ต่อมาห้องคลอดถูกเปิดออกแม่ผดุงครรภ์รีบเดินออกมาที่จริงแล้วนางเป็นผู้ช่วยพระชายาเจิ้งหยวนคลอดลูกแต่ตอนนี้กลายเป็นสาวใช้ที่วิ่งหาของ อ๋องเจิ้งหยวนรีบลุกขึ้นจับมือถามว่า“ตอนนี้เป็นไงบ้างแล้ว” แม่ผดุงครรภ์ไหว้แล้วตอบว่า“ท่านอย่าถามหม่อมฉันหม่อมฉันขอไปเอาน้ำร้อนมาก่อนเจ้าค่ะ”จากนั้นรีบเดินไป หลังจากเอาน้ำร้อนมาแล้วประตูก็ปิดอีกครั้งเมื่อกี้ชูเซี่ยบอกแล้วว่าห้ามยุ่งกับนางไม่งั้นจะมีไวรัสแบคทีเรียที่ก่อให้เกิดอันตรายต่อท่านหญิงเจิ้งหยวนฉะนั้นไม่ว่าอ๋องเจิ้งหยวนอยากเข้าไปดูแค่ไหนแต่ก็ไม่กล้าฝ่าฝืนคำพูดของนาง ขณะนี้สีหน้ามี่เหอกังวลมากเพราะในใจนางไม่อยากให้ชูเซี่ยช่วยชีวิตพระชายาเจิ้งหยวนได้นางรู้สึกแปลกใจว่าทำไมหลิวหยิงหลงเหมือนเปลี่ยนเป็นอีกคนหนึ่งนางสาบานได้ว่าหลิวหยิงหลงไม่เคยเรียนรู้การแพทย์มาก่อน แต่นางไม่รู้ว่าทำไมหลิวหยิงหลงกลายเป็นคนที่กล้าหาญแบบนี้เพราะว่าตั้งแต่ได้แต่งตั้งเป็นท่านหญิงยู่เฮยมานางเป็นคนน่าสงสารตลอดนางเองก็ต้องเอาใจพี่สาวคนนี้ตลอดถึงจะได้รับความรักจากคุณพ่อคุณแม่แต่พี่สาวคนนี้แสร้งเป็นคนที่อ่อนโยนมีมารยาทมีแต่นางคนเดียวที่รู้ว่าธาตุแท้ของหลิวหยิงหลงเป็นคนที่เห็นแก่ตัวและใจแคบหลิวหยิงหลงได้แย่งของจากนางมาเยอะนางจะไม่ยอมปล่อยให้หลิวหยิงหลงแย่งหัวใจท่านอ๋องไปอีก