已经是第一章了
ตอนที่ 19 บอกลาอดีต
ตอนที่ 19 บอกลาอดีต
ชเยศรอนานจนทนไม่ไหวแล้ว จึงโทรไปที่เบอร์ปริศนานั้นไม่หยุด แต่ไม่ว่ายังไงก็ไม่มีคนรับสาย เขาไม่กล้าที่จะออกจากร้าน พอผ่านไปหนึ่งชั่วโมง พนักงานร้านกาแฟก็ทำตามที่จิดาภาบอก นั่นคือนำกระดาษเล็กๆ แผ่นหนึ่งส่งให้กับชเยศ ข้อความบนกระดาษไม่ใช่ที่อยู่ใหม่ของจิดาภา
แต่กลับเป็นข้อความยาวๆ สองประโยคแทน
“ต้องให้ชนิศาสละสิทธิ์จากการเป็นผู้เข้าชิงรับรางวัลในตำแหน่งราชินีจอเงินภายในสามวัน ถ้าทำตามที่บอก ฉันก็จะบอกที่อยู่ของจิดาภาให้กับแก”
ชเยศด่าทอในใจ เขาหันซ้ายแลขวารอบๆ ร้านจากนั้นก็ลุกขึ้นยืนแล้วเดินจากไป
ไม่ต้องเห็นหน้าเขาก็รู้ได้ว่าเขาจะต้องโกรธจนแทบจะเป็นบ้าแล้ว
อารมณ์ของจิดาภากลับไม่เปลี่ยนไปเลยแม้แต่น้อย ในชีวิตของเธอ ชเยศไม่มีค่าพอให้เธออาลัยอาวรณ์หรือสนใจอะไร
“กลับบ้านเถอะ ผมยังมีเรื่องอื่นที่ต้องทำ”
“เรื่องอะไรเหรอ” จิดาภาเอียงคอมองหน้าเขาและเอ่ยถาม
จิราภาสไม่ได้พูดอะไร ร่างของเขาเต็มไปด้วยความเย็นชา จิดาภากลับจ้องเขาตลอดเวลาเหมือนกับว่าจะมองทะลุผ่านตัวเขาได้
“คุณมองผมแบบนี้ หรือว่าอยากจะยั่วผมน่ะ…”
“ที่จริงฉันอยากไปที่ที่นึง” จิดาภาสงบใจลง จากนั้นก็ออกตัวควงแขนของจิรภาสพร้อมกับหลบสายตาที่ร้อนแรงของเขา
“ถ้าไปแล้ว พอกลับบ้านแล้วทำเรื่องนั้นต่อได้มั้ย”
จิรภาสจงใจจะยั่วยวนเธอ แต่จิดาภาฟังแล้วกลับดูตึงเครียด นิ่งเงียบไม่พูดอะไร
ทั้งสองคนยังไม่ถึงบ้าน แต่ไปที่โบสถ์ริมทะเลที่จิดาภาอยากไป
จิดาภาไม่อยากจะมีเรื่องปิดบังจิรภาส เขาให้เวลาตัวเองในการตัดขาดจากอดีต จิดาภาเข้าใจความหมายนั้นดี สมมติว่าเธอลืมชเยศอย่างสมบูรณ์เลยไม่ได้ ก็ไม่มีคุณสมบัติจะเป็นผู้หญิงของเขา
รถจอดอยู่หน้าประตูโบสถ์ จิดาภาเดินเคียงข้างจิราภาสเข้าไปในโบสถ์
“ลูกอยากจะได้รูปที่ฝากไว้ที่นี่คืนค่ะ” จิดาภาพูดกับบาทหลวง
จิรภาสเห็นท่าทางของเธอ ก็ไม่ได้ถามอะไรออกไป ในตอนที่เธอได้อัลบั้มรูปภาพหนาๆ คืนมาแล้ว เขาจึงถามเธอ “มาเพื่อเอาไอ้นี่เหรอ”
“อื้ม ที่นี่เป็นเส้นสุดท้ายที่นายจะมายุ่งพัวพันกับฉัน”จิดาภานึกย้อนถึงช่วงเวลาที่อยู่กับชเยศไปแวบหนึ่ง ในตอนนั้นเธอเคยคิดว่าผู้ชายคนนั้นรักเธอจริงๆ ต่อมาเธอพบว่าทุกอย่างเป็นเพียงแค่การโกหก เธอจะทำให้ชเยศต้องชดใช้กับสิ่งที่เขาได้ทำไว้
จิรภาสมองจิดาภาโยนอัลบั้มนั้นลงไปในกองไฟ เปลวไฟที่เผาไหม้ลุกโชนสว่างโชติช่วงอยู่เบื้องหน้าพวกเขา
ร่องรอยสุดท้ายของความรักที่เธอมีต่อชเยศได้ถูกเผาไหม้จนเกลี้ยงแล้ว
“ตั้งแต่วันนี้ไปฉันจะมีชีวิตอยู่เพื่อตัวเอง อยู่เพื่อใช้ชีวิตอยู่เคียงข้างคุณ” จิดาภาเงยหน้ายิ้มด้วยความอ่อนโยนและแน่วแน่
“นี่แสดงว่าการแก้แค้นของคุณเสร็จแล้วเหรอ” เขาโน้มไปจูบหน้าผากของเธอเบาๆ
จิดาภาจับมือของเขา แล้วรู้สึกได้ถึงความอบอุ่นของมือจิรภาสที่ส่งผ่านมาจากหัวใจของเขา ให้ตายยังไงเธอก็จะไม่ยอมถูกคนหลอกใช้อีก ไม่งั้นเธอจะเอาคืนให้คนพวกนั้นให้หนักกว่าที่เธอทนทุกข์ทรมานสองเท่าตัว!”
จิรภาสเฝ้ามองเธอเงียบๆ ผ่านไปสักพักจึงพูดขึ้นมาว่า “ตอนนี้ คุณหญิงตระกูลปรีดาอัครกุลยินดีที่จะกลับบ้านกับผมมั้ย”
จิดาภาพยักหน้าอย่างเขินอาย เธอยิ้มเล็กน้อยพลางโน้มคอของเขา แล้วถูกเขาอุ้มขึ้นรถ
“ค่ะ แน่นอนค่ะ”
……
ชเยศตามหาที่อยู่ของจิดาภาจากทุกหนทุกแห่ง แต่เธอปิดมือถือเลยติดต่อไม่ได้ เขาจึงจ้างนักสืบเอกชนให้ตามหาที่อยู่ใหม่ของจิดาภา
ช่วงนี้เกิดเรื่องที่ทำให้เขารู้สึกแปลกใจมาก เมื่อก่อนจิดาภาไม่เคยทำกับเขาแบบนี้
แต่ไม่ว่ายังไง เขาก็ไม่ยอมปล่อยจิดาภาไปง่ายๆ ไม่มีทางปล่อยอำนาจของตระกูลวีรภัทรเมธีให้หลุดมือไปง่ายๆ
“พี่ชเยศ ทำไมพี่ไม่มาหาศาเลย” ชนิศากับผู้ช่วยบุกเข้าไปในห้องทำงานของชเยศ
พอเห็นชนิศา บนใบหน้าของชเยศก็มีรอยยิ้มขึ้นมาทันที แล้วโบกมือไล่ผู้ช่วยของชนิศากับเลขาให้ออกไปก่อน จากนั้นเขาก็เดินเข้ามาโอบเอวของชนิศา “พี่อยากให้ศาพักผ่อนอยู่ในโรงพยาบาล ไม่อยากจะรบกวนศา”
“เหรอ ทำไมศาถึงได้ยินมาว่าพี่ตามหาจิดาภาทั่วทุกหนทุกแห่งเลยล่ะ!” ชนิศาเบ้ปากทำหน้ามุ่ยแล้วดึงชายเสื้อของเขาอย่างไม่ได้รับความเป็นธรรม “ศายอมทนทุกข์ทรมานก็เพื่อพี่ ที่แท้ในใจของพี่ก็มีแต่ยัยนั่นเหรอ ศาไม่สนใจชื่อเสียงเกียรติยศหรอก ขอแค่พี่ไม่ทิ้งลูกๆ ของเราไป ไม่อย่างนั้น ศาจะทำแท้ง”
“อย่าพูดอะไรบ้าๆ แบบนี้สิ!” พอพูดถึงลูก ชเยศก็เครียดขึ้นมาทันที “พี่ก็ทำเพื่อศาและลูกอยู่แล้ว แต่ก็ต้องหาจิดาภาให้เจอ พี่จะทำให้ศาได้รับรางวัลราชินีจอเงินนี่ก่อนที่ศาจะคลอดลูกให้ได้”
“พี่ชเยศ...หวังว่าคุณจะจำคำมั่นสัญญาของตัวเองได้นะ” จากนั้นชนิศาก็จูบเขาด้วยความหอมหวาน
已经是最新一章了
加载中
