ตอนที่211สถานการณ์ในราชสำนัก

ต๭นที่211สถานการณ์ในราชสำนัก จิ้งกั๋วโฮ่วสองสามีภรรยาพอเห็นชูเซี่ยแล้วก็ตื่นเต้นขึ้นมาทันทีกอดชูเซี่ยแล้วไม่ปล่อยมือเลย้องไห้เหมือนจะเป็นจะตาย ชูเซี่ยปลอบอยู่นานมากพวกเขาถึงจะยอมปล่อยมือต่อมาก็พูดกันต่อและถามชูเซี่ยกันว่าหลายปีมานี้นางผ่านมายังไง พอพวกเขารู้ว่าชูเซี่ยคลอดลูกแฝดพวกเขาดีใจมาก ชูเซี่ยก็ได้เจอน้องชายตัวเองเสียทีน้ำตาไหลพรากดีใจมากที่ได้เจอชูเซี่ย “น่าเกลียดน่าชังเสียจริง!”ชูเซี่ยยื่นมือไปเล่นกับเด็กทารกมีอายุแค่ไม่กี่เดือนแต่กลับอ้วนมากมองแล้วคงเป็นเด็กที่กอนเก่งน่าดู จิ้งกั๋วโฮ่วสามีภรรยาเป็นคนมีเมตตาและดูลูกชายตัวเอง“เหมือนเจ้าตอนเป็นเด็กเลยตอนเจ้าเด็กก็อ้วนเช่นนี้แหละ” ชูเซี่ยอึ้งแต่ภายหลังก็เข้าใจเด็กคนนี้เหมือนหลิวหยิงหลง หรือว่าจิ้งกั๋วโฮ่วสามีภรรยาเคยสงสัยคำพูดของตัวเอง?หรือว่าเห็นว่าตัวเองเป็นลูกสาวแล้ว? พอพูดแล้วตอนนี้จิ้งกั๋วโฮ่วรับตำแหน่งหัวหน้าฝ่ายทหาร บอกได้ว่าอำนาจทหารของแคว้นเหลียงก็อยู่ในมือของเขาและหลี่เฉินเย่นด้วย ชูเซี่ยถามเรื่องการเมืองจิ้งกั๋วโฮ่วก็ถอนหายใจเบาๆ“ดูแล้วก็ยังสงบดีอำนาจอยู่ที่กษัตร์ติแต่ว่านี่ก็เป็นแค่ภายนอกขุนนางนี้ช่างน่ากลัวเหลือเกินมีแต่คนแก่งแย่งชิงกันที่สำคัญคือมีขุนนางทั้งเก่าและใหม่แย่งชิงอำนาจกันใหญ่และในวันใหม่ฮ่องเต้อยากจะเปลี่ยนงานให้ทุกคนก็ทำให้ขุนนางรุ่นใหญ่ไม่พอใจเอามากๆเพราะขุนนางรุ่นนี้ได้รับการใช้งานจากฮ่องเต้องค์ก่อนพวกเขาภาคภูมิใจมากบวกกับฮ่องเต้ไม่ใช่รัชทายาทพวกเขาเลยยิ่งเกลียด” “ในนั้นใครเป็นผู้เริ่มต้น?”ชูเซี่ยถามไป “เป็นท่านวี่สื่อต้าฟูเหลียงกุยและสือทูจางเซียนฮุยและยังมีถ้ายเว่ยเหลียงกวางเสียงที่ถึงแม้จะทำเป็นคนดีแต่เขาก็ยังคงแอบไปหาจางเซียนฮุยอย่างลับๆหลายครั้ง” ชูเซี่ยถามต่อว่า:“ข้าจำได้ว่าเมื่อก่อนแคว้นเหลียงมีแต่วี่สื่อไม่มีวี่สื่อต้าฟูเขามีตำแหน่งนี้เมื่อไหร่กัน?” วี่สื่อต้าฟูมีอำนาจที่สุดในประเทศนี้เป็นคนที่สามารถตวรจสอบทุกคนได้แต่ว่าเมื่อกว่อนชูเซี่ยดูประวัติศาสตร์แคว้นเหลียงแล้วก็เห็นว่าท่านหมอหลวงตำแหน่งนี้หายไปตั้งนานแล้ว ชูเซี่ยเห็นว่าแคว้นเหลียงระบบการเมืองค่อนข้างวุ่นวายแต่นางก็ไม่รู้จะช่วยยังไง ที่สำคัญคือตำแหน่งของถ้ายเว่ยตำแหน่งนี้มีอำนาจเยอะมากแต่ว่าเขาก็ตั้งตำแหน่งขึ้นมาอีกชูเซี่ยไม่เข้าใจจริงๆถ้าตำแหน่งที่ตั้ขึ้นมาใหม่นี้ควบคุมกองทหารแล้วตำแหน่งถ้ายเว่ยควบคุมอะไรล่ะ? ชูเซี่ยถามจิ้งกั๋วโฮ่วจากนั้นจิ้งกั๋วโฮ่วก็ตอบว่า:“ประเทศของเราการทหรารพวกนี้จะวุ่นวายมากไม่เหมือนกับประเทศอื่นพอขอกองกำลังทหารก็ต้องเอาหลักฐานลายลักษณ์อักษรที่ฮ่องเต้ให้ไว้มายืนยันนั้นก็คือสัญลักษณ์อำนาจสั่งการทางทหารก็คือต้องให้ถ้ายเว่ยและฮ่องเต้ประทับตราตัวเองและให้สัญลักษณ์อำนาจสั่งการทางทหารฮ่องเต้ก็ไม่มีอำนาจใดๆแต่แค่สามารถสั่งการทหารได้” “ทั้งสามคนปกครองร่วมกัน?”ชูเซี่ยตกใจมาก“ทำไมฮ่องเต้ไม่รวมอำนาจทหารเข้ามาเล่า?” อำนาจทหารไม่รวมกันอำนาจฮ่องเต้ก็ไม่มีแล้ว หลี่เฉินเย่นต้องรู้เรื่องนี้แน่นอน จิ้งกั๋วโฮ่วยิ้ม“ฮ่องเต้ฝันก็ยังอยากได้อำนาจทหารน้เลยแต่ว่าเจ้าไม่ใช่ว่าไม่รู้นี้เป็นกฏที่ตั้งกันมารุ่นสู่รุ่นกลัวว่าฮ่องเต้รุ่นใหม่จะรบไม่เป็นก็เลยไม่สามารถส่งอำนาจนี้ให้ฮ่องเต้ง่ายๆ” “แต่ข้าจำได้ว่าตอนฮ่องเต้คนก่อนอำนาจทหารก็รวมกันนี่”ชูเซี่ยพูดต่อ “ฮ่องเต้องค์ก่อนอำนาจทหารรวมกันเมื่อไหร่?แต่ว่าเพราะว่าถ้ายเว่ยและฉางชูเป็นคนที่ฮ่องเต้ฮงค์ก่อนทรงไว้ใจมากที่สุดถ้ายเว่ยยังเป็นอาจารย์ของฮ่องเต้องค์ก่อนอีก” “เป็นแบบนี้นี่เองงั้นถ้ายเว่ยของตอนนี้เอาออกไปไม่ได้เหรอ?”ชูเซี่ยถามไป “ถ้ายเว่ยซือคงสือทูทั้งสามคนหรวนเก่งกาจเจ้าเลห์กันทั้งนั้น?”จิ้งกั๋วโฮ่วพูดและมองนางเป็นเด็กน้อย “ถ้าเช่นนั้นฮ่องเต้ตอนนี้เชื่อใจใครเจ้าค่ะท่านก็มีแค่ท่านพ่อเซียวโหยวและท่านซือคงจาง?” “คนที่ท่านไว้ใจก็คงมีแค่เราสามคน”จิ้งกั๋วโฮ่วพูด ชูเซี่ยดูออกแล้วทั้งสามคนมีสองคนที่ไม่ยอมหลี่เฉินเย่นแต่ว่าทำไมถึงเป็นเช่นนี้?หลี่เฉินเย่นครองบัลลังค์มาแล้วห้าปีหรือว่าพวกเขายังจะกบฏหรือย่างไง? หรือว่า ชูเซี่ยนึกถึงอ๋องเก้าพวกเขายังไม่ตายนี่ “ท่านพ่อท่านตรวจสอบได้หรือเปล่าถ้ายเว่ยท่านหมอหลวงระหว่างความสัมพันธกับพ่อของหลี่อวิ๋นลี่ดีไหม?” จิ้งกั๋วโฮ่วพูดต่อว่า:“ไม่ต้องตรวจสอบก็รู้ปีนั้นพวกเขาตามหลี่อวิ๋นลี่สองพ่อลูกเป็นคนที่มีอำนาจ” ชูเซี่ยขมวดคิ้ว“แบบนี้นี่เอง?” จิ้งกั๋วโฮ่วพูดต่อว่า:“แต่ว่าเจ้าก็อย่าเป็นห่วงเลยหลี่อวิ๋นลี่ไม่กลับมาแล้วตอนนี้เขายังคงจะแก้แค้นให้พ่อเขาและไม่มีใจอย่างครองบัลลังค์หรอก” ชูเซี่ยไม่คิดเช่นนี้เริ่มต้นอาจจะแค่อยากแก้แค้นแต่ว่าภายหลังล่ะ? บัลลังค์ตกเป็นของเฉินเย่นก่อนฮ่องเต้ก่อนจะตายก็ไม่ชอบเฉินเย่นเอามากๆเป็นคนที่ไม่ควรจะได้ตำแหน่งแต่ว่าเขากลับได้ขึ้นครองบัลลังค์แทนหลี่อวิ๋นลี่เลยไม่พอใจ? ถ้าเขาไม่พอใจทำไมถึงทำ?เวลาห้าปีก็สามารถทำให้เขาอยากได้ตำแหน่ง ชูเซี่ยนึกถึงตอนไทเฮาป่วยเหมือนกับอาการของเฉินอวี่จู๋มาก “จริงสิงั้นเฉินหยวนชิ่งตอนนี้ทำตำแหน่งอะไรเจ้าค่ะ?”ชูเซี่ยถามขึ้นมา “เฉินหยวนชิ่งตอนนี้เป็นอีผินเปี่ยวฉี่แม่ทัพ” “เขามีทหารเหรอเจ้าค่ะ?”ชูเซี่ยถาม “ดูเหมือนว่าไม่มีแต่ว่าเรื่องนีก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน” ชูเซี่ยนึกถึงเฉินหยวนชิ่งเข้าใจนางผิดไม่รูว่าตายตามฉ่ายเวินการเข้าใจผิดนี้หายไปหรือยัง? เขาจะโกรธไหมที่ข้าช่วยเฉินอวี่จู๋ไม่ได้? ชูเซี่ยมาตำหนักจิ้งกั๋วโฮ่วแค่อยากรู้การเมืองของตอนนี้ตอนนี้รู้แล้วนางก็หายสงสัยได้บ้าง ถึงแม้ว่าไม่มีความหวังอะไรแต่ก็ช่วยคิดวิธีแก้หน่อยก็ดี จิ้งกั๋วโฮ่วดูออกว่านางคิดอะไรอยู่และถอนหายใจออกมาเบาๆ“หยิงหลงพ่อรู้ว่าเจ้าคิดการณ์อะไรอยู่แต่พ่อแค่หวังว่าเจ้าจะรักกับฮ่องเต้ปนานๆแต่ว่าในฐานะขุนนางพ่อไม่อยากให้ฮ่องเต้ลำบากใจอีกแล้วถึงแม้ฮ่องเต้ครองราชมาแล้วห้าปีก็ตามแต่ว่าสถานการณ์ของท่านตอนนี้อันตรายกว่าตอนครองราชใหม่ๆเสียอีก” “ข้ารู้เจ้าค่ะ”ชูเซี่ยยิ้มปกปิดความเศร้าในใจไว้“ข้ากลับมาแค่อยาหให้เด็กๆได้เห็นท่านพ่อสำหรับข้าแล้วข้าจะไม่อยู่ในเมืองหลวงแล้ว” จิ้งกั๋วโฮ่วงงมากเขาหวังให้ลูกสาวอยู่ในเมืองแต่ว่านี่คงเป็นเรื่องยาก พอออกมาจากบ้านจิ้งกั๋วโฮ่วแล้วชูเซี่ยมั่นใจขึ้นมา “เข้าวังเลย!”นางพูดกับเชียนซาน “เจ้าค่ะ!”เชียนซานถึงแม้ไม่รู้ว่านางพูดอะไรกับจิ้งกั๋วโฮ่วแต่ว่าพอเห็นนางออกมาแล้วสีหน้าดูไม่ดีเลยนางก็ไม่กล้าถามมากน่าจะเป็นข่าวไม่ดี