ตอนที่218 เลื่อนเวลาแต่งงาน

ต๭นที่218 เลื่อนเวลาแต่งงาน หลี่อวิ่นกังเห็นชูเซี่ยและจูฟางหยวนยกของมาเยอะมากและมองดูอย่างงงๆ “มาก็มาเถอะจะเอาของมาเยอะทำไมเนี่ย?” จูฟางหยวนกำลังจะบอกว่าเอามาขายแต่ก็ได้ยิน หลี่อวิ่นกังสั่งพ่อบ้าน“เอาของไปเก็บไว้ที่ของเก็บของซะ” จากนั้นก็จับมือจูฟางหยวนไว้และพูดขอบคุณว่า: “จูฟางหยวนเจ้านี้ดีจริงๆ เมื่อวานพ่อบ้านบอกข้าว่าต้องไปซื้อของพวกนี้ วันนี้เจ้าก็ส่งมาใหข้าแล้ว แต่ว่าข้าก็เอาของเจ้ามาอย่างเดียวไม่ได้ วันนี้อยู่กินข้าวที่นี้สิ เป็นการขอบคุณแล้วกัน” จูฟางหยวนมองอย่างงงๆ“นี้……ของพวกนี้ ข้ากำลังจะ……” “ข้ารู้ว่าเจ้าจะส่งให้ข้าข้าก็จะรับไว้แล้วกัน มา เข้ามาพูดกันก่อนสิ” หลี่อวิ่นกังลากเขาเข้าไป จูฟางหยวนอยากร้องไห้มาก มองดูชูเซี่ยทำหน้าร้องไห้ ชูเซี่ยแอบยิ้มทำท่าทางปากว่า: “สมน้ำหน้า” ผ่านไปหลายวันจากการตากแดด บวกกับชูเซี่ยใช้การฝั่งเข็ม เสี่ยวจวินจูก็ดีขึ้นมามากแล้ว หลี่อวิ่นกังสองสามีภรรยาก็ขอบคุณชูเซี่ยและบอกว่าจะให้อันยี่เรียกนางว่าแม่บุญธรรม ชูเซี่ยก็ตอบตกลง นางยิ้มและคิดตัวเองก็มีลูกสี่คนเลยสิ ผ่านไปสองวัน ผลทดลองออกมาแล้ว พยาธิมีปฏิกิริยาต่อร่างกายสิ่งมีชีวิตแต่ในเนื้อก็มีเหมือนกันแต่จะช้ากว่า ชูเซี่ยคัดออกมาอย่างระมัดระวัง มีแค่หนอนเล็กน้อย หนูตายไปแล้ว ก่อนตายก็ปล่อยหนอนไปสามตัวก็เปลี่ยนเป็นหลายร้อยตัว “นี่แสดงว่าอะไร?”เชียนซานถาม ชูเซี่ยถอนหายใจ“ก็แสดงว่าข้าเดาไว้ไม่มีผิด มีคนกำลังควบคุมอาการของไทเฮาไว้ คนข้างกายท่าน มีหนอนบ่อนไส” ปฏิกิริยาในร่างกายสิ่งมีชีวิตเคลื่อนไหวเร็วขนาดนี้ไทเฮาน่าจะตายแล้วแต่ว่าตอนนี้ยังมีชีวิตอยู่แสดงว่าต้องมีคนควบคุมอยู่เบื้องหลัง “เอาเนื้อไปไว้ที่เดิมและรอดูอีกสองสามวัน”ชูเซี่ยพูด “เจ้าค่ะ!”เชียนซานเอาเนื้อที่เหม็นไปไว้ที่เดิม ผ่านไปสองสามวัน ชูเซี่ยก็มาตรวจสอบอีกที เห็นว่าพยาธิหายไปหมดแล้ว น่าจะตายแล้วกลายเป็นน้ำ “เผาซะ!”ชูเซี่ยสั่งเชียนซาน เชียนซานถามอย่างสงสัยว่า: “ทำไมไม่เห็นแล้วเจ้าค่ะ?” “พยาธิแบบนี้จะอยู่ในร่างกายสิ่งมีชีวิตเท่านั้น ถ้าตายแล้วพยาธิก็ตายด้วยก็คือถ้าผ่าตัดก็จะไม่เห็นอะไรเลย”ชูเซี่ยพูด “นี่จะทำลายหลักฐานด้วยเหรอ?”เชียนซานตกใจมาก “ใช่ นี่ก็คือสิ่งที่น่ากลัวที่สุดของพยาธิตัวนี้” เชียนซานเผาเนื้อนั้นทิ้งตามคำสั่งของชูเซี่ย“งั้นตอนนี้จะทำอย่างไรเจ้าค่ะ?” ชูเซี่ยพูด: “ข้าจะทดลองการถอนพิษออกหวังว่าจะฆ่าพยาธิพวกนี้ให้หมด เจ้าจับหนูต่อไปแล้วกัน” “เฮ้อ ตอนนี้ข้ากลายเป็นนักจับหนูแล้ว”เชียนซานพูด ชูเซี่ยคิดว่าน่าจะถึงเวลาที่จะบอกเรื่องนี้กับฮ่องเต้แล้ว แต่ว่าในวังมีหนอนบ่อนไส ถ้าพูดในวังกลัวเข้ามาแอบฟังก็บอกเชียนซานว่า: “พอเจ้าจับหนูเสร็จแล้ว เข้าวังให้ฮ่องเต้พรุ่งนี้ออกมาหาข้าที่เจิ้นโกหวังฟูหน่อย ข้ามีเรื่องจะบอกเขา” เชียนซานตอบว่า: “เจ้าค่ะ เดี๋ยวข้าจะเข้าวัง” ชูเซี่ยคิด“ไม่ต้องแล้ว เจ้าอย่าไปหาฮ่องเต้โดยตรง เจ้าไปพูดกับลู่หนิงให้ลู่หนิงพูดกับฮ่องเต้อย่างลับๆ อย่าให้คนไหนรู้เด็ดขาด จากนั้นให้เขาหาข้ออ้างออกวัง” “ทำไมล่ะเจ้าค่ะ?”เชียนซานถามอย่างสงสัยว่าทำไมต้องทำให้เรื่องวุ่นวาย? ชูเซี่ยก็นึกขึ้นได้ว่าเรื่องที่ตัวเองสงสัยยังไม่ได้บอกเชียนซานก็บอกเรื่องทุกอย่างให้นางฟัง เชียนซานฟังแล้วก็ตกใจมาก“ใครให้ท่านกลับมาเจ้าค่ะ?มีแผนการอะไรกันแน่?” “ยังไม่รู้แต่ว่าข้าแน่ใจอย่างหนึ่งก็คือในวังมีหนอนบ่อนไส” เชียนซานยิ่งคิดใหญ่ว่าเป็นใคร“ท่านฟังจากจูฟางหยวนจะแน่ใจได้อย่างไรเจ้าค่ะว่าปลอม?” ชูเซี่ยพูด: “พูดตามความจริงตั้งแต่จูฟางหยวนบอกข้า อาจารย์หวังให้ข้ากลับมาเริ่มต้นที่เมืองอีกข้าก็เริ่มสงสัยแล้ว ทำไมอาจารย์ไม่บอกข้าเอง?ทำไมต้องให้จูฟางหยวนมาบอกด้วย?แต่ว่าตอนนั้นข้าได้ยินว่าไทเฮาป่วยบวกกับเด็กก็โตแล้ว ข้าก็ควรกลับไปได้แล้ว ก็เลยไม่ได้คิดเยอะแต่ว่าไม่คิดเลยว่า ข้างในนี้มีแผนวางไว้แล้ว” เชียนซานคิดก็เริ่มกลัวขึ้นมา“เป็นใครนะ?หรือว่าฉ่ายเวินยังไม่ตายเจ้าค่ะ?หรือว่าเราไปขุดหลุมดูกัน” ชูเซี่ยคิด“เจ้ารู้เหรอว่านางผลฝังที่ไหน?” เชียนซานพูด: “ไม่รู้เจ้าค่ะ ตอนนั้นฮ่องเต้บอกว่าโยนนางทิ้งไว้ไหนไม่รู้ จากนั้นก็เปลี่ยนความคิด ก็เลยเลือกที่ฝังมั่ว ก็ให้ลู่หนิงพาคนนำไปฝัง” หลุมก็ไม่มีแต่ว่าถ้าฉ่ายเวินตายแล้วถ้าเช่นนั้น ยาพิษนางก็คงให้ใครไปแล้ว พอคิดถึงตรงนี้นางก็คิดไมได้แล้วก็พูดกับเชียนซานว่า: “พรุ่งนี้พอเจอฮ่องเต้แล้วข้าจะไปพร้อมเจ้า” “เจ้าค่ะ!” ชูเซี่ยจำเรื่องวันนั้นไม่ค่อยได้แล้วเช่นกันนางถามเชียนซานว่า“วันนั้นเจ้าเห็นฉ่ายเวินตายหรือไม่?” เชียนซานคิดถึงเรื่องวันนั้นก็พูดว่า“วันนั้นนางทำร้ายนายหญิง ฮ่องเต้ตีเข้าไปที่หน้าผากนางนางวันนั้นนางก็ตายเลยเจ้าค่ะ” ชูเซี่ยก็พูดว่า“หลี่เฉินเย่นมีพลังเยอะจัง ฉ่ายเวินก็สู้แรงนั้นไม่ได้” “วันนั้นตอนฝังนางมีคนรับใช้มาเปลี่ยนเสื้อผ้าให้นาง สมองนางก็ออกมาแล้วไม่มีใครช่วยได้แล้ว”เชียนซานพูด ชูเซี่ยไม่พูดอะไร นางเกลียดฉ่ายเวินไหม?ต้องเกลียดแน่นอน นางโหดร้ายมากขนาดพ่อตัวเองยังฆ่าได้ลงคอ นางเป็นคนที่รักแต่ตัวเองไม่มีความเห็นอกเห็นใจเลย แต่ว่าพอได้ยินนางตายแบบนี้ก็เกิดสงสารขึ้นมา นางเป็นหมอชีวิตทุกคนมีประโยชน์หมด แต่ว่าฉ่ายเวินก็สใควรแล้วนางทำตัวเองทั้งนั้น แต่ว่าชีวิตก็เป็นสิ่งสำคัยเช่นกัน “งั้นฉ่ายเวินจะเอาสูตรลับให้ใครหรือเปล่า?”เชียนซานถามอย่างสงสัย ชูเซี่ยพูด: “ไม่รู้สิ ทั้งหมดต้องตรวจสอบก่อน” นางคิดว่าผ่านไปห้าปีแล้วนางก็เหมือนยังไม่ชินกับที่นี้ ครั้งนี้ผิดจริง ดังนั้นเรื่องราวทั้งหมดไม่ใช่พุ่งมาที่นาวทั้งหมดแต่พุ่งมาที่หลี่เฉินเย่น แต่ว่าไม่ว่ายังไงเรื่องก็เป็นแบบนี้แล้วไม่มีทางหลบจริงๆ เชียนซานเข้าวังไปหาลู่หนิงบอกเรื่องทุกอย่างกับลู่หนิงและยังบอกลู่หนิงว่าห้ามบอกเรื่องนี้ให้ใครรู้เด็ดขาด เชียนซานไม่คิดว่าจะทำให้เรื่องยากขึ้นขนาดนี้เขาพยกหน้าทำวีหน้าจริงจัง“วางใจได้ ข้าจะจัดการเอง” เชียนซานมองอวีหนิ่ง“ข้ารู้สึกว่า งานแต่งเราคงต้องปล่อยไปก่อน” ลู่หนิงพูดต่อว่า“ไม่ได้เด็ดขาด ถึงแม้โลกจะแตกข้าก็จะแต่งงานกับเจ้า” ตลกล่ะ?เขารอมาตั้งห้าปีนางถึงจะตอบตกลงเขาวันตายเลื่อนไปได้แต่งานแต่งไม่ได้เด็ดขาด เชียนซานพูดต่อว่า: “เจ้าไม่เข้าใจ?เรื่องตอนนี้เรายังไม่ควรแต่งงานกัน?” เชียนซานพูดตามจริงก็คือไม่ค่อยอยากแต่งแล้วนางยังอยากมีชีวิตอิสระ ถ้าแต่งงานก็เหมือนถูกจับมัดไว้ขนาดท่านแม่ยังบ่นข้างหูนางว่านางกำลังจะแต่งงานแล้วต้องระวังท่าทางกิริยาและการพูด น่าเบื่อมาก? “ตอนนี้ไม่ว่าจะเป็นยังไงก็ต้องแต่งงานกันก่อน” ลู่หนิงจูบนางโดยที่ไม่ได้ตั้งตัว เขาจูบนางอย่างรุนแรงแต่ก็แฝงไปด้วยความอ่อนโยน เขาจูบนางนานมากจนนางเคลิ้มและเขาก็ผละออกมาและพูดว่า “ถ้าเจ้ากล้ายกเลิกงานแต่ง ข้าไม่ปล่อยเจ้าไปแน่” เชียนซานพูดอย่างโมโหว่า: “ก็ไม่ดูเวลาเรื่องราวรอบตัวหน่อย ตอนนี้ใครมันจะมีอารมณ์มาแต่งงานเนี่ย?”พูดจบนางก็กลับหลังหันเดินออกไปเลย