已经是第一章了
ตอนที่441ยอมอ่อนข้อ…ไม่ได้เหรอ?
ใ๙ตอนบ่ายสมองของฉันเริ่มที่จะบังคับทิศทางไม่ได้แล้ว
ดนุนัยเรียกให้ฉันไปรินน้ำชาฉันหยิบกาน้ำชาขึ้นแล้วยืนขึ้นจากนั้นสมองก็ว่างเปล่า
จนน้ำไหลงลงจากโต๊ะลวกที่เท้าของฉันฉันถึงจะมีปฏิกิริยาตอบสนองขึ้นมาเล็กน้อย
“ขอโทษค่ะ!”
ฉันวางกาน้ำชาไว้ด้านข้างและเงยหน้าขึ้นมองดนุนัย
已经是最新一章了
加载中
