ตอนที่ 33 พบเขาอีกครั้ง

ต๭นที่ 33 พบเขาอีกครั้ง เขาเห็นฉันเดินเข้าไปดูอุปกรณ์ทำความสะอาดร่างกายในห้องน้ำ จึงพูดขึ้นใกล้ๆฉันจากด้านหลังอย่างประหม่าว่า“ฉันไม่เคยซื้อของใช้ให้ผู้หญิงมาก่อนเลย แล้วก็ไม่รู้ว่าเธอใช้ยี่ห้ออะไรด้วย ดังนั้นเลยซื้อมาหลายๆกลิ่นน่ะ” “ขอบคุณนะ”ฉันเปิดขวดยาสระผมแล้วดมมัน กลิ่นหอมดี จากนั้น เขาพาฉันไปกินข้าว ตอนที่กำลังกินข้าวอยู่นั้น เขาบอกว่าตอนนี้เขาทำกิจการส่วนตัวอยู่ แล้วถามฉันว่าสนใจที่จะเป็นนักออกแบบให้กับบริษัทเขาไหม ฉันรู้ว่าเขาต้องการช่วยฉัน แต่ว่าช่วงเวลาหนึ่งปีครึ่งที่ฉันอยู่ในคุกทำให้ฉันไม่มั่นใจว่าตัวเองยังมีคุณสมบัติสำหรับอาชีพนี้อยู่หรือเปล่า นภทีป์ฟังฉันบอกเรื่องนี้ แล้วพูดออกมาแค่สี่คำ “ฉันเชื่อมั่นเธอ” หลังกินข้าวเสร็จ เขาพาฉันไปเดินเล่นที่บริษัทของเขา และยังพาไปนั่งที่โต๊ะทำงาน ฉันพบว่า ภายในห้องทำงานของเขาไม่ไกล มีโต๊ะทำงานตัวหนึ่งตั้งอยู่ที่มุมห้อง “ฉันเห็นว่าเมื่อก่อนตอนสมัยเรียน เธอก็ชอบนั่งโต๊ะมุมห้อง” นภทีป์อธิบาย “ขอบคุณนะ” นอกจากคำว่า ขอบคุณ ฉันก็ไม่รู้จะพูดคำไหนได้อีก ในตอนค่ำ นภทีป์ส่งฉันกลับบ้าน และกลับไปอย่างสุภาพบุรุษ ฉันอาบน้ำแต่หัววัน เปลี่ยนเป็นสวมชุดนอนที่นภทีป์เตรียมไว้ให้ สุดท้ายก็นอนหลับสนิท เช้าตรู่วันรุ่งขึ้น เมื่อฉันตื่นมา ก็พบติณณานอนบนโซฟา เธอนอนเหยียดเต็มโซฟา ฉันไม่ได้ปลุกเธอ แต่ไปทำอาหารเช้า กลิ่นอาหารปลุกให้หล่อนตื่น เธอซบหน้ากับไหล่ของฉัน พูดไม่ชัดแบบเด็กๆว่า “ณิชากลับมาแล้ว มีอาหารเช้าที่น่ารักกลับมาด้วย” ฉันยิ้มและหัวเราะ “ถ้าชอบก็ต้องกินเยอะๆ” ในวันนั้นติณณาอยู่เป็นเพื่อนฉันตลอด เธอบอกว่าเธอได้เลื่อนตำแหน่งเป็นแอร์โฮสเตส และมีเงินแล้ว ถึงแม้ว่าฉันจะปฏิเสธครั้งแล้วครั้งเล่า แต่เธอก็ยังพาฉันออกไปเสริมสวย ซื้อเครื่องสำอางให้ และตอนบ่ายก็พาฉันไปทำผม ตอนแรกผมของฉันราวกับหญ้าแห้ง แต่ภายใต้คำสั่งของติณณา ให้ช่างตัดผมตัดผมของฉันออกจนเหลือถึงแค่ติ่งหู และยังย้อมสีผมด้วย หลังจากโยนสิ่งต่างๆทิ้งไปหมดแล้ว ฉันรู้สึกราวกับได้ชีวิตใหม่ ตอนเช้าวันจันทร์ ฉันแต่งหน้าแต่งตัวไปบริษัทตามที่ติณณาสั่งไว้ นภทีป์รอฉันอยู่ที่ประตูทางเข้าบริษัท เมื่อฉันเดินออกมาจากลิฟท์ โดยที่ดวงตาของเขาไม่สามารถซ่อนความประหลาดใจไว้ได้ เขาใบ้ไปนานถึงจะพูดว่า “เธอสวยมากเลย” แม้ว่าภาพลักษณ์จะเปลี่ยนไป แต่ก็ไม่ได้เปลี่ยนความจริงว่าฉันไม่ได้เข้าถึงสายงานด้านนี้มาเป็นเวลาปีกว่าแล้ว ในยุคข้อมูลข่าวสาร การพัฒนาการของสายงานนี้รุดหน้าไปเร็วกว่าที่ฉันจินตนาการไว้มาก ยิ่งไปกว่านั้นยังเปลี่ยนเป็นการประชันขันแข่งกันอย่างมากมาย งานแรกที่ฉันได้รับ ก็ถูกลูกค้าพูดว่างานของฉันล้าสมัย และส่งเรื่องไปที่รัฐมนตรีโดยตรง บังคับให้มีการเปลี่ยนนักออกแบบ หากงานมีการเปลี่ยนแปลงหนึ่งครั้ง นั่นคือ ปัญหามาจากลูกค้า แต่ทว่าในสัปดาห์ต่อมา ฉันก็ได้รับงานมาอีกหนึ่งโครงการ แต่กลับมีปัญหาในการติดต่อสื่อสารกับลูกค้าหลายต่อหลายครั้ง ทำให้ฉันตระหนักได้ว่า ฉันจำเป็นต้องหยุดเสียแต่ตอนนี้ วันรุ่งขึ้น ฉันไปที่ออฟฟิศของนภทีป์ และบอกเขาว่า ฉันอยากจะเปลี่ยนงาน ไปทำตำแหน่งผู้ช่วยนักออกแบบแทน ฉันในเวลานี้ ไม่มีความสามารถที่จะทำงานเป็นนักออกแบบได้ ในตอนแรกนภทีป์ไม่เห็นด้วย แต่หลังจากฉันใช้ไม้อ่อนพูดจาขอร้อง เขาจึงจัดให้ฉันไปทำงานกับดวิษีนักออกแบบของบริษัท ที่เพิ่งคว้าเหรียญทองมาได้ ให้ฉันเป็นผู้ช่วยของเธอ เขาโทรหาดวิษี แรกเริ่มดวิษีติดต่อฉัน ให้ฉันไปหาเธอที่โรงแรมที่กำลังจะเปิดใหม่ ฉันไม่กล้าเพิกเฉย รีบไปหาทันที ท้ายที่สุด ฉันนั่งอยู่บนรถแทกซี่ เมื่อรถมาถึงทางเข้าโรงแรม โดยรถจอดอยู่ด้านหลังรถสีดำ ตอนที่ฉันลงจากรถ ก็มองเห็นคนๆหนึ่งลงมาจากรถสีดำข้างหน้า ดนุนัย ฉันสะดุ้งในเสี้ยววินาที แล้วรีบซ่อนตัวอยู่หลังเสา