ตอนที่86 ฉันแจ้งตำรวจกับคุณออกไป เลือกมาอย่างหนึ่ง

ต๭นที่86 ฉันแจ้งตำรวจกับคุณออกไป เลือกมาอย่างหนึ่ง ตอนบ่าย ติณณากลับบ้านไปแล้วรอบหนึ่ง ตอนกลางคืนถึงจะกลับมา รับฉันออกไปข้างนอกด้วยกัน สุดท้ายเธอเห็นเสื้อผ้าที่ฉันสวมอยู่ ก็วิจารณ์ฉันรอบหนึ่ง หลังจากนั้นเลือกเสื้อกันหนาวตัวยาวแบบหนึ่งให้ฉันด้วยตัวเอง ฉันนึกว่าส่วนล่างน่าจะเหมาะกับกางเกงขายาว สุดท้ายติณณาให้ฉันสวมแค่รองเท้าบู๊ทยาวกับถุงน่องเนื้อผ้าหนา ก็รู้ว่า ตอนนี้เป็นช่วงฤดูหนาวที่หนาวเย็นที่สุด แม้เธอพูดว่าพวกเราไม่ต้องออกไปเดินข้างนอก ฉันสวมถุงน่องสองชั้นดีกว่า หลังจากนั้นจึงทานข้าวด้วยกันกับเธอ เราสองคนทานข้าวเสร็จ ติณณาก็เรียกรถมาคันหนึ่ง หลังจากขึ้นรถ ฉันก็ได้ยินติณณาพูดกับคนขับรถว่า “ คุณคนขับคะ ไปบาร์ควีนค่ะ ” “ ที่นั่นแพงมาก อย่าไปเลยดีกว่า ” พอฉันได้ยินชื่อนี้ รีบห้ามติณณาไว้ บาร์แห่งนี้ฉันรู้จัก พูดได้ว่าเป็นหนึ่งในบาร์ที่แพงที่สุดของเมืองดรัลแล้ว ก่อนหน้านี้ในอินเตอร์เน็ตจะรายงาน พูดเสียหน่อยถึงเรื่องที่ว่าบ่อยครั้งทายาทเศรษฐีไม่อยากจากที่นี่ไป “ ไป มีคนเลี้ยงข้าว เธอไม่ต้องกลัว ” ติณณาตัวสูง พอเธอยกแขน ก็ม้วนตัวฉันเข้าในอก ขณะที่กำลังหมดหนทาง ฉันก็ทำได้เพียงตอบตกลง ไม่นานรถแท็กซี่ก็มาถึงบาร์ควีนแล้ว พอฉันลงจากรถ เห็นรถหรูเหล่านี้ที่จอดอยู่ข้างทางที่ประตูบาร์ ตกตะลึงไม่จบไม่สิ้น รถด้านนอกล้วนราคาหนึ่งล้านขึ้นไป ก็มีหลายคันที่พอดูก็รู้ว่าเป็นรถสปอร์ตระดับราคาสิบล้าน ฉากที่ปรากฏอยู่ตรงหน้านี้ก็ไม่แพ้ลานจอดรถใต้ดินของหมู่บ้านกรีนเฮ้าส์เลยสักนิด ติณณาพาฉันไปถึงปากประตู ประเดี๋ยวก็มีคนเข้ามาคุยด้วย ติณณาคว้าฉันไว้ก็เดินเข้าไปด้านใน พวกเรามุ่งไปยังด้านใน ติณณาพาฉันไปถึงด้านหน้าห้องส่วนตัวแบบคู่รักแบบกึ่งเปิดโล่งชุดหนึ่งอย่างคุ้นชินคล่องแคล่ว ฉันมองแว็บหนึ่ง ในห้องส่วนตัวแบบคู่รักมีคนนั่งอยู่แล้วคนหนึ่ง “ รุ่นพี่... ” ฉันเห็นนภทีป์ รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยอย่างควบคุมไม่ได้ ติณณาหัวเราะเหอะๆ “ ประธานนภทีป์ ฉันพูดตั้งนานแล้วว่าแขกของวันนี้จะไม่ทำให้คุณเชิญมาเสียเปล่า ” “ นั่งสิ ” นภทีป์ลุกขึ้นยืน มอบพื้นที่โซฟาที่นั่งคู่ให้กับพวกเรา ตัวเองไปนั่งโซฟาที่นั่งเดี่ยวแล้ว หลังจากนั้นนำเมนูเครื่องดื่มแองกอฮอลล์ยื่นให้พวกเรา กลับสั่งติณณาว่า “ ณิชาไม่ดื่มเหล้า เธอดื่มอะไร เธอสั่งเถอะ ” “ ใครบอกว่าเธอไม่ดื่ม ” ติณณานำเมนูเครื่องดื่มแองกอฮอลล์ยื่นให้ฉัน ตบบ่าฉัน “ ดื่มจริงจังไปเลย เมาแล้ว อ้วกเสร็จแล้ว หลังจากพรุ่งนี้ก็ไม่มีความสัมพันธ์กับผู้ชายชั้นต่ำคนนั้นอีกแล้ว ” “ มีอะไรหรือ? ” นภทีป์ได้ยินคำพูดของติณณา ไม่เข้าใจเล็กน้อย ติณณาเป็นคนเก็บเรื่องเล่าไม่อยู่ ยืดตัวออกไปตรงหน้านภทีป์ ก็พูดเรื่องหย่าร้างของฉันแล้ว นภทีป์มองฉัน ขมวดคิ้วหลวมๆ “ ช่วงก่อนเธอถอนฟ้องร้องคดีความ ฉันก็รู้สึกว่าแปลกอยู่บ้าง แต่ฉันไม่ได้ถามเธอ... ” ฉันหลุบตาลง ในมือคีบเมนูเครื่องดื่มแองกอฮอลล์ เรื่องที่ดนุนัยบังคับให้ฉันถอนฟ้องร้องคดีความประดังขึ้นในใจ พูดกับติณณาว่า “ เธอช่วยฉันสั่งเถอะ ฉันอยากดื่มประเภทที่แรงหน่อย เธอพูดถูก ฉันจำเป็นต้องลืมเขา ” ที่จริงเมื่อวานฉันก็เมาไปแล้ว แต่ฉันก็ไม่ลืมเขา ความเจ็บปวดส่วนนั้นในใจกลับปรากฏชัดเจนยิ่งขึ้น ทั้งที่รู้ว่าหลอกตัวเองแล้วยังหลอกคนอื่น แต่ฉันยังบอกตัวเองว่า ต้องเป็นเพราะฉันเมาได้ไม่หมดสภาพพอ ติณณาสั่งเหล้าที่ชื่อว่าแมคเจลลัน นภทีป์เกลี้ยกล่อมเธอ เธอกลับพูดว่า “ ดื่มด้วยกันสิ ” ไม่นานบริกรก็ถือเหล้านี้และถังน้ำแข็งเข้ามา หลังจากนั้นเปิดขวดให้พวกเรา รินเหล้าให้พวกเราทั้งสามคนคนละแก้วก็ออกไป ติณณาถือแก้วเหล้าขึ้น พูดว่า “ เชียร์ส! ให้พวกเราอวยพรให้ณิชากลับสู่ความโสด! ” ฉันกับนภทีป์ก็ถือแก้วเหล้าขึ้น ตอนที่ฉันมองนภทีป์ พบว่าเขาก็กำลังมองฉัน แสงไฟในบาร์สลัว แต่ฉันยังคงมองเห็นสายตาวูบวาบนิดๆของชายหนุ่มได้อย่างชัดเจน นึกถึงคำพูดเมื่อก่อนของเขาอย่างอดไม่ได้ เขาเคยพูดว่า หวังว่าหลังจากที่ฉันหย่าไปแล้ว เขาสามารถเป็นอันดับหนึ่ง แต่อยู่ต่อหน้าติณณา ฉันก็รู้สึกอึดอัดที่จะพูด ทำได้เพียงชนแก้วกับพวกเขาเสียหน่อย ดื่มเหล้าจนหมด เหล้าร้อนจัดไหลเข้าลำคอของฉัน พูดตามตรง รสชาติแย่มาก แต่หากทำให้เมาได้ ฉันกลับยินยอมที่จะพยายาม พวกเราเพิ่งดื่มได้สักพัก ติณณาก็พูดว่าจะไปเข้าห้องน้ำ พอเธอไป ในที่นั่งคู่รักก็เหลือฉันกับนภทีป์สองคน ฉันถือโอกาสตอนที่ตัวเองยังมีสติครบถ้วนรีบพูดขึ้นมาว่า “ รุ่นพี่ แม้ฉันจะหย่าไปแล้ว แต่ที่จริงแล้วฉันไม่ได้ทิ้งเขาไปในทันที ฉันต้องการเวลา ฉันในตอนนี้... ” “ ฉันรู้ ฉันไม่ได้พูดอะไรเลย เธอไม่ต้องกลัว ” นภทีป์มองฉันที่กำลังพูดเรื่องพวกนี้อย่างประหม่า ขัดจังหวะคำพูดของฉัน สีหน้าอ่อนโยนไม่เปลี่ยน ฉันอึดอัดเล็กน้อย ในที่นั่งคู่รักตกลงสู่ความอึดอัดจนทำตัวไม่ถูก ฉันก้มหน้ามองเหล้า ไม่พูดอะไรทั้งนั้น “ เธอจับอะไรของฉันแล้วล่ะ! ” “ ห๊ะ! ” ตอนที่ฉันกำลังคิดพิจารณาว่าจะพูดอะไรเพื่อทำลายสถานการณ์ที่ไปต่อไม่ได้นี้ดี ก็ได้ยินเสียงดังเจี๊ยวจ้าวระยะหนึ่งแว่วมาจากด้านข้าง ครู่ต่อมาฉันก็แยกออกว่าประโยคนั้นในช่วงแรกเป็นเสียงพูดของติณณา แต่เสียงร้องน่าสลดในช่วงท้าย เป็นเสียงของชายหนุ่มคนหนึ่ง เสียงนั้นฉันไม่เคยได้ยินมาก่อน ฉันรีบลุกขึ้นยืนเดินออกไปข้างนอก ก็เห็นติณณายืนอยู่บริเวณพื้นที่ว่างในบาร์ สองมือกอดอก สีหน้าโกรธเคืองอย่างยิ่ง แต่ชายหนุ่มที่อยู่ตรงหน้าเธอโค้งเอวกึ่งหนึ่ง สีหน้าเจ็บทรมาน สองมือกุมตำแหน่งสำคัญบางอย่าง “ อย่าให้ฉันเห็นคุณอีก! ” ติณณากรอกตาใส่คนนั้นทีหนึ่ง เห็นฉัน ก็เดินมาหาฉัน นภทีป์ก็ยืนอยู่ด้านหลังฉัน พวกเรากลับถึงที่นั่งคู่รัก ถามอยู่ครู่หนึ่ง จึงจะรู้ว่าเมื่อครู่นี้คนนี้พอเข้ามาก็โอบไหล่ติณณาชวนพูดคุย เพราะผู้ชายคนนั้นตัวสูง แขนวางอยู่บนไหล่ มือก็ห้อยถึงบนหน้าอกของติณณา... ติณณาตัวสูง รูปร่างดี เป็นแอร์โฮสเตสได้สบาย เป็นนางแบบก็ไม่มีปัญหา จนกระทั่งเธอเล่าเรื่องตัวเองจบแล้ว ติณณาหน้านิ่วคิ้วขมวด “ เดิมทีสร้างโอกาสให้พวกคุณ ฉันไปอยู่ข้างนอกสักพัก คิดไม่ถึงว่าจะเจอคนที่ไม่ดูตาม้าตาเรือคนหนึ่งแบบนี้ ” “ ไม่ต้อง ไม่ต้อง ” นภทีป์พูดยิ้มๆ “ ความสัมพันธ์ในตอนนี้ของผมกับรุ่นน้องดีที่สุดเลย ” เขาเป็นแบบนี้มาตลอด ไม่เคยทำให้กดดันฉันเลย ก็อยู่ด้านนอกดื่มเหล้าอีกสักพัก ฉันสะลึมสะลือ รู้สึกว่าตัวเองใกล้จะเมาแล้ว สุดท้ายชายหนุ่มที่เพิ่งโดนติณณาตีคนนั้นก็เดินเข้ามา มีบริกรคนหนึ่งเดินตามหลังมา ในมือยังถือเหล้าขวดหนึ่ง ติณณาเห็นเขา รีบลุกขึ้นมา “ มีอะไร ยังอยากโดนตีอีกใช่มั้ย? ” คนนั้นก็ไม่โกรธ ก็ไม่ถอยหลังไป หัวเราะแล้วพูดว่า “ ผมเพิ่งกลับมาจากต่างประเทศ ไม่รู้ขนบธรรมเนียมภายในประเทศ ลวนลามสาวสวยคนหนึ่งโดยประมาทแล้ว คุณอย่าไปใส่ใจเลย เหล้าขวดนี้ก็ถือว่าผมไถ่โทษกับพวกคุณ ” “ ไม่ต้อง รีบเอาไปเลย ” ติณณากรอกตาใส่เขาทีหนึ่ง ก็นั่งลงไป แต่ ชายหนุ่มคนนั้นไม่คิดจะไป หยิบนามบัตรใบหนึ่งออกมา “ ผมชื่อปรานต์ นี่เป็นนามบัตรของผม ในนั้นมีเบอร์โทรศัพท์ส่วนตัวของผม ” เบอร์โทรศัพท์ส่วนตัว คนที่มีของแบบนี้ ล้วนไม่ใช่คนธรรมดาทั่วไป ติณณาไม่รับ “ฉันแจ้งตำรวจกับคุณไป เลือกมาอย่างหนึ่ง ” ปรานต์ขมวดคิ้ว นี่จึงรับรู้ได้ว่าติณณาเป็นแผ่นเหล็กชิ้นหนึ่ง สับสนอยู่ครู่หนึ่ง ก็ออกไปแล้ว เพิ่งจะออกไปก็ถูกติณณาเรียกไว้ ปรานต์ก็กลับมา เพียงได้ยินติณณาพูดว่า “ เอาเหล้าไปด้วย ” “ ของขวัญที่ผมให้ไป ก็ไม่มีเหตุผลที่จะเอากลับไป พวกคุณไม่ดื่มก็ทิ้งไปเถอะ ” ปรานต์พูดจบ ก็ออกไปแล้ว คราวนี้ฉันสติเลอะเลือน ก็ไม่แน่ใจว่าเขาโกรธแล้ว หรือเป็นอะไรไป พอเขาออกไป ฉันก็เอ่ยขึ้นว่าจะกลับแล้ว พูดว่าตัวเองมึนเกินไปแล้ว ติณณาตกลง พวกเราสามคนเพิ่งจะออกมาก็มองเห็นจากจุดที่ห่างออกไปไม่ไกลนักว่ามีคนแถวหนึ่งยืนอยู่ด้านหน้ารถสปอร์ตไม่กี่คันที่จอดอยู่ที่ประตูบาร์ รปภ.กลุ่มหนึ่งคุ้มกันอยู่ข้างๆ