ตอนที่ 126 เลี้ยงดูไปตลอดชีวิตไหม

ต๭นที่ 126 เลี้ยงดูไปตลอดชีวิตไหม ท้องฟ้ามืดสลัว ชั่วขณะนั้นฉันจำไม่ได้ว่าเป็นใคร ในตอนที่กำลังคิดว่าจะถามว่าคุณเป็นใคร คนๆนั้นเดินตรงเข้ามาข้างหน้าหนึ่งก้าว บนหน้าของฉันเต็มไปด้วยเครื่องหมายคำถาม แล้วเอ่ยว่า“ปรานต์?!” เป็นเขาได้อย่างไร?! “อะไรกันเนี่ย! เธอคิดว่าผมชอบที่จะมารับเธอกลางดึกแบบนี้เหรอ!” ท่าทางที่ปรานต์มองฉันด้วยท่าทีไม่ต่างกับฉัน เขาหยิบกุญแจรถออกมาและกดไปยังรถสปอร์ตสุดหรูที่จอดอยู่ไม่ ไกล แล้วพูดว่า“รีบขึ้นรถเลยครับ คุณนาย นี่ผมยังมีเกมส์ต้องเล่นอยู่นะ” “ขอบคุณมาก แต่ว่าฉันกลับเองได้ค่ะ” ฉันไม่ค่อยประทับใจในตัวปรานต์ และไม่อยากจะอยู่กับเขา ปรานต์ก็ไม่ได้สนใจฉัน เดินขึ้นรถไปเลย ฉันเดินไปถึงสี่แยกและคิดจะเรียกรถ เสียงเครื่องยนต์รถสปอร์ตของ ปรานต์ส่งเสียงหวีดร้องอยู่ตรงหน้าฉัน แล้วพูดว่า“อย่าพูดเพ้อเจ้อเลยน่ะ! ถ้าไม่ใช่พี่ชายบอกให้ฉันมา เธอคิด ว่าฉันจะมาไหม?” ดนุนัย? พอได้รู้ว่าเป็นเขา ใจของฉันก็รัดแน่น ลังเลอยู่สักครู่ แต่ก็ไปนั่งที่นั่งข้างคนขับ เพิ่งขึ้นรถ โทรศัพท์ของปรานต์ก็ดังขึ้น ปรานต์มองดูแว้บหนึ่งแล้วรับสาย ฉันได้ยินเสียงเขาพูดว่า“มารับแล้ว บรรพบุรุษของพี่ยังไม่เต็มใจจะไปกับผม ผมต้องขอร้องแทบแย่” “...” ฉันหันไปมองดูปรานต์ เป็นคนอะไรแบบนี้เนี่ย! ยังไม่ทันได้แสดงความเห็นอะไรเลย ชายหนุ่มก็โยนโทรศัพท์ลงบนตัวฉันโดยตรง“รับโทรศัพท์สิ” จากนั้น ก็สตาร์ทรถ เท้าแตะคันเร่ง รถกำลังจะ“บิน”ออกไปแล้ว! ฉันมองโทรศัพท์ที่อยู่บนขาของฉัน ลังเลอยู่ชั่วครู่ แล้วรู้สึกว่าเรื่องนี้จำเป็นต้องคุยกับดนุนัยจริงๆ ฉันหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา แล้วเอ่ยว่า“สวัสดีค่ะ” “ไม่เป็นไรใช่ไหม?” โทรศัพท์จากอีกด้านเป็นเสียงที่อ่อนโยนของดนุนัย เสียงของเขาราวกับว่าจะมีความสามารถในการรักษา เมื่อฉันได้ยินแล้ว ในใจกลับพูดไม่ออกถึงความทุกข์ระทม ฉันพยักหน้ากับโทรศัพท์“ไม่เป็นอะไรแล้วค่ะ ขอบคุณมากค่ะที่ให้คนมารับฉัน ไม่อย่างนั้นฉันคงไม่รู้ว่าจะทำ อย่างไรดี” “ขอโทษด้วยนะ ที่ผมไม่สะดวกไปรับเธอด้วยตัวเอง ทำได้เพียงส่งเขาไปรับแทน” “ไม่เป็นไรเลยค่ะ ฉัน...” ฉันอยากจะพูดอะไรบางอย่าง แต่พูดได้เพียงครึ่งคำก็เปลี่ยนคำพูด แล้วพูดออกไป เพียงสามคำ“ขอบคุณค่ะ” ในตอนที่ฉันถูกควบคุมตัวไว้ที่สถานีตำรวจ ฉันก็สงสัยว่าการผ่าตัดของชยานีนั้นเป็นอุบัติหรือมีคนจงใจทำโดย เจตนากันแน่ ถ้าหากว่ามีคนจงใจทำ ถ้าอย่างนั้นจิณณาก็ไม่ได้น่าสงสัยใช่หรือไม่ เมื่อกี๊นี้ฉันอยากจะขอให้ดนุนัยช่วยหาคนมาช่วยตรวจสอบเรื่องนี้ แต่ถ้าหากจิณณามีส่วนเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ด้วยล่ะก็... ดนุนัยอยู่ที่ปลายสาย ดูเหมือนจะฟังออกถึงความสงสัยของฉัน เอ่ยถามว่า“เป็นอะไรไป? มีเรื่องอะไรอยู่ใช่ ไหม?” “ไม่มีค่ะ ฉันรู้สึกเหนื่อยค่ะ ขอบคุณนะคะ” นอกจากคำว่าขอบคุณ ฉันก็ไม่รู้จะพูดอะไรอีก สำหรับการตรวจสอบเรื่องนี้ ฉันคิดว่าฉันสามารถพึ่งพาแต่ตัวเองได้เท่านั้น เสียบัตรเครดิตของชยานีไปแล้ว ฉันก็ไม่มีเงิน วิธีที่เร็วที่สุดในการหาเงิน นอกจากขายบ้านแล้ว นั่นก็คือ— แข่งขันออกแบบ! ฉันวางสาย แล้วส่งให้ปรานต์ ปรานต์มองฉันด้วยดวงตาวาววับ สีหน้าเปลี่ยนเป็นดีขึ้นแล้ว“คุณ คือว่า...จู่ๆผมก็ รู้สึกว่าตัวเองเพิ่งจะพูดจาไม่ค่อยดี ผมขอโทษด้วยนะ” “...ไม่เป็นไรหรอกค่ะ” เมื่อปรานต์ได้ยินฉันบอกว่าไม่เป็นไร ก็เริ่มถามฉัน“เธอช่วยบอกเรื่องของติณณาให้ฟังหน่อยได้ไหม? ช่วงนี้ฉัน โทรหาแล้วปิดเครื่องตลอดเลย” ที่แท้ก็แบบนี้นี่เอง ฉันรู้ว่าปรานต์ไม่มีทางจะมีท่าทีดีกับฉันแบบนี้โดยไม่มีสาเหตุหรอก แต่ว่าเขาเป็นประเภทพวกที่มีแต่บ้านรวย ฉันรู้ว่าติณณาไม่ชอบคนแบบนี้ จึงพูดแทนเธอว่า“ติณณาไม่ชอบคุณ หรอกค่ะ ฉันคุณว่าคุณปรานต์สนใจผู้หญิงคนอื่นจะดีกว่า” “เฮ้ จะเป็นไปได้ยังไง!”ปรานต์ไม่พอใจอย่างเห็นได้ชัด“แค่เธออยู่กับผม ก็ไม่ต้องไปอยู่บนเครื่องบินบินไป บินมาแล้ว ผมจะเลี้ยงดูเธอ ชอบอะไร ผมก็จะซื้อให้” “เลี้ยงดูเธอ? เลี้ยงดูตลอดชีวิตเลยเหรอคะ? จะไม่ไปเลี้ยงดูผู้หญิงคนอื่นอีกได้เหรอคะ?” ฉันมองปรานต์แล้วถามเขาไปตรงๆ อันที่จริง เขาไม่ตอบ ฉันก็รู้คำตอบ ทำไม่ได้หรอก แน่นอนว่าหลังจากที่ฉันถาม ปรานต์ก็ไอค่อกแค่กสองครั้ง ขับรถตรงไปส่งฉันกลับบ้าน ไม่พูดอะไรอีก วันต่อมา ฉันไปที่บริษัทแล้วลงทะเบียนสมัครการแข่งขัน ยังมีเวลาอีกสามสัปดาห์ก่อนจะถึงการแข่งขันรอบแรก แต่นอกเหนือไปจากผลงานสำหรับการแข่งขัน ฉันยังมีสิ่งสำคัญที่ต้องทำยิ่งกว่า นั่นก็คือหาทนายในคดีของชยา นี ในระหว่างสัปดาห์ ฉันไปอยู่เป็นเพื่อนชยานีในตอนค่ำ ในช่วงกลางวันวิ่งหาสำนักงานกฎหมาย และปรึกษาบริษัท กฎหมายทางออนไลน์หลายแห่ง แต่สุดท้ายแล้วก็ไม่พบทนายความที่เหมาะสม ทนายความที่เก่งกาจ และมีประสบการณ์เชิงลึก ถึงฉันจะจ่ายค่าตอบแทนทั้งหมดที่ฉันมีให้ แต่พวกเขาก็ล้วน ดูถูกจำวนเงินของฉัน ทนายความที่ฉันสามารถจ่ายได้ล้วนแต่เป็นทนายความมือใหม่ หรือมีประสบการณ์บางเบามาก ความมั่นใจที่จะ ชนะในคดีนี้แทบไม่มี ถึงแม้ว่าจะมีคนพูดว่า เขาจะต่อสู้เพื่อฉัน แต่ถึงแม้จะมีเปอร์เซ็นต์เพียงร้อยละหนึ่งที่จะติดคุก ฉันก็ไม่อาจยอมรับ ฉันไม่ต้องการกลับไปติดคุกอีก เป็นเวลามากกว่าหนึ่งสัปดาห์แล้ว งานออกแบบของฉันแม้แต่แบบร่างก็ยังไม่มี โชคดีที่ก่อนหน้านี้โรศนีเสแสร้งเปิดห้องเฝ้าผู้ป่วยไว้ที่โรงพยาบาล พวกเขาไม่เคยมาเลย ทุกเย็นฉันจะเอาคอมพิวเตอร์ไปอยู่ที่นั่น ดูแลชยานีเสร็จแล้ว ฉันก็กลับไปที่ห้องเพื่อทำภาพร่าง หนึ่งวันหลังจากนั้น เมื่อฉันเห็นหมายศาลส่งมา ฉันก็ตระหนักว่า“การต่อสู้”เริ่มต้นอีกครั้ง โดยไม่มีทางเลือก ทำได้เพียงโทรศัพท์หาติณณา ถามว่าเธอพอจะรู้จักทนายความบ้างไหม ติณณามีเครือข่ายกว้างขวาง ฉันเล่าเรื่องนี้ให้เธอฟัง เธอมีความยินดีที่จะส่งชื่อสำนักงานกฎหมายให้กับฉัน ยิ่ง ไปกว่านั้นยังให้ชื่อและเบอร์โทรของทนายความให้ด้วย มีเพียงคนที่อยู่นอกประเทศที่ฉันไม่สามารถเลือกมาได้ เมื่อฉันดูข้อมูลเหล่านี้ หน้าฉันแทบคว่ำ สำนักงานกฎหมายนี้ชื่อ สามเคเฟิร์ม ประกอบไปด้วยนักกฎหมายทนายความชื่อดังของเมืองดรัล ก่อนหน้านี้ถึงแม้ว่าฉันจะค้นเจอสำนักงานกฎหมายนี้ แต่แม้แต่จะโทรไปฉันยังไม่กล้า เพราะพวกเขาจะไม่ยอมรับจำนวนเงินของฉันอย่างแน่นอน ครั้งนี้ติณณาแนะนำมา พวกเขาจะเป็นคนดีหรือเปล่านะ? ฉันคิดสับสนวุ่นวายอยู่ชั่วครู่ แล้วตัดสินใจลองเสี่ยงโชคดู ฉันลาหยุดงานในวันรุ่งขึ้น และไปที่สำนักงานกฎหมายสามเคเฟิร์ม เมื่อเข้าไปเพื่ออธิบายถึงความตั้งใจที่มา ก็ได้พบกับทนาความที่ติณณาแนะนำให้ฉัน ชื่อว่า นภวัต ทนายความคนนี้ค่อนข้างอ้วน สวมแค่เสื้อเชิ้ตสีขาว กระดุมตรงปกคอก็ต้องแก้ออก อายุสี่สิบกว่าโดยประมาณ ให้ความรู้สึกถึงคนอ้วนวัยกลางคนที่มันเยิ้ม เมื่อพูดถึงติณณา นัยน์ตาเต็มไปด้วยประกายแห่งความหลงใหล ฉันรู้สึกขยะแขยง แต่เพื่อคดีนี้ ก็ไม่มีทางเลือกอื่นแล้ว ฉันเริ่มตนเล่าถึงคดีของฉันให้นภวัตฟัง เขาฟังไปด้วย จดบันทึกไปด้วย หลังจากฟังจบก็พูดว่า“คดีนี้ของคุณค่อนข้างซับซ้อน ประกอบกับหลักฐานที่แน่ชัด การปลอมแปลงข้อมูลจึง ค่อนข้างยุ่งยาก” “อะไรนะคะ? ปลอมแปลงข้อมูล?” ทันทีที่ได้ยินฉันเกิดความไม่เข้าใจ นภวัตมองฉันด้วยท่าทางว่าตัวเองคิดถูกต้องทุกอย่าง แล้วเอ่ยว่า“คุณไม่จำเป็นต้องปิดบังอะไรกับผม มีคน แบบคุณมาหาผมมากมาย ปิดบังเรื่องที่ตัวเองทำ ต้องการเล่าเพียงแค่ผลที่เกิดขึ้น ทั้งๆที่จริงแล้วพวกเราอยู่ใน การต่อสู้เดียวกัน” คำพูดของเขา ฉันมีปฏิกิริยาอยู่ชั่วขณะถึงจะเข้าใจ ในความคิดเห็นของเขา ฉันเป็นคนทำเรื่องนี้!