ตอนที่140 ผู้หญิงสองคนมีสามีคนเดียวกัน

ต๭นที่140 ผู้หญิงสองคนมีสามีคนเดียวกัน ฉันตามเวทนเข้าไปในห้องทำงาน เขาปิดประตูลง จากนั้นหันมามองฉันด้วยสีหน้าที่จริงจัง “ณิชา ทำไมคุณถึงทำอะไรที่โง่เง่าขนาดนี้! ถึงประธานดนุนัยจะช่วยให้คุณเข้าไปถึงรอบชิงชนะเลิศได้ก็เถอะแต่คุณจะลอกเลียนแบบงานไม่ได้!” “ฉันไม่ได้ลอกเลียนแบบผลงานนะคะ เป็นเธอที่มาลอกงานฉัน” ฉันพูดอย่างสงบ “เธอลอกงานคุณ? เป็นไปได้ยังไง! คุณมีชื่อใน 50 คนเข้ารอบรองฯมาได้ รอบนี้แต่ละงานล้วนสวยงามและมีฝีมือระดับสูง แนวคิดก็สดใหม่ เมื่อดูงานของปัณฑาก็ต้องใช้ความคิดมากมาย จริงๆลอกงานใครก็ไม่ดีทั้งนั้น แต่นี่คุณเลียนแบบงานเธอ!” คำพูดของเวทน แสดงให้เห็นว่าไม่เชื่อคำพูดของฉันเลย เขาเชื่อเพียงแต่ว่าฉันลอกงานของปัณฑา แต่ฉันไม่โทษเขาหรอก เพราะจริงๆแล้ว ในบริษัทนี้ ความสามารถของฉันนับได้ว่าไม่เลว แต่พอเทียบกับปัณฑาแล้วไม่ได้อยู่ในระดับเดียวกันเลย ปัณฑาได้รับรางวัลในประเทศมากมาย รูปแบบงานก็สร้างสรรค์ ฉันต้องตามหลังเธออยู่อีกมาก “ฉันไม่ได้ลอกงาน ฉันมีไฟล์ต้นฉบับอยู่ในคอมเพิวเตอร์ค่ะ”ฉันกล่าว อันที่จริงฉันรู้ว่า ไม่ว่าอย่างไรมันก็ไม่ได้ช่วยอะไรเลย ท้ายที่สุดแล้วเรื่องแบบนี้ ถ้าคิดจะลอกเลียนแบบจริง ก็สามารถทำได้ในระยะเวลาอันสั้นอยู่ดี แต่ว่านอกเหนือจากนี้ ฉันก็ไม่รู้วิธีที่จะพิสูจน์ว่าตัวเองไม่ได้ลอกงานแล้ว เวทนมองดูฉัน แววตาผิดหวัง แล้วก็ไม่คิดจะฟังฉันเลย เขานั่งอยู่บนเก้าอี้ “ถ้าหากครั้งนี้คุณไม่ได้ลอกงาน ยังไงประธานฯก็คงให้คุณไปถึงรอบชิงชนะเลิศได้ แต่นี่ความสามารถคุณก็ไม่มี แม้แต่ผลงานก็ไม่ทำเอง การลอกเลียนแบบงานโจ่งแจ้งแบบนี้ แม้แต่เทพเจ้าก็ช่วยคุณไม่ได้แล้ว” “ถึงยังไงคุณก็ยังคงเชื่อแบบนี้ ฉันพูดอะไรไปก็ไม่มีประโยชน์หรอกค่ะ” ฉันเองก็คร้านจะพูดแล้ว ระหว่างฉันกับปัณฑา ไม่มีใครเชื่อหรอกว่าเธอจะลอกเลียนแบบงานฉัน ตอนที่จะเดินออกไป ก็ได้ยินเสียงเวทนที่อยู่ด้านหลังพูดว่า “เฮ้ คุณรอก่อน!” “มีอะไรคะ?” “ไม่มี ผมเพียงแค่อยากรู้ คุณบอกว่าปกติแล้วความสามารถของคุณเองก็ไม่ได้แย่ มีผลงานที่ดีมาหลายอย่าง แล้วทำไมคุณต้องลอกงานเธอ คุณทำอะไรลงไป?” เวทนนั่งอยู่ที่นั่น แล้วตบโต๊ะ คิ้วขมวดแน่น สีหน้าเต็มไปด้วยวคามสงสับและไม่เข้าใจ ฉันมองไปที่เขาแล้วถามว่า“ใช่แล้วล่ะค่ะ ฉันทำอะไร? สมองของฉันมีปัญหา หรือว่ามีปัญหาอะไรที่สมอง ถึงจะต้องไปลอกเลียนแบบงานเธอล่ะคะ?” “นี่…” เวทนมองฉัน แล้วอดพยักหน้าไม่ได้ พิจารณาอยู่ชั่วครู่ แล้วมองมาที่ฉันด้วยท่าทีสงสัยว่า “เพราะฉะนั้น คุณจึงไม่ได้ลอกงานของเธอ?” “ฉันไม่ได้ทำค่ะ เป็นเธอที่เลียนแบบงานฉัน แต่ฉันก็ไม่รู้ว่าเธอทำไปเพราะอะไร” ฉันตอบ เวทนสีหน้าเคร่งขรึม สองมือประสานตรงอก คิ้วขมวดแน่นอย่างใช้ความคิด “ใช่แล้ว เธอจะทำเพื่ออะไรน่ะ? แล้วถามอย่างใช้ความคิดว่า “ใช่สินะ เธอทำอะไรของเธอนะ? ถึงว่าผลงานของคุณจะดีก็เถอะ แต่ปัณฑาใช้ความสามารถเพียงแค่ครึ่ง ก็อาจจะเข้าไปถึงรอบชิงฯเลยก็ได้” เวทนเอ่ยถึงตรงนี้ก็ถามว่า “คุณมีศัตรูหรือเปล่า?” ศัตรู? มีสิ อันที่จริงมีเยอะเลยด้วย ในตอนที่ฉันยังยุ่งกับการคุยกับเวทนอยู่นั้น ประตูห้องทำงานของเขาก็ถูกเปิดออก มีผู้หญิงสองคนเดินเข้ามาทีละคน ฉันไม่รู้จักใครเลย “ตมิสา” เวทนเห็นพวกเธอแล้ว ก็รีบลุกขึ้น ใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้ม ฉันเดาว่า ตมิสาที่เวทนเอ่ยถึงน่าจะเป็นผู้หญิงที่ยืนอยู่ข้างหน้า ตมิสาไม่หันมามองที่ฉันเลย แต่เดินตรงไปที่โต๊ะทำงานของเวทนที่อยู่ด้าหน้า เอามือตบลงบนโต๊ะ “เรียกคนของบริษัทคุณที่ชื่อณิชามาที” “…” ที่แท้มาหาฉันนี่เอง เวทนส่งสัญญาณทางสีหน้าให้กับฉัน “คุณออกไปก่อนเถอะ เดี๋ยวค่อยมาคุยกันอีกที” ฉันเพิ่งรู้ตัวว่าเขาต้องการช่วยฉัน ฉันสับสนไปชั่วขณะ แต่เห็นตมิสาคนนี้อยู่ในอาการหัวเสีย ตอนที่คิดจะออกไปนั้น หญิงสาวที่ดูอายุน้อยกว่าตมิสาที่ยืนอยู่ทางด้านหลัง ทันใดนั้นก็เข้ามาดึงฉันไว้ “เธออย่าเพิ่งไป ฉันเคยเห็นข่าวพี่สาวของเธอในอินเตอร์เนต เธอคือณิชาใช่ไหม!” ข่าวของจิณณา? กลัวว่าจะเป็นวิดีโอที่ถูกกำจัดไปก่อนหน้า ตมิสาได้ยินก็หันหน้ามาทางฉัน ในดวงตาราวกับมีไฟปะทุ “เธอคือณิชางั้นเหรอ? ในที่สุดฉันก็หาเธอพบแล้ว เธอลอกเลียนแบบงานของปัณฑาก็แปลว่ามีความกล้าไม่น้อยเลยนะ” แล้วฉันก็รู้ว่า ผู้หญิงที่อยู่ข้างหลังคือ ปัณฑา เดิมฉันเคยได้ยินแต่ชื่อของเธอเท่านั้น นี่เป็นครั้งแรกที่ได้เจอตัวจริง ปัณฑาตัวไม่สูง รูปร่างท้วมเล็กน้อย แต่แววตานั้นดุร้ายมาก “ฉันไม่ได้ลอกเลียนแบบ” ฉันพูดอย่างเรียบง่ายเพื่อหลีกเลี่ยงปัญหา “ไม่ได้ลอกเลียนแบบ?” ตมิสามองฉัน “เธอคิดอะไร?หรือเธอจะพูดว่าปัณฑาของพวกเราเลียนแบบงานของเธอ? ฮ่า ฮ่า ฮ่า” พูดจบ ก็หัวเราะออกมา เธอพูดจาโอ้ออวด แล้วปัณฑาที่อยู่ด้านหลังออกมาเผชิญหน้าตัวต่อตัว“นี่ เธอมันเป็นนักออกแบบที่ห่วยที่สุด แล้วก็ไม่มีคุณธรรมในตัวเองด้วย แล้วฉันจะลอกเลียนแบบงานเธอเหรอ?” “ฉันจะรู้ได้ยังไง” ท่าทีของฉันสงบมาก เพราะท้ายที่สุดแล้วฉันมีความมั่นใจในเรื่องนี้มาก ดังนั้นฉันจึงไม่ใช้เสียงเพื่อมาต่อสู้ “เธอไม่รู้? เฮ้! เธอลอกงานคนอื่นเพราะเป็นบ้าไปแล้วงั้นสิ?” ตมิสามองหน้าเวทนแล้วตะโกนว่า “เวทน ฉันบอกคุณเลยนะ คนแบบนี้จะต้องไล่ออก ทันที!” เวทนยืนอยู่ที่เดิม มีรอยยิ้มที่ทำอะไรไม่ถูกบนใบหน้าเขา มองดูตมิสาที่ตะโกนอยู่ ก็แบมือแล้วพูดว่า “อย่าโมโหสิ พูดกันดีๆ” “จะพูดดีๆได้ยังไง? คนของคุณมาเลียนแบบงานของปัณฑา แล้วยังไง? คิดว่าเธอเป็นคนรักของประธานดนุนัยแล้วจะช่างมันได้เหรอ?” ตมิสาพูดตรงๆ “คนรักของประธานดนุนัย?”ฉันเงยหน้าขึ้นมองตมิสา เธอเองก็มองที่ฉัน“ทำไม? กล้าพูดไหมล่ะ? พวกเรารู้ทุกอย่างกระจ่างหมดแล้ว ซ่อนไว้ยังไงก็ซ่อนไม่มิดหรอก” “นั่นคือ เรื่องที่เธอกับพี่สาวของเธอมีสามีคนเดียวกัน คิดว่าไม่พูดแล้วพวกเราจะไม่รู้เหรอ? บนโลกใบนี้มันไม่มีความลับหรอกนะ!” ปัณฑาพูดอีก ฉันยืนอึ้งอยู่กับที่ ทำไมถึงมีข่าวลือแบบนี้ได้? ผู้หญิงสองคนมีสามีคนเดียวกัน? เหอเหอ ฉันจะทำสิ่งที่น่ารังเกียจเช่นนี้ได้ยังไงกัน แต่ว่าฉันก็มองออกว่า ทั้งสองคนนี้เตรียมตัวมา ย่อมจะไม่ทำแค่นี้แน่ ฉันมองดูสมิตา แล้วก็มองดูปัณฑาอีกครั้ง“พวกคุณอย่ามาทำเสียงดัง แล้วเรื่องนี้มันก็ไม่ใช่ว่าใครป่าวประกาศเสียงดังแล้วจะเป็นฝ่ายมีเหตุผล ผลงานของเราสองคนนั้นคล้ายกัน แล้วทำไมถึงต้องเป็นฉันที่ลอกเลียนแบบอย่างแน่นอน? ใครจะรู้ว่าบางทีอาจจะเป็นคุณที่รับเงินมา แล้วจงใจมาลอกงานฉันก็เป็นได้นี่นา?” ฉันพูดจบ ปัณฑาก็ตกใจ สีหน้าไม่เป็นปกติทันที แต่สมิตากลับไม่ใช่ เธอหัวเราะเย้ยหยัน“ปัณฑาเลียนแบบงานเธอ? ใครก็รู้ว่าปัณฑาของพวกเราระดับไหน แล้วจะไปเลียนแบบนักออกแบบฝีมือห่วยๆอย่างเธอทำไม?” “ฉันจะรู้ได้ยังไงล่ะ?” ฉันยักไหล่ เวทนมองเห็นสถานการณ์ตรงหน้าแล้ว “อย่าทำแบบนี้เลยนะ วันนี้เสียงดังกันไปก็ไม่รู้ผลหรอก พวกเรากลับไป แล้วทั้งสองคนก็ไปหาหลักฐานที่แสดงว่าเป็นผลงานของตัวเองดีกว่า จากนั้นก็หาเวลา เอามาแสดงให้เห็น แล้วก็ให้คนมาตัดสินอย่างมีเหตุผลเถอะ” ที่จริงแล้ว ฉันก็คิดว่าที่ทำอย่างที่เวทนพูดก็เป็นไปได้ สมิตากลับไม่ยอม “ทำไมกัน? เธอลอกเลียนแบบงานของปัณฑา แล้วพวกเรายังต้องหาหลักฐานมาอย่างนั้นเหรอ? ต้องการหลักฐาน? พวกเราส่งงานก่อนนั่นคือหลักฐาน!” “ส่งก่อนสามสี่วันสินะ? ถ้าส่งก่อนฉันก็ไม่มีทางทำตามงานของเธอได้ทันหรอก ยิ่งไปกว่านั้นครั้งนี้หัวข้อของผลงานก็เก็บเป็นความลับอย่างสมบูรณ์ ฉันไม่มีช่องทางที่จะรู้งานของคุณได้หรอก” ฉันกับสมิตาต่างไม่ยอมกัน ปัณฑาที่อยู่อีกด้านก็พูดด้วยความมั่นใจว่าตนเองมีเหตุผลรองรับเพียงพอ แต่พูดกันจนถึงท้ายที่สุดแล้ว ก็ไม่มีผลสรุป สุดท้ายจึงตัดสินใจทำตามที่เวทนพูด ให้เวลาหนึ่งสัปดาห์ในการรวบรวมและเรียบเรียงข้อมูลเพื่อพิสูจน์ว่าผลงานนั้นเป็นของฉันเอง จากนั้นหลังจากนั้นอีกหนึ่งสัปดาห์มาแสดงให้ทุกคนเห็นในห้องประชุมของบริษัทนภากรุ๊ปฯ