ตอนที่ 7 เธอสามารถจัดการได้เองกับมือ

ต๭นที่ 7 เธอสามารถจัดการได้เองกับมือ ทำไมจิรภาสถึงปรากฏตัวอยู่ที่นี่ได้! แล้วนึกไม่ถึงเลยว่าเขาจะมาแทรกแซงเรื่องนี้ ทุกคนรู้จักฐานะของบริษัทเค.เอฟในวงการบันเทิงเป็นอย่างดี เดาได้เลยว่าจิรภาสก็รู้สึกว่าจิดาภาได้ทำผิดพลาดครั้งใหญ่ไปแล้วแน่ๆ จิดาภาเอาตัวเองกระโดดลงไปในกองไฟจริงๆ นับจากนี้ไปตำแหน่งราชินีจอเงินของเธอได้กลายเป็นอากาศธาตุไร้ที่ยืนในสังคมไปแล้ว ในตอนที่ผู้คนต่างคิดว่าจิรภาสมาเพื่อโจมตีจิดาภา กลับกลายเป็นว่าเขาเดินมายืนอยู่ข้างๆ จิดาภา แล้วพยักหน้าพลางพูดชมเชยเธอ “การแสดงของคุณไม่เลวเลยนะ” จิดาภาเบิกตากว้างมองเขา นึกไม่ถึงเลยว่าเขาจะมาชื่นชมการแสดงของเธอ และยังเป็นคนที่เสนอตัวมาช่วยเหลือเธอ...คนคนนี้คือสามีที่เธอเพิ่งจะแต่งงานด้วย! จิรภาสสังเกตเห็นสีหน้าท่าทางทุกอย่างของจิดาภามาตลอด เขาหันไปมองคุณณัฏฐ์ “คุณผู้กำกับ คุณคิดว่ายังไงครับ” “การแสดงของคุณจิดาภาเป็นธรรมชาติและไร้ที่ติ ในจุดนี้ผมเชื่อว่าทุกคนรู้ดีอยู่แล้ว” คุณณัฏฐ์กวาดตามองเธอตั้งแต่หัวจรดเท้า แล้วพูดด้วยสีหน้าที่ยากที่จะเผชิญ “แต่ว่าเมื้อกี้นี้เธอเพิ่งจะ…” “ผมคิดว่านี่ไม่นับว่าเป็นปัญหาใหญ่เลยนะครับ” แม้ว่าผู้จัดละครจะเกรงกลัวตำแหน่งของเขา แต่ก็ยังกัดฟันพูดออกมา “ไม่ได้ บทนักแสดงหญิงสมทบจะต้องเป็นของชนิศาเท่านั้น” พวกเขาลงทุนไปตั้งมากเท่าไหร่ จะมาเปลี่ยนแผนการง่ายๆ เพราะคำพูดของจิรภาสประโยคเดียวได้ยังไง “ต้องเธอเท่านั้นเหรอ หรือพวกคุณคุยกันแล้วแต่แรกว่าจะยกบทนักแสดงหญิงสมทบให้กับชนิศาน่ะ” จิรภาสพูดออกมาอย่างสบายๆ แต่น้ำเสียงของเขาเต็มไปด้วยความเย็นชาและเฉยเมยอำนาจที่กดดันอีกฝ่ายให้เปลี่ยนความคิด “แต่ในมุมมองของผม ชนิศายังไม่ดีพอ แถมยังเข้าถึงจิตวิญญาณของตัวละครนี้ไม่ได้….จิดาภาต่างหากที่เหมาะสมกับบทนี้มาก” ทัศนคติของเขาแบบนี้โจ่งแจ้งมาก ถ้าไม่โง่ก็จะมองออกว่าจิรภาสใช้อำนาจของตนจนถึงที่สุด จิดาภาไม่คิดไม่ฝันมาก่อนว่าอยู่ดีๆ เขาก็จะปรากฏตัว แถมยังมายืนข้างเธอเพื่อช่วยเหลือเธอแม้ว่ามันจะน่าตกใจ แต่ก็อบอุ่นมากอยู่เหมือนกัน น้ำน้อยย่อมแพ้ไฟ เหล่าผู้ถือหุ้นไม่กล้าที่จะขัดคอเขา จึงบ่นพึมพำออกมาสองประโยค จากนั้นก็ไปหาชเยศและบริษัทs.jเพื่อจัดการกับเรื่องนี้ด้วยความโกรธ “งั้นเรื่องนี้ก็ตกลงตามนี้ก่อนชั่วคราวละกันนะ” คุณณัฏฐ์มองจิรภาสและพูดออกมาอย่างเลี่ยงไม่ได้ จิรภาสก็มองจิดาภาแวบหนึ่งด้วยอารมณ์ที่ลึกซึ้ง แล้วพาเลขาเดินออกไป นักข่าวที่รุมร้อมจิดาภาอยู่เมื่อครู่ก็วิ่งกรูตามเขาไป ผ่านไปไม่นานก็ไม่มีใครอยู่ข้างกายจิดาภาแล้วสักคน ต่อสายไปสี่ห้าครั้ง ถวิตก็เดินมาที่กลางเวทีแล้วมองจิดาภาด้วยความโกรธ จากนั้นก็พูดออกมาอย่างรังเกียจว่า “จิดาภา แกนี่มันฤทธิ์เยอะจริง รอก่อนเถอะ คุณชเยศไม่ปล่อยแกไว้แน่” จิดาภาได้รับความสุขและความอบอุ่นจากการถูกจิรภาสช่วยเอาไว้เมื่อครู่ เธอถือโอกาสโยนผ้าปิดปากลงถังขยะแล้วมองไปที่ถวิตอย่างไม่มีท่าทีว่าจะยอมจำนนเลยแม้แต่น้อย “ก็ดี ฉันจะรอนะ” เพราะว่าเธอก็จะไม่ปล่อยพวกเขาเอาไว้เหมือนกัน! จิดาภาฉวยโอกาสตอนที่นักข่าวยังไม่กลับมารีบวิ่งหนีไปทางประตูหลัง แต่ก็เจอกับรถของจิรภาสที่ขับออกมาจากโรงจอดรถ พอกระจกรถติดฟิล์มดำที่อยู่ตรงหน้าเธอถูกเลื่อนลงก็เห็นว่าเขาอยู่ในรถด้วยสีหน้าที่เรียบเฉยไร้ความรู้สึก แต่กลับยิ้มให้เธอเป็นห่วงกังวลใจ “ขึ้นรถสิ” จิดาภาพยักหน้า “เมื่อกี้….ขอบคุณมากนะคะ” เพราะคุ้นเคยกับวงการนั้นเป็นอย่างดี จิดาภารู้ดีว่า ถ้าจิรภาสไม่ปรากฏตัวละก็ เธอก็คงจะจบเรื่องที่เพิ่งเกิดขึ้นด้วยตัวเองไม่ได้แน่นอน “คุณเป็นภรรยาของผมแล้ว คุณคิดว่าผมจะทนให้คนอื่นมาดูถูกเหยียดหยามผู้หญิงของผมได้ง่ายๆ เหรอ” เขาเลิกคิ้วสูง คำพูดที่ดูเผด็จการหลุดออกมาจากปากของเขา ความหมายในคำพูดนั้นเหมือนว่าจะปกป้องเธอแบบนี้ไปตลอดงั้นเหรอ “ถ้าเพราะฉันทำให้บริษัทเค.เอฟกับคุณลำบากละก็ ฉัน…” เธอนั่งลงข้างกายเขาแล้วปิดประตู จิดาภาจับปลายนิ้วของตน เม้มปากเพื่อหยุดคำพูดที่ตนอยากพูด จิรภาสแค่มองเธอด้วยสายตาที่ปราศจากกามตัณหา “ถ้าผมกลัวมีปัญหา ก็คงไม่จดทะเบียนกับคุณหรอก” ในใจเธอเต้นตุบๆ เพียงแค่รู้สึกว่าบรรยากาศในรถดูอบอุ่นขึ้นมามาก แล้วเธอก็นั่งอยู่ข้างผู้ชายคนนี้อีก ในไม่ถึงเลยว่าใจจะเต้นเร็วขึ้นจนควบคุมตัวเองได้ยากแบบนี้ “ตอนนี้เรากำลังไปไหนกันคะ” เธอเอ่ยถายอย่างรีบร้อนลนลาน “บ้านของผม” หลังจากที่เขาพูดด้วยน้ำเสียงที่สงบเงียบ ก็เห็นว่าจิดาภาดูเหม่อลอยเล็กน้อย เขาเลยยิ้มอ่อนแล้วพูดว่า “เวลาผมทำอะไรไม่ชอบให้มันยืดเยื้อ ถ้าเธอตกลงละก็ ผมก็จะจัดงานแต่งงานที่คุณลืมไม่ลงให้คุณได้นะ” ใบหน้าของจิดาภาแดงก่ำเล็กน้อยเหมือนคนเมา เธอยังคงยืนหยัดตอบไปว่า “ยินดีค่ะ” ไม่ใช่เห็นด้วย แต่ยินดีเลยต่างหาก เธอรู้ทางเลือกของเธอเป็นอย่างดี ชื่อของจิรภาสได้ถูกตีตราลงไปในชีวิตเธอแล้ว ไม่มีทางจะเช็ดออกได้ เธอยินยอมพร้อมใจที่จะมอบตัวเธอเองให้กับเขา