ตอนที่ 12 จอมปลอม

ต๭นที่ 12 จอมปลอม “ชเยศ ขอโทษนะ ตอนนั้นฉันไม่มีทางเลือกอื่นแล้วจริงๆ” เทคนิคการแสดงของจิดาภาไม่ต้องพูดถึงเลย เธอพูดออกมาแค่สองสามประโยค น้ำตาแห่งการไม่ได้รับความเป็นธรรมก็ไหลรินออกมาจากหางตาทั้งสองข้างของเธอ ชเยศขมวดคิ้ว มองเธออย่างดุร้ายโกรธเคืองและซักถามอย่างจิกกัด “งั้นยัยพี่นัฎนั่นเป็นอะไร ถ้าไม่มีคำสั่งจากเธอ ยัยนั่นจะกล้ามาทำแบบนี้กับฉันรึไง” “ชเยศ เธอมาสงสัยฉันตอนนี้เหรอ ไม่นึกเลยว่าเธอจะไม่เชื่อใจฉํน งั้นฉันไปดีกว่า!” จิดาภากัดริมฝีปากล่างแน่น เดินออกไปจากห้องทำงานของชเยศใบหน้าที่เต็มไปด้วยความรู้สึกที่ไม่ได้รับความเป็นธรรม แต่เธอถ้าไปแล้ว ใครจะมาเป็นแพะรับบาปแทนชนิศาล่ะ พอจิดาภาพูดคำว่าจะไปแล้ว ชเยศก็รีบไปยืนขวางอยู่ข้างหน้าเธอด้วยท่าทางที่เหมือนจะจริงใจมาก“ฉันไม่ได้ไม่เชื่อเธอ! ฉันแค่รีบร้อนเกินไปหน่อย! ตอนนี้ฉันต้องการความช่วยเหลือจากเธอ เธอจะช่วยฉันใช่มั้ย” “ฉันต้องทำยังไงถึงจะช่วยเธอได้หล่ะ” เธอน้ำตาไหลพรากมองไปชเยศ แล้วถามออกมาอย่างลังเลทันที “ที่จริงเรื่องนี้มันง่ายมากเลยนะ” ชเยศดึงข้อมือของเธอแน่น “เธอก็แค่ไปอธิบายให้พวกผู้ถือหุ้นกับพวกผู้กำกับฟังว่าเรื่องทั้งหมดนี้เธอทำเพราะอยากจะกลับมาเข้าวงการอีกครั้ง แค่นี้ปัญหาทุกอย่างก็คลี่คลายได้แล้วล่ะ!” “...เหรอ” จิดาภาฝืนยิ้มออกมา ในใจเธอก็รู้อยู่แล้วว่าเขาพุ่งเป้ามาที่เธอมาโดยตลอด เขาต้องการล้างมลทิน ให้ชนิศากลับมาใสสะอาดอีกครั้ง กลัวเธอจะรู้อะไร ชเยศยืนกล่าวสาบานตรงหน้าเธอ “ภา ที่ฉันทำทุกอย่างนี่ก็เพื่ออนาคตของพวกเรานะ ถ้าบริษัทไม่เจริญละก็ ฉันจะมีหน้าไปขอลูกสาวตระกูลวีรภัทรเมธีได้ยังไง ภาวางใจเถอะนะ รอให้เรื่องนี้ผ่านไปได้ด้วยดีแล้วฉันจะแต่งงานกับเธอทันที!” ฉากตรงหน้าของจิดาภาช่างน่าขำสิ้นดี ทำไมเมื่อก่อนเธอโง่เขลาจนทำให้คำพวกพูดนั้นลวงตาเธอได้แบบนั้นน่ะ จิดาภาพยักหน้าช้าๆ “ฉันยอมเธอก็ได้ แต่ครั้งนี้เป็นครั้งสุดท้ายแล้วนะ” “อืม ฉันจะรีบส่งคนไปจัดการทันที เธอพักอยู่ที่นี่ก่อนนะ ห้ามไปไหนนะ” ชเยศกำชับเธอไว้สองสามประโยค จากนั้นก็ก้าวเท้าเร็วๆ เดินจากไปพร้อมกับผู้ช่วย ในห้องทำงานที่กว้างขวาง จิดาภานำผ้าเช็ดหน้าขึ้นมาอย่างปราณีต ตอนที่เพ่ิงเช็ดคราบน้ำตาเสร็จ คนขับรถก็ผลักประตูห้องเข้ามา “คุณจิดาภาครับ คุณชเยศให้ผมพาคุณไปพักผ่อนที่โรงแรมครับ เขาจัดการธุระ ก็เสร็จจะไปหาคุณอีกทีครับ” “เหรอคะ” เขาจะต้องรีบไปบอกข่าวด่วนกับชนิศาอย่างแน่นอน “ไม่เป็นไรค่ะ ให้เขาจัดการธุระไป เดี๋ยวฉัน…” จิดาภายังพูดไม่จบ คนขับรถก็พูดแทรกขึ้นมาขัดจังหวะ “ความหมายของคุณชเยศก็คือ จะให้ผมพาคุณไปที่โรงแรมให้ได้น่ะครับ” จิดาภาเข้าใจสถานการณ์ดี ชเยศแค่อยากหาคนมาเฝ้าเธอ แต่ว่าแผนของเธอทำสำเร็จไปนานแล้ว ถึงชเยศจะส่งคนมาเฝ้าหรือไม่ก็ช่าง เพราะว่าเธอญาติดีกับพวกเขาอีกเป็นแน่ และก็จะไม่ยอมตกเป็นแพะรับบาปแทนพวกเขาอีก! “ได้ งั้นฉันไปรอเขาที่โรงแรมก็ได้” พยายามที่จะเก็บอารมณ์ไว้ในสายตา จิดาภาจับกระเป๋าในมือแน่น เธอเดินตามคนขับรถออกจากบริษัทs.jโดยแสร้งทำเหมือนกับว่าเชื่อฟังคำพูดของชเยศ รถที่ตามหลังรถของพวกเขามาตลอดคือรถของจิรภาสที่จิรภาสขับเอง เขาวางใจให้จิดาภาจัดการเรื่องของเธอเองได้ แต่ก็ต้องรับรองความปลอดภัยของเธอด้วย จิดาภาเห็นคนขับรถมองกระจกมองหลังหลายรอบ เธอจึงเปิดหน้าต่างรถแล้วชะโงกไปดู เธอเห็นป้ายทะเบียนรถคั้นนั้นก็รู้ทันทีว่าเป็นรถของใคร เธอจึงยิ้มมุมปากเล็กน้อย ทางเลือกของเธอทำให้ตัวเธอสบายใจมาก จิดาภาเดินเข้าไปในโรงแรม ตอนที่คนขับรถกำลังเพ่งกับการเข้าไปในลิฟท์ พี่นัฎก็สวมหมวกแก้ปลิ้นเป็นเดินเข้ามา จากนั้นก็ถอดหมวกออก ยิ้มแล้วพูดว่า “ชเยศน่าจะส่งคนมาเฝ้าเธอให้มากกว่านี้หน่อยนะ” “พี่นัฎ!” จิดาภาทั้งรู้สึกประทับใจและรู้สึกผิด “พี่ต้องลำบากเพราะฉันเลย” “อย่าทำให้มันเป็นเรื่องใหญ่ขนาดนี้สิ แล้วขั้นตอนต่อไปเราจะทำยังไง ดูเหมือนว่าชเยศคงไม่ปล่อยให้เธอเป็นอิสระแล้วแน่ๆ” พี่นัฎกำลังวิเคราะห์ “ไม่เป็นไรหรอก ภามีพี่นัฎคอยช่วย และก็ยังมี…ยังไงก็ต้องตอบแทนให้พวกเขาอย่างสาสม” อยู่ดีๆ จิดาภาก็นึกถึงจิรภาสขึ้นมา มุมปากของเธอก็กระตุกขึ้นมาเล็กน้อย พี่นัฎเห็นท่าทีของเธอก็เอียงคอแล้วเอ่ยถาม “รอยยิ้มของภาแบบนี้แปลกจริง หรือว่ามีใครอีกคนคอยช่วยภาอยู่เบื้องหลังน่ะ!”