ตอนที่ 25 เริ่มถ่ายทำ

ต๭นที่ 25 เริ่มถ่ายทำ คุณณัฏฐ์ถอนหายใจด้วยความรำคาญ แล้วจะเข้าไปห้ามคนเหล่านั้นให้หยุดพูด “นี่เป็นปัญหาของฉัน ให้ฉันจัดการเองค่ะคุณณัฏฐ์” จิดาภายิ้มอ่อน แล้วเดินกลับหลังไปหานักแสดงพวกนั้น “เหตุที่เกิดจากตัวฉัน แล้วมันกระทบต่อการทำงานของทุกคน ฉันต้องขอโทษด้วยจริงๆค่ะ ใน ณ ที่นี้ ฉันต้องขอโทษทุกคนด้วยจริงๆ” เธอหลุดพ้นจากความผิดนี้ไม่ได้จริงๆ ทุกคนเห็นข่าวนั้น ถึงแม้ว่าจะยังไม่ได้รับความชัดเจน และชื่อเสียงของจิดาภานั้นก็เสียหายอย่างโดยไม่ชอบธรรม เธอก็มีความสามารถมากพอที่จะลุกขึ้นมารับผิดชอบในหน้าที่ที่จะพิสูจน์ในตัวละครของเธอได้ นักแสดงเหล่านั้นต่างรับเงินมาจากชนิศา เพื่อมาสร้างความลำบากให้แก่จิดาภา ฟังเธอพูด ก็ถอนหายใจอย่างเย้ยหยัน “แค่พูดขอโทษก็จบแล้วหรือ คุณรู้หรือไมว่าเพราะข่าวไม่ดีพวกนั้น มันทำให้สปอนเซอร์ถอนตัวไปแล้วกี่ราย ถ้าไม่ใช่เพราะคุณชนิศา สปอนเซอร์ก็คงไม่ลงทุนกับละครนี้อีก” คุณณัฏฐ์และผู้ช่วยจ่างหน้าเสีย เพราะที่เขาพูดนั้นคือเรื่องจริงทั้งสิ้น ตอนนี้กองถ่ายพึ่งพาผู้สนับสนุนจากชนิศาทั้งนั้น ถ้าไม่ได้การสนับสนุนเหล่านั้น เป็นไปได้ที่จะต้องตัดฉากออก แบบนั้นความสนุกของละครคงจะหายไป “นั่นสิ ถ้าฉันเป็นคุณ ฉันคงถอนตัวแล้ว ไม่อยู่สร้างความรำคาญให้กับผู้กำกับหรอก เป็นตัวซวยจริงๆ” จิดาภาไม่มีทางถอยอีกแล้ว เรื่องแบบนี้ ยิ่งเธอดิ้นไปกับมันมากเท่าไหร่ มันยิ่งแต่จะทำให้เธอโดดลงเหวไป ดังนั้นเธอเลยเลือกที่จะใช้วิธีการอื่นแทน เธอยิ้มอย่างอบอุ่น และจับจ้องไปที่คนพูดคนนั้น ”คุณหมายถึง ถ้าฉันสามารถหาเงินลงทุนได้ก็มีคุณสมบัติมากพอที่จะร่วมแสดงได้อย่างนั้นสินะคะ” “ใช่... ถ้าคุณ...” “ฉันคิดไม่ถึงจริงๆค่ะ ว่านักแสดงมืออาชีพอย่างพวกคุณจะพูดแบบนี้ออกมา ฉันยอมรับค่ะ ว่าสปอนเซอร์นั้นสำคัญจริงๆ แต่มันใช่การรับผิดชอบของแต่ละคนหรือคะ แค่มีเงินก็สามารถเป็นนักแสดงได้แล้วหรือคะ พูดอะไร ช่วยรับผิดชอบคำพูดด้วยค่ะ” ในขณะนั้น ทั้งกองถ่ายต่างเงียบสนิท นักแสดงคนหน้าเปลี่ยนสี เขาไม่สามารถแย้งคำได้เลย เธอได้รับเสียงปรบมือจากทางหนึ่ง นอกจากนักแสดงเหล่านั้น ทุกคนต่างเห็นด้วยกับคำพูดของจิดาภา “ทุกคนคงจะสงสัยในตัวฉัน ไม่เป็นไร พรุ่งนี้ที่เริ่มถ่ายทำ ฉันจะใช้ความสามารถแสดงให้เห็นเอง ว่าฉันมีความสามารถพอที่จะยืนตรงนี้” จิดาภามองทุกคนด้วยความมั่นใจ “ถ้าพวกฉันบอกว่าการแสดงของเธอมันห่วย คุณจะออกไปจากกองถ่ายนี้ไหม” นักแสดงคนนั้นรีบเปลี่ยนเรื่องทันที ถ้าจิดาภายังคงอยู่ที่กองถ่ายนี้ เธอต้องเอาคืนพวกเขาเป็นแน่ “ได้” จิดาภาเสียงเปลี่ยนทันที ”แต่ถ้าความสามารถของฉันไม่มีที่ติ คุณต้องขอโทษฉันต่อหน้าทุกคน” นี่คือเสน่ห์ของจิดาภาอย่างหนึ่ง เธอมีความมั่นใจที่จะเผชิญหน้ากับทุกข้อสงสัย “ได้ตกลงตามนี้” นักแสดงกลุ่มนั้นต่างหันหน้าไปทางอื่น แล้วรีบเดินออกไปทันที จิดาภาเดินตรงไปหาคุณณัฏฐ์ “เมื่อครู่ฉันใจร้อนไปหน่อย...” “ไม่ คุณต่างจากสามปีก่อน ตอนที่ผมพบคุณ คุณดูโตขึ้นมาก ผมรอคอยที่จะได้เห็นการแสดงของคุณ วันนี้เวลาไม่พอแล้ว พรุ่งนี้เริ่มถ่ายแปดโมงเช้านะ” จิดาภาและพี่นัฎลอบสบสายตา คว้าบทละครและตรงกลับโรงแรมทันที เธอจริงจังกับทุกฉาก เธอจะไม่นำความสงสัยของทุกคนมาเร่งตัวเองเช้าวันที่สอง พี่นัฎอย่างไรก็หาชุดกระโปรงของเธอไม่เจอ “เมื่อวานฉันวางไว้ตรงนี้นี่” จิดาภาเข้าไปในห้องแต่งหน้า พร้อมยิ้มน้อยๆ “โดนขโมยหรือเปล่า” พี่นัฎคิ้วขมวด รีบวิ่งออกไป ถังขยะในชั้นนั้นมีชุดกระโปรงของJUDนอนอยู่ “พวกสารเลวนั่น ฉันจะไปหาพวกมัน!” “พี่นัฎ” จิดาภารีบยึดตัวเธอไว้ “ช่างมันเถอะ เมื่อก่อนก็ใช่ว่าจะไม่เคยเจอเรื่องแบบนี้ แค่เสียดายความตั้งใจของเขาเท่านั้นเอง” ในสายตาของเธอ เสื้อตัวนี้คือความรักของจิรภาสที่มีต่อเธอ ไม่ไดเกี่ยวกับมูลค่าของมันเลย “ฉันหาคนรับผิดชอบก่อน ดูก่อนว่ามันจะกลับมาเป็นเหมือนเดิมได้หรือไม่” พี่นัฎเดินจากไป จิดาภามองหน้าจอที่สว่างขึ้นมา นั่นคือคุณจิรภาส “งานราบรื่นดีไหม วันนี้พยากรณ์บอกอากาศจะเย็นลง ดูแลตัวเองด้วย” จิดาภากัดปากกลั้นยิ้ม ตอบกลับไป “ไม่ค่อยราบรื่นค่ะ แต่เดี๋ยวฉันจะบี้มันเอง” เธอเก็บโทรศัพท์เข้ากระเป๋า และออกไปทางสตูดิโอ อีกด้านหนึ่ง ชายที่มีสายตาเย็นชา เคาะนิ้วลงกับโต๊ะ “เรียกรถไปส่งอาหารเที่ยงที่กองถ่าย มาในนามของจิดาภา” “รับทราบครับ คุณจิรภาส” เขาไม่สามารถแทรกแซงแผนของเธอได้ แต่ก็ไม่สามารถไม่สนใจได้ แค่ไม่ต้องให้คนรู้เท่านั้น จิดาภาไม่ได้ลงสนามรบอยู่เพียงลำพัง ข้างกายเธอ ยังคงมีเขาค่อยปกป้องอยู่