ตอนที่ 27 ประหลาดใจ

ต๭นที่ 27 ประหลาดใจ เพราะช่าววิดีโอที่หลุดออกมา ทำให้การถ่ายทำต้องพักกองไว้ก่อน จิดาภากำลังพักผ่อนอยู่ที่โรงแรม มีสายเข้าจากของจิรภาส ไม่มากความใดๆ เธอแสดงท่าทีออกมาแบบตรงเรียบง่าย น้ำเสียงคล้ายดั่งไวน์แดงที่ชวนให้ผู้คนลุ่มหลง “ผมคิดถึงคุณแล้ว คุณกำลังทำอะไรอยู่?” “อ่านบทอยู่ในห้องในโรงแรมค่ะ พี่นัฎไปสั่งอาหารเย็นให้แล้ว” จิดาภาตอบด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล กระพริบตาหรี่ๆ “อ่อ ใช่สิ ข้าวกล่องที่คุณส่งมาที่กองถ่ายครั้งก่อน อร่อยมากเลย คุณต้องมาสิ้นเปลืองเพราะฉันจริงๆเลย” จิรภาสวางกระเป๋าเสื้อผ้าไว้บนพรมหน้าห้อง คิ้วเข้มขรึมขมวดขึ้นเล็กน้อย “เพื่อคุณแล้ว ผมไม่สนใจเรื่องพวกนี้หรอก” “ขอบคุณค่ะ คุณสามี...”สามีสองคำนี้ที่ริมฝีปากสีแดงเอ่ยออกมา แก้มทั้งสองข้างแดงระเรื่อ ดีที่จิรภาสมองไม่เห็นท่าทางของเธอ “แบบนี้ค่อยยังชั่วหน่อย แล้วคุณคิดถึงผมบ้างไหม?” รสชาติรอยจูบที่เต็มไปด้วยความน่าลุ่มหลง ราวดังกินริมรสของจิราภาอย่างนั้น “คิดถึงสิคะเพราะอีกสองวันยังมีถ่ายละครอีกสองเรื่อง ไม่งั้นฉันก็คงกลับไปอยู่กับคุณแล้วสิ “ จิดาภาจับไปที่ปกของบทละคร ถามขึ้นอย่างเขินอายว่า “ถ้าสมมติว่าต่อไปงานฉันจะยุ่งมากขึ้นคุณจะไม่ว่าอะไรฉันใช่ไหม?” ผู้ชายที่มีตำแหน่งหน้าที่การงานอย่างจิรภาสต้องหวังอย่างแน่นอนว่าจะมี ผู้หญิงที่เพียบพร้อมทุกด้าน มาคอยดูแลชีวิตประจำวันทุกเรื่องในบ้าน แต่เมื่อจิดาภากลับเข้าสู่วงการนักแสดง จะไม่มีช่วงเวลาอันอบอุ่นแบบนั้นได้ “ไม่หรอก “ “จริงนะ?” เมื่อได้ฟังคำตอบเของเขา จิตใจของเธอก็พองโต จิรภาส ไม่มีทางที่จะโกหกเธอแน่นอน “อืม เพราะว่าไม่ว่าคุณจะอยู่ที่ไหนถ้าผมอยากพบคุณ ผมก็จะไปหาคุณ” เขาเอ่ยขึ้นขณะที่ขยิบตาเป็นนัยให้กับพี่นัฎที่อยู่ข้างๆ พี่นัฐยิ้มกรุ้มกริ่มพร้อมสอดบัตรปิดประตูเข้ามาจิรภาสเดินก้าวเข้ามา หญิงสาวที่ทำให้เขาคิดถึงคะนึงหาได้ทุกเวลา “คุณทำไม...” จิดาภามองตาโตเอามือปิดหน้าตัวเอง “ฉันพึ่งจะเช็ดเครื่องสำอางออก เมื่อวานก็ไม่ได้นอน ขอบตาก็ดำเป็นหมีแพนด้า!” เธอไม่อยากให้จิรภาสมองเห็นตอนที่เธอดูไม่ดี เสียงหัวเราที่ดังอยู่ข้างหูสัมผัสอันอ่อนโยนบนข้อมือ ประทับรอยจูบเบาๆที่ต้นคอ”แบบไหนของคุณที่ผมยังไม่เคยเห็น ฮึ?” พี่นัฏที่อยู่หน้าประตูพอได้ยิน ก็เกิดอาการเขินจนหูแดง ยิ้มอย่างมีความสุขอยู่หน้าประตู เดิมทีแอบเป็นห่วงว่าจิดาภาเครียดเพราะต้องหยุดถ่ายชั่วคราวจนนอนไม่หลับ แต่ตอนนี้คุณจิรภาสมาหาด้วยตัวเองคุณเป็นผู้จัดการส่วนตัวอย่างเธอก็วางใจสักที “คุณมาได้ไงคะ?งานที่บริษัทไม่ยุ่งหรอ ? จิดาภาชะเง้อถามอย่างน่ารัก “ยุ่งสิ” จิรภาสตอบเสียงหนักแน่น พร้อมจ้องหน้าเธอ “แต่คุณสำคัญกว่า” เขายกเลิกการประชุมไปสองงานเอาเอกสารต่างๆมาเซ็นด้วยบนรถ ทั้งหมดเพื่อที่จะมาอยู่เป็นเพื่อนเธอในคืนนี้ ต่อให้ไม่ได้ทำอะไร เพียงแค่ได้นอนกอดเฉยๆ “ฉันซาบซึ้งใจเหลือเกินค่ะ” จิดาภาเป็นคนที่เข้าใจอะไรได้ง่าย แม้ว่าเธอกับจิรภาสจะพึ่งคบกัน แต่เธอเชื่อในความจริงใจของผู้ชายคนนี้ และเชื่อว่าในตอนจบของทั้งคู่จะสวยงาม “คุณเดินทางมาลำบากแล้วค่ะ ไปอาบน้ำ แล้วเราออกไปทานข้าวกัน” จิดาภาลูบไหล่ ยิ้มอย่างอ่อนโยน “เอาอย่างนี้หรอ?” จิรภาสเลิกคิ้วสูง แสร้งทำว่าเป็นโกรธ “ผมอุส่าห์ตั้งใจมาหาคุณ คุณจะไม่ให้รางวัลผมหน่อยหรอ?” “ตอนเย็นฉัน...”พูดยังไม่จบประโยค ก็โดนคว้าเอว ไปแนบชิดตัวของจิรภาส “ก็ผมต้องการ..ตอนนี้”จิรภาสไม่รอช้า อุ้มเธอเข้าไปในห้องน้ำ มอบจูบอันยากที่จะขัดคืนได้ให้กับหญิงสาว อ้อมกอดที่ยังไม่ทันตั้งตัว บวกกับรอยจูบอันร้อนรุนแรง ทำให้ทั่วทั้งตัวหญิงสาวร้อนรุ่มไปหมด เธอพิงแนบอยู่บนหน้าอกของจิรภาส ปล่อยตัวไปตามการกระทำของเขา แต่เพียงแค่อาบน้ำกันเท่านั้นไม่มีการพัฒนาต่อไปใดๆ “จิรภาส...ฉัน...” จิดาภายังมีสติอยู่น้อยนิด มือของจิรภาสกลับไม่ล่ะห่างจากกายสาว น้ำเสียงยั่วยวนชวนลุ่มหลง ความอันตรายกรายย่างเข้าใกล้เธอ “คุณรู้สึกอย่างไรบ้าง?” จิดาภาปิดเปลือกตาลงขนตากระพริบสั่นไหวปริบๆอย่างเฝ้ารอ จิรภาสเข้าใจไม่รอให้เธอตอบ หลังจากช่วยอาบน้ำให้เธออย่างละเอียดแล้ว ก็วางมือ จิดาภาค่อยๆลืมตาขึ้น กายพิงแนบอยู่หน้าอกเขา และก่อนที่จิรภาสและจิดาภาจะร่วมดินเนอร์กัน พี่นัฎที่อยู่โรงแรมรับโทรศัพท์ของชเยศ “มีอะไร?” พี่นัฎรับสายด้วยอารมณ์ไม่สู้ดีนัก หากไม่ใช่ช่วงที่จิดาภายังไม่หมดสัญญากับค่าย JSเธอคงจะแบล๊คลิตเบอร์โทรนี้ไปแล้ว “คุณ....” พยายามความคุมความโมโห “จิดาภายังอยู่ที่กองถ่ายไหม?” “ก็ต้องอยู่สิจิดาภาเป็นคนมีความเคารพรับผิดชอบในงาน ไม่เหมือนดาราบางคน ไม่ตั้งใจถ่ายละคร มั่วแต่วุ่นอยู่กับอาศัยหน้าตา หาเที่ยวเล่นไปทั่วหรือว่าบางทีก็ไม่ใช่แค่หน้าตา” “ผมไม่ได้มีเวลามากพอที่จะมาฟังเรื่องพรรคนี้ ให้จิดาภาคุยสาย” พี่นัฎเบ๋ปากยกใหญ่ อยากจะบอกเรื่องของคุณจิรภาสออกมาจริงๆแต่จิรภายังไม่อยากให้ทำอย่างนั้น เธอจึงกระแอ่มคอ แล้วตอบกลับว่า “จิรภาไปเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้ว อีกสักครู่จะต้องไปถ่ายละครกับผู้กำกับ คืนนี้ทั้งคืนคงไม่ว่างมารับสายคุณ” พูดจบ พี่นัฎก็ตัดสาย “ต้องเป็นเพราะเรื่องคลิปวิดิโอแน่เลยจะไม่ให้คุณมาทำลายบรรยากาศในการออกเดตของจิดาภาหรอก” ชเยศติดต่อจิดาภาไม่ได้ นั่งอยู่ในที่ทำงานจนดึก เขาเหมือนกับมดที่อยู่ในหม้อน้ำร้อน นั่งไม่ติดเก้าอี้ มองดูข้อความแสดงความคิดเห็นที่เพิ่มขึ้นเรื่อยๆไม่ขาด แต่ข่าวของเขากับชนิศายังถูกตราว่าเป็นชู้รักกันอยู่ “สมควรตาย คนพวกนี้กำลังทำอะไรกัน?”เขากวาดเอกสารที่โต๊ะอย่างแรงจนหล่นลงพื้น หน้าจอมือถือยังคงสว่างค้างอยู่ชนิศากระหนำส่งข้อความหากับเขาแต่เขากับไม่ได้เปิดดูแม้แต่ข้อความเดียว หยิบสูทคลุมตัว รุดออกไปยังโรงแรม หายใจแรงๆ เพื่อต้องการผ่อนคลาย ……..... ในขณะที่ชเยศกำลังกระวนรีบร้อนใจอยู่นั้น จิดาภากลับกำลังโรแมนติกหวานชื่น เธอนั่งอยู่บนโซฟาอันอุ่นนุ่ม อุทานด้วยความซาบซึ้ง “อยู่ที่นี่ดีจริงๆฉันจับมือคุณได้ กอดคุณได้ ...” ไม่ต้องกลัวว่าจะมีพวกสุนัขจมูกดีปาปารัซซี่แอบถ่าย และไม่ต้องกลัวสื่อนักข่าวจะเขียนข่าวไม่ดี “กลับไปก็ยังจะเป็นแบบนี้” จิรภาสกระชับกอดให้แนนขึ้น ขยับเข้าใกล้ชิดเรื่อยๆ เขาหวังว่าจะให้เธอได้ยินเสียงหัวใจที่เต้นเพราะเธอของเขา เสียงแหบชวนหลงใหล “ถ้าคุณตอบต้องการ ผมก็จะเปิดเผยเรื่องงานแต่งงานของเรา” เขามอบอำนาจการตัดสินใจทั้งหมดให้กับหญิงสาวมีผู้ชายแบบเขาแบบนี้ สามารถทำได้ขนาดนี้ ไม่ธรรมดาเลยจริงๆ “คุณทำแบบนี้จะทำให้ฉันหลงคุณจนเสียคนแล้ว” จิดาภาเอ่ยขึ้น “ถึงตอนนี้ฉันพึ่งรู้ว่า ความรู้สึกซาบซึ้งใจจริงๆมันเป็นยังไง ความรักจริงๆมันเป็นยังไง” แม้ว่าเธอจะไม่ได้อ่อนไหวกับอะไรง่ายๆเหมือนเมื่อก่อนแต่กับผู้ชายคนนี้หลงเธอ ดูแลเธอราวกับเป็นเจ้าหญิง “ไม่หลงเธอ แล้วจะให้หลงใครล่ะ” จิรภาสตั้งใจกุมมือเธอไว้ “ผมอยากเปิดเผยเรื่องราวของเรามากกว่าคุณเสียอีก แต่เข้าใจดี มีเพียงแค่เราที่ถนอมรักษากันและกัน จึงจะทำให้ชีวิตคู่เราเดินต่อได้อย่างสมบูรณ์ จิดาภาเงยหน้ามองเขา “คิดไม่ถึงเลยว่าผู้ชายที่สูงศักดิ์เพียบพร้อมอย่างคุณก็ยังวาดฝันเรื่องแต่งงาน ฉันนึกว่าคุณจะ...” “จะอะไรครับ?” จิรภาสหรี่ตาลง บรรจงจูบไปที่ริมฝีปากเธออีกครั้ง “ผมเป็นของคุณอยู่แล้ว ข้อนี้คุณไม่ต้องสงสัย” จิดาภาหลับตาหลงอย่างมีความสุขมีเขาอยู่ข้างกายก็เพียงพอแล้ว