ตอนที่78 โดนทิ้ง

ต๭นที่78 โดนทิ้ง คำแถลงการณ์ของบริษัทเคเอฟนั้นนับว่าตรงไปตรงมา โจมตีไปยังทีปิยาโดยตรง และเมื่อประกาศออกสู่สาธารณะแล้ว ประเด็นนี้ก็ได้กลายไปประเด็นร้อนในการค้นหาติดอันดับหนึ่งไปในทันที โพสนับไม่ถ้วนที่ให้กำลังใจบริษัทเคเอฟ "นี่สิถึงจะเป็นบริษัทชั้นนำในวงการบันเทิง เพียงแค่ออกตัวมา ก็ไม่มีพื้นที่ให้ทีปินาได้ยืนอยู่แล้ว" "ต่อไปหากใครกล้าที่จะร่วมงานกับทีปินาล่ะก็ จะเจอทางตันแน่ๆ ศิลปินที่อยู่ในการดูแลของเธอนั่นก็ถือว่าซวยมากพอแล้ว" "เห็นมีคนแบล็กเมล์เธอ ว่าตอนที่เธออยู่ต่างประเทศก็เป็นเพราะใช้วิธีแบบนี้แหล่ะจึงถูกบริษัทนั้นระงับงานเธอไป" "น่าโมโหจริงๆ ต้องให้เขาโดนแบบนี้แหล่ะ ให้วงการบันเทิงสะอาดขึ้นเสียหน่อย เราสนับสนุนเคเอฟ! สนับสนุนจิดาภา!" ทีปินาไม่กล้าอ่านคำวิพากษ์วิจารณ์ในอินเตอร์เน็ต เธอขังตัวเองไว้ในออฟฟิศของเธอ ทำลายข้าวของกระจัดกระจายไปหมด ปากก็ด่าว่าแต่จิดาภา ชีวิตของเธอพังลงแล้ว ทุกคนรู้หมดแล้วว่าเธอเคยทำอะไรไว้บ้าง จะลบล้างอย่างไรก็คงไม่ออก "พี่ เปิดประตูให้ผมเข้าไปหน่อย เราช่วยกันคิด เดี๋ยวก็มีทางแก้ปัญหานี้ได้ พี่ทำแบบนี้ มันจะมีประโยชน์อะไร?" ชเยศเคาะประตู แล้วเอ่ยเกลี้ยกล่อมเธอ "มันยังจะมีทางแก้อีกหรือ?" ทีปินาหัวเราะออกมาราวกับคนเสียสติ เธอคิดไม่ออกเลยว่าหากเธอไม่ได้เป็นผู้จัดการที่ทำงานอยู่ในวงการนี้แล้ว อย่างเธอจะยังสามารถทำงานอะไรได้อีก? เธอเคยชินกับการได้อยู่ท่ามกลางแฟชั่น เคยชินกับการใส่เสื้อผ้าแพงๆใช้กระเป๋าแบรนด์เนม แต่ตอนนี้เธอกำลังจะสูญเสียทุกอย่างไป จะให้เธอยอมรับกับสภาพเหล่านี้ได้อย่างไรกัน ชเยศถอนหายใจออกมา กำลังจะเกลี้ยกล่อมเธอต่อนั้น ทีปินาก็เปิดประตูออกมาเสียก่อน "ชเยศ ที่แกพูดมาก็ถูก ฉันมีแค่แกเท่านั้นเป็นที่พึ่ง ฉันจะเป็นแบบนี้ต่อไปไม่ได้ แกไปขอร้องจิดาภา ไปขอให้เขากลับมาหาอยู่ข้างๆแกเหมือนเดิม เพียงแค่จิดาภายอมพูดกับนักข่าวให้ฉัน อาจจะยังพอเหลือพื้นที่ให้ฉันได้ยืนอยู่บ้าง!" "ผม...." ชเยศมองไปยังทีปินา ไม่รู้ว่าควรจะพูดอย่างไรดี หากสมมติว่าเขากับจิดาภายังคบกันอยู่นั้น เรื่องพวกนี้ก็คงจะไม่เกิดขึ้น ทีปินาหยิบมือถือขึ้นมา แล้วกดโทรออกเบอร์ของจิดาภา ราวกับรีบจับยึดฟางเส้นสุดท้ายโอกาสสุดท้ายที่สามารถจะช่วยเธอไว้ได้ เมื่อได้ยินเสียงปลายทางรับสาย เธอก็ร้องไห้ออกมาแล้วรีบขอให้จิดาภายกโทษให้เธอ "ฉันผิดไปแล้ว ฉันผิดไปแล้วจริงๆ จิดาภา คุณช่วยฉันด้วยนะ.." "จะให้ฉันช่วยอย่างไร?" จิดาภาเอ่ยถามกลับด้วยน้ำเสียงเย็นชาเช่นเคย "ช่วยแก้ข่าวให้ฉันที บอกกับทุกคนว่านี่เป็นแค่เรื่องเข้าใจผิด คุณมีเงื่อนไขอะไรฉันจะตอบตกลงทุกอย่าง คุณชอบชเยศไม่ใช่หรือ? ฉันจะให้ชนิศาออกจากsj แล้วให้ชเยศกลับมาคบกับคุณใหม่ ยังมีอีกนะ สิ่งที่คุณอยากได้ในบริษัทนี่ฉันก็ให้คุณทั้งหมดเลย ดีไหม?" เธอไม่ใช่ผู้จัดการผู้แสนเย่อหยิ่งอีกต่อไปแล้ว ตอนนี้เธอกลับน่าสงสาร น่าเวทนาเสียเหลือเกิน "ถ้าคุณรู้สึกว่ามันยังไม่พอ คุณต้องการอะไร คุณบอกฉันได้เลย" "เรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องธุรกิจ หรือถึงแม้ว่าใช่ คุณก็ไม่สามารถต่อรองแล้วมาคุยเรื่องเงื่อนไขอะไรกับฉันแบบนี้ ถ้าหากว่าทุกอย่างมันเป็นไปตามแผนของคุณ คนที่โดนโจมตีเป็นฉันแทน คุณจะทำอย่างไรคะ?" "ไล่ให้ฉันออกจากบริษัท เพื่อเป็นการไว้หน้ากันอย่างนั้นหรือคะ?" "คุณทีปินา ที่คุณต้องมาตกอยู่ในสภาพนี้ นั่นเป็นสิ่งที่คุณทำตัวคุณเองทั้งนั้น ไม่มีใครช่วยคุณได้ ที่คุณมาขอร้องฉันตัวคุณเองก็ไม่ได้เต็มใจ และในใจของคุณเองก็ยังคงเกลียดฉันอยู่ดี" "สิ่งที่คุณทำกับฉัน ครั้งนี้ถือว่าเราชดใช้กันหมดสิ้นแล้วนะคะ ต่อจากนี้ไปเราต่างคนต่างอยู่แล้วกันนะคะ" ทีปินาได้ยินเสียงวางสายของเธอไป มือไม้หมดเรี่ยวแรง คำพูดของชเยศที่ดังอยู่ข้างๆหูเธอนั้นแต่เธอกลับไม่ได้ยินอะไรเลย ในหัวของเธอมีแต่คำพูดของจิดาภาลอยอยู่เต็มไปหมด และนี่ก็คงเป็นจุดจบของเธอแล้วจริงๆ ไม่มีแม้โอกาสที่จะลืมตาอ้าปากได้อีก และยิ่งเป็นการทำลายอาชีพของตัวเองลงอย่างไม่มีชิ้นดี และสิ่งที่จะยิ่งทำให้เธอไม่สามารถเผชิญหน้ากับมันได้นั้นกำลังจะตามมา หลังจากนั้นเพียงหนึ่งชั่วโมง ผู้บริหารของsjได้จัดการประชุมด่วนขึ้น เพื่อเป็นการหลีกเลี่ยงการปะทะกันกับบริษัทเคเอฟ พวกเขาจึงตัดสินใจที่จะไล่ทีปินาออกจากบริษัท “จะเขี่ยฉันทิ้งอย่างนั้นหรือ?” ทีปินาได้สติแล้วจึงฉีกเอกสารประกาศในมืออย่างไม่เป็นชิ้นดี แล้วมองจ้องมองไปยังพวกเขา “ฝันไปหรือเปล่า! ตอนนี้ฉันกลายเป็นอุปสรรคของพวกคุณแล้ว เลยคิดจะถีบหัวส่งให้ฉันออกไปจากที่นี่อย่างนั้นหรือ?” “พี่ ตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่จะมาใช้อารมณ์ตัดสินปัญหาแบบนี้ พี่ก็รู้ความสามารถของพวกเคเอฟ ตอนนี้เราต้องคิดเพื่อบริษัทของเราสิ” ชเยศแสดงอีกมุมหนึ่งออกมาเมื่อยู่ต่อหน้าคนอื่นๆ รอให้พวกเขาออกไปจากออฟฟิศก่อนแล้วเขาค่อยปลอบใจทีปินาอีกทีหนึ่ง “ตอนนั้นพี่กลับมาก็เพื่อจะมาช่วยผม ไม่มีใครคิดหรอกว่าเรื่องจะกลายมาเป็นแบบนี้ พี่ฟังผมนะ พี่ไปอยู่ต่างประเทศก่อนซักระยะนึง รอจนให้เรื่องพวกนี้ซาลงก่อน แล้วผมจะไปรับพี่กลับมา” เมื่อทีปินาได้ยินดังนั้นยิ่งทำให้เธอร้อนรน “แม้แต่แกก็ฟังพวกเขาอย่างนั้นหรือ? ฉันเป็นพี่สาวแกนะ!” “พี่อย่าเพิ่งใจร้อน ถึงอย่างไรผมก็อยู่ข้างพี่อยู่แล้ว” “แกคิดว่าฉันเป็นพวกที่หลอกง่ายเหมือนพวกผู้หญิงของแกอย่างนั้นหรือ? ชเยศแกใจร้ายมาก เกิดเรื่องขึ้นมาตัวเองก็กลายเป็นคนบริสุทธิ์ แกทำแบบนี้ได้อย่างไรกัน! ” “เคเอฟรู้ว่าฉันเองก็เป็นผู้อำนวยการคนหนึ่ง แม้ว่าพวกคุณจะไล่ฉันออกไป พวกเขาก็คงไม่ปล่อยพวกคุณไปหรอก นอกจากจิดาภา คนที่sjจะต้องได้รับผลกระทบกันทั้งหมด รวมทั้งแกและชนิศาด้วย!” “ฉันจะไม่ไปไหนทั้งนั้น ฉันจะรอดูแกกับชนิศาว่าจะถูกเคเอฟจัดการอย่างไร!” หากเป็นอย่างที่ทีปินากล่าวมานั้น เรื่องนี้คนที่จะไม่ได้รับผลกระทบอะไรเลยก็คือจิดาภา หรือแม้กระทั่งอาจจะเป็นเพราะเรื่องนี้กลับเพิ่มชื่อเสียงให้เธออีกเสียด้วย และส่วนบริษัทเคเอฟนั้นก็ยังคงตำแหน่งสูงสุดของวงการนี้ไว้ ถือว่าเป็นการยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัว ในขณะนั้นที่ออฟฟิศของจิรภาส สงบเงียบยิ่งนัก ราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น เขามองไปยังหน้าจอโทรศัพท์มือถือ ที่มีข้อความจากจิดาภาส่งมาหาเขา “ฉันมาถึงร้านกาแฟด้านล่างบริษัทคุณแล้วนะคะ” มุมปากของเขาปรากฏรอยยิ้มขึ้น แล้วจึงรีบปิดเอกสารลงทันที เลขาของเขาเดินเข้ามา และเมื่อเห็นว่าจิรภาสกำลังจะเดินออกไปนั้น เธอจึงเอ่ยทักขึ้น “คุณจิรภาสคะ ตอนบ่ายคุณยังมี...” “เลื่อนออกไปก่อน” เขาพูดทิ้งไว้แค่นั้น แล้วเดินตรงเข้าไปในลิฟท์ ในสายตาของเขาแล้ว ไม่มีอะไรสำคัญไปกว่าจิดาภาอีกแล้ว เขารีบมายังร้านกาแฟ กวาดตามองไปเพียงแวบเดียวเขาก็เห็นจิดาภาที่นั่งรอเขาอยู่ตรงมุมหนึ่งของร้าน ใส่แว่นตากรอบโลหะ เปลี่ยนทรงผมใหม่ แต่ดูแล้วเหมือนกำลังมีเรื่องไม่สบายใจอยู่ “ผมขอนั่งด้วยคนได้ไหมครับ?” เขาถือกาแฟสองแก้วเดินมาข้างๆจิดาภา เมื่อได้ยินเสียงคุ้นหู จิดาภาจึงเงยหน้าขึ้นมามองแล้วเอ่ย “นั่งสิคะ” จิรภาสขมวดคิ้วแล้วเอ่ยถามเธออย่างสงสัย “ไม่ดีใจหรือ? เป็นอะไรไป?” “ไม่มีอะไรค่ะ....” จิดาภาก้มหน้ามองแก้วกาแฟที่เขาถือมา แล้วเอ่ยถามอย่างลังเล “เรื่องของทีปินาในครั้งนี้ไม่ได้สร้างความวุ่นวายให้คุณใช่ไหมคะ?” เมื่อครู่เธอได้ยินพนักงานของเคเอฟคุยกัน ว่าจิรภาสกับพวกกรรมการบริษัทมีเรื่องไม่พอใจระหว่างกันเล็กน้อย การแถลงการณ์ของเคเอฟมีเอ่ยถึงชื่อของจิดาภา แม้จะเป็นเจตนาของจิรภาสที่ต้องการจะแสดงออกมาเช่นนั้น แต่พวกกรรมการของบริษัทกลับคิดว่าไม่จำเป็นจะต้องทำเช่นนี้ สำหรับพวกเขาแล้ว เพียงแค่ตักเตือนทีปินาก็เพียงพอแล้ว นั่นเป็นเพราะบุคคลภายนอกยังไม่มีใครรู้ว่าจิดาภาเป็นภรรยาของจิรภาส “คุณไม่ต้องกังวลอะไรทั้งนั้น เรื่องพวกนั้นผมจัดการได้อยู่แล้ว” ไม่ว่าจิดาภาจะได้ยินอะไรมา จิรภาสเองก็ไม่อยากให้เธอต้องคิดมากหรือรู้สึกกังวล