ตอนที่87 พิธีมอบรางวัล

ต๭นที่87 พิธีมอบรางวัล “ผม....” คำถามถูกโยนมาที่เขา สีหน้าของตัณฑุลเปลี่ยนไปในทันที มองไมโครโฟนที่มาจ่ออยู่ตรงหน้าเขา อย่างไม่รู้ว่าควรจะเปิดปากออกไปอย่างไร เดิมที่เห็นจิดาภาถูกถามเสียจนทำอะไรไม่ถูก เขากะจะฉวยโอกาสนี้เสียหน่อย แต่ตอนนี้กลับไม่มีจังหวะให้เขาได้เริ่มเลย เขาหัวเราะออกมาอย่างเก้อเขิน “ตอนนี้ยังเป็นความลับ ไม่สามารถบอกได้ครับ” นักข่าวถอนหายใจออกมาและยังคงล้อมจิดาภาไว้อยู่เช่นนั้น และเนื่องจากคำตอบของตัณฑุลนั้นดูเป็นทางการ ไม่ได้ตรงประเด็นเท่าที่ควร พวกเขาจึงเอ่ยถามเธอต่อ “คุณจิดาภาคะ ข่าวลือที่ว่าคุณมีคนอยู่เบื้องหลังที่คอยช่วยเหลือคุณอยู่ คุณจะตอบคำถามนี้อย่างไรดีคะ?” เมื่อได้ยินคำถามที่ไม่มีมูลเหล่านี้ จิดาภาก็ไม่ได้แสดงอาการรำคาญแต่อย่างใด แต่กลับตอบออกมาอย่างเรียบง่าย "ดิฉันคงพูดได้แค่ว่า ทุกคนล้วนมีอิสระที่จะแสดงความคิดเห็นของตัวเองออกมา ฉันไม่มีคำตอบใดๆสำหรับเรื่องพวกนี้ เพราะฉันเชื่อว่าแฟนคลับและคนที่ชื่นชอบในตัวฉันพวกเขาจะเข้าใจความจริงทุกอย่างค่ะ" "ฉันเป็นบุคคลสาธารณะ และฉันเองก็จะรับผิดชอบในทุกคำพูดและการกระทำของตัวเอง" "หวังเป็นอย่างยิ่งว่าทุกคนจะแยกแยะความผิดชอบชั่วดีได้ และอยากจะให้ทุกคนดึงความสนใจทั้งหมดอยู่ในงานประกาศรางวัลค่ำคืนนี้ ขอบคุณค่ะ" คำตอบของจิดาภานั้นทำให้เหล่าบรรดานักข่าวรู้สึกเลือกสัมภาษณ์ไม่ผิดคน เธอไม่ได้เลือกที่จะแสดงออกมาเพื่อเรียกความสงสาร หรือมีเหตุผลมากมายเพื่อมาโต้ตอบกับเหล่าบรรดานักข่าว แต่เธอกลับเลือกวิธีการพลิกแพลงการตอบคำถามได้เป็นอย่างดี และไม่ตำหนิโทษคนที่โพสต์ประเด็นเหล่านี้ในอินเตอร์เน็ต และด้วยความใจกว้างเช่นนี้ด้วยแล้วคนธรรมดาก็คงไม่สามารถทำเช่นนี้ได้เลย ในเวลานั้นการแสดงออกด้วยความสงบนิ่งของเธอนั้นนับว่าเป็นคำตอบที่ดีที่สุด หากคนที่เปิดตาและจับตามองดูเธออยู่นั้นจะต้องเห็นเสน่ห์ที่เป็นเอกลักษณ์เฉพาะในตัวเธออย่างแน่นอน ทำให้เธอนั้นสามารถดึงดูดผู้คนได้เป็นอย่างมาก เหล่าบรรดานักข่าวจึงดึงไมโครโฟนออกมา และหยุดคำถามเหล่านี้ไว้เสียก่อน มิเช่นนั้นจะถูกมองว่าพวกเขานั้นไม่มีคุณสมบัติในการเป็นนักข่าว จึงเบี่ยงประเด็นมาเป็นการถ่ายรูปของจิดาภาแทน ตัณฑุลยืนมองเธออย่างชื่นชม เขาดูคนไม่ผิดจริงๆ ผู้หญิงคนนี้ฉลาดกว่าชนิศามากเหลือเกิน ถ้าได้เธอมาจริงๆละก็....ในขณะที่จิดาภากำลังเซ็นชื่ออยู่นั้น ตัณฑุลก็ได้จินตนาการวางแผนในหัวเขาไว้มากมาย "นึกไม่ถึงเลยว่าคุณจะสมบูรณ์แบบกว่าที่ผิดคิดไว้เสียอีก" ความปรารถนาที่ปรากฏในแววตาของเขาที่แสดงออกมานั้นทำให้เธอรู้สึกรังเกียจ จิดาภาเซ็นชื่อเสร็จแล้วนั้น เธอจึงเดินเข้าไปในงานโดยไม่ได้สนใจตัณฑุลเลยแม้แต่นิดเดียว มองดูท่าทางการปฏิเสธที่แสนจะเย็นชานั่นของเธอแล้วนั้น ตัณฑุลส่งเสียงออกมาอย่างรู้สึกไม่พอใจ เขาจึงรีบเดินตามเธอไป "คุณคงยังไม่รู้สินะ ว่าอดีตคนรักของคุณน่ะได้ส่งตัวคุณให้ผมแล้ว ทางที่ดีคุณควรจะฟังผมไว้ดีกว่านะ ถ้าไม่อย่างนั้น ผมจะทำให้คุณไม่มีทางเดินในวงการนี้ได้อีกต่อไป!" ได้ยินดังนั้น จิดาภาจึงอดไม่ได้ที่จะหันกลับมามองเขา "ก่อนอื่นเลย ฉันไม่คิดว่าคุณชเยศจะมีสิทธิมาบงการควบคุมชีวิตของฉันนะคะ แล้วอีกอย่าง ที่คุณพูดมาเมื่อสักครู่นั่นคือตั้งใจจะทำแบบนั้นจริงๆหรือคะ?" "พูดอะไร?" จิดาภาหยิบโทรศัพท์มือถือของเธอออกมา แล้วเปิดเสียงที่บันทึกคำพูดของตัณฑุลเมื่อสักครู่นี้ขึ้นอีกครั้ง "นี่คุณบันทึกเสียงผมไว้อย่างนั้นหรือ เอามาให้ผม!" ตัณฑุลรีบจะเข้าไปแย่ง แต่จิดาภาก้าวถอยหลังออกมาหนึ่งก้าว ปรากฏให้เห็นรอยลิปสติกแดงที่เธอทาไว้ก่อนหน้านี้ "ถ้าคุณเข้าใกล้ฉันอีก ฉันจะส่งเสียงบันทึกนี้ให้กับนักข่าว ให้คนอื่นๆได้รู้ความประพฤติของคุณ แล้วเรามาดูกันนะคะว่าใครกันแน่ที่จะไม่มีทางเดินอยู่ในวงการนี้อีก!" "คุณ!" "คุณตัณฑุล กรุณาระวังคำพูดและการกระทำของคุณด้วยนะคะ" จิดาภาเดินเลี่ยงออกมา แล้วไม่ได้สนใจอะไรเขาอีก ไฟความโกรธนั้นวนอยู่ในช่องท้องของตัณฑุลอย่างหาทางออกไม่ได้ เขาไม่นึกเลยว่าจิดาภาจะมีลูกไม้เล่นงานเขากลับเช่นนี้ ทำให้เขาไม่สามารถเข้าใกล้เธอได้ เขาลงแรงไปขนาดไหนกันเชียวเพื่อให้ได้มาเดินพรมแดงกับเธอ แต่กลับ... เขาหัวเราะออกมา "ไม่เป็นไร เรายังมีเวลาอีกเยอะ!" ที่นั่งของเขาและจิดาภานั่งติดกันอยู่ตรงหัวมุม ถึงตอนนั้น ดูซิว่าเธอจะยังไม่เชื่อฟังเขาอีกหรือเปล่า? ยังไม่ได้รอให้เขาได้ทำตามแผน มีพนักงานคนหนึ่งเดินมาหยุดตรงหน้าจิดาภาแล้วเอ่ยบอกกับเธอ "คุณจิดาภาครับ ที่นั่งของคุณมีการเปลี่ยนแปลง ตามผมมาทางนี้เลยครับ" "อะไรกัน? นายอยู่แผนกไหน!" ตัณฑุลเมื่อเห็นว่ามีเหตุการณ์มาทำลายแผนการของเขานั้น จึงเข้าไปขวางทางจิดาภาด้วยความโมโห พนักงานคนนั้นหยิบบัตรพนักงานของตัวเองออกมา "คุณตัณฑุลครับ นี่เป็นคำสั่งของผู้บริหารครับ" ตัณฑุลกัดฟันด้วยความโมโห แต่ก็ยอมปล่อยจิดาภาไป เบื้องหลังของจิดาภามีคนใหญ่คนโตคอยช่วยเธออยู่จริงๆหรือ ตัณฑุลสบถออกมา “ทำเป็นบริสุทธิ์ไปได้” เขาคงจะคิดไม่ถึงแน่ๆว่าคนที่ช่วยจิดาภาจัดการเรื่องนี้นั้นจะเป็นผู้อำนวยการของบริษัทเคเอฟ หากเขารู้ละก็ เขาจะต้องเสียใจกับสิ่งที่เขาทำไปในวันนี้แน่ จิดาภาไปยังที่นั่งตัวเองแล้วนั้น ชนิศาที่เพิ่งจะนั่งลงบนที่นั่งของเธอ มองเห็นจิดาภานั่งอยู่ตรงตำแหน่งแถวหน้าเธอถัดไปหนึ่งแถว ส่วนตัณฑุลนั้นนั่งอยู่อีกมุมหนึ่งเลย เธออดที่จะขมวดคิ้วด้วยความสงสัยไม่ได้ หรือตัณฑุลจะยอมปล่อยมือจากจิดาภาแล้ว? อย่างเขาไม่น่าจะพลาดโอกาสที่จะได้ทำความรู้จักและใกล้ชิดกับจิดาภาไปง่ายๆแบบนี้ เมื่อนึกถึงข้อตกลงที่ไม่มีใครรู้ฉบับนั้น ชนิศาก็อยากจะรอดูชื่อเสียงของจิดาภาป่นปี้ด้วยข่าวฉาว ส่วนเธอก็จะได้รับในสิ่งที่เธอต้องการ กลายเป็นศิลปินดังคนใหม่แห่งวงการบันเทิงนี้ หลังจากนั้นประมาณครึ่งชั่วโมง เธอรับรางวัลนักแสดงนำหญิงยอดนิยมนี้จากมือของจิดาภา และนี่เป็นสิ่งที่ชนิศาร้องขอให้ตัณฑุลช่วยจัดการให้เธอ เธอต้องการจะเห็นท่าทางผิดหวังของจิดาภา เธอแย่งชเยศไปจากจิดาภา คว้าตำแหน่งนี้ไป แต่จิดาภา เธอจะไม่ได้อะไรเลย แล้วยังจะถูกผู้ชายคนที่เธอเคยรักที่สุดขายตัวเองให้กับคนอื่นเสียอีก นี่เป็นคงเป็นเพราะชะตาชีวิตที่แตกต่างกันของพวกเธอ ไม่นาน พิธีมอบรางวัลของงานแห่งค่ำคืนนี้ก็เปิดฉากขึ้น “ต่อไป ขอเรียนเชิญศิลปินหญิงคุณจิดาภา และผู้กำกับชื่อดัง คุณจิณณะขึ้นมาประกาศผลรางวัลให้พวกเราได้ทราบผลกันนะคะ” สีหน้าอันแสนสงบนิ่งที่ลุกขึ้นยืนของจิดาภา ความสง่างามปรากฏเมื่อเดินขึ้นมาบนเวที แล้วสบตาพยักหน้ารับกันกับผู้กำกับจิณณะ ทั้งสองหยุดยืนอยู่ตรงไมโครโฟน หันหน้าออกมายังแขกผู้มีเกียรติและบรรดานักข่าว ชุดที่จิดาภาสวมใส่อยู่นั้น เป็นชุดที่จิรภาสสั่งให้คนจัดไว้ให้เธอ อยู่ภายใต้แสงไฟระยิบระยับเช่นนี้ ความสวยงามของเธอนั้นเป็นที่ดึงดูดสายตาผู้คนเป็นอย่างมาก ผิวขาวราวกับไข่มุกนี้ เมื่อเทียบกับในปีนั้นที่เธอยืนบนเวทีในฐานะผู้ได้รับรางวัล มีเสน่ห์ที่ดูโดดเด่นมากขึ้นกว่าเดิมเสียอีก เมื่อเผชิญหน้ากับเลนส์กล้องตรงเบื้องหน้าอย่างนับไม่ถ้วนนั้น หัวสมองของเธอจะต้องทำให้ปลอดโปร่งยิ่งขึ้นกว่าเดิม เธอยังจะต้องเดินไปอีกไกล เธอจะต้องไม่หลงทิศทางไปกับการเผชิญหน้ากับความท้าทายเหล่านี้ “ตอนนี้ตัวผมเองก็ยังคงรอคอยว่าจะได้ร่วมงานกับคุณจิดาภานะครับ มิเช่นนั้นชีวิตที่อยู่ในวงการภาพยนตร์ของผมคงจะไม่สมบูรณ์” จิณณะกล่าวขึ้นทีเล่นทีจริง แต่ในน้ำเสียงนั้นแสดงออกถึงการยอมรับในความสามารถของเธอ “ขอบคุณนะคะผู้กำกับจิณณะ ตัวดิฉันเองก็คาดหวังเช่นกันค่ะ” “ในใจของผมนั้น คุณเป็นนักแสดงหญิงที่ดีที่สุดในวงการบันเทิงนี้ ขอเชิญมอบรางวัลครับ” ผู้กำกับจิณณะมองตำแหน่งตรงนั้นให้กับจิดาภา เพื่อให้เธอได้มีโอกาสในการแสดงตัวมากขึ้น จิดาภาส่งยิ้ม แล้วหยิบซองสีทองขึ้นมา “ต่อไป ดิฉันขออนุญาตประกาศ รางวัลนักแสดงนำหญิงยอดนิยมในค่ำคืนนี้....” จิดาภาเว้นวรรคไปสักพัก “เชิญทุกท่านดูบนหน้าจอค่ะ” หน้าจอใหญ่สี่เหลี่ยมปรากฏคลิปภาพยนตร์ พร้อมกับนักแสดงนำหญิงและผลงานชิ้นเอกของพวกเธอ ชนิศาที่นั่งอยู่ตรงที่นั่งของตัวเองนั้น เชิดหน้าขึ้นด้วยความภูมิใจ มองไปยังหน้าจอ แล้วรอประกาศชื่อตัวเองขึ้นไปรับรางวัล เธอคิดคำพูดที่จะทำให้จิดาภารู้สึกอับอายเอาไว้ก่อนหน้านี้อยู่แล้ว เพียงแต่รอที่จะเห็นชื่อเธอปรากฏบนหน้าจอ หน้าจอนั้นก็ได้หยุดฉายทุกอย่างลง จากเดิมที่จะมีนักแสดงหญิงทั้งหมดห้าคน กลายเป็นเหลือเพียงแค่สี่คน! ชื่อของชนิศานั้นได้ถูกลบออกไปแล้ว