ตอนที่98 ไม่ถึงขั้นต้องหักหลัง

ต๭นที่98 ไม่ถึงขั้นต้องหักหลัง ชนิศาที่อยู่ในช่วงตกต่ำแล้วปฏิบัติกับคนรอบข้างอย่างไร ตอนนี้เธอก็ปฏิบัติกับเขาเช่นนั้นอย่างนั้นหรือ? ถวิตที่ยืนอยู่ตรงประตูทางเข้าอพาร์ทเม้นท์ จึงหยิบบุหรี่ขึ้นมาสูบ แล้วเขาจึงกดโทรศัพท์ออกโทรหาภรรยาของเขา “ช่วงนี้พวกคุณเป็นอย่างไรกันบ้าง?” “ก็โอเคค่ะ เพียงแต่ตอนนี้บริษัทฉันผลประกอบการไม่ค่อยดี กำลังมีการปลดพนักงานออก ถวิต เมื่อไหร่คุณจะกลับมาบ้านเราคะ ฉันกับลูกคิดถึงคุณนะ” “เราจะหาเงินได้มากน้อยเท่าไหร่ก็ไม่เป็นอะไรหรอกค่ะ ขอแค่ครอบครัวเราได้อยู่ด้วยกันก็พอ” ถวิตขอบตาแดง เขามองไปยังท้องฟ้ายามค่ำคืนที่ไม่รู้ว่าจะมีที่สิ้นสุดอยู่ตรงไหน แล้วเอ่ยตอบภรรยากลับไป “พรุ่งนี้ พรุ่งนี้ผมจะกลับไป” เขาให้โอกาสชนิศาไปแล้ว แต่เธอไม่รักษามันไว้เอง ความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับเขาคงจะสิ้นสุดกันเพียงเท่านี้ เขาไม่เคยเลือกที่จะทิ้งเธอไปในยามที่พวกเขาลำบาก แต่เธอกลับทิ้งเขาไปได้อย่างง่ายดายเพียงเพื่อให้ตัวเองได้เซ็นสัญญา และในคืนนั้นถวิตจึงติดต่อกลับไปหาพี่นัฎ “ผมยอมให้พวกคุณเจอผมได้ แต่ผมหวังว่าเรื่องนี้คุณจะไม่บอกนักข่าว” “พวกฉันไม่ใจร้ายเหมือนชนิศาหรอกค่ะ อีกอย่าง...” พี่นัฎหยุดวรรคไป แล้วจึงเอ่ยกับเขาต่อ “ฉันรู้จักเพื่อนอยู่คนหนึ่ง เขาเป็นตัวแทนของบริษัทอสังหาริมทรัพย์ หากคุณต้องการ ฉันจะแนะนำให้ ออกจากวงการนี้ไป คุณเองก็ยังต้องทำงานต่อ” “ไม่ต้องหรอกครับ...” “เรารู้ว่าบริษัทของภรรยาคุณตอนนี้ผลประกอบการไม่ใช่ว่าจะดีนัก หากพวกคุณต้องสูญเสียอาชีพไปด้วยกันทั้งคู่นั้น ลูกของคุณจะทำอย่างไร? คุณวางใจเถอะ นี่ไม่ใช่การหลอกขายชนิศา แต่คุณเพียงเลือกทำในสิ่งที่ถูกต้องเท่านั้นเอง” ...... เช้าวันรุ่งขึ้นชนิศาให้ถวิตเอาเงินทั้งหมดที่มีออกมา เธอขมวดคิ้ว แล้วเอ่ยถามด้วยความเกลียดชัง “มีแค่นี้เองหรือ? ยังไม่พอซื้อเสื้อผ้าของฉันเลย พี่รู้ไหมว่าการไปพบพวกเขาวันนี้มันสำคัญกับฉันมากแค่ไหน!” “ทั้งเนื้อทั้งตัวของพี่ก็มีอยู่แค่นี้แล้ว” ถวิตยื่นกระเป๋าสตางค์ที่ว่างเปล่าส่งให้เธอดู ชนิศาจึงเอ่ยขึ้นต่ออย่างไม่มีความเกรงใจใดๆ “ถ้าอย่างนั้นยังมีบัตรเครดิตอยู่อีกใบไม่ใช่หรือ? รีบพาฉันไปซื้อเสื้อผ้าร้านแบรนด์นั่น เพียงแค่ฉันได้เซ็นสัญญาใหม่ แล้วชีวิตฉันก็จะดีขึ้น” น้ำเสียงของเธอนั้น ราวกับกำลังออกคำสั่งกับคนใช้อย่างไรอย่างนั้น “ไม่ได้ ตอนนี้พี่ไม่มีงานทำแล้ว พี่จะเพิ่มภาระอีกไม่ได้” “ถ้าอย่างนั้นพี่ก็ไปเอาเงินจากภรรยาพี่มาสิ เธอยังทำงานอยู่ไม่ใช่หรือ?” ชนิศาพูดออกมาด้วยความหงุดหงิด “ช่างเถอะ ฉันก็ไม่ได้คาดหวังอะไรกับพี่อยู่แล้ว” ถวิตมองดูเธอที่รื้อหาเสื้อผ้าอยู่ในห้อง แล้วเดินออกไปโดยไม่ได้พูดอะไร เขามองผู้หญิงคนนี้ออกอย่างทะลุปรุโปร่งแล้ว ตอนที่เธอใช้เงินอย่างสุรุ่ยสุร่ายตามอำเภอใจนั้น เธอไม่เคยนึกถึงเขาเลย ตอนที่เธอมีทางออก เธอก็ไม่เคยนึกถึงเขาเช่นกัน เมื่อเทียบกับความตรงไปตรงมาของจิดาภาแล้ว ชนิศานั้นดูเป็นคนเสแสร้งจอมปลอมเหลือเกิน “ไปกันเถอะ จะไม่ทันแล้ว เออจริงสิ พี่เอาบัตรเครดิตนั่นไปเช่ารถมาซักคันได้ใช่ไหม?” ชนิศาเหลือบมองเขา “ฉันไม่อยากขายหน้า!” ถวิตอดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา “ได้สิ เดี๋ยวพี่ไปเช่าให้” ให้เธอดูมีความสดใสเพื่อไปเจอกับจิดาภาเสียหน่อย ถือว่านี่เป็นของขวัญชิ้นสุดท้ายที่เขาให้เธอแล้วกัน ไม่นานพวกเขาก็ถึงสถานที่ที่นัดหมาย ชนิศาให้ถวิตเปิดประตูรถให้เธอ แล้วย่างกรายลงมาจากรถราวกับเจ้าหญิง เธอยกมุมปากยิ้มออกมาอย่างพอใจ แล้วเดินเข้าไปยังด้านใน “ฉันจองที่ไว้แล้วค่ะ” เธอส่งยิ้ม โดยไม่ได้สนใจเสียงซุบซิบกันของพนักงานข้างๆ “นั่นใช่ดาราที่มีข่าวไปนอนมากับใครรึเปล่าน่ะ หน้าไม่อายจริงๆ ยังจะกล้าออกมาแบบนี้อีกหรือ!” “คนอย่างพวกเขา ไม่ได้มีเกียรติมีศักดิ์ศรีอะไรอยู่แล้ว” ชนิศารู้สึกไม่พอใจนัก รอเธอได้เซ็นสัญญากับบริษัทนี้ก่อนเถอะ เธอจะหาผู้ชายที่มีทั้งฐานะหน้าตาดีๆซักคน ถึงอย่างไรไม่ช้าก็เร็วนี้เธอจะทำให้จิดาภามาอยู่ใต้เท้าเธอให้ได้ เพียงแค่ถวิตมองแค่แวบเดียวนั้นก็รู้เลยว่าชนิศากำลังคิดอะไรไม่ดีอยู่แน่ๆ “ทำไมพวกเขายังไม่มากันอีก?” เธอมองนาฬิกา “ไม่รักษาเวลากันเลยจริงๆ” ถวิตไอกระแอมออกมา “พวกเราไปเช่ารถกันมาก็มาสายไปสิบห้านาทีนะ” “ฉันเป็นดาราดังนะ มาสายนิดหน่อยจะเป็นอะไรกัน? พวกเขาต่างหากที่ไม่รักษาคำพูด ช่วงเถอะ ฉันจะทนรอหน่อยแล้วกัน” เธอหยิบแป้งขึ้นมาเติมหน้าตัวเอง “พี่ว่า ผู้รับผิดชอบนี่จะเป็นผู้ชายหรือเปล่า? ฉันควรจะเปิดตรงนี้ออกหน่อยดีไหม?” เธอดึงกระดุมเสื้อของตัวเอง เพื่อเผยให้เห็นเนินอกมากขึ้น ถวิตขี้เกียจที่จะสนใจเธอแล้ว จึงตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงเย็นชา “พวกเขาคงใกล้ถึงแล้วล่ะ” หลังจากนั้นประมาณห้านาที ชนิศาเห็นจิดาภาที่เดินผลักประตูเข้ามา ราวกับทุกอย่างพังทลายลง “ทำไมเธอถึงเลวแบบนี้นะ จะต้องแย่งฉันไปหมดเลยหรือไง!” “แย่ง?” จิดาภาส่งสายตาไปยังพี่นัฎ พี่นัฎหัวเราะ “เธอคิดมากไปแล้วล่ะ เวลาแบบนี้จะมีบริษัทไหนมาเซ็นสัญญากับเธอกัน?” เธอยื่นซองจดหมายให้ถวิต “นี่เป็นจดหมายแนะนำ หวังว่าเจอกันครั้งหน้า คุณจะมีชีวิตที่ดีขึ้นนะคะ” ถวิตรับซองจดหมายนั้นมาแล้วเอ่ยขอบคุณ เขาจำเป็นจะต้องรับผิดชอบคนในครอบครัวของเขา “นี่พี่กล้าหลอกฉันอย่างนั้นหรือ? มันให้พี่เท่าไหร่ ฉันจะให้พี่อีกเป็นสองเท่า!” เธอตะโกนออกมาด้วยความโกรธ ถวิตส่ายหน้า “นี่คืองาน ไม่ใช่เงิน เธอไม่เคยนึกถึงพี่เลย แล้วจะให้พี่เสียเวลาอยู่กับเธอต่อไปทำไม พี่พยายามแล้ว” เขาไม่คิดว่าชนิศาจะมีโอกาสชนะจิดาภาได้อยู่แล้ว “พี่มัน...ไม่ต่างกับสุนัขเลยนะ ใครดีด้วย ก็ไปกับคนนั้น” ถวิตนึกไม่ถึงเลยว่าชนิศาจะกลายเป็นแบบนี้ เขาหัวเราะออกมา “แล้วเธอล่ะ ปีนขึ้นไปหาผู้ชายกี่คนแล้ว เพื่อให้ตัวเองได้มีชื่ออยู่ในรายการนั้น เมื่อก่อนเธอมองจิดาภาเป็นคู่แข่ง แย่งทุกอย่างมาจากเธอ แล้วผลสุดท้ายล่ะ ของพวกนั้นก็ไม่ใช่ของของเธออยู่ดี!” “เธอไม่มีทางเอาชนะเขาได้หรอก” ถวิตทิ้งท้ายไว้เช่นนั้นและเดินออกไปทันที จิดาภานั่งลงอีกฝั่งด้วยความสงบนิ่งของเธอ ไม่ได้เอ่ยพูดอะไรขึ้นมาก่อน เพียงแต่จ้องมองไปยังชนิศาเท่านั้น ชนิศากัดฟัน แล้วจ้องมองเธอกลับไปด้วยความโกรธแค้น ที่นี่จะต้องมีปัญหาอะไรแน่ๆ เธอมองไปยังรอบๆอย่างระวังว่าจะมีซ่อนกล้องอะไรไว้ด้วยหรือเปล่า “เธอซื้อตัวพี่ถวิตไป แล้วให้ฉันมาที่นี่ เธอกำลังจะทำอะไรกันแน่? อย่าคิดว่าตอนนี้เธอเองจะดีกว่าฉันเลย!” ชนิศากล่าวยั่วยุเธออย่างไม่มีความเกรงใจใดๆ จริงๆแล้วในใจเธอนั้นรู้สึกเครียดอยู่ไม่น้อย จิดาภากำลังควบคุมสถานการณ์นี้อยู่ “ฉันไม่ได้จะทำอะไร แค่อยากจะเจอเธอเฉยๆเท่านั้นเอง ก่อนหน้านี้กับเรื่องที่เกิดขึ้นมากมาย ฉันว่าเธอคงจะมีคำพูดมากมายที่อยากจะพูดกับฉัน” “ฉันไม่มีอะไรจะพูดกับเธอทั้งนั้น!” ชนิศาหัวเราะออกมาแล้วพิงไปยังพนักพิงเก้าอีก “อ่อ ฉันรู้แล้ว เธอคงอยากจะรู้เรื่องชเยศจากปากฉันสินะ เธออย่าคิดเพ้อเจ้อไปหน่อยเลย พวกเรายังรักกันดี!” พี่นัฎอดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา “จะคิดจะฝันอะไรก็ให้มันมีความเป็นไปได้หน่อยนะ เธอคิดว่าคุณชเยศเขาโง่ขนาดนั้นเลยหรือไง?” “เขาบอกกับฉันแล้ว ว่าจะพาฉันไปแต่งงานด้วยที่ต่างประเทศ ตระกูลของเขามีกิจการอยู่ที่ต่างประเทศ ฉันก็แค่หาอะไรทำเล่นๆในวงการนี้เท่านั้นแหละ ฉันไม่เหมือนกับเธอ ฉันไม่ต้องลงแรงอะไรก็สามารถได้มาในสิ่งที่ต้องการ จิดาภา เธอไม่มีทางเอาชนะฉันได้หรอก” “ฉันไม่ได้ต้องการจะเอาชนะเธอเลย” “ใช่ เธอจะเอาชนะฉันได้อย่างไร อา...ในเมื่อพูดมาถึงตรงนี้แล้ว ฉันจะบอกความลับอะไรให้ฟังนะ หลังจากงานเลี้ยงสละโสดของเธอกับคุณชเยศคืนนั้น ฉันเป็นคนไปส่งเขาที่บ้านเอง แล้วหลังจากนั้นพวกเราก็ดื่มด่ำความสุขกันในห้องนอนของเธอทั้งคืน”