ตอนที่ 131 บนโลกใบนี้ไม่มียาที่จะแก้ไขอะไรได้

ต๭นที่ 131 บนโลกใบนี้ไม่มียาที่จะแก้ไขอะไรได้ จองกลรู้สึกเหมือนมีมือมาบีบที่คอของเธอ ทำให้เธอไม่สามารถหายใจได้ สิ่งที่เธอนั้นเอาไปขู่ญาณินี กลับเป็นสิ่งที่ทำให้เธอไม่มีทางเลือก ญาณินีประกาศเรื่องนี้ต่อหน้าผู้คนมากมาย ก็หมายความว่าไม่อยากให้เธอมีทางอื่นแล้ว เตะเธอออกจากโอเล! เธอแค่อยากให้ญาณินีปล่อยภพธร แต่ไม่คิดว่าสุดท้ายคนที่จะเจอแบบนี้คือตัวเอง ญาณินีโหดร้ายจริงๆ เหมือนเป็นมีดที่แทงเข้าไปในใจของเธอ แต่........ ซองจดหมายลาออกนั่น เธอยื่นพร้อมกับคมสร ทำไมพูดถึงแค่เธอคนเดียว?แล้วเก็บคมสรไว้ “จองกล เธอก็ขึ้นมาพูดอะไรหน่อย” ญาณินียิ้มแล้วพูด จงกลรู้สึกโมโหมาก แต่มีกล้องส่องมาทางเธอเยอะขนาดนี้ เธอไม่มีทางปฏิเสธอย่างงั้นก็แปลว่าเธอประกาศเป็นศัตรูกับญาณินี ไม่มีผลดีต่อเธอเลย ทุกอย่างไม่ได้ถึงขั้นสุดท้ายเธอไม่สามารถที่จะยอมแพ้ง่ายๆแบบนี้ได้ “ขอบคุณประธานญาณินีค่ะ” จงกลเริ่มน้ำตาคลอ เหมือนเธอนั้นจะไม่อยากไปจากที่นี่มากๆ “เริ่มตั้งแต่ที่ฉันเข้าวงการนี้ก็ทำงานที่โอเล วันนี้ฉันตัดสินใจจะไป แค่อยากจะไปทำความฝันของตนให้สำเร็จ ขอบคุณที่ท่านประธานให้โอกาสกับฉัน และฉันก็หวังว่าต่อไปโอเลจะดีขึ้นเรื่อยๆค่ะ” “คุณจงกลคะ ไม่ทราบว่าคุณเริ่มมีความคิดที่จะไปจากโอเลตั้งแต่เมื่อไหร่คะ?” “คุณหาที่ทำงานใหม่ได้แล้วหรอคะ?” “การลาออกนี้หมายถึงแค่คุณหรือว่าหมายถึงนักแสดงที่อยู่ภายใต้การดูแลของคุณด้วยคะ!” ผู้จัดการออกจากบริษัทพร้อมกับนักแสดงก็ออกนั้นเป็นเรื่องธรรมดา โอเลที่มีการต้อนรับภพธรและจิดาภาก็ดูดีกว่าเดิมอยู่แล้ว แต่ถ้าจงกลไปก็อาจจะกระทบต่อโอเล ในกรณีแบบนี้ จงกลไม่สามารถพูดอะไรได้! พูดไป ก็หมายความว่าเธอหาทางตายให้กับตัวเอง “คำถามมากเกินไปค่ะ ฉันไม่สามารถให้คำตอบทีละคนได้ ขอโทษด้วยนะคะ” จงกลให้คำตอบนี้ไป จากนั้นก็รีบลงจากเวที แผนที่เธอวางไว้อย่างดีนั้นพังไปหมด ญาณินีไม่ถูกกระทบอะไรเลยแถมยังเซ็นสัญญากับจิดาภา เธอนั้นโง่เกินไปแล้วจริงๆ จิดาภามองดูจงกลเดินจากไป บนใบหน้าเธอไม่มีความรู้สึกใดๆ แต่เธอนั้นเข้าใจว่าตอนนี้จงกลต้องเจ็บปวดแน่ๆ ไม่นานงานก็จะเสร็จแล้ว หลังจากที่นักข่าวจากไป จิดาภาก็พูดคุยกับญาณินีไม่กี่คำ จากนั้นเธอก็จากไปพร้อมกับภพธร คาดไม่ถึงว่าจงกลจะรอเธออยู่ที่ลานจอดรถ “จิดาภา เดี๋ยวก่อน!” จิดาภาหยุดเดิน ประตูรถยังไม่ได้เปิด เธอมองไปทางดวงตาของจงกลที่ร้องไห้จนแดง ไม่รู้ว่าเป็นเพราะโมโหหรือว่าอายกันแน่ “เธอเป็นคนทำใช่ไหม?” “ฉันไม่เข้าใจว่าเธอพูดอะไรอยู่” จิดาภาขมวดคิ้ว เธอเข้าใจว่าตอนนี้อารมณ์ของ จงกลนั้นต้องแย่มาก แต่เธอไม่มีเวลาว่างที่จะมาทะเลาะกับจงกล อีกอย่างจงกลก็ถูกไล่ออกจากโอเลแล้ว อารมณ์ของจงกลนั้นใกล้จะระเบิดแล้ว เธอยังยิ้มอย่างไม่ตายใจ “ฉันไม่อยากให้ ภพธรกลับมาที่โอเลก็เลยใช้ใบลาออกขู่ญาณินี แต่เธอนั้นกลับทำแบบนี้กับฉัน” “แถมยังเซ็นสัญญากับเธอ!เธอต้องเป็นคนที่อยู่เบื้องหลังแน่ๆ ทำให้ญาณินีปล่อยตัวฉันไป” จิดาภาหน้านิ่งเฉยและถามเธออย่างเย็นชาว่า “เธอคิดว่าฉันมีอำนาจที่จะสั่งญาณินีหรอ?เป็นเธอต่างหากที่ไม่รักษาโอกาส ถึงจะเดินมาถึงขั้นนี้ได้” “ฉันเปล่านะ!” จงกลตะโกนขึ้นมา “ญาณินีเป็นประธานของโอเล เพราะมีความฉลาดในการทำงานของ โอเลถึงได้แข็งแกร่งทีละขั้นๆ แต่เธอนั้นเป็นแค่พนักงานของเขา กลับมองที่ตัวเองสูงเกินไป ถ้าเธอไม่ไปหาเรื่องจะถูกบังคับออกจากโอเลได้ยังไง ผิดก็ผิดที่เธอ ดูถูกญาณินีเกินไป” “โอเล ไม่เคยขาดคนอย่างเธอ” พอได้ยินอย่างนี้ จงกลก็กลัวขึ้นมาทันที ใจของเธอวุ่นวายไปหมด เธอจ้องไปยังจิดาภาด้วยสายตาที่โกรธ จากนั้นหันหลังวิ่งกลับไปที่โอเล ภพธรที่อยู่ข้างๆถอนหายใจ เขาเป็นคนมองดูจงกลจากพนักงานฝึกงานไกลมาจนถึงปัจจุบัน แต่เขาคาดไม่ถึงว่าเธอนั้นจะโหดร้ายได้ขนาดนี้ “เธอกลับไปหาท่านประธานก็ไม่มีประโยชน์แล้ว”ภพธรส่ายหัว ญาณินีไม่ใช่คนที่จะให้โอกาสคนอื่นครั้งที่สอง จิดาภาไม่มีความชอบที่จะไปยุ่งเรื่องของคนอื่น เปิดประตูแล้วขึ้นรถ “ไปเถอะฉันรีบ” “รีบกลับไปเจอหน้ากับแฟนเธอหรอ?”ภพธรพึ่งพูดจบ ก็รับรู้ถึงสายตาอันเย็นชาของจิดาภา “ฉันแค่รู้สึกว่าญาณินีตกลงคำลาออกของจงกล แต่กลับไม่ได้ทำอะไรกับคมสร ดังนั้นพวกเราไม่สามารถที่จะวางใจได้” “เธอไม่ทำอะไรคมสรเพื่อที่จะรั้งนายไว้ ไม่เกี่ยวอะไรกับฉัน” “เธอ.......ถึงแม้จะเป็นเพราะรั้งฉันไว้ก็จริง แต่คืนเธอนั้นเป็นนักแสดงภายใต้มือของฉัน จะไม่เกี่ยวกับเธอได้ไง?” ภพธรมองไปทางหน้าของจิดาภาที่เหมือนเดิม สงสัยมากว่าทำไมเธอไม่มีปฏิกิริยาอะไรเลย เขานั้นไม่รู้ว่าทั้งหมดนั้น เคยมีจิรภาสคอยดูแลให้ ส่วนจิดาภานั้นเชื่อสายตาของจิรภาสมาก “ฉันคือนักแสดงที่เซ็นสัญญากับโอเล ถ้าฉันไปได้ดีบริษัทก็จะได้เงินเยอะ ญาณินีไม่ใช่คนที่ตาแคบขนาดนั้น” “ฉันคิดว่าสุดท้ายแล้วจงกลก็จะไปก่อตั้งเอง ถึงไม่ยากมากแต่ถ้าเธอได้ตัวของsherryไป เรื่องมันจะไม่ค่อยดี” ภพธรพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา ปล่อยให้sherryผู้เป็นระเบิดอันตรายอยู่เคียงข้าง ทำให้รู้สึกไม่สบายใจตลอด “พวกเขาอาจอยู่ด้วยกันไม่ได้”จิดาภาเงียบมาก เรื่องนี้ไม่มีผลกระทบต่อเธอเลย เริ่มตั้งแต่เรื่องชนิศาจนถึงเรื่องsherry พวกเขานั้นอิจฉาจิดาภา ใส่ร้ายเธอแต่สุดท้ายก็กลับไปหาตัวเขาเอง แถมยังทำให้จิดาภาก้าวมาถึงชีวิตในตอนนี้ แต่เป็นนักแสดงของโอเล ดังนั้นเธอไม่กลัวเลยแม้แต่น้อยศัตรูเก่ง เธอก็ต้องเก่งกว่า! “......เธอนี่เกินความคาดคิดฉันเหลือเกิน” ภพธรไม่ได้พูดอะไรต่อสตาร์ทรถ หลังจากที่ส่งจิดาภาไปถึงประตูเขาพูดว่า “หลังจากนี้สองวัน จะเข้ากองถ่าย เธอเตรียมตัวไว้ด้วย” การถ่ายครั้งนี้จะตัดสินหนังหรือละครที่จิดาภาจะได้ในท้ายปีความสำคัญนั้นไม่ต้องพูดก็รู้ จิดาภาพยักหน้า “ฉันรู้แล้ว” สองวัน เธอสามารถพักผ่อนกับจิรภาสได้แล้ว ชีวิตของเธอนอกจากทำงาน ก็คือเขา และมีแค่ตอนที่นึกถึงหน้าของจิรภาส บนใบหน้าของจิดาภาถึงจะมีความอ่อนโยนและความอ่อนหวาน ภพธรนั้นสงสัยจริงๆว่า ตกลงเป็นผู้ชายแบบไหนที่ทำให้จิดาภาชอบได้ขนาดนี้ และจิดาภาก็ซ่อนผู้ชายคนนั้นไว้ตลอด เป็นไปได้ไหม......... แต่ว่าไม่นานเขาก็จะได้เจอหน้าของผู้ชายคนนั้นแล้ว …… ญาณินี เพิ่งกลับจากจัดการเรื่องธุระเมื่อกี้ พอกลับถึงห้องทำงาน ก็เห็นจงกล ตาของเธอแดงไปหมด “ท่านประธานคะ ให้โอกาสฉันอีกรอบเถอะค่ะ ฉันคิดผิดไปแล้วฉันผิดไปแล้วจริงๆ!” ญาณินีถอยหลังครึ่งก้าว รักษาระยะห่างกับเธอ “เธอเป็นคนเขียนจดหมายลาออกเอง ฉันก็แค่ทำตามที่เธอขอ” ปฏิกิริยาของญาณินีนั้นดูเด็ดขาดมาก คำพูดที่เธอพูดไปไม่มีทางกลับคำ จงกลกระชากเธอเหมือนคนบ้า “ฉันแค่อิจฉาภพธร ไม่คิดว่าเรื่องมันจะกลายเป็นแบบนี้ โอเลคือชีวิตของฉันทั้งหมด ฉันจะไปได้ยังไง?”