ตอนที่ 132 หาเรื่องใส่ตัวเอง

ต๭นที่ 132 หาเรื่องใส่ตัวเอง “ ท่านประธานถือว่าฉันขอร้อง อย่าร้ายขนาดนั้นสิ！” “ ฉันใจร้าย？” ญาณินียิ้มแล้วมองไปทางเธอไม่ว่าเธอจะร้องไห้เสียใจขนาดไหนในสายตาของญาณินีนั้น เธอกำลังแสดงละครเฉยๆ “ ท่านประธานฉันก็แค่ไม่เข้าใจไม่ได้หมายความว่าจะไปจริงๆ！” จงกล ระวังตัว อ้อนวอนและร้องขอตลอด “ช้าเกินไปแล้ว ไม่งั้นจะอธิบายกับเขาเองสิว่าทำไมเธอถึงเขียนจดหมายลาออกเองแล้วมาไว้ที่โต๊ะของฉัน！ทั้งหมดนั้นเธอเป็นคนทำเอง โทษใครไม่ได้ “ฉันไม่กล้าแล้วจริงๆ ฉันยอมแพ้ ให้โอกาสกับฉันอีกรอบเถอะ ！” ญาณินีไม่อยากจะฟังเธอพูดต่อไป ในสายตาของเธอนั้นเต็มไปด้วยความห่างเหิน “ตั้งแต่ที่ ภพธร จะไปเธอกับคมสร เคยใช้ แผนร้ายทำอะไรมา？ฉันให้โอกาสพวกเธอนับไม่ถ้วนแต่พวกเธอทำยังไงล่ะ ？” “ใช้จดหมายลาออกมาขู่ชั้น！ใส่ร้ายจิดาภา ขวางทางไม่ให้เธอเข้าโอเลและหลอกฉันซ้ำแล้วซ้ำเล่า เธอเป็นแค่ผู้จัดการธรรมดาของโอเลฉันใช้เธอ เธอก็จะนั่งอยู่ในตำแหน่งนี้ได้อย่างสวยงามฉันไม่ใช้เธอ เธอไม่ใช่อะไรทั้งนั้น ！” “เพื่อที่จะฟังทางจิดาภาเธอใช้แผนไปเท่าไหร่แล้วสุดท้ายล่ะ？ เธอก็ยังเป็น นักแสดงของโอเลอยู่ดี ” “จงกล ต่อไปนี้พวกเราเดินทางใครทางมัน วันนี้ฉันจะพูดอะไรตรงนี้ ว่าในโลกองค์การบันเทิงมีฉันไม่มีเธอ ！” จงกลก็ก้มหน้าลง ญาณินีไม่เคยพูดคำที่ใจร้ายขนาดนี้กับเธอมาก่อน เธอถูกดูหมิ่นแต่เธอนั้นกลับไม่มีอะไรต่อเถียง เธอจบแล้ว！ จงกล ก็เลยรีบจากไป อยู่ตรงหน้าของญาณินี เขาไม่เงยหน้าขึ้นมาเลย เธอเดินลงไปตามขั้นบันไดตามนั้นเหมือนไม่มีวี่แววอะไรเลย และมองเห็นคมสร ที่กำลังรอเธออยู่ทางโค้ง “ทำไม？มาหัวเราะเยาะฉันหรอ ？” นัยน์ตาของจงกล เต็มไปด้วยความเย็นชาเธอไม่เข้าใจว่าทำไมญาณินีถึงใจร้ายกับเธอขนาดนี้ แต่ คมสรกลับไม่เป็นอะไรเลย “เธอคิดว่าสถานการณ์ของฉันในตอนนี้ดีกว่าเธอหรือไง？” “คมสร กำหมัดแน่น ที่เธอนั้นกักตัวฉันไว้ก็เพื่อที่จะรั้ง ภพธร ไว้วางใจได้ฉันจะหาวิธีแก้แค้นให้เธอ” คมสร ฉันนั่งอยู่เฉยๆแบบนี้ไม่ได้ ไม่อย่างนั้นผลของเธอก็จะเป็นเหมือนตอนนี้ นัยน์ตาของ จงกล มีความหวังขึ้นมาอีกครั้ง มองไปทาง คมสร ที่จะไป อยู่ดีๆเธอนึกได้ถึงคนคนนึง sherry ！ …… ภพธร ได้พูดถึงเวลาจิดาภาเข้ากองถ่าย 《ฮองฮาวเซียว》 เรื่องเวลาที่จะถ่ายการแสดง แต่ยังเตรียมการกับงานอื่นๆ “เป็นแค่ตัวละครที่ดึงผู้ลงทุน กับระยะเวลาที่ถ่ายและตัดต่อเสียงใช้เวลาแค่ 5 วันเธอกลับบ้านพักผ่อนดีๆวันมะรืนฉันจะมารับเธอ” “เข้าใจ ”จิดาภาตั้งใจกับงานมาตลอด เธอหยุดไปสักแป๊บแล้วพูดต่อว่า “พวกเราเจอกันที่กองถ่ายเถอะ ที่ฐานภาพยนตร์และโทรทัศน์ sith ถูกไหม ？” “ เธอ ……”ภพธร รู้ว่าเธอกำลังคิดอะไร ไม่ค่อยอยากตกลงก็จะขมวดคิ้ว “ถ้าเธออยากจะพาใครไปพร้อมกัน ถึงเวลานั้นเขาถ่ายได้จะอธิบายยังไง？” “เธอต้องมีความรับผิดชอบต่องานตัวเอง ！” “ ฉันรับรองว่าจะไม่มีทางที่จะกระทบกับงานของฉัน” สิ่งนี้จิดาภารับรองมาก ภพธร มองไปทางเธอด้วยสายตาอันสงสัย “เธอขาดเขาไม่ได้ขนาดนั้นเลยหรอ ？” “อืม”จิดาภาตอบ ที่มุมปากนั้นก็มีรอยยิ้มอ่อน เธอไม่อยากจะแสดงชีวิตความรักของเธอมากแต่ถ้ามีโอกาสพวกเขาก็จะอยู่เคียงข้างกัน เงียบไปสักพักนึง สงสารถึงจะยอม“ โอเคพวกเราเจอกันที่กองถ่ายแต่เธอต้องฟังที่ฉันพูดอย่างละเอียดไม่ว่าตอนนี้พวกเธอจะรักกันมากขนาดไหนในวงการนี้ไม่มีความรักที่บริสุทธิ์มีแต่ต้องพึ่งพาซึ่งกันและกันและโกหกกันอย่ารอถึงเกิดเรื่องอะไรขึ้นถึงเสียใจ ” คำพูดของเธอนั้นพูดมาจากความจริงใจ จิดาภาพยักหน้า “ขอบคุณนายมาก ” เพราะ ภพธร ไม่รู้ สถานะของจิรภาสถึงจะเป็นห่วงว่าจิดาภาจะโดนหลอก พี่พรอยู่ข้างๆทำท่าเบะปาก จิรภาสนั้นคือ พระเอกในวงการบันเทิง ตำแหน่งนั้นสูงส่งมาก！ เธอกำลังรอใครวันที่ความสัมพันธ์ภรรยาของพวกเขาประกาศ จะทำให้คนพวกนี้ตกใจไหม ภพธร เหมือนจะพูดอะไรต่อ แต่เห็นจิดาภาลงจากรถก็เลยไม่ได้พูด “วางใจเถอะ แค่ทำหน้าที่ของผู้จัดการให้ดี ฉันจะไม่มีวันเข้าไปก้าวก่ายให้เธอเป็นห่วง ส่วนคนรักของฉันเขาคือผู้ชายที่เต็มร้อยแน่นอน” จิดาภารู้ว่าตอนที่ทำงานนั้นต้องเชื่อใจฝ่ายตรงข้ามมีบางอย่างบางคำพูดเธอจะไม่พูดให้ละเอียดแต่เธอหวังว่า ภพธรจะเข้าใจว่าสิ่งที่เธอต้องการคือ ผู้จัดการที่เต็มไปด้วยความสามารถ ส่วนเรื่องชีวิตส่วนตัวของเธอนั้นไม่อยากถูกคนอื่นมายุ่ง เพราะโอเล ไล่จงกลออก มีเรื่องหลายอย่างที่เขาต้องจัดการ มองดู ภพธร จากไปพี่พรใส่หัว “เธอกะว่าจะบอกเขาเมื่อไหร่ ？” ถ้าพูดคุยกันแบบนี้ตลอดพี่พอรู้สึกว่าสักวันหนึ่งเธอนั้นจะรู้สึกอึดอัดตาย “รอให้ฉันเชื่อใจเขามากที่สุด” จิดาภาตอบ พี่พรส่งเธอกลับไปที่วิลล่าก็เห็นจิรภาสเตรียมอาหารที่โรแมนติกให้กับจิดาภาแล้วฉลองที่เธอเซ็นสัญญากับโอเลเธอนั้นรู้สึก อิจฉามากเลย “ถ้าคนรู้ว่าท่านประธานที่สูงส่งรักเธอขนาดนี้คงจะต้องอิจฉาตาร้อนจนทนไม่ไหวเป็นแน่ ” บนโลกใบนี้ความอบอุ่นของเขานั้นจะให้เพียงจิดาภาคนเดียว จิดาภายิ้มอ่อนหวาน“เธอยังไม่ได้กินข้าว มาฉลองด้วยกันสิ ” พี่พรกำลังอยากจะตอบแต่ก็เห็นสายตาของจิรภาสแล้วรีบเปลี่ยนคำพูด “ฉันมีนัดแล้วจะอยู่เป็นก้างขวางคอไม่ได้！ เธอพักผ่อนดีๆนะอีก 2 วันเจอกันที่กองถ่าย” พี่พรพูดจบก็แอบยิ้มให้กับจิดาภา เพราะเขายังเป็นสามีภรรยาคู่ใหม่ จะต้องใช้เวลาเพื่อให้อยู่ด้วยกัน จิดาภาส่งพี่พรออกจากประตูหันหลังแล้วคิดทำไมฉันรู้สึกว่ารอยยิ้มของพี่พรเมื่อกี้มัน ……” “พี่พรเป็นคนที่ฉลาด” จิรภาสยิ้มแล้วเดินไปกอดเธอ“ คุณหญิงจิดาภาเชิญทานข้าวครับ ” อาหารที่ใช้ความตั้งใจพร้อมกับไฟสว่างและสามีที่รอเราคู่กับ ไวน์แดงที่หอมหวาน …… บนใบหน้าของจิดาภาเริ่มมีรอยยิ้มที่อ่อนหวาน“ฉันรู้สึกว่าชีวิตของฉันนั้นมีความสุขมากและยิ่ง จะมีความสุขมากกว่าเดิมทั้งหมดนี้เพราะนายคนเดียว ” “นี่คือของขวัญเล็กๆน้อยๆ” จิรภาสเอากล่องที่ดูสวยงามออกมาในนั้นคือ สร้อยข้อมือที่ทำจากเงินขาวส่วนด้านในนั้นมีชื่อย่อของพวกเขาสองคน เป็นภาษาอังกฤษ “ตอนนี้ไม่สามารถที่จะใส่แหวนได้แต่ฉันอยากใช้วิธีแบบนี้บอกเธอว่าไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นจะอยู่เคียงข้างเธอ” เธอถอดนาฬิกาออกมา ในนั้นก็มีชื่อย่อเหมือนกัน จิดาภาซึ้งจนยื่นมือไป เสียงของเธอนั้นบอกว่า “ใส่ให้ฉันหน่อย ” สิ่งที่ซึ้งที่สุดไม่ใช่เพราะผู้ชายคนนี้ใช้เงินเพื่อเธอไปเท่าไหร่แต่เป็นเพราะเธอมีใจที่ไปเป็นห่วงและดูแลเธอ เขาสามารถใช้เงินมากมายมาจัดการเรื่องงานแต่จะใช้ความรักและความจริงใจทำให้ จิดาภารู้สึกอบอุ่น “ฉลองที่เธอเซ็นสัญญากับโอเล ” “ขอบคุณ……” จิดาภายื่นหน้าไปที่อยู่ที่หน้าอกของเขาและจับแก้วไวน์ขึ้นมาชนแก้วกับเขา ความสุขของเธอไม่จำเป็นต้องให้คุณเป็นพยานแค่เธอเข้าใจว่าทั้งสองนั้นรักซึ่งกันและกันก็เพียงพอแล้ว ปัจจุบันนี้ไปเพราะเขาเป็นของกันและกัน ส่วนข้อสงสัยของ ภพธร จิดาภาไม่ได้จำไว้หลังจากที่เกิดเหตุการณ์เพราะเขาเจอหน้ากันเขาก็จะรู้ ว่า คนรักที่ลึกลับของจิดาภานั้นไม่ใช่คนที่ต้องพึ่งให้เธอเลี้ยงดูในทุกมื้ออาหาร