ตอนที่ 148 ภาพอันแสนสุขใจ

ต๭นที่ 148 ภาพอันแสนสุขใจ “ใช้เวลาในการถ่ายทำนานไหมครับ?” จิรภาสที่กำลังจัดแจงสูทของตัวเองเอ่ยถามขึ้น ทางทีมงานจึงรีบบอกกับเขา “ไม่นานค่ะ...นึกไม่ถึงเลยว่าคุณจิรภาสจะมา....” “นั่นก็เป็นเพราะคุณจิดาภาเธอต้องการความช่วยเหลือ หากเป็นคนอื่นผมก็คงไม่สนใจหรอกครับ” คำตอบเช่นนี้เป็นคำตอบที่ดูง่ายๆและตรงประเด็นเสียเหลือเกิน ทางผู้รับผิดชอบของWMเมื่อได้ยินดังนั้น พวกเขาจึงพากันเก็บสิ่งที่คาดเดากันอยู่ซ่อนเอาไว้อยู่แบบนั้น “นักแสดงที่มีความสามารถอย่างคุณจิดาภานั้น ไม่ควรที่จะถูกปิดกั้นความสามารถ ผมเพียงแค่อยากจะให้เธออยู่ในวงการนี้เท่านั้นแหล่ะครับ เพราะฉะนั้นผมจึงหาเหตุผลที่จะมาปฏิเสธคำขอนี้ของเธอไม่ได้เลย” ทัศนคติของเขาดูแปลก แต่ก็ตรงไปตรงมาเป็นอย่างมาก ทีมงานและผู้กำกับต่างก็คิดว่า จิรภาสนั้นมองในมุมของประธานบริษัทแห่งวงการบันเทิง ที่เขารู้สึกว่าจิดาภาเป็นบุคคลที่มีความสามารถคนหนึ่ง อีกทั้งจิรภาสและจิดาภาต่างก็อยู่ห่างจากเรื่องการสร้างกระแสอยู่แล้ว เพราะครั้งนี้เป็นเพราะจิดาภาปฏิเสธเรื่องการสร้างกระแส จึงทำให้รเมศไม่พอใจ จึงไม่ยอมมาถ่ายทำโฆษณาครั้งนี้ หากพวกเขาทั้งสองจะมีความสัมพันธ์ลับอะไรกัน ก็คงจะไม่ทำให้คนอื่นๆคิดไปไกลเท่าไหร่นัก แต่คงต้องบอกว่า จิดาภานั้นคงจะมีความพิเศษกับจิรภาสมากจริงๆ มีคนมากมายขนาดไหนที่อยากจะพบจิรภาสแต่ก็เป็นเรื่องยากสำหรับพวกเขายิ่งนัก แต่กับจิดาภา เพียงแค่โทรหาเขาเพียงสายเดียว ก็มาปรากฏตัวอยู่ตรงหน้าแล้ว ความใส่ใจเช่นนี้ใครจะเทียบได้กัน? “แล้วอีกเรื่องนึง ผมหวังว่าเรื่องในวันนี้จะไม่ถูกเผยแพร่ออกไปนะครับ” “เรื่องนี้แน่นอนอยู่แล้วครับ คุณจิรภาส วางใจได้เลย จะไม่มีหลุดออกไปสักนิดอย่างแน่นอน ฐานะของคุณจะถูกปิดเป็นความลับต่อไปครับ” ผู้รับผิดชอบจากทางWMรีบเอ่ยขึ้นทันที เขาจะต้องรีบร่างสัญญารักษาความลับนี้โดยเร็ว เพื่อให้ทีมงานเซ็นชื่อ เพื่อจะไม่ให้ใครได้ฝ่าฝืนความต้องการนี้ของประธานเค.เอฟ โดยเด็ดขาด ครั้งนี้จิรภาสจึงหันไปยังทิศทางที่จิดาภาอยู่ ทั้งสองคนสบตากัน ผู้รับผิดชอบของWM และผู้ช่วยผู้กำกับสบตากันแวบหนึ่ง อยากจะถามจิรภาสว่าเขารู้เนื้อหาในการถ่ายทำครั้งนี้แล้วหรือยัง เนื่องจากโฆษณาในครั้งนี้มีข้อเรียกร้องเรื่องของคุณภาพค่อนข้างสูง จริงๆแล้วถึงจิรภาสจะถ่ายอย่างไร ทางWMก็คงจะไม่มีความคิดเห็นใดๆ “ถ้าอย่างนั้นผู้กำกับ เริ่มได้หรือยังครับ?” “ได้ครับ คุณจิรภาส....” ผู้กำกับดูลังเลเล็กน้อย “คุณจิดาภา คุณลองต่อบทกันก่อนก็ได้ เดี๋ยวอีกสิบนาทีเราเริ่มถ่ายกันเลย!” ให้พวกเขาได้มีเวลาในการพูดคุยกันก่อนเริ่มถ่ายจริงนั้น จะทำให้บรรยากาศนั้นผ่อนคลายลงได้ ที่จะต้องถ่ายทำกันนั้นคือคู่รัก จะต้องมีความรู้สึกที่หวานชื่น นี่เป็นสิ่งที่คุณณัฏฐ์ค่อนข้างกังวลที่สุด จิรภาสไม่ได้เปิดเผยโฉมหน้า จึงค่อนข้างกลัวการแสดงอารมณ์ของจิดาภา ที่จะต้องมีทั้งความเขินอาย ใจเต้น หวังว่าเธอจะแสดงออกมาได้ดี! ผู้ช่วยกระซิบกับผู้กำกับ“ผู้กำกับ ฉันไม่ได้ฝันไปใช่ไหม? คนนี้คือประธานบริษัทเค.เอฟ คุณจิรภาส? พระเจ้า นี่พวกเรากำลังถ่ายเขาอยู่อย่างนั้นหรือ?” “ถ้าได้บอกเรื่องนี้ให้คนอื่นได้รู้ก็คงจะดี!” หากมองไปในวงการนี้แล้ว ใครบ้างกันที่จะสามารถขอให้เขามาร่วมงานแบบนี้ได้ เขาเป็นถึงราชาแห่งวงการบันเทิงเลยนะ! คุณณัฏฐ์เองก็รู้สึกเป็นเกียรติมากเช่นกัน เขาอาจจะเป็นคนแรกในวงการนี้ และอาจจะเป็นคนสุดท้ายเสียด้วยซ้ำที่ได้เป็นผู้กำกับให้กับจิรภาสเช่นนี้ ต่อให้รเมศอีกร้อยคน ก็คงเทียบไม่ได้กับจิรภาสเพียงแค่คนเดียว การตัดสินใจเปลี่ยนตัวนักแสดงนั้นนับว่าเป็นการตัดสินที่ถูกต้องเสียจริงๆ โฆษณานี้จะกลายเป็นประวัติศาสตร์เพียงหนึ่งเดียวของบริษัทWM “ตอนนี้ผมเองก็ไม่อยากจะเชื่อเหมือนกัน แต่เรื่องเป็นแบบนี้แล้ว คุณลองดูพวกเขาสิ ยังตกใจกับเรื่องนี้อยู่เลย” ผู้กำกับกล่าวต่อ “คุณจิดาภานี่เก่งเสียจริงๆ” จิดาภาเงยหน้าขึ้นมองผู้ชายที่สูทสีดำแล้วเดินไปหาเขา ใบหน้าที่เธอคุ้นเคย ขณะนี้กลับทำให้เธอใจเต้นแรง ลักษณะภายนอกที่ดูหล่อเหลา บวกกับแววตาอันแสนอ่อนโยน...จิดาภาไม่สามารถควบคุมจังหวะการเต้นของหัวใจตัวเองได้เลย เธอเต็มใจที่จะให้ผู้ชายคนนี้ครอบครองเธอเพียงคนเดียว “คุณจิรภาส นึกไม่ถึงจริงๆค่ะว่าคุณจะยอมมาช่วยฉัน” จิดาภากล่าวพร้อมรอยยิ้ม ตำแหน่งที่พวกเขาทั้งสองยืนอยู่นั้นห่างจากทุกคนไกลพอสมควร ดังนั้นจึงไม่ได้ยินบทสนทนาที่พวกเขากำลังคุยกัน จิรภาสเองก็ไม่ได้ปิดบังสายตาที่ชื่นชมเธอเช่นกัน “วันนี้คุณสวยมากครับ” “ใช่หรือคะ? สวยกว่านักแสดงหญิงที่คุณเคยเจอมาด้วยหรือเปล่า?” จิดาภาตั้งใจหยอกล้อเขากลับ “ไม่เลย พวกเธอไม่สามารถเทียบกับคุณได้ เพราะคุณคือหนึ่งเดียวเท่านั้น” “เพราะนอกจากคุณแล้ว ก็ไม่มีใครที่จะเข้ามาอยู่ในหัวใจผมได้อีก” คำพูดอันแสนหวานของเขาทำให้เธอรู้สึกซาบซึ้งได้มากกว่าครั้งไหนๆ “เตรียมพร้อมนะ....เริ่ม 1 2 3!” การถ่ายทำเริ่มต้นขึ้นเมื่อผู้กำกับส่งเสียงให้สัญญาณ เบื้องหน้าเลนส์กล้อง จิดาภาที่กำลังนั่งอ่านหนังสืออยู่บนเก้าอี้ม้านั่งยาว ผมของเธอปลิวไสวไปตามแรงลม ภาพตรงหน้าดูเงียบสงบและเป็นธรรมชาติ ทันใดนั้นผู้ชายคนหนึ่งปรากฏตัวขึ้นตรงหน้าของเธอ พร้อมกับถือแหวนอันแสนละเอียดอ่อนและงดงามอยู่ในมือ การปรากฏตัวของเขาทำให้จิดาภาตกตะลึงเป็นอย่างมาก หลังจากนั้นเธอก็เห็นแหวนในมือของเขา ไม่ได้เป็นการขอแต่งงาน แต่กลับเป็นการขอความรัก “เป็นคนรักของผม ได้ไหมครับ?” น้ำเสียงที่ดึงดูดราวกับแม่เหล็กของจิรภาสดังอยู่ข้างๆหูของเธอ เธอเงยหน้าขึ้นมามองหน้าเขา ราวกับว่ากำลังมองหน้าผู้ชายคนที่เธอรักจริงๆอยู่ ความรู้สึกการถูกคนรักสารภาพรักนั้น สีหน้าความตื่นเต้นและเขินอายปรากฏออกมาบนใบหน้าของจิดาภาได้อย่างสมบูรณ์แบบ ดวงตาของเธอส่องประกายถึงความสุข เธอลุกขึ้นยืน แล้วพยักหน้ารับอย่างไม่สามารถห้ามความรู้สึกตัวเองได้ หลังจากนั้นเขาก็ดึงมือเธอขึ้นมา แล้วบรรจงสวมแหวนวงนั้นลงบนนิ้วของเธอ ทุกคนที่ยืนมองฉากนี้อยู่นั้น ไม่คาดคิดเลยว่าจะออกมาสมบูรณ์แบบเช่นนี้ เมื่อเห็นพวกเขาอยู่ด้วยกัน จึงสั่งหยุดค้างไว้ที่ฉากนี้ แล้วหลังจากนั้นผู้กำกับก็ตะโกนออกมา “โอเคครับ ดีมาก!” เขาไม่คิดเลยว่าจะราบรื่นถึงเพียงนี้ ความเข้าใจที่รู้กันระหว่างเขาทั้งสองคนนั้นดีกว่าที่เขาคิดไว้มากเหลือเกิน ราวกับว่ามาจากความรู้สึกจริงๆเลยอย่างนั้น! “ผู้กำกับ ทำไมฉันรู้สึกว่าเป็นฉากที่ช่างหวานซึ้งเหลือเกิน พวกเขาไม่ใช่....” ทีมงานกระซิบกระซาบเสียงเบาๆ ผู้รับผิดชอบของWMที่ยืนมองการถ่ายทำอยู่ข้างๆก็รู้สึกตกตะลึงกับทั้งสองคนที่อยู่ตรงหน้าเช่นกัน “ผมก็มีความคิดแบบนั้นเหมือนกัน” ผู้กำกับหัวเราะ “จิดาภาผ่านมาแล้วทั้งนั้น แล้วอีกอย่างความสามารถของเธอขนาดนี้ เล่นบทบาทได้อย่างเข้าถึงแบบนี้ ทั้งที่ไม่ได้ถ่ายไปยังใบหน้าของคุณจิรภาสเลย ความสัมพันธ์ของพวกเขาสองคนนั้นก็เป็นเรื่องส่วนตัวเขา ถ้าพวกคุณอยากรู้นัก ก็ไปถามพวกเขาเองสิ” “คงไม่ต้องถึงขนาดนั้นหรอกค่ะ ฉันเพียงแค่รู้สึกจิ้นเท่านั้นเอง” “แล้วแบบนี้ค่าออกอากาศของโฆษณาตัวนี้ของWMจะต้องเพิ่มขึ้นด้วยหรือเปล่า?” หลังจากนั้น ทางทีมงานก็จัดการเปลี่ยนเป็นฉากที่สอง ในมุมของความรักที่มีต่อกันและกัน ในเมื่อนางเองยอมตกลงเป็นคนรักของเขาแล้ว ระหว่างพวกเขาจะมีความใกล้ชิดกันมากขึ้น แต่ก็จะไม่แสดงออกจนรุนแรงเกินไป เพื่อให้ผู้ชมได้มีความรู้สึกร่วมไปด้วย เมื่อเทียบกับฉากก่อนหน้านี้แล้ว ครั้งนี้จะถือว่าเป็นแบบทดสอบครั้งใหญ่ของจิดาภาเลยก็ว่าได้ ผู้หญิงทุกคนที่เผชิญหน้ากับผู้ชายที่โดดเด่นอย่างจิรภาสนั้น ล้วนแล้วแต่หวั่นไหวกับเขาได้อย่างง่ายดาย แต่ครั้งนี้ฉากที่สองเธอจะต้องแสดงออกถึงความกระตือรือร้นที่มีภายในใจ และแสดงความรักที่มีต่อเขาอย่างชัดเจน กล้องค่อยๆซูมเข้าไปในระยะใกล้ยิ่งขึ้น แล้วโฟกัสไปที่ใบหน้าของจิดาภา เธอมองทิวทัศน์ในระยะไกลๆ แล้วมองแหวนที่อยู่บนนิ้วของตัวเอง เวลานั้นแหวนวงนั้นยังคงสวมอยู่ที่นิ้วกลางของเธอ เธอยิ้มออกมาอย่างอ่อนโยน ราวกับรู้สึกว่าสิ่งที่ตัวเองมีอยู่นั้นเป็นความรู้สึกที่สวยงามที่สุดในโลกใบนี้ และเมื่อหันกลับไปอีกทางนั้น เธอได้ยินเสียงฝีเท้าของผู้ชาย เธอจึงหันกลับไปและวิ่งตามไปหาเขา... ความสุขบนใบหน้าของเธอนั้นทำให้ทุกคนรู้สึกว่าสัมผัสมันได้จริงๆ ถ่ายทอดความรู้สึกของบทบาทได้อย่างถูกต้องแม่นยำ หรือแม้กระทั่งอาจจะดีกว่าที่บทนั้นต้องการเสียด้วยซ้ำ --โปรดติดตามตอนต่อไป 28/11/2019--