ตอนที่ 149 คุณมาช้าไป

ต๭นที่ 149 คุณมาช้าไป การแสดงของจิดาภานั้นนับว่าช่วยทำให้เครื่องประดับของWMมีความโดดเด่นยิ่งขึ้น ทั้งยังรวมไปถึงความอ่อนโยนในแบบฉบับความงามของผู้หญิงอีกด้วย นับว่าเป็นที่น่าอัศจรรย์ยิ่งนัก ผู้หญิงที่กำลังมีความรักนั้นสวยงามมากเสียจริงๆ แล้วผู้กำกับก็สั่งคัต ให้ทีมงานเตรียมตัวกับฉากต่อไป แต่จิรภาสนั้นยังคงไม่ละสายตาไปจากผู้หญิงตรงหน้าเขา “อยู่ๆผมก็รู้สึกเสียใจขึ้นมาที่ผมไม่ตัดสินใจเปิดเผยใบหน้าของตัวเองแบบนี้ ผู้หญิงที่งดงามขนาดนี้ ผมควรจะประกาศให้ทุกคนรู้สิว่าผมคือเจ้าของเธอ” “ยังมีเวลาอีกสามเดือนนะคะจากที่เรานัดกันไว้” จิดาภาเงยหน้าขึ้นมา แล้วจ้องมองไปยังดวงตาของเขา อย่างเต็มไปด้วยความรักและความซึ้งใจ วันนี้เธอรู้สึกมีความสุขมาก เป็นเพราะผู้ชายที่ยืนอยู่ตรงหน้าเธอคนนี้คือจิรภาสที่ทำให้เธอรู้สึกมีความสุขเช่นนี้ แม้ว่าเขาจะไม่ได้จัดงานแต่งงานให้เธอ แต่กลับใช้วิธีนี้เพื่ออยู่ข้างๆเธอมาโดยตลอด พิธีการเหล่านั้นสำคัญจริงๆหรือ? ขอเพียงแค่คนที่เรารักอยู่ข้างๆเรา ทุกๆวันก็จะสามารถทำให้เป็นวันที่โรแมนติกได้เหมือนกัน คงจะมีแต่คู่รักที่เป็นรักแท้เท่านั้นที่จะสามารถให้อีกฝ่ายได้ถึงเพียงนี้ คุณณัฏฐ์และผู้รับผิดชอบของWMนั้นต่างก็แลกเปลี่ยนความคิดเห็นกัน รู้สึกว่าสองฉากแรกนั้นสมบูรณ์แบบมาก ผ่านไปได้อย่างสวยงาม หากตามแผนแล้วนั้น ความสำเร็จไปถึงขึ้นนี้แล้ว คงจะสามารถถ่ายทำกันเสร็จก่อนเวลาสี่ถึงห้าชั่วโมง ทั้งสองคนต่างก็แยกย้ายกันไปห้องแต่งหน้า เพื่อเตรียมตัวกับฉากที่สาม และฉากนี้ก็เป็นฉากที่สำคัญอีกฉากหนึ่งเช่นกัน เพื่อจะแสดงให้เห็นแหวนและชุดเครื่องประดับนั้น จิดาภาจะต้องสวมใส่ชุดแต่งงานยืนอยู่ตรงหน้าประตูโบสถ์ เพื่อจะเดินเข้าสู่พิธีแต่งงานในห้องโถงไปพร้อมๆกับผู้ชายคนนี้ สถานที่ถ่ายทำมีพื้นหลังเป็นโบสถ์ บวกกับการแต่งเติม ทำให้ไม่ต้องกังวลอะไรนัก ช่างแต่งหน้าของจิดาภาเปลี่ยนทรงผมให้จิดาภา และช่วยเธอเปลี่ยนเป็นชุดแต่งงาน เพื่อเพิ่มความเด่นของสร้อยคอและเครื่องประดับนั้นให้สมบูรณ์แบบยิ่งขึ้น และยังมีแหวนบนมือเธออีก ชุดแต่งงานชุดนี้รูปแบบมีความเรียบง่าย การออกแบบนั้นเน้นไปที่ช่วงเอวของเธอ ปลายกระโปรงลากยาวไปยังพื้น แสดงให้เห็นถึงความสง่างามอย่างชัดเจน ชุดแต่งงานจะมีราคาแพง หรืออลังการมากแค่ไหนไม่สำคัญ สำคัญตรงที่ว่าใครเป็นคนจูงมือเดินไปด้วยกันกับเธอมากกว่า เช่นเดียวกับความรู้สึกระหว่างเธอกับจิรภาส ไม่จำเป็นต้องเปิดเผยให้ใครรู้ก็สามารถมีความสุขได้ “จิดาภา สวยมากจริงๆ” พี่นัฏอุทานออกมา “ใช้วิธีแบบนี้เติมเต็มความฝันของเธอ นับว่าเป็นโอกาสที่หาได้ยากนะ” “ชุดแต่งงานนี้ดูจะเรียบง่ายธรรมดา แต่คนใส่สวยมากค่ะ เช่นนี้ทำให้ชุดที่คุณใส่อยู่นั้นดูมีระดับขึ้นมาทันที ” ช่างแต่งหน้าเอ่ยชื่นชมเธอ พี่นัฎกระซิบกับเธอ “เดี๋ยวพี่จะไปคุยกับทางทีมงานว่าขอแผ่นฟิล์มไว้ชุดนึง ให้เธอเก็บไว้เป็นที่ระลึกนะ” “อืม” จิดาภายิ้มหวานออกมา แล้วสวมใส่เครื่องประดับชุดนั้น ไม่ใช่ว่าเธอจะไม่เคยถ่ายโฆษณาเช่นนี้ แต่วันนี้เป็นเพราะคนที่อยู่ข้างกายเธอนั้นมีการเปลี่ยนแปลง จิดาภาเดินออกจากห้องแต่งตัวอย่างช้าๆ ส่วนจิรภาสที่เปลี่ยนชุดเสร็จแล้วนั้นก็ออกมายืนรอเธออยู่ทางด้านนอก ถึงแม้ว่าเขาจะรู้อยู่แล้วว่าเธอเป็นคนที่สวยงามมาก แต่พอได้มาเห็นตอนที่เธออยู่ในชุดแต่งงานเช่นนี้แล้ว หัวใจของจิรภาสก็ยังคงตกตะลึงราวกับถูกสะกดไว้อย่างไรอย่างนั้น ภรรยาของเขางดงามถึงเพียงนี้.... ผู้รับผิดชอบของWMและทีมงานต่างก็พากันเก็บภาพความรู้สึกของพวกเขาทั้งสองคนไว้ ล้วนแต่รู้สึกว่าหากพวกเขาไม่ได้เป็นคู่กันจริงๆล่ะก็ คงจะน่าเสียดายเหลือเกิน “เตรียมตัวนะ ...เริ่มได้!” หลังจากที่ผู้กำกับสั่งแล้วนั้น ทั้งสองคนก็เข้าสู่สถานการณ์ตามบทบาท จิรภาสจูงมือจิดาภา ค่อยๆเดินเข้ามาในโบสถ์ ความรู้สึกระหว่างพวกเขาทั้งสองคนได้รับความชื่นชมอย่างไม่รู้ตัว ไม่ได้เป็นความรู้สึกของคนรักกันอีกต่อไป พวกเขากำลังจะให้คำสัตย์ปฏิญาณต่อกัน และสวมแหวนให้กันและกัน เพื่อกลายเป็นส่วนหนึ่งที่สำคัญที่สุดในชีวิตของอีกฝ่ายหนึ่ง สุดท้ายทั้งสองคนหันหลังให้กลับกล้อง จิดาภาที่สวมใส่ผ้าคลุมศีรษะไว้ ค่อยๆพิงไปยังไหล่อันแสนจะกำยำของเขา แหวนที่สวมอยู่บนมือของเธอได้ย้ายมาสวมอยู่ที่นิ้วนางเป็นที่เรียบร้อยแล้ว และนี่ถือว่าเป็นความสุขที่ไม่จำเป็นต้องมีคำพูดใดๆออกมา “ดีครับ สมบูรณ์แบบเหลือเกิน!” ผู้กำกับรู้สึกดีใจเป็นอย่างมาก การถ่ายทำในครั้งนี้ถือว่ามีการพลิกผันมากมายหลายอย่าง ไม่นึกเลยว่าจะเจอความเซอร์ไพรส์ที่เหนือความคาดหมายเช่นนี้ ทางทีมงานล้วนแต่อินกับฉากนี้ จนกระทั่งพวกเขาแยกออกจากกัน ถึงรู้สึกตัวว่านี่เป็นเพียงโฆษณาเท่านั้น โฆษณาของWMตัวนี้จะต้องโด่งดังครองจอโทรทัศน์อย่างแน่นอน หลังจากที่จิดาภาและจิรภาสสบตากันแล้วนั้น ต่างก็กลับเข้าสู่ตำแหน่งของตัวเอง คนหนึ่งเป็นนักแสดงหญิงในวงการบันเทิง ส่วนอีกคนหนึ่งเป็นประธานบริษัทเค.เอฟ "การแสดงของคุณจิดาภาช่างดีเหลือเกิน ส่วนนักแสดงรับเชิญอย่างคุณจิรภาสก็สมบูรณ์แบบมากครับ" คุณณัฏฐ์เอ่ยชื่นชมจากใจจริง "คุณจิรภาสครับ ต้องขอขอบคุณคุณมากจริงๆ" ผู้รับผิดชอบของWMเอ่ยขอบคุณเขาด้วยรอยยิ้ม "ไม่เป็นไรครับ ถ้าอย่างนั้นผมขอตัวก่อน ฝากด้วยนะครับ เรื่องวันนี้ผมขอให้เก็บเป็นความลับ ทุกอย่างที่สามารถแสดงถึงฐานะของผมจะต้องไม่ปรากฏอยู่บนหน้าจอ" "ไม่มีปัญหาครับ" จิดาภาจึงส่งยิ้มแล้วบอกกับเขาว่า "ลาก่อนนะคะคุณจิรภาส" ทั้งที่อีกไม่นานพวกเขาก็จะต้องกลับไปเจอกันที่บ้านอยู่ดี ....... ผู้จัดการส่วนตัวของรเมศกำลังรอเขาอยู่ที่ข้างสระว่ายน้ำ มองดูรเมศที่กำลังว่ายน้ำอีกหนึ่งรอบ เรือนร่างที่แข็งแรงและกล้ามเนื้อผิวสีแทนของเขานั้นโดดเด่นเป็นอย่างมาก มิน่าเหล่าบรรดาแฟนคลับตัวน้อยของเขานั้นถึงทุ่มเทให้เขาขนาดนี้ แม้ว่าเขาจะมีนิสัยที่สามารถทำให้คนรอบข้างต้องรู้สึกจำใจก็ตาม ผู้จัดการเองก็รู้ว่าที่จิดาภาผิดนัดเขานั้นทำให้เขาไม่พอใจเป็นอย่างมาก แต่การกระทำของรเมศนั้นก็ถือเป็นการผิดสัญญา หากไม่เป็นเพราะอำนาจของบิดาของเขาแล้วล่ะก็ เขาคงไม่กล้าอวดดีถึงเพียงนี้ "พอแล้วล่ะ ไปถ่ายโฆษณากัน" รเมศเดินขึ้นมาจากสระ เอ่ยขึ้นมาแล้วพลางเช็ดตัวไปด้วย "ได้ๆ เดี๋ยวฉันไปขับรถมาให้ เธอใส่เสื้อผ้าเยอะหน่อยนะ เดี๋ยวจะหนาว แฟนคลับกำลังรอดูเธออยู่" "หน้าของผมนี่พวกเขาดูเป็นร้อยๆรอบก็คงไม่เบื่อสินะ" รเมศสะบัดผม อย่างภูมิใจ หากเขาไปตอนนี้คงจะกลายเป็นผู้ช่วยชีวิตทางกองถ่ายอย่างแน่นอน เขาจะรอดูท่าทางซาบซึ้งใจจนอยากจะหลั่งน้ำตาออกมาของพวกเขา โดยเฉพาะจิดาภา! และเขาจะพูดต่อหน้าทุกคนว่า เรื่องวันนี้จิดาภาเป็นตัวต้นเหตุจึงทำให้เกิดเรื่องขึ้น ไม่นาน รถของรเมศก็ขับมาถึงกองถ่าย แต่ทว่าภายในสตูดิโอนั้นกลับไม่มีแม้แต่ความเคลื่อนไหวใดๆ ประตูด้านหน้าลงกลอนเป็นที่เรียบร้อยแล้ว มีเพียงประตูด้านข้างเท่านั้นที่ยังเปิดอยู่ มีเพียงคนงานที่กำลังขนย้ายอุปกรณ์เพื่อเก็บสถานที่เพียงเท่านั้น หรือเป็นเพราะรเมศไม่มาถ่ายทำ จึงทำให้การถ่ายทำต้องเลื่อนออกไปอย่างนั้นหรือ? ผู้จัดการส่วนตัวของเขาคาดเดา แล้วกดโทรต่อสายไปยังผู้รับผิดชอบของบริษัทWM แต่ทางฝ่ายนั้นได้กลับไปรายงานผลการปฏิบัติงานกับทางบริษัทเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ทั้งยังแสดงออกถึงความเย็นชาอย่างชัดเจน ว่าเรื่องในวันนี้จะคุยกับทางบริษัทต้นสังกัดของรเมศอีกด้วย ผู้จัดการส่วนตัวของรเมศไอกระแอมขึ้นมาเล็กน้อย “นี่ก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรนะครับ ตอนนี้รเมศก็มาทั้งๆที่ยังคงไม่สบายอยู่ สามารถถ่ายทำได้แล้วนะครับ” ทางฝ่ายผู้รับผิดชอบWMนั้นไม่ได้ตอบรับอะไรออกมา แต่กลับวางสายไปเสียแล้ว “อะไรกัน!” ผู้จัดการส่วนตัวของรเมศพึมพำออกมาด้วยความหงุดหงิด แล้วรั้งคนงานคนหนึ่งไว้พลางเอ่ยถามเขา “คุณณัฏฐ์ล่ะ พวกเรามากันแล้ว...” “คุณรเมศ? อ๋อ พระเอกโฆษณาที่จะต้องถ่ายทำวันนี้ใช่ไหม?” คนงานคนนั้นเอ่ยถามพลางวางอุปกรณ์ในมือลง “โฆษณาถ่ายทำเสร็จไปแล้วครับ ผู้กำกับก็กลับไปแล้วด้วย พวกคุณมาเอาตอนนี้ ช้าไปแล้วล่ะครับ” “อะไร?พระเอกยังไม่มาเลย แล้วจะถ่ายทำกันได้อย่างไร? หรือว่าถ่ายเพียงแค่จิดาภาคนเดียวอย่างนั้นหรือ?” ผู้จัดการรู้สึกตกใจ “ไม่ใช่ครับ ผู้กำกับเปลี่ยนตัวนักแสดงน่ะครับ การถ่ายทำเป็นไปอย่างราบรื่นมาก งานเสร็จก่อนเวลาไปตั้งครึ่งวัน ที่นี่ก็เลยว่างเปล่าแบบนี้ไงครับ” แล้วคนงานคนนั้นก็ขนย้ายอุปกรณ์ต่อไป โดยไม่ได้สนใจพวกเขาอีก สีหน้าของเขาได้มืดมนกลายเป็นสีดำไปเสียแล้ว พวกเขากล้าถึงเพียงนี้เชียวหรือ ถึงขั้นเปลี่ยนตัวรเมศ? เขารู้สึกโมโหเสียจนตัวสั่นไปหมด ลังเลมาเป็นครึ่งวัน เมื่อกลับไปที่รถ เขาเองก็ไม่รู้ว่าจะบอกเรื่องนี้กับรเมศอย่างไรดี