ตอนที่ 160 คำพูดจากปากพี่นัฎ

ต๭นที่ 160 คำพูดจากปากพี่นัฎ พี่นัฎไม่ได้หลงกลกับคำพูดของญาณินี “ขอบคุณสำหรับความหวังดีของคุณนะคะ แต่น้องชายของฉันไม่ต้องการค่ะ เขาไม่ได้อยากจะเป็นนักแสดง แล้วไม่ได้อยากจะเข้าวงการด้วย....” “ฉันต้องการพาตัวเขากลับตอนนี้!” “ใช่หรือคะ? ทำไมฉันรู้สึกว่าน้องชายของคุณคิดไม่เหมือนกันกับคุณเลยล่ะ? หรือคุณคิดว่าคุณจะสามารถพาเขาออกไปที่นี่ได้ง่ายๆอย่างนั้นหรือ?” ญาณินียิ้มออกมาอย่างเย็นชา แววตาเต็มไปด้วยความเกลียดชัง เธอรู้ว่าพี่นัฎจะไม่ทิ้งน้องชายตัวเองไว้โดยไม่สนใจอะไรแน่ๆ หากเธอสามารถควบคุมพี่นัฎได้ นั่นก็เท่ากับว่าเธอสามารถควบคุมจิดาภาได้ด้วยเช่นกัน “คุณต้องการอะไรกันแน่!” “ฉันต้องการให้คุณมาเป็นหมากของฉัน คุณเป็นคนที่สนิทที่สุดของจิดาภา ไม่ใช้ประโยชน์จากคุณ แล้วจะคุ้มค่ากับสิ่งที่เธอทำกับฉันได้อย่างไรกัน?” ญาณินีเทไวน์ลงในแก้ว ส่งเสียงเหยียดๆออกมา “คุณเองก็อยู่ในวงการนี้มาไม่ใช่เวลาน้อยๆ ทำอะไรเพื่อจิดาภามาขนาดนั้น คุณควรจะคิดว่าจะต้องมีวันนี้สิ!” พี่นัฎรู้สึกโมโหเป็นอย่างมาก แต่กลับไม่มีวิธีที่จะผละออกไปจากสถานการณ์นี้ได้เลย เธอรับไม่ได้กับการขู่บังคับของญาณินี เมื่อนึกถึงน้องชายที่ถูกคมสรพาตัวไปแล้วนั้น เธอทำได้เพียงถอนหายใจออกมา “คุณอยากจะใช้ฉันเป็นเครื่องมือเพื่อจัดการกับจิดาภาอย่างนั้นหรือ?” “บอกความลับทุกอย่างของจิดาภากับฉัน แล้วฉันจะปล่อยพวกคุณไป” เสียงของญาณินีดังไปทั่วห้อง และค่ำคืนที่เงียบสงัดนี้ ทำให้ดูเยือกเย็นยิ่งนัก “คุณต้องการจะถามอะไร?” พี่นัฎจ้องหน้าของญาณินี “โฆษณาของWMใครที่ถ่ายคู่กับเธอ!” “เหมือนว่าจะเป็นญาติคนหนึ่งของเธอ ครอบครัวของเธอได้ยินว่าเธอมีเรื่องวุ่นวาย จึงให้คนนั้นมาช่วยเธอไว้” ครอบครัวของจิดาภา ญาณินีรู้สึกลังเลขึ้นมา “มันง่ายแค่นี้เอง?” “ถ้าไม่อย่างนั้นเธอจะไปหาใครได้อีกล่ะ? ถึงแม้ว่าความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับครอบครัวจะไม่ค่อยดีนัก แต่ครอบครัวของเธอก็คงจะไม่ทนเห็นเธอต้องแพ้อย่างย่อยยับเช่นนั้นหรอก เพียงแต่เรื่องนี้ไม่อยากให้โลกภายนอกรู้ ก็เลยเป็นงานที่ต้องปิดไว้เป็นความลับ” “ถ้าหากเป็นศิลปิน ก็จะต้องเปิดเผยสถานะออกมาให้เป็นที่ได้รับความนิยมไปแล้ว จะมาหลบๆซ่อนๆแบบนี้ทำไม?” ที่พี่นัฎพูดมาก็มีเหตุผล นับว่าเป็นสาเหตุของเหตุการณ์นี้ที่สามารถอธิบายออกมาได้ดีที่สุด “ถ้าอย่างนั้น คนที่คอยอยู่เบื้องหลังของจิดาภาคือใคร! เธอเคยบอกไว้ว่าเธอมีคนรักแล้ว บอกชื่อคนๆนั้นมา!” ทางที่ดีจะต้องไม่ใช่คนในวงการ ถ้าหากใช่ล่ะก็ ญาณินีจะต้องให้พวกเขาจบสิ้นไปพร้อมๆกันอย่างแน่นอน เธออยากจะรู้ความจริงอย่างนั้นหรือ? พี่นัฎเบะปาก “ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน จิดาภาไม่เคยให้ฉันได้เจอกับคนๆนี้เลย อาจจะเลิกกันไปตั้งนานแล้วล่ะ” พี่นัฎพูดเสร็จในใจได้แต่ภาวนาเงียบๆ หวังว่าบอสใหญ่จะไม่เอาที่เธอพูดมาใส่ใจ ถ้าตอนนี้เธอพูดถึงสถานะของจิรภาส จะต้องเป็นการสร้างความลำบากให้กับจิดาภาอย่างแน่นอน เธอไม่สามารถเห็นแก่ตัวแบบนั้นได้ ญาณินีเขย่าแก้วไวน์ในมือ แล้วหัวเราะออกมา “คุณคิดว่าฉันหลอกง่ายขนาดนั้นเลย?” “ไม่ว่าคุณจะเชื่อหรือไม่เชื่อ นี่ก็เป็นความจริงที่ฉันรู้ทั้งหมดแล้ว ฉันให้คุณในสิ่งที่คุณต้องการแล้ว ตอนนี้คุณจะปล่อยน้องชายฉันได้หรือยัง?” พี่นัฎถอนหายใจออกมา อย่างไม่มีทางเลี่ยง “ที่ฉันต้องการไม่ได้มีเพียงแค่นี้” “ฉันรู้ว่าจิดาภากำลังเตรียมตัวไปออกรายการสัมภาษณ์ของจรินทร์ ส่วนคุณก็รั้งเธอไว้ ไม่ให้เธอไปร่วมรายการนั้นได้ เรื่องง่ายๆแค่นี้ เพื่อน้องชายของคุณ คุณคงทำได้อยู่แล้ว ถูกต้องไหม?” รายการสัมภาษณ์ของจรินทร์ เป็นรายการถ่ายทอดสด... ถ้าหากจิดาภาไปร่วมรายการไม่ตรงเวลา ไม่เพียงแค่จะสูญเสียโอกาสในการโจมตีญาณินีและโอเลเพียงเท่านั้น และยังจะส่งผลกระทบต่อทางเดินต่อไปของตัวเธอเองด้วย ญาณินีมองดูสีหน้าของพี่นัฎ แล้วหัวเราะออกมาอย่างเหยียดๆ “ถ้าคุณรู้สึกว่าลงมือลำบากล่ะก็ ฉันมีตัวเลือกให้คุณ คืนวันพรุ่งนี้คุณเป็นผู้ช่วยให้ภารดี ไปถ่ายโฆษณากับเธอ เป็นอย่างไร?” “คุณ....” คนทั้งโลกต่างก็รู้ว่าพี่นัฎเป็นผู้ช่วยของจิดาภา หากเธอตามภารดีไปเช่นนั้น คงจะต้องสร้างความสงสัยให้กับคนอื่นๆอย่างแน่นอน ว่าพี่นัฎกำลังจะหักหลังจิดาภาอยู่หรือเปล่า! อีกทั้ง ภารดีเองก็จ้องจิดาภาอยู่เสียด้วย ครั้งนี้จะต้องเป็นการใช้โอกาสนี้ทำให้พี่นัฎลำบาก หรือบีบบังคับให้พี่นัฎขอร้องอะไรกับจิดาภา และหากเป็นเช่นนั้น...จิดาภาที่ให้ความสำคัญกับเรื่องความรู้สึกเช่นนี้ หากเธอได้ยินเรื่องนี้ เธอจะต้องยอมช่วยพี่นัฎอย่างแน่นอน “คุณร้ายมากเลยนะคะ คุณญาณินี” ฆ่าคนได้โดยปริยายแบบนี้ “ร้ายหรือ? ฉันเพียงต้องการแค่รักษาชื่อเสียงของโอเลไว้เท่านั้นเอง ถ้าหากจิดาภาไม่ขัดใจฉัน ฉันก็คงจะไม่มาทำให้คุณลำบากใจแบบนี้หรอก” “ฉันรู้ว่าความสัมพันธ์ระหว่างคุณกับจิดาภานั้นดีมาก ถ้าไม่อย่างนั้น คุณลองมาพนันดูไหม มาดูกันว่าจิดาภาจะยอมทิ้งโอกาสนี้เพื่อคุณไหม” พี่นัฎหลับตาลงด้วยความยากลำบาก แล้วก้มหน้าลง "ตกลง....ฉันรับปากคุณว่าฉันจะเป็นผู้ช่วยให้กับภารดีเป็นเวลาหนึ่งวัน แต่ฉันขอหนึ่งอย่าง คุณจะต้องปล่อยน้องชายฉันไป!" "ตกลง..." ญาณินีหันกลับไป ใบหน้าปรากฏรอยยิ้มแห่งความเย้ยหยัน ในโลกใบนี้ไม่มีใครที่จงรักภักดีได้ตลอดไป มีเพียงแต่เหยื่อที่จะใหญ่เพียงพอหรือเปล่าเพียงเท่านั้น พี่นัฎออกมาจากคฤหาสน์ของญาณินีด้วยจิตใจที่ห่อเหี่ยว เดินออกมาข้างทางอย่างเหม่อลอยเพียงลำพัง และหลังจากที่เธอถึงบ้านนั้น ในหัวของเธอกลับเต็มไปด้วยคำพูดเหล่านั้นของญาณินี แน่นอนว่าเธอจะไม่มีวันหักหลังจิดาภา เพียงแต่ เธอยังมีทางเลือกอื่นอีกหรือ? เสียงโทรศัพท์มือถือของเธอดังขึ้น เป็นเสียงเพลงประกอบภาพยนตร์ที่จิดาภาเคยร่วมแสดง "ฮัลโหล?" พี่นัฎที่อยู่ในห้องที่มืดสนิทกดรับสาย "เป็นอย่างไรบ้างคะ? รับน้องแล้วใช่ไหม?" จิดาภาเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง "ฉันจำได้ว่าปีนี้เขาขึ้นปีสองแล้วใช่ไหม?" "อืม รับกลับมาแล้วล่ะ" น้ำตาเอ่อล้นออกมาจากขอบตาของพี่นัฎ เรื่องของเธอ จิดาภาจำได้เสมอเลย สำหรับจิดาภาแล้ว เธอไม่ได้เป็นเพียงแค่ผู้ช่วยเท่านั้น และสำหรับตัวเธอเอง จิดาภาก็ไม่ใช่ดารานักแสดงที่แสนจะโด่งดังสูงส่งเช่นกัน ตลอดทางที่พวกเธอเดินมา พวกเธอคือเพื่อน คือครอบครัว "จิดาภา พี่อยากจะหาเวลามาอยู่กับเขาหน่อย แล้วจะต้องไปส่งเขาไปโรงเรียนด้วยอีก อาจจะต้องลาสักสองสามวัน" พี่นัฎพยายามกลั้นน้ำตาไว้ แล้วอธิบาย "ส่วนเรื่องงาน คุณภพธรจะเป็นคนจัดการให้เธอเอง" "ได้ค่ะ พี่พักผ่อนให้สบายใจเถอะนะ เงินพอหรือเปล่า?" "พอสิ...เดี๋ยวพวกเราจะออกไปหาอะไรกินกันอีก ไว้ค่อยคุยกันนะ" หลังจากพูดจบ พี่นัฎก็รีบวางสายไปทันที ไม่เช่นนั้นเธอคงจะอดไม่ได้ที่จะต้องร้องไห้ออกมาแน่ๆ เธอรู้ว่าเส้นทางที่จิดาภาเดินมานั้นพบกับความลำบากมากแค่ไหน เธอไม่อยากกลายเป็นภาระของจิดาภา ให้เธอโดนญาณินีบีบบังคับคนเดียวก็พอแล้ว.....จิดาภาไม่ควรจะต้องมาแบกรับอะไรเช่นนี้! จิดาภามองดูหน้าจอโทรศัพท์มือถือที่ค่อยๆมืดลง เธอขมวดคิ้วด้วยความสงสัย เธอเข้าใจนิสัยของพี่นัฎดี เธอเป็นคนร่าเริงมาโดยตลอด แต่ทำไมหลังจากที่ได้เจอน้องชายแล้ว รู้สึกว่าเธอดูเศร้าถึงเพียงนี้....แล้วยังพูดถึงเรื่องงานอีก เธอรู้สึกว่ามีอะไรแปลกๆ "คุณจิรภาสคะ..." จิดาภาหันกลับเดินเข้าในห้องหนังสือ แล้วเอ่ยกับผู้ชายตรงหน้าด้วยน้ำเสียงเบาๆ "ฉันรู้สึกเป็นห่วงพี่นัฎจังค่ะ ให้คุณตฤณไปดูเธอให้หน่อยได้ไหมคะ?" คนอย่างจิรภาสที่รักภรรยามากอย่างเขาแน่นอนว่าเขาจะต้องรับปากเธอในสิ่งที่เธอขอได้ในทันที จึงจัดให้ตฤณทำโอทีมอบหมายงานนี้ให้เขาจัดการต่อ ตฤณไม่กล้าดึงเวลาออกไปนาน จึงรีบขับรถไปยังบ้านของพี่นัฎทันที ออกประตูหน้าบ้านดัง แล้วสักพักหนึ่งพี่นัฎก็เดินออกมาเปิดประตู เมื่อเห็นว่าเป็นเขา เธอจึงเอ่ยถามขึ้นด้วยความตกใจ "คุณมาได้อย่างไรน่ะ?" "ท่านประธานกับคุณผู้หญิงเป็นห่วงคุณ จึงให้ผมมาดูน่ะครับ....ได้ยินมาว่าน้องชายคุณมาแล้ว?" ตฤณรู้สึกสงสัย ถ้าหากไปรับน้องชายมาแล้ว ทำไมถึงไม่เปิดไฟ? หรือว่าจะนอนกันแล้วอย่างนั้นหรือ? "อา...ใช่ค่ะ เขาอยู่ที่นี่แล้ว นี่ออกไปข้างนอกกับเพื่อนๆแล้วน่ะ" พี่นัฎพยายามฝืนให้ตัวเองดูมีชีวิตชีวาขึ้น --โปรดติดตามตอนต่อไป 06/12/2019--