ตอนที่ 167 ติดค้างความโรแมนติกครั้งใหญ่ที่สุดของเธอไว้

ต๭นที่ 167 ติดค้างความโรแมนติกครั้งใหญ่ที่สุดของเธอไว้ เธอไม่เคยเสียใจกับการตัดสินใจเลือกของตัวเองเลยสักครั้ง หากจะต้องย้อนกลับไปใหม่ เธอก็ยังคงจะทำเช่นนี้ ทางญาณินีคงจะได้เห็นการถ่ายทอดสดไปแล้ว หลังจากที่รับน้องชายของพี่นัฎกลับมาแล้วนั้น ความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับโอเลนั้นก็คงจะตกอยู่ในสถานการณ์ที่ค่อนข้างอันตราย ความท้าทายนี้เพิ่งจะเริ่มต้นขึ้นเพียงเท่านั้น เธอกล้าที่จะตบตีคน กล้าที่จะเรียกตัวคนกลับคืนมาแบบนี้แล้ว ก็ไม่กลัวญาณินีแก้แค้นเธออยู่แล้ว เธอเพิ่งจะเดินเข้ามาในคฤหาสน์ ก็ถูกจิรภาสที่เดินเข้ามาต้อนรับเธอนั้นดึงเข้าไปกอดไว้ “ลำบากคุณแย่เลยสิ” อ้อมกอดที่อบอุ่นทำให้รู้สึกลุ่มหลง จิดาภายิ้มแล้วพิงไปที่ไหล่ของเขา “ทำไมไม่บอกล่ะคะ?” ทั้งๆที่เธอมอบอำนาจการตัดสินใจให้เขาแล้วแท้ ๆ อีกทั้งยังเตรียมตัวยอมรับเอาไว้แล้ว ว่าเธอจะเป็นภรรยาที่ผู้หญิงทั้งโลกจะต้องอิจฉา “นี่เป็นครั้งสุดท้าย ถ้าหากมีครั้งต่อไปอีก ผมเองก็จะไม่ทนแล้วเช่นกัน” เขาจูบลงไปบนริมฝีปากของเธออย่างแนบชิด แล้วเขาก็รวบตัวเธอขึ้น พาเดินเข้าไปในห้องนอน “ภรรยาของผมปรากฏอยู่ในจอทีวีเธอสวยขนาดนั้น ทำไมผมถึงจะไม่อยากประกาศออกมากันว่าเธอคือผู้หญิงของผม!” แต่เขาก็ไม่ได้ทำแบบนั้น... จิดาภายังต้องการเวลา ยังจะต้องพยายามและทุ่มเทอีกมากถึงจะมาอยู่ข้างๆเขาได้ “ที่ฉันโทรหาคุณในรายการเพื่อจะเปิดเผยเรื่องนี้แบบนั้น ดูจะเสี่ยงเกินไปหน่อยหรือเปล่าคะ? บางทีอาจจะมีคนจำเสียงคุณได้” จิรภาสก้มหน้าลงมามองเธอ ความเยือกเย็นราวกับทะเลลึกนั้นเต็มไปด้วยความอ่อนโยน มีเพียงแค่เวลาที่อยู่กับจิดาภาเพียงเท่านั้น เขาถึงจะเปลี่ยนเป็นเพียงแค่ผู้ชายธรรมดาๆคนหนึ่งที่มีความรักต่อภรรยาของเขาเช่นนี้ กลับไม่ได้เป็นประธานจิรภาสที่ดูสูงส่ง “ก็ดีสิครับ...ผมจะได้ไม่ต้องทนต่อไปอีกไง ผมรู้ว่าคุณยังไม่อยากให้ผมประกาศออกไปแบบนั้น ไม่เป็นไร จะต้องมีโอกาสอยู่แล้ว” เขาจึงไม่ได้พูดออกไป และยังมีอีกเรื่องหนึ่งที่เขาต้องคำนึงถึง นั่นก็คือเขาจะต้องจัดงานในการเปิดตัวครั้งนี้ของพวกขาให้ยิ่งใหญ่และโรแมนติกให้กับเธอ เธอไม่ใช่ผู้หญิงที่เขาจะแต่งงานให้ผ่านๆไปแบบนั้น แต่เธอเป็นสิ่งที่มีค่าที่เขาจะรักไปตลอดชีวิต จิดาภาพิงอยู่ที่หน้าอกของเขา ในใจเต็มไปด้วยความหวานซึ้ง ผู้ชายคนนี้เข้าใจเธอจริงๆ อดทนยอมเพื่อเธอ ทั้งยังเคารพในตัวเธอด้วย การได้มีคนรักที่ใส่ใจกันแบบนี้ นับว่าเป็นโชคดีของเธอจริงๆ ......... คมสรยังคงอยู่ที่ออฟฟิศของญาณินี ทั้งสองคนพากันดูการสัมภาษณ์รายการของจรินทร์ย้อนกลับไปมาอยู่แบบนั้น หวังว่าจะพอจะหาโอกาสที่เหลือได้บ้าง “คำพูดของเธอนั้นไม่ตกหล่นเลยแม้แต่น้อย ทำให้เราหาข้อผิดพลาดไม่ได้เลย มีเพียงข้อสงสัยเดียวที่เธอเคยยอมรับกับทางบริษัทไว้ ว่าเธอมีคนรักแล้ว และตอนนี้ก็ดูจะมาพัวพันไม่ชัดเจนกันกับชายผู้ลึกลับคนนี้อีก” ใบหน้าของญาณินีแสดงออกถึงความเย็นชา “แต่เธอไม่ยอมรับ...” “เธอเป็นศิลปินของโอเล เพียงแค่พวกเราส่งคนคอยจับตาดูเธอไว้ ยังจะกลัวว่าจะไม่ได้หลักฐานอะไรอีกหรือครับ?” คมสรรู้สึกว่าตอนนี้เรื่องนี้นั้นน่าสนใจขึ้นมาเสียแล้ว เขาอยากที่จะค่อยๆกระชากหน้ากากของจิดาภาออกมา ให้คนภายนอกได้รู้จักธาตุแท้ของเธอ “ได้ เรื่องนี้ให้คุณจัดการแล้วกันนะ ส่งคนไปสืบหาให้ละเอียด เปิดโปงเรื่องความรักของเธอ บอกให้ทุกคนรู้ว่าเธอกำลังเหยียบเรือสองแคม” ญาณินีเว้นวรรคไว้สักพัก “ฉันจะส่งคนไปสืบเรื่องของตฤณและพี่นัฎ ว่าสรุปแล้วเขาสองคนเป็นคู่หมั้นกันจริงๆหรือเปล่า!” “แล้วงานของจิดาภาล่ะครับยังจะต้องพักไว้ก่อนหรือเปล่า?” ญาณินีสูดหายใจเข้าลึกๆ “สัปดาห์หน้าที่ปารีสมีงานสัปดาห์แฟชั่นเสื้อผ้า ให้เธอออกงานนี้ แล้วบอกทุกคนว่าพวกเราโอเลไม่ได้ระงับงานเธอ จะได้ลดความระวังตัวของเธอลงไปด้วย แบบนี้จะได้หาหลักฐานได้สะดวก!” ญาณินีสมแล้วที่เป็นคนเก่าแก่ในวงการบันเทิงนี้ เธอจะทำอะไรด้วยความปราดเปรียวเสมอ เธอยังอยากจะพูดอะไรขึ้นมาอีก แต่มีสายจากภพธรโทรเข้ามาเสียก่อน ขอให้เธอปล่อยตัวน้องชายของพี่นัฏ ญาณินีโมโหเป็นฟืนเป็นไฟ ให้คมสรปล่อยตัวเขากลับไป ไม่คิดเลยว่าเธอจะถูกจิดาภาเล่นงานแบบนี้ ในเมื่อเรื่องเป็นเช่นนี้ เธอเองก็จะไม่ยอมออมมือให้แล้ว เพียงแค่ศิลปินตัวเล็กๆเพียงแค่คนเดียวเท่านั้น จะพลิกผืนฟ้าได้อย่างนั้นหรือ? คมสรมองดูญาณินีที่โมโหเสียจนหน้าเปลี่ยนสี คิดว่า ต่อไปทางที่จิดาภาจะเดินไปนั้นคงจะลำบากเสียแล้ว ไม่เพียงแค่คนข้างนอกที่จะอิจฉาเธอ เพราะแม้แต่คนภายในโอเลเองก็รู้สึกขัดหูขัดตาเช่นกัน ตอนที่เขาไปส่งน้องชายของพี่นัฎนั้น เขายังเอ่ยทิ้งท้ายไว้ด้วยว่า “คุณญาณินีอยากจะช่วยให้เธอเข้าวงการ อายุของเธอขนาดนี้ก็ไม่ได้ส่งผลกระทบต่อการเรียนหรอก แต่พี่สาวของเธอมาหาพวกเรา บอกว่าจะไม่ยอมให้เธอเข้าวงการ” “พี่สาวของเธอน่ะทำเพื่อจิดาภา จนยอมไปเป็นชู้ของคนอื่น” “ถ้าเธอมีโอกาสก็ลองเกลี้ยกล่อมพี่สาวเธอเสียหน่อยแล้วกัน ถ้าไม่อย่างนั้นชีวิตของเธอกับพี่สาวเธอจะต้องถูกจิดาภาทำลายเข้าสักวัน” กนต์ธรนั่งฟังอยู่ที่นั่งด้านหลัง รู้สึกโมโหเป็นอย่างมาก หลังจากนั้น คมสรมายังสถานที่ที่นัดพบกับจิดาภา เขาตบบ่าของกนต์ธร แล้วพูดกับจิดาภาว่า “คุณญาณินีหวังดี พวกคุณนี่ไม่รู้อะไรเอาเสียเลย” จิดาภาให้ภพธรพาน้องชายของพี่นัฎขึ้นรถไป มองไปยังคมสร “คุณญาณินีพอใจกับรายการไหมคะ?” “คุณว่าอย่างไรล่ะครับ? คุณจิดาภา คุณทำเกินไปแล้ว สุดท้ายแล้วคนที่จะเสียเปรียบก็คือตัวคุณเอง คุณญาณินีไม่ได้เก็บเอามาคิดเล็กคิดน้อยหรอกนะครับ เธอจัดงานให้คุณไปร่วมงานแฟชั่นเสื้อผ้าที่ปารีสในสัปดาห์หน้า คุณทำสำเร็จแล้วครับ คุณแย่งงานไปจากภารดีสำเร็จแล้ว” จิดาภาเหลือบมองเขาที่เดินกลับออกไป เธอไม่เชื่อว่าญาณินีจะมีจิตใจดีขนาดนี้ หลังจากที่ขึ้นรถแล้วนั้น ภพธรเองก็รู้สึกว่าเรื่องนี้ดูมีลับลมคมใน “โอกาสแบบนี้มักจะเป็นภารดีไปตลอด อยู่ๆคุณญาณินีเปลี่ยนตัวให้คุณไปแทน...เธอจะใจกว้างให้แหล่งสนับสนุนกับคุณแบบนี้เลยอย่างนั้นหรือ?” จิดาภาส่ายหน้า “ดูไปทีละก้าวแล้วกันค่ะ” ของที่เป็นของเธอ ใครก็มาแย่งไปไม่ได้ หลังจากที่พวกเขาส่งตัวกนต์ธรกลับไปแล้ว พวกเขาก็กลับออกมา ตฤณยังอยู่ที่บ้านของพี่นัฎ เขาอยากจะเห็นกนต์ธรว่าเขากลับมาอย่างปลอดภัยเสียก่อน ถึงจะกลับไปได้ “เธอเป็นอย่างไรบ้าง! พวกเขาไม่ได้ทำอะไรเธอใช่ไหม!” พี่นัฎดึงตัวกนต์ธรมาด้วยความตื่นเต้น ทั้งเจ็บปวดและดีใจไปพร้อมๆกัน “ผมไม่เป็นไร...” กนต์ธรเหลือบไปมองตฤณ แล้วดึงตัวพี่นัฎมาแล้วพูดกับเธอ “พี่ ดึกดื่นขนาดนี้แล้ว อย่าให้ผู้ชายมาอยู่ในบ้านแบบนี้สิ” ตฤณไม่รู้เลยว่าทำไมกนต์ธรถึงได้ดูไม่เป็นมิตรกับเขาถึงเพียงนี้ ซึ่งจะว่าไปแล้วก็คงดึกไปอย่างที่เขาว่าจริงๆ “กนต์ธร ทำไมพูดกับแขกแบบนี้?” “ดึกไปแล้วจริงๆแหล่ะครับ ถ้าอย่างนั้นผมขอตัวก่อน พวกคุณพักผ่อนเถอะ” พี่นัฎยิ้มออกมาอย่างกระอักกระอ่วน หลังจากที่ส่งตฤณกลับไปแล้วนั้น พอหันกลับมา กนต์ธรก็จ้องมองไปที่เธอ “ผมรู้หมดแล้วนะ ว่าพี่เป็นคนบอกกับคุณญาณินีว่าจะไม่ยอมให้ผมเข้าวงการ พี่ ตัวพี่เองก็เป็นคนในวงการนี้ ทำไมถึงไม่ให้ผมเข้าวงการเป็นนักแสดง!” “พี่....” พี่นัฎไม่รู้ว่าควรจะอธิบายให้น้องฟังอย่างไรดี จึงเอ่ยออกมาด้วยคำพูดที่เต็มไปด้วยความจริงจังกับเขา “เธอเข้าใจผิดแล้ว ในวงการนี้มันไม่ได้ง่ายอย่างที่เธอคิดนะ พูดถึงเรื่องนี้ก็ได้ ที่คุณญาณินีเรียกเธอไป ไม่ใช่ว่าเขาต้องการจะฝึกฝนเธอ แต่เป็นเพราะเขาจะใช้เธอเป็นเครื่องมือในการบีบฉันเพื่อทำร้ายจิดาภา ถ้าหากไม่ใช่เป็นเพราะจิดาภาออกหน้าช่วยพวกเราแบบนี้ ตอนนี้เธอเองก็ยังไม่รู้เลยว่าจะเป็นอย่างไรกัน!” “พี่อย่าหลอกผมเลย!” “เป็นเพราะพวกพี่เห็นแก่ตัวมากกว่า ขัดขวางไม่ให้ผมเข้าวงการ แล้วยังมีเรื่องที่พี่ยอมไปเป็นชู้คนอื่นเพื่อจิดาภานั่นอีก แต่พี่กลับไม่ยอมที่จะปูทางให้ผมบ้างเลย ผมเกลียดพี่!” กนต์ธรตะโกนออกมา แล้ววิ่งเข้าไปในห้อง ขังตัวเองไว้ในนั้น พี่นัฎยืนอยู่ในห้องรับแขกด้วยความตกตะลึง เธอไม่รู้เลยว่าควรจะอธิบายอย่างไรเกี่ยวกับเรื่องราวในวงการบันเทิงนี้ ซึ่งถ้าหากกนต์ธรต้องการจะเข้าวงการนี้จริงๆล่ะก็ เธอจะขัดขวางเขาได้อย่างไรกัน