ตอนที่ 169 ความรู้สึกที่ดีต่อกันทั้งสองฝ่าย

ต๭นที่ 169 ความรู้สึกที่ดีต่อกันทั้งสองฝ่าย รอจนพวกเธอถึงสนามบินแล้ว พี่นัฎจึงพบว่าตัวเองลืมเอาพาสปอร์ตมา! จิดาภาคิดแล้วจึงเอ่ยบอกกับเธอ “เวลาคงไม่พอให้พี่กลับไปเอาแน่ เอาอย่างนี้แล้วกัน โทรหาคุณตฤณ ดูว่าเขาพอจะมีเวลาเอามาให้เราหรือเปล่า” พี่นัฎซ่อนกุญแจไว้ตรงหน้าประตูบ้านมาโดยตลอด ดูแล้วตฤณคงจะไม่ยอมช่วยเธอแน่ๆ ภพธรที่อยู่ข้างๆจึงเอ่ยสมทบขึ้น “ตอนนี้คงจะต้องพึ่งเขาแล้วล่ะ” พี่นัฎจึงต้องทำเป็นกล้าเพื่อขอร้องตฤณเสียแล้ว ลองดูว่าเขาจะพอมีเวลาปลีกตัวมาช่วยเธอได้หรือเปล่า เดิมทีแล้วบนโต๊ะของตฤณยังมีเอกสารกองโตที่เขาจะต้องจัดการอยู่ และยังต้องรีบหาข้อมูลอีกด้วย แต่เมื่อได้ยินพี่นัฎบอกดังนั้นแล้ว เขาก็ยังคงรับปากเธออยู่ดี “ครับ ผมจะไปเดี๋ยวนี้” ตฤณรู้ถึงตารางงานและเวลาที่จะต้องเช็คอินอยู่แล้ว จึงขับรถไปยังบ้านของพี่นัฎ แล้วหยิบพาสปอร์ตของเธอออกมาได้อย่างราบรื่น เพียงแต่เขาเห็นพี่นัฎติดกระดาษโน้ตไว้แผ่นหนึ่งบนตู้เย็น ก็รู้สึกว่าผู้หญิงคนนี้น่ารักเสียจริงๆ.... บนกระดาษโน้ตแผ่นนั้นเขียนแผนและตารางงานไว้ และยังเน้นย้ำว่าจะต้องเอาพาสปอร์ตไปด้วย แต่เธอก็ยังคงลืมเอาไปด้วยอยู่ดี ตฤณพึมพำกับตัวเอง “ดูแล้วต่อไปผมคงต้องมาที่นี่บ่อยๆแล้ว” หลังจากพูดเสร็จแล้วนั้น ก็เอากุญแจบ้านเก็บเข้าที่ ราวกับว่าเขาเห็นพี่นัฎเป็นคนพิเศษตั้งแต่แรกแล้ว.... เมื่อถึงสนามบินแล้ว ท่าทางอาการของเขาดูไม่เป็นธรรมชาติเอาเสียเลย “นี่ครับ” พี่นัฎรับมา แล้วเอ่ยขอบคุณเขา “โชคดีจังค่ะที่มีคุณอยู่” ใบหน้าอันหล่อเหลาของตฤณดูประหม่า “ถ้าอย่างนั้นผมขอตัวก่อนนะครับ คุณ....พวกคุณ เดินทางปลอดภัยนะครับ” จิดาภาและภพธรที่คอยดูอยู่ไม่ไกล แน่นอนว่าพวกเขาไม่พลาดที่จะได้เห็นท่าทางที่มองดูเบื้องหลังของตฤณอย่างอาลัยอาวรณ์ของพี่นัฎ “ผมบอกแล้ว ว่าพวกเขาสองคนน่ะมีความรู้สึกต่อกัน ผมเป็นผู้จัดการมาหลายปีแล้ว เรื่องแบบนี้ไม่มีทางมองพลาดแน่นอน” ภพธรพูดออกมาจากใจ “จริงๆแล้วเขาก็เหมาะสมกันดีนะ....” ทั้งสองคนไม่กล้าที่จะทำลายบรรยากาศเช่นนี้ของพวกเขา จิดาภาใส่แว่นตากันแดดขึ้นมาอีกครั้ง ทั้งสามเดินเข้าไปในห้องรอเครื่อง การเดินทางไปไหนมาไหนของเธอมักจะเรียบง่ายเช่นนี้มาโดยตลอด ตอนนี้ภพธรเองก็เคยชินกับวิธีแบบนี้ของจิดาภาไปเสียแล้ว สามารถให้ความร่วมมือกับเธอได้เป็นอย่างดี แต่ครั้งนี้กลับเจอคนที่ไม่คาดคิดว่าจะเจอที่นี่ นักข่าวที่ถ่ายรูปเธอกับจิรภาสที่สนามบินตอนนั้น ความจำของจิดาภานั้นดีมาก โดยเฉพาะคนที่จะสามารถคุกคามชีวิตเธอได้เช่นนี้ และเมื่อตอนที่ทางฝั่งนั้นยิ้มทักทายพวกเธอนั้น จิดาภาจึงตอบรับกลับไปอย่างมีมารยาท “คุณจิดาภาครับ พวกเรานี่ถือว่ามีพรหมลิขิตต่อกันเสียจริงๆนะครับ ครั้งที่แล้วยังไม่ได้แนะนำตัวอย่างเป็นทางการ ตอนนี้ผมกำลังทำสตูดิโอเป็นของตัวเองอยู่ครับ” เขายื่นนามบัตรส่งมาให้เธอ ภพธรดักหน้ายื่นมือออกไปรับแทนจิดาภาเสียก่อน เตรียมป้องกันไว้เล็กน้อย “สตูดิโอซื่อสัตย์ ตนุภัทร” เขาไม่ได้รู้สึกโมโหกับท่าทางของภพธร แถมยังกล่าวด้วยท่าทางที่มีอัธยาศัยดีกับพวกเขา “คุณจิดาภาก็ไปร่วมงานแฟชั่นเสื้อผ้าด้วยหรือครับ?” จิดาภาพยักหน้า “คุณผู้ชายคนนั้นไม่ได้มาด้วยหรือครับ หรือว่าพวกคุณเลิกกันแล้ว?” ตนุภัทรเอ่ยถามขึ้นมาอีก แล้วมองไปยังรอบๆตัวของจิดาภา ก็ไม่มีบุคคลที่เขาสงสัยจริงๆ “จะต้องเช็คอินแล้ว ไปกันเถอะ” พี่นัฎเดินมา แล้วไปยังผู้ชายคนนั้นแวบหนึ่ง ตนุภัทรไม่ได้กวนใจพวกเขาอีก พยักหน้ารับแล้วเดินออกไป ภพธรเอ่ยออกมาอย่างรู้สึกกังวล “เขารู้จักคุณจิรภาสหรือ?” ข้างๆกายของจิดาภา ผู้ชายคนเดียวที่ใกล้ชิดกับเธอก็มีเพียงจิรภาสแค่คนเดียวเท่านั้น “ครั้งที่แล้วฉันกับคุณจิรภาสอยู่ที่สนามบินที่ต่างประเทศถูกเขาถ่ายรูปไว้น่ะ แต่เขาไม่ได้ถ่ายเห็นหน้าของคุณจิรภาสหรอกค่ะ ครั้งนี้มาเจอที่งานนี้ อาจจะถูกเขาคอยจับตามองตลอดแล้วล่ะ” “อย่ากังวลไปเลย ผมจะเตรียมแผนกันไว้เอง!” ภพธรปลอบใจเธอ เป็นเพราะว่าหากเทียบกับนักข่าวที่โผล่ออกมาเช่นนี้กับญาณินีนั้น ญาณินีคือคนที่พวกเขาควรจะกังวลมากกว่าเสียอีก ในเวลานี้คงไม่มีใครรู้ว่าต่อไปจะเกิดเรื่องอะไรมากมายขึ้นหรอก ขณะนั้นเอง ญาณินีที่นั่งอยู่ในออฟฟิศ เมื่อเธอได้ฟังที่คมสรเล่าแล้วนั้นจึงหัวเราะออกมาอย่างชอบใจ “คุณจัดการได้ดีขนาดนี้เชียวหรือ ฉันวางใจแล้วล่ะ บอกกับปาปารัซซี่คนนั้น หากถ่ายได้รูปที่มีประโยชน์ล่ะก็ จะให้ราคาที่ไม่ทำให้เขาต้องผิดหวังแน่นอน” คมสันดันแว่นตาขึ้น แสดงอาการที่บ่งบอกเป็นสัญญาณว่า วิธีที่เขาไม่เคยได้เอามาใช้เลยนั้น ครั้งนี้จะได้นำมาใช้กับจิดาภาเสียแล้ว ครั้งนี้มีญาณินีสนับสนุนเขา เขายิ่งสามารถที่จะลงมือได้อย่างเต็มที่ “ติดต่อทางทีมงานทางนั้น ให้ร่วมมือกับเขา จนกระทั่งเขาจะได้ในสิ่งที่เขาต้องการ” ญาณินีพูดออกมาเสียงดัง “อีกอย่าง รีบฝึกฝนคนใหม่ด้วย ตอนนี้ไม่มีภารดี มีเพียงแค่จิรสุดา ฉันไม่วางใจ” คมสรรับคำ แล้วรีบไปจัดการทันที ครั้งนี้ไม่เป็นเพียงแค่โอกาสดึงจิดาภาให้ลงมาเพียงเท่านั้น แต่ยังเป็นโอกาสที่ดีที่เขาจะทำให้ภพธรออกไปจากโอเลด้วยเช่นกัน ....... หลังจากที่จิดาภานั่งเครื่องมาถึงยังปารีสแล้วนั้น จิรภาสก็โทรข้ามประเทศมาให้เธอ “ทุกอย่างราบรื่นดีไหมครับ?” เขารู้สึกเสียใจเล็กน้อยที่ไม่ได้จัดให้จิดาภาเปลี่ยนเครื่อง เพราะเขารู้ดีว่า ญาณินีคงไม่ยอมปล่อยให้โอกาสที่จะจับตามองจิดาภานั้นให้หลุดลอยไปง่ายๆแน่ เขาอยู่ในประเทศ ไม่สามารถไปอยู่คอยปกป้องข้างๆกายเธอได้ “พวกเรากำลังจะไปที่โรงแรมที่ทางบริษัทจัดไว้ให้ค่ะ คุณวางใจเถอะค่ะ” จิดาภาตอบกลับอย่างอ่อนโยน ทางปลายสายนั้น จิรภาสเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วงอีกสองสามประโยค และหลังจากวางสายไปแล้วเขาจึงเอ่ยกับตฤณ “ไปหาข้อมูลโรงแรมที่ทางโอเลจัดให้พวกเธอไปพักหน่อย ว่าช่วงก่อนหน้านี้สองสามวันมีนักข่าวเข้าพักบ้างหรือเปล่า” “ครับ คุณจิรภาส” ตฤณพยักหน้ารับ “เดี๋ยวก่อน แล้วช่วยผมจองตั๋วด้วย วันนี้ผมจัดการกับเอกสารพวกนี้เสร็จแล้ว พรุ่งนี้จะขึ้นเครื่องไปปารีส” “แต่วันมะรืนคุณมีงานต้องเข้าร่วมประชุมสำคัญด้วยนะครับ...เวลาอาจจะดูกระชั้นชิดไปเสียหน่อย จะมีเวลาอยู่กับคุณจิดาภาเพียงแค่สามชั่วโมงเท่านั้น” “จอง” ใครกลัวเวลาจะกระชั้นชิดขนาดไหนกัน เขาอยากจะไปหาเธอเองให้ได้เพียงเท่านั้น บนโต๊ะของเขานั้นมีรูปถ่ายด้านข้างของจิดาภาวางอยู่ หันหน้ามายังตำแหน่งที่นั่งของเขา ผู้หญิงคนนี้....ช่วงที่เธอเดินทางไปนั้น ในใจของเขาก็เริ่มคิดถึงเธอแทบจะทันที ราวกับโดนวางยา ไม่สามารถควบคุมตัวเองได้เลย เขายอมที่จะข้ามน้ำข้ามทะเลเพื่อเธอ ช่วงบ่ายวันนั้น จิดาภาได้รับชุดที่ทางบริษัทจัดเตรียมไว้ให้เธอ แต่ว่าเมื่อหยิบกล่องนั้นขึ้นมาดูแล้ว เธอก็ต้องวางมันลง “โป๊เกินไปแล้ว” ชุดแบบนี้ไม่ใช่ว่าจะใส่ไม่ได้ เพียงแต่งานแสดงแฟชั่นนี้แสดงติดต่อกันถึงสามวัน ศิลปินดาราดังมากมายที่เปรียบเสมือนดวงดาว ดารานักแสดงหญิงก็สวมใส่ชุดราตรีที่มีความประณีตเพื่อแข่งขันกันเบ่งบานในงานนั้น หลังจากการปรากฏตัวของจิดาภาเป็นงานระดับนานาชาติครั้งแรกที่เธอเข้าร่วม เธอไม่ใช่นางแบบ และก็ไม่ใช่ดาราสุดฮอตในช่วงเวลานั้นด้วย เธอไม่จำไปต้องไปแย่งชิงเพื่อให้เป็นที่สนใจเช่นนั้นด้วย แล้วยิ่งจะไม่อาศัยการโชว์เรือนร่างของเธอเพื่อให้เป็นจุดสนใจอีกด้วยเช่นกัน เธอไม่สนใจ และไม่ต้องการด้วยเช่นกัน “จริง นี่ไม่ใช่สไตล์ของเธอด้วย ดูแล้วเหมือนกับคุณญาณินีตั้งใจจะจัดให้เธอแบบนี้นะ แล้วพวกเราจะทำอย่างไรกันดี?” พี่นัฎถอนหายใจออกมา “ถ้าหากไม่ใส่ คนในบริษัทก็จะเอาไปพูดกันอีกหรือเปล่า?” เดิมทีความสัมพันธ์ของโอเลกับจิดาภาก็อยู่ในภาวะตึงเครียดกันอยู่แล้ว ในการร่วมงานแฟชั่นเสื้อผ้าในครั้งนี้ก็มาจากการบีบภารดีออกไปถึงได้มาร่วมงาน ไม่รู้ว่าจะมีอีกกี่คนในบริษัทที่คอยจะหัวเราะเยาะเธออยู่ ญาณินีตั้งใจจัดชุดแบบนี้ไว้ให้เธอ ไม่ใช่ว่าจะทำให้เธออับอายขายหน้าหรอกหรือ? --โปรดติดตามตอนต่อไป 12/12/2019--