ตอนที่261 ฉันรอให้คุณตายใจ

ตอนที่261 ฉันรอให้คุณตายใจ “ฉันไม่อนุญาต!” ผู้ชายที่พูดคำต่อคำได้แรงมาก นึกถึงเขาที่ไม่ค่อยรักตัวเองแล้ว ความรู้สึกสึกทีกังวลและทั้งตัวอ่อนแรงไปหมด เขาได้ยินเสียงที่ชัดเจนที่จำฝังใจอยู่ในหัวสมอง เวลามีปัญหาก็ไม่เคยกลัว คดีไม่ราบรื่นเขาก็ไม่กลัว และเธอใช้เพียงประโยคเดียวก็ทำให้หัวใจของเขานั่นพังทลาย คนที่เข้มแข็งก็มีจุดอ่อนเช่นกัน ช่วงสามสิบปีเขานั่นไม่มี ชีวิตที่บริสุทธิ์และไร้ความปราณี ตอนนี้เธอกลายเป็นจุดอ่อนของเขา แค่คำพูดหนึ่งก็สามารถทำลายความหวังทั้งหมดของเขา ถ้าหากเธอไม่รักเขาและทุกอย่างที่คุณทำจะไร้ความหมาย นัชชาบีบปลายนิ้วของเสื้อผ้า ดูจากสายตาของเขาแล้วแทบจะไม่มีความรักและความคิดถึงอีก นอกจากผิดหวังแล้วผิดหวัง “คุณไม่สามารถควบคุมฉันได้ ก็เหมือนฉันควบคุมคุณไม่ได้ เตชิตฉันไม่เคยทำอะไรผิดๆกับคุณ มาถึงวันนี้ฉันอดทนไม่ไหวแล้ว “เพราะฉะนั้น คุณอยากไปจากฉัน? “สายตาของผู้ชายนี้อย่างเย็นช้า “คือคุณที่บังคับให้ฉันไป” “เป็นไปไม่ได้” เตชิตหน้าแข็งอย่างเย็นชา เขาที่ดูสูงและยืนอยู่ตรงหน้าก็เหมือนกำแพงที่กลั้งไว้ไม่ให้ผ่านมันได้ แต่แล้วก็มีแต่เขาที่รู้ เมื่อเขาพูดแบบนี้ออกมา ความแข็งแกร่งที่เขามีก็ถูกระบายออกมา ก็ลงล้มได้ทุกเมื่อ นัชชาปัดเช็ดน้ำตาที่บนใบหน้า หลับตาลงด้วยความเจ็บปวด ไม่อยากจะมองเขาอีก “ฉันเคยบอกกับเธอแล้ว ฉันจะไม่ให้เธอไปจากฉัน แต่ก่อน ตอนนี้ อนาคตก็เช่นกัน ถึงแม้จะมัดฉันฉันก็จะมัดเธอไว้ข้างฉัน คำพูดนี้เขาเคยพูดหลายครั้ง แต่ก็ไม่เคยทำให้นัชชารู้สึกว่ากลัวคำนี้เลย แต่ตอนนี้เขาพูดแบบนี้ แต่เธอไม่ได้รู้สึกผิดเลย แต่เป็นความรู้สึกอีกอย่างของความเร่งด่วนที่ถูกผูกไว้ “แม้ว่าฉันจะทุกข์ทรมานมาทั้งชีวิตคุณก็จะทำเช่นนี้? “ฉันจะไม่ให้คุณทุกข์ทรมาน” นัชชาทำไรไม่ถูกและหุบปากไม่พูดอะไรอีก “ช่วงเวลานี้ฉันจะหาคนมาดูคุณไว้ เธอไม่อยากเห็นฉันก็ไม่ต้องเห็น ฉันจะพยายามทำให้ดีที่สุดเพื่อให้ได้ผลลัพธ์ที่ดีที่สุดในคดีนี้ คุณอยากด่าอยากตีฉันก็ได้ คดีนี้จบแล้วแต่คุณจะทำอะไรก็ได้ ”ไม่มีใครรู้เลยเวลาพูดแบบนี้ ว่าในใจเตชิตมันเจ็บปวดทรมานแค่ไหน เขาแค่หวังว่าสิ่งเหล่านี้จะได้รับการแก้ไขอย่างรวดเร็ว อย่าขวางระหว่างเขากับนัชชา ผู้กล่าวอาจไม่ได้ได้ตั้งใจ แต่ผู้ฟังมีหัวใจ นัชชารู้สึกว่าเขานั่นตั้งใจ สุดท้ายเตชิตก็จากไป นั่งอยู่ในห้องซักถาม มองไปที่ผนังขาวๆ เธอตกใจที่อารมณ์ของเธอเปลี่ยนไปอย่างเร่งเร็วมาก แต่ก่อน คือรอเขาช่วยชีวิตตัวเอง แต่ตอนนี้ ก็ยิ่งเหมือนรอความตาย จากไป คำพูดที่พูอย่างง่ายดาย ไม่พูดว่าที่นี้เป็นสถาณีตำรวจ ถึงแม้จะอยู่ด้านนอก ขึ้นอยู่กับความสามารถและสถานะของเตชิต มันง่ายที่จะหาเธอ ยิ่งไปกว่านั้นณัชชนม์และเมทนียังอยู่ในเมือง J ถึงเธอจะจากไปแล้วเธอจะไปถึงไหนได้ล่ะ เธอยังมีพ่อแม่ที่ต้องเลี้ยงดู แม้ว่าเธออาจจะกลายเป็นความอัปยศของพวกท่าน แต่จะให้เธอยอมสละทั้งหมดนี้จริงๆ นัชชาทำไม่ได้ นึกถึงเรื่องของวันข้างหน้าที่จะเกิดขึ้น ในใจเธอรู้สึกสับสนวุ่นวาย วางกระดาษที่พิมพ์ออกมาสองฉบับอย่างเงียบๆ หากไม่ใช่น้ำตาที่เปียกบนกระดาษ เธอยังคิดว่าทุกอย่างเป็นแค่ภาพลวงตา เมื่อในสมองคิดอถึงเรื่องที่เตชิตจะหักหลัง ใจของเธอก็เจ็บปวดทรมานขึ้นมาทันที แต่เขายังคงใช้คำสั่งที่ไม่ได้คิดนี้เพื่อพูดคุยกับเธอ รอคดีนี้จบแล้วค่อยพูดหรือ นัชชาสีหน้าเย็นชา ประสาทสัมผัสทั้งห้ากำลังกดดันความมืดมนที่ไม่เคยมีมาก่อน ถ้าหากรอถึงวันนั่นกลัวว่าพวกเขานั่นจะกลายเป็นศัตรูกันแล้ว แต่ก่อน เขาพูดอะไรเธอก็เชื่อ แต่ตอนนี้ เธอโง่พอแล้วควรจะคิดเพื่อตัวเองแล้ว นัชชามองกระดาษสองแผ่นอย่างแผ่วเบา นึกถึงชายคนนึ่งที่เธอนั่นประทับใจ เธอเรียกเจ้าหน้าที่ตำรวจเอาโทรศัพท์เธอมา เลอร์ที่ถูกแตกออกไปเสียงก็ดังขึ้นตั้งนาน มันนานจนนัชชาคิดว่าจะไม่มีใครรับสาย จู่ๆก็มีคนรับสาย “ฮาโหล” เสียงที่ดุดังของชายถูกส่งผ่านเสียงโทรศัพท์ เหมือนเป็นเสียงหยกที่ถูกชนกันผ่านออกมา “ฮาโหล” คุณชนุดมฉันเอง นัชชา “สองมือที่ดนล็อกไว้ ใจเต้นเร็วมากเหมือนว่าอะไรจะเด้งออกมา “คุณนัชชา “นึกไม่ถึงว่าจะเป็นเธอ ชนุดมอึ่งไปสักพัก “ยากนักที่เธอจะหาฉันอีกครั้ง มีอะไรให้ทำหรือ” “คุณชนุดม ฉันอยากขอร้องให้คุณช่วยฉันหนึ่งเรื่อง” นัชชาก็รีบร้อนโทรหาเขา พูดคุยอย่างตรงไปตรงมา “คดีของฉันคือคุณรู้มาตลอด ก่อนที่จะเปิดเซสชั่นศาลฉันอยากรบกวนคุณชนุดมช่วยเปลี่ยนทนาย” “เปลี่ยนทนาย?”ชนุดมที่นั่งอยู่เก้าอี้หมุนไปมา รู้สึกไม่คาดคิดจริงๆ “คุณอยากเปลี่ยนเตชิตไปหรือ?” “อืม ฉันเจอกับเขาแล้ว “นัชชารู้สึกขมขื่นในลำคอ พูดอย่างลำบาก “ก็เหมือนที่คุณพูด ไม่ผิด” คิดเมื่อไม่นานมานี้ตนเองยังคงปฏิญาณว่าเตชิตจะไม่ทำเช่นนี้ แต่เรื่องที่เกิดขึ้นนี้พิสูจน์ว่าเธอนั่นคิดผิด หัวใจนัชขามีความรู้สึกผสมปนเป มากสุดก็คงเป็นความผิดหวังที่มีต่อผู้ชายนั่น เขาเป็นคนที่ทรยศต่อความไว้วางใจและความรักของเธอ นึกถึงเหล่านี้ ความรู้สึกที่เกลียดชังก้โผล่ออกมาในใจ ยกระดับเสียงแล้วพูดอีกครั้ง “ฉันต้องการเปลี่ยนทนายความของฉัน” ชนุดมไม่มีความรู้สึกแปลกประหลาด ไม่รู้สึกพอใจมากก็ไม่รู้สึกไม่พอใจ อย่างที่เขาพูดเขาแค่ต้องการช่วยเธอ “คดีจะเริ่มในไม่ช้า ถ้าจะเปลี่ยนทนายตอนนี้ก็คงไม่ง่าย นอกจากนี้ในเรื่องนี้ เตชิตก็คงไม่ปล่อยมือง่ายๆ” “งั้น......” “งั้นเรามาพนันกัน” ชนุดมไม่ได้ให้เวลาเธอพูดเลยสักหน่อย เสียงที่ดูเหมือนเล่นๆแต่มันก็ยังคงมั่นคง“ก็พนันถ้าหากทนายความเตชิตเรียกร้องสารภาพ ฉันจะพาเธอออกจากที่นี้เอง” คำพูดนี้นัชชาก้เคยได้ยินมา ก่อนหน้านี้ชนุดมเคยพูดกับเธอหลายรอบ แต่ตอนนั้นในใจเธอดูแข็งแกร่ง ไม่เคยเอาที่เขาพูดใส่หู ตอนนี้เธอมีความคิดอื่นๆ เธอไม่เคยหลบหนีไม่เคยเลย “ฉันไปไม่ได้แล้วฉัน ... " ชนุดมตัดคำพูดของเธอออก “ไม่เป็นไร ฉันให้เวลาเธอคิด เธอรอให้ทนายสรุปออกมาแล้วค่อยตัดสินใจ” นัชชากัดปากตังเองละพูด "ทนาย ... เปลี่ยนไม่ได้จริงเหรอ?" “อืม มันสายไปแล้ว” สายไปแล้ว สามคำที่ทำให้นัชชาหมดหนทางแล้วจริงๆ ใช่ นานมากแล้วเธอพึ่งสังเกตว่าตอนนี้ไม่ถูก จะทำอะไรก็สายเกินไปแล้ว อีกฝ่ายนั้นก็นั่งรอเธอมาหาอย่างเงียบๆ “ทำไม แบบนี้ก็กลัวแล้ว?” ชายคนนั้นท้าเธออย่างจงใจ นัชชาข่มตาลง มือสองข้างที่จับโทรศัพท์ไว้กำแน่นขึ้น “ฉันไม่กลัว ฉันแค่ยังไม่ตายใจ” ชนุดมพูดอย่างใจกว้าง “ไม่เป็นไร ฉันรอเธอในเวลาที่ตายใจ”