ตอนที่ 13 การประชุมของนักข่าว

ต๭นที่ 13 การประชุมของนักข่าว จิดาภายิ้มออกมาอย่างมีเลศนัย “เรื่องนี้ค่อยว่ากันละกันค่ะ ตอนนี้ภาต้องหาหลักฐานมาพิสูจน์ว่าชนิศากับชเยศมีความสัมพันธ์เชิงชู้สาวกัน อย่างเช่นต้องพิสูจน์ว่าเธอท้อง หรือไม่ก็รูปถ่ายตอนพวกเขาเดทกัน” “ฉันไปหาปาปารัสซี่มาสักสองสามคน หมูไปไก่มา ถ้าไม่เสียอะไรก็คงไม่ได้รับมาหรอก ภาอยู่คนเดียวก็ระวังตัวให้มากกว่าเดิมด้วยนะ” พี่นัฎสวมหมวกอีกครั้งแล้วเดินเข้าลิฟท์เพื่อขึ้นไปชั้นหนึ่ง จิดาภาสูดลมหายใจเข้าไปลึกๆ ทีหนึ่งแล้วขึ้นลิฟท์ไปชั้นหนึ่ง พอประตูลิฟท์เปิด ก็พบว่าพนักงานโรงแรมยืนรออยู่แล้ว “คุณจิดาภา นี่คือสิ่งที่คุณชเยศเตรียมไว้ให้คุณครับ” พนักงานโรงแรมเปิดประตูห้องเข้าไป มีเค้กกับชาวางอยู่บนโต๊ะอาหาร และในห้องก็เต็มไปด้วยลูกโป่ง แล้วเธอก็มองชเยศที่เดินเข้ามาทีละก้าวอยู่ตรงหน้าเธอ “ชอบมั้ย” เธอฉีกยิ้มมุมปากอย่างทำตัวไม่ถูก “อื้ม...ชอบ” ชเยศโบกมือ พนักงานก็นำมื้อเที่ยงของวันนี้มาเสิร์ฟ “ชุดอาหารคู่รักสองชุดครับ ทานให้อร่อยนะครับ” จิดาภาวางกระเป๋าช้าๆ เธอไม่นึกเลยว่าชเยศจะเตรียมของแบบนี้ได้ คงจะกลัวว่าเธอจะไปพูดมั่วซั่วกับพวกผู้ถือหุ้นและผู้กำกับ ก็เลยตั้งใจจะใช้ของพวกนี้มาผูกมัดจิตใจเธอ จิตใจของเธอจะถูกผูกมัดง่ายขนาดนั้นเลยรึไง ชเยศเห็นเธอเป็นคนโง่จริงๆ “ภา ลองชิมดูสิ…” จิดาภาก้มหน้าทานอาหารเงียบๆ ดูๆ แล้วชเยศน่าจะยังจำได้ว่าเธอชอบกินอะไร แต่คนๆ นี้ไม่ใช่คนเดิมอีกต่อไปแล้ว พอรู้สึกได้ว่าจิดาภาตอบโต้เขาอย่างเย็นชา ชเยศจึงรีบร้อนแสดงความเห็น “ครั้งหน้าฉํนจะเตรียมให้ดีกว่านี้อีกนะ!” “ไม่เป็นไร ฉันเข้าใจ ว่าช่วงนี้เธอยุ่งมาก” จิดาภาคิดในใจว่า ‘ใจของเธอคงไปอยู่ที่ชนิศาหมดแล้วสินะ แล้วฉันก็ไม่ต้องการความรักจอมปลอมของเธอแล้ว’ ผ่านไปไม่นาน ชเยศก็ออกไปรับโทรศัพท์ มีมือปริศนายื่นซองจดหมายที่ดูสวยงามในมือมาตรงหน้าเธอ จิดาภาเงยหนาไปมอง พนักงานโรงแรมนี่เอง “ของฉันเหรอคะ” เธอเปิดซองจดหมายดูก็เจอบัตรคอนเสิร์ตดนตรีคลาสสิกสองใบ เป็นของวงดนตรีที่เธอชื่นชอบมากที่สุด! ในซองก็มีอักษรเขียนอยู่ ลายมือดูมีความมั่นใจและทรงพลัง “ฉันสั่งอาหารให้เธอเอง ขอให้พวกเรามีความสุขในชีวิตคู่ คอนเสิร์ตนี้ต้องมาให้ได้นะ” นอกจากจิรภาส ก็ไม่มีใครที่ทำเรื่องแบบนี้ได้อีก จิดาภายิ้มอย่างอบอุ่นใจ เธอรู้สึกได้ถึงความห่วงใยและการปกป้องดูแลจากจิรภาส ผู้ชายคนนี้เหมือนกับเป็นเทพยาดาที่คอยปกปักษ์รักษาคุ้มครองเธอ ไม่ว่าไปที่ไหนเขาก็จะคอยอยู่ด้วยเสมอ จิดาภานำซองจดหมายใส่ลงไปในกระเป๋าถืออย่างปราณีต นี่เหมือนกับว่าเป็นของขวัญชิ้นที่สองที่เขามอบให้กับเธอ “เตรียมพร้อมเรียบร้อยแล้วล่ะ พวกเราไปกันได้แล้ว” ชเยศถือมือถือเดินเข้ามาในห้อง พอเห็นท่าทีของจิดาภาเขาก็คิ้วขมวดทันที “มีเรื่องอะไรเหรอ ทำไมเธอถึงดีอกดีใจได้ขนาดนี้” จิดาภาเงยหน้ายิ้มเล็กน้อยแล้วมองเขา “เธอหาเวลามาอยู่กับฉันได้ ฉันก็ต้องดีใจสิ” มีเพียงแค่ดวงตาที่สวยงามของเธอเท่านั้นที่ไม่สามารถดูดซับรอยยิ้มของเธอได้ “เอ้อ...ไปกันเถอะ คนของฝ่ายประชาสัมพันธ์รอพวกเราอยู่หน่ะ” “ฝ่ายประชาสัมพันธ์เหรอ” จิดาภามองเขาอย่างประหลาดใจ ดูแล้วเหมือนกับว่าชเยศจะเตรียมพร้อมไว้เรียบร้อยแล้ว “ใช่ พวกเราจะอยู่กับเธอ ดูว่าจะทำยังไงกับพวกผู้ถือหุ้น และจะทำให้เกิดปัญหาไม่ได้โดยเด็ดขาด” ชเยศพูดด้วยสีหน้าที่เคร่งเครียดจริงจัง จิดาภาจึงจำยอมต้องลุกขึ้นอย่างเชื่องช้า “ก็ได้ แต่ก็เสียดายอาหารบนโต๊ะพวกนี้นะ” “โอกาสหน้าก็ยังมีอีกนะ” ชเยศเปิดประตูห้องเรียบร้อยแล้ว “ตอนนี้ที่สำคัญที่สุดก็คือต้องพูดเรื่องนี้ให้กระจ่างชัดเจน ครั้งนี้ชนิศาจะได้มีโอกาสกลายเป็นนักแสดงนำหญิงยอดนิยม จะเกิดเรื่องขึ้นตอนนี้อีกไม่ได้” “ฉันรู้แล้ว” เดิมทีก็ทำเพื่อชนิศามาโดยตลอด นอกจากนี้เดิมทีเขาก็ทานมื้อนี้กับจิดาภาไม่ได้อยู่แล้ว เธอทนหลอกตัวเองต่อไปไม่ได้แล้ว ใบหน้าของจิดาภาไร้ความรู้สึกใดๆ เมื่อเที่ยงวันนี้ล้วนเป็นเพียงแค่ขั้นตอนที่เขาทำขึ้นเพื่อผูกมัดจิตใจเธอก็เท่านั้น สำหรับจิดาภาแล้ว ชเยศคือยาพิษ บ่ายวันนั้น ในตอนที่จิดาภาเดินเข้าไปในห้องโถงสำหรับการประชุมพร้อมกับชเยศ ก็พบว่าผู้อำนวยการผู้ถือหุ้นและพวกผู้กำกับได้อยู่ในห้องโถงแห่งนี้แล้ว และยังมีนักข่าวที่มีอิทธิพลสูงในวงการบันเทิงที่ชเยศเชิญมาสองสามคน จิดาภานั่งลงข้างๆ ชเยศ ใบหน้าของเธอไม่ได้มีการแสดงออกใดๆ มากเป็นพิเศษ เพียงแต่ยิ้มเล็กน้อยอย่างสงบและมีระดับ พวกนักข่าวมองดูเวลาแล้วคิดว่าไม่อยากให้การแถลงข่าวล่าช้ามากไปกว่านี้ จึงบอกช่างกล้องให้ตั้งกล้องให้ดี แล้วเตรียมตัวยิงคำถามใส่จิดาภา “คุณจิดาภาคะ ช่วยตอบหน่อยค่ะว่าทำไมคุณถึงไปปรากฏตัวที่โรงละครได้ เป็นเพราะอิจฉาคุณชนิศารึเปล่าคะ หรือว่าคุณวางแผนไว้แต่แรกแล้วว่าจะใช้โอกาสนี้กลับเข้ามาโลดแล่นในวงการบันเทิงอีกครั้ง”