ตอนที่ 15 เยี่ยมผู้ป่วย

ต๭นที่ 15 เยี่ยมผู้ป่วย “บริษัทเราไปเซ็นสัญญากับดาราที่ดับแล้วอย่างเธอได้ยังไงกัน รีบเก็บข้าวของแล้วออกไปซะ อย่ามามีผลกระทบกับอนาคตของบริษัทเรา” จิดาภาสังเกตลักษณะท่าทางของพวกหล่อนที่ดูวัยรุ่น เรือนร่างโฉมงาม แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าเป็นแบบนี้แล้วจะสามารถดังได้...เธอไม่สามารถที่จะไปห้ามการวิพากษ์วิจารณ์ในโลกโซเชียลได้ อย่างน้อยตอนนี้ก็อยากให้ข่าวในส่วนของตัวเองนั้นเงียบสงบลงซะก่อน ไม่ใช่ว่าใครที่ไหนก็สามารถที่จะมารังแกเธอก็ได้ “คิดอยากจะดัง ก็ต้องหัดปฏิบัติตัวและทำตัวให้ดี” เธอโทรไปที่ห้องทำงานของชเยศ “ที่บริษัทมีคนใหม่สองสามคนวิพากษ์วิจารณ์เรื่องที่ฉันหนุนชนิศา ฉันรู้สึกว่ามันจะไม่ดีต่อชื่อเสียงของบริษัท ถ้าพวกเขาไปพูดจาซี้ซั้วในรายกายที่ถ่ายทอดสด สิ่งที่เธอพยายามทำมาทั้งหมดมันก็จะสูญเปล่านะ” “เดี๋ยวฉันไปเดี๋ยวนี้แหละ” เสียงชเยศดังออกมาจากโทรศัพท์ ห้านาทีต่อมา ชเยศก็รีบพาเลขามาด้วย และประกาศ ณ ตรงนั้นว่าในระยะอันสั้นนี้ห้ามสามคนที่มาใหม่นั่นรับงานใดๆ ทั้งสิ้น สามคนใหม่นั้นก้มหัวขอโทษจิดาภาอย่างไม่หยุด พวกเขาตกใจจนหน้าขาวซีดเผือก “พี่จิดาภา ขอโทษค่ะ พวกเราสำนึกผิดแล้วค่ะ!” จิดาภาไม่ได้สนใจพวกหล่อน และพูดออกมาอย่างตลกขบขันว่า “ดูเหมือนว่า ตอนนี้ไม่ว่าใครก็สามารถอยู่เหนือฉันได้แล้วสินะ หรือว่าฉันจะอำลาวงการอย่างเป็นทางการแล้วกลับไปรับมรดกทรัพย์สินของตระกูลวีรภัทรเมธีดีนะ อย่างน้อยที่นั่นก็ไม่มีใครที่กล้ามองฉันต่ำ” ตลอดมาเธอไม่ได้เป็นคนที่ชอบต่อสู้กับคนอื่น แต่ถ้าหากคนอื่นดื้อรั้นต้องการที่จะมารังแกเธอ เธอก็จะไม่ยอมอ่อนมือให้เหมือนกัน “จิดาภา อ่าพูดจาซี้ซั้วน่า ฉันมีเรื่องที่อยากจะรบกวนเธอพอดีน่ะ” สีหน้าชเยศหนักแน่น และจับแขนเธอไว้ “ถึงแม้ว่าคุณณัฏฐ์เขาตอบรับให้ศาแสดงบทของน้ำ แต่เธอก็มักแสดงได้ไม่ดี เธอไปช่วยสอนหล่อนซะหน่อยสิ ทำให้เธอพูดจาหว่านล้อมคุณณัฏฐ์สักสองสามประโยค บางทีเขาอาจจะให้เธอแสดงบทรองๆ ก็ได้นะ” จิดาภาพยายามที่จะอั้นความโกรธที่อยู่ภายในใจเอาไว้ ดังนั้นจึงไม่ด่าออกเสียงออกมา ชเยศมองเธอเป็นลูกไก่อ่อนจริงๆ คาดว่าความคิดนี้ก็น่าจะเป็นชนิศาที่คิดขึ้นมาแล้วเสนอเขา คิดอยากที่จะฉวยโอกาสทำให้จิดาภาอับอายขายหน้า แต่นึกไม่ถึงเลยว่าชเยศกลับพูดออกมาจริงๆ “ชนิศาแสดงเก่ง ก็ล้วนมีผลดีต่อบริษัทและตัวของฉันเอง คิดซะว่าทำเพื่อฉัน คุณก็ไปสอนเธอให้ดี ทำให้เธอสามารถแสดงความเก่งในตัวออกสู่สาธาณชนให้รับรู้ให้ได้ พวกคุณเป็นศิลปินของบริษัท ความสัมพันธ์ก็ไม่ค่อยจะดีนัก ถ้าข่าวแพร่กระจายออกไปต้องไม่ดีแน่” ชเยศก็แค่ตามน้ำตามความหมายของชนิศา ก็แค่พูดออกมา นึกไม่ถึงเลยว่าจิดาภาจะยอมตอบรับ “ได้ คุณพาฉันไปเถอะ” จิดาภาตอบรับไปโดยไม่ลังเลเลยแม้แต่น้อย “ดีจริงๆ ฉันรู้น่าว่าเธอหน่ะ เอาใจใส่เป็นที่สุด” เอาใจใส่? จิดาภายิ้มอย่างเยือกเย็น แล้วขึ้นรถไปกับชเยศ เธอเอาใจใส่แค่กับคนที่คู่ควรเท่านั้น ดังนั้นการเอาใจใส่ของเธอจึงไม่เข้ากับคนอย่างเขาและชนิศา แต่ตอนนี้ ใครแพ้ใครชนะก็ยังไม่สามารถที่จะรู้ได้ ได้เป็นตัวแสดงประกอบคนต่อไป ก็สามารถเดินรอยตามได้เหรอ ใครบอกเธอกัน! บนถนน ชเยศกำลังเล่นโทรศัพท์มือถือ คงจะส่งข้อความไปหาชนิศา จิดาภาเงยหน้ามองไปนอกหน้าต่าง ซึ่งผ่านบริษัทของจิรภาสพอดี “ชเยศ ถ้าพูดถึงความสามารถจริงๆ บริษัทs.jกับบริษัทเค.เอฟ บริษัทไหนเก่งกว่ากันเหรอ” “เรื่องนี้...ตอนนี้เค.เอฟก็ยังเป็นบริษัทบันเทิงที่มีศักยภาพมากที่สุดนะ” ชเยศตอบอย่างตรงไปตรงมา ผู้ช่วยของชเยศที่นั่งอยู่ข้างหน้าพูดขึ้นมาสองสามประโยค “คุณชายครับ ปีหน้าเราต้องแซงเค.เอฟได้แน่นอนค่ะ รอให้ชนิศาได้รับรางวัลนักแสดงหญิงยอดเยี่ยมแล้ว ทุกอย่างก็จะไม่มีปัญหาแล้วครับ” จิดาภาไม่ได้สนใจพวกเขา ตานั่นพูดออกซี้ซั้วออกมาได้ไงว่าใครจะแซงใคร! พวกเขาเอาแต่พึ่งเล่ห์กลแบบนี้ ถึงจะผ่านไปกี่รุ่นก็คงไม่มีทางเป็นไปได้ทันใดนั้น จิดาภากลับรู้สึกว่าตัวเองคิดถึงใบหน้าอันหล่อเหลาที่ไม่เหมือนใครขึ้นมาหน่อยๆ คิดถึงความอ่อนโยนและจูบของเขา ตอนที่รูปร่างของเขาปรากฎขึ้นมาในสมองของเธอนั้น ในแววตาของจิดาภาก็เต็มไปด้วยความสุข แต่ตอนนั้นชเยศมัวแต่คุยกับชนิศาอยู่ เลยไม่ได้สนใจเธอเลยแม้แต่นิดเดียว ตอนที่รอให้รถขับไปถึงซอยต่อไป จิดาภาก็ก้มหน้าเห็นข้อความที่ยังไม่ได้อ่านบนมือถือ “พี่ทำเรื่องทุกอย่างไว้เสร็จสิ้นเรียบแล้วแล้วนะ สามารถเปิดเผยรูปออกไปได้ตลอดเวลา” ให้พี่นัฎจัดการเรื่องให้ สามารถวางใจได้จริงๆ จิดาภาไม่ได้ตอบกลับข้อความของพี่นัฎ แล้วลงจากรถเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แล้วเดินไปยังห้องผู้ป่วยที่ชนิศาอยู่