ตอนที่ 16 เลิกเพ้อฝันได้แล้ว

ต๭นที่ 16 เลิกเพ้อฝันได้แล้ว เพราะว่าข้างนอกเสียงดังและวุ่นวาย ชนิศาจึงไม่กล้าออกจากโรงพยาบาล ตอนที่เธอกำลังอบรมทีมงานก็ได้รับบาดเจ็บ เลยอยากจะยึดชเยศเอาไว้ ไม่ยอมให้เขาได้จดทะเบียนสมรสกับจิดาภา จิดาภาคิดว่าชนิศามัวแต่ไปสนใจแต่เรื่องผู้ชาย เลยไม่แปลกที่หลายปีมานี้ถึงไม่ดังสักที ในห้องผู้ป่วย ชนิศาได้ยินเสียงการรายงานของผู้ช่วย เธอจึงพึงพอใจเป็นอย่างมาก “ไม่นึกเลยว่าจิดาภาจะกล้ามา ฉันจะทำให้นังนั่นรู้สึกเสียใจกับสิ่งที่มันทำลงไป จะให้มันไม่กล้าคิดที่จะมาแต่งงานกับชเยศไปตลอดชีวิตเลย” “ศา นักข่าวจัดการเรียบร้อยแล้ว แค่เธอตะโกนเสียงดังๆ ฉันก็จะพาคนบุกเข้ามาทันที!” “วางใจเถอะ ฉันจะแสดงเป็นคนป่วยให้ดีที่สุด ให้นังจิดาภาได้รู้ว่าใครกันแน่ที่เป็นผู้หญิงที่ชเยศรักมากที่สุด” เธอกำหมัดอย่างรุนแรง ชนิศาได้ทดสอบความอดทนกับจิดาภาทุกวันที่บริษัทs.j ชนิศาอยากให้จิดาภาหายเข้ากลีบเมฆไปซะ รอดูเถอะ ผู้หญิงคนที่จะเจิดจรัสที่สุดที่ยืนข้างกายของชเยศต้องเป็นเธอเท่านั้น! “อ้อ จริงสิ พวกเรากำลังวางแผนให้เธอเป็นราชินีจอเงินอยู่ ไม่ว่าต้องเสียเงินไปเท่าไหร่ ก็จะต้องทำให้เธอได้ครอบครองรางวัลนี้ให้ได้” ชนิศาขมวดคิ้ว “พูดเบาๆหน่อยสิ เดี๋ยวคนอื่นก็ได้ยินหรอก” “ที่นี่ไม่มีคนนอกซะหน่อย”ผู้ช่วยหัวเราะอย่างไม่แคร์ “เดี๋ยวหล่อนก็มาแล้ว เธอรีบนอนให้ดีก่อนเถอะ!” ชนิศารีบรุบนอนบนเตียงคนป่วย ในตอนที่แสร้งทำว่าตัวเองเป็นคนป่วยที่อ่อนแอแล้ว ไม่นานนักชเยศก็พาจิดาภาเดินเข้ามา “ชนิศา จิดาภามาเยี่ยมเธอน่ะ เธอจะมาพูดคุยกับศาเรื่องเทคนิคการแสดงสักหน่อย...ศา เป็นอะไรรึเปล่า” ชเยศยังพูดไม่จบ ก็เห็นว่าชนิศากำลังพยายามลุกขึ้นมานั่ง เขาก็รีบเข้าไปช่วยประคองเธอ “ชเยศ ขอโทษนะ ฉันมันไร้ประโยชน์จริงๆ แค่บาดเจ็บนิดหน่อยก็ทำให้เธอต้องลำบากหลายครั้งแบบนี้ แล้วยังทำให้จิดาภาต้องไม่ได้รับความเป็นธรรมอีก” ชนิศาเงยหน้าขึ้นมาจากในอ้อมกอดของชเยศ “จิดาภา เธอคงไม่ได้โทษฉันใช่มั้ย” จิดาภามองพวกเขาทั้งสองอย่างเย็นชา พวกเขาพูดออกมาตรงหน้าของเธออย่างไม่กังวลเลยว่าพูดออกมาแล้วจะส่งผลไม่ดีต่อคนอื่น ชเยศหัวเราะอย่างทำตัวไม่ถูก เขาตระหนักได้ว่าการกระทำของเขาไม่ค่อยเหมาะสม “ภาไม่คิดแบบนั้นหรอก ที่เธอบาดเจ็บภาก็ไม่ได้ตั้งใจ” “ชเยศ ฉันคิดว่าอาการของชนิศายังไม่ค่อยดี เธอไปหาผลไม้ให้เธอกินสักหน่อยเถอะ” จิดาภาวางกระเป๋าและพูดออกมาอย่างอ่อนโยน นี่จะเป็นมารยาทครั้งสุดท้ายของเธอ “ทำไมเธอถึงกล้าชี้นิ้วสั่งท่านประธานชเยศ!”ผู้ช่วยของชนิศาจ้องจิดาภาเขม็ง “ท่านประธาน เดี๋ยวผมไปเองครับ” คิ้วของจิดาภาขมวด แล้วหัวร้อนขึ้นมาทันที “เธอมีสิทธิ์ออกปากพูดขึ้นมาในที่ตรงนี้เหรอ ใครเป็นคนบอกเธอกัน ฉันบงการชเยศไม่ได้เหรอ ฉันเป็นคู่หมั้นของเขา เธอน่ะเป็นอะไรกัน” เมื่อพูดจบ ผู้ช่วยของชนิศาก็ยังอยากที่จะเข้ามาแก้ต่างให้ ชนิศาก็พูดแทรกเขาขึ้นมาทันที “ไม่ต้องพูดแล้ว ชเยศ งั้นก็ต้องรบกวนคุณละกัน” จิดาภามองตาผู้ช่วยชนิศาอย่างเยือกเย็น มองเขาและชเยศเดินออกจากห้องผู้ป่วยไปตามๆกัน ชนิศากัดฟัน ที่จริงแล้วประโยคนั้นต้องเป็นเธอที่พูดให้จิดาภาฟัง ถึงแม้ว่าชเยศจะเอาใจใส่ชนิศามาก แต่คู่หมั้นที่แท้จริงของเขาก็คือจิดาภา พอคิดมาถึงจุดนี้ แววตาของชนิศาก็ความอิจฉาริษยาออกมา “เธอให้ฉันมาหาเพราะอยากให้ฉันสอนเรื่องการแสดงเหรอ” จิดาภาพูดออกมาเหมือนกับไม่รู้อะไรทั้งสิ้น แล้วหยิบบทละครออกมา “ที่จริงฉันอยากจะขอให้เธอไปจากบริษัทs.jวันนี้เลย”ชนิศาไอหนึ่งทีแล้วพูดต่อ “ฉันรู้ข่าวแล้ว การวิจารณ์เธอจากโลกภายนอกนั้นส่งผลต่อชื่อเสียงของบริษัท ถ้าหากจะทำเพื่อชเยศละก็เธอควรที่จะลาออกจากบริษัทไปเอง” “ควรงั้นเหรอ?” จิดาภาเริ่มที่จะควบคุมความโมโหของตัวเองไว้ไม่อยู่แล้ว เธอพูดออกมาอย่างเยือกเย็น “ชนิศา เธอระวังคำพูดหน่อยก็ดีนะ” เธออยู่ข้างกายชเยศมากี่ปีแล้ว ถึงจะไม่พูดถึงเรื่องความรักความผูกพันธ์นั้น แค่เรื่องที่เธอทำกำไรให้กับบริษัทs.j เมื่อก่อน พ่อแม่ของชเยศก็ยังไม่กล้าที่จะพูดจาแบบนี้กับเธอ ชนิศาคิดว่าตัวเองเป็นอะไร มีสิทธิ์อะไรมาพูดจาแบบนี้ “จิดาภา ที่ฉันทำก็เพื่อเธอนะ ฉันจัดการทั้งหมดแล้ว หลังจากที่เธอลาออกไปจากบริษัท ก็จะประกาศ…” “เพล้ง” จิดาภาเห็นกับตาว่าชนิศาเป็นคนผลักแจกันดอกไม้ที่อยู่ข้างหัวเตียงลงมา เสียงแตกร้าวในห้องดังเสียดหูเป็นพิเศษ จากนั้นก็ได้ยินเสียงฝีเท้าที่รีบวิ่งเข้ามาจากด้านนอก และยังมีเสียงกรีดร้องของชนิศาในห้องคนไข้