ตอนที่ 18 หลงทางอยู่ในม่านหมอก

ต๭นที่ 18 หลงทางอยู่ในม่านหมอก “ไม่! เดี๋ยวสิ ฉันอธิบายเรื่องนี้ได้นะ!” ทีมงานที่อยู่ข้างๆ กระซิบเสียงเบาๆ “ทั้งทำเป็นเสแสร้งหน้ากล้อง ทั้งไปนอนกับคู่หมั้นคนอื่นไปด้วย สุดยอดจริงๆ” “ว่าไงนะ” ชนิศาโกรธจัดจนตะโกนออกมา ในหัวของเธอมีแต่ความคิดฟุ้งซ่านสับสนไปหมด ทีมงานคนนั้นมองเธอแวบนึง “ความจริงก็เห็นๆ กันอยู่ หรือว่าที่จริงเธอโดนคนอื่นใส่ร้ายป้ายสีมาอีกเหรอ ไม่มีฝีมือในการแสดงก็ว่าแย่แล้วนะ แต่นึกไม่ถึงเลยว่าสันดานจะแย่ขนาดนี้” “แก!” ชนิศารีบใช้สายตาส่งซิกให้ผู้ช่วย “ยังไม่พาพวกมันออกไปอีก!” ในตอนที่ผู้ช่วยของชนิศากําลังจะลงมือทำตามที่เธอบอก พวกทีมงานของผู้กำกับก็เดินจากไปแล้ว ชนิศาโกรธจนตัวสั่นไปหมด เธอขยำผ้าปูเตียงอย่างรุนแรง “จิดาภา แกมันร้ายนัก!” เธอรีบร้อนต่อสายไปยังชเยศ แต่ชเยศปวดหัวกับภาพถ่ายนั้นมาก ในตอนนี้เขาเลยอารมณ์ไม่ดี “ชเยศ….ฉันกลัวจังเลย!” ชนิศาพูดด้วยน้ำเสียงที่เคยชินและร้องไห้ออกมาด้วยน้ำเสียงที่ออดอ้อนออเซาะ เดิมทีชเยศก็ไม่มีอารมณ์จะมาหยอกล้อกับเธออยู่แล้ว“บริษัทส่งคนไปจัดการแล้ว คงไม่เกิดผลกระทบตามมามากนักหรอก แต่พวกเราคงต้องไม่ได้เจอกันสักพักนะ” “ชเยศ…” “ตามนี้นะ เธอก็อย่าก่อเรื่องอีกหล่ะ!”เขาวางสายอย่างหงุดหงิดและนั่งในห้องทำงานอย่างไม่รู้จะทำยังไงก็ลำบากไปหมด จนถึงตอนนี้จิดาภายังไม่รับสายเขาเลย ไม่รู้เลยจริงๆ ว่าต้องทำยังไงเธอถึงจะหยุด ทันใดนั้นหน้าจอมือถือของเขาก็สว่างวาบ มีข้อความจากเบอร์แปลกๆ ส่งมาถึงเขา“ถ้าอยากรู้ที่อยู่ใหม่ของจิดาภา ก็รีบมาร้านกาแฟที่ถนนหิรัญบูรพาเดี๋ยวนี้” ใครมันปล่อยข่าวนี้กันนะ ชเยศไม่ทันได้คิดไตร่ตรองก็รีบวิ่งออกไป ในห้องหรูของร้านกาแฟ จิดาภานั่งอยู่ด้านตรงข้ามของจิรภาส กลิ่นหอมกรุ่นของกาแฟแท้รสเข้มข้นลอยคละคลุ้งไปทั่วร้าน “เขามาแล้ว” จิรภาสมองประตูร้านและพูดด้วยเสียงเรียบๆ เขาอยากรู้ว่าจิดาภาต้องการจะทำอะไรต่อไป จิดรภาพูดตอบรับเสียงเรียบ แล้วอ่านข่าวในมือถือต่อ โดยไม่มีท่าทีว่าจะลุกไปหาชเยศ “ไม่ไปพบเขาเหรอ” สายตาของเขามองไปบนใบหน้าของจิดาภา ผู้หญิงคนนี้ดูสวยแต่เงียบขรึม เหมือนกับน้ำวนที่ดูดคนเข้าไป “ฉันไม่ได้วางแผนว่าจะพบเขา แค่อยากจะเพิ่มความสนุกให้กับเกมนี้ก็เท่านั้น” จิรภาสฉีกยิ้มมุมปากเป็นเส้นตรง “ผมนึกว่าคุณตั้งใจจะชวนผมมาเดท ไม่นึกเลยว่าจะมาเพื่อเจอผู้ชายคนอื่นน่ะ” “ไม่ใช่นะ!” สำหรับเขาจิดาภาบริสุทธิ์และจริงใจ เธออธิบายด้วยใบหน้าที่ดูลุกลี้ลุกลนและตึงเครียด พอได้ฟังเสียงที่ทำให้คนฟังลุ่มหลงเหมือนเมาเหล้า หัวใจของเธอก็เต้นเร็วกว่าเดิมหลายเท่าตัว “แล้วเพราะอะไรล่ะ” จิรภาสจงใจค่อยๆ ยื่นหน้าเข้าไปถาม เขากุมมือของเธออย่างเผด็จการ “บอกมา” “...ก็เพราะอยากเจอคุณ” จิดาภาไม่เคยพูดคำนี้กับผู้ชายคนไหนมาก่อน มันไม่เหมือนกับตอนที่อยู่หน้ากล้องเลยสักนิด พอเธอพูดจบก็หน้าแดงทันที ใจก็เต้นเร็วรัวๆ มากขึ้น แม้ว่าเธอจะเขินมาก แต่เธอก็พูดออกมาอย่างจริงใจ “งั้นทำไมต้องนั่งห่างกันแบบนั้นด้วย” ริมฝีปากจิรภาสยื่นออกมาเล็กน้อย เขาลุกขึ้นแล้วมานั่งข้างๆ จิดาภา จากนั้นก็โอบไหล่ของเธอ จิดาภาพิงอยู่ในอ้อมอกเขาอย่างน่ารักน่าเอ็นดู และมีรอยยิ้มที่พราวไปด้วยเสน่ห์ จากมุมที่พวกเขานั่งนั้นก็สามารถเห็นบรรยากาศภายในร้านใหญ่ได้อย่างชัดเจนนั้น ก็เห็นชเยศนั่งรออยู่อย่างกระสับกระส่ายอยู่ที่โต๊ะ เธอก็รอเขาจนถึงดึกดื่นมืดค่ำไม่รู้กี่ครั้งแล้ว ความจริงใจของเธอถูกเขาเหยียบลงไปบนพื้น เธอช่างโง่เขลาจริงๆ ในตอนนั้นชนิศาคงกำลังนอนอยู่บนเตียงของเขา ! จิรภาสมองผู้หญิงที่อยู่ข้างๆกาย แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรออกมา “ฉันมันโง่เกินไปรึเปล่า” จิดาภาเงยหน้าขึ้นมาถามจากในอ้อมอกเขา “อืม” จิรภาสหันไปมองใบหน้าของเธอ อดไม่ได้ที่จะพูดว่าวิธีการของเธอเหมือนเด็ก แต่เขากลับมองเห็นถึงความตั้งใจของเธอ “แต่ยังไง ฉันรู้สึกว่าผู้หญิงที่โง่น่ะ เหมาะสมกับฉันซะมากกว่านะ” จิรภาสหยิบแก้วกาแฟบนโต๊ะขึ้นมาอย่างทื่อๆ จิดาภาพูดเสียงเบา “นั่นมันของฉัน…” จิรภาสยังคงดื่มต่อไป แล้วเห็นรอยลิปสีอ่อนๆที่อยู่ปากแก้ว “นี่ถือว่าจูบทางอ้อมรึเปล่านะ” จิดาภาหน้าแดงไปหมด เหมือนกันเข้าใจความหมายอันลึกซึ้งในแววตาของเขา จากนั้นเธอก็หลับตาลงอย่างช้าๆ เพื่อรอจูบของเขา จิรภาสไม่ลังเลอีกต่อไป เขาโน้มตัวและก้มลงมา ผู้หญิงคนนี้เหมือนภัยพิบัติที่ถูกกำหนดเอาไว้ในชีวิตเขา เมื่อได้พบเจอกับเธอ เขาก็ยากที่จะควบคุมตัวเองไม่ให้ไปเข้าใกล้เธอและไม่ไปกอดเธอ เขาจะปล่อยให้ภรรยาที่สวยหยาดเยิ้มของเขาถูกคนเลวพวกนั้นรังแกได้ยังไง มีแค่จิดาภาเท่านั้นที่มีสิทธิ์ไปรังแกพวกมัน