ตอนที่ 31ไม่เสียใจภายหลังตลอดไป

ต๭นที่ 31ไม่เสียใจภายหลังตลอดไป ในตอนที่พวกเขากำลังคุยกันอยู่ ผู้หญิงสูงศักดิ์มหาอำนาจคนหนึ่งเดินผ่ามา เสียงเดินฉับๆอันหนักแน่นดังก้องไปทั่วทั้งตึก “จิดาภา ตาเธอมีปัญหาหรือไง? ฉันส่งข้อความไปทำไมเธอไม่ตอบ ฉันรอเธอเกินมาสิบนาทีแล้ว!” จิดาภาค่อยๆเงยหน้าขึ้นมอง พี่นัฎไอกระแอ่มขึ้นเบาๆ เธอก็คือฐานิสา ฐานิสาคิดว่าเมื่อจิดาภารู้ว่าตัวเขาคือคนที่ชเยศส่งมาให้เป็นผู้จัดการเธอแล้ว จะรีบยอมรับผิดต่อตน รู้สึกลำพงใจจนยิ้มออกมา “ถ้าเกิดว่าเธอขอโทษฉันด้วยใจจริง ตนจะยอมยกโทษให้” “เออ เธอเป็นผู้จัดการครั้งแรกหรอ?” จิดาภา ปราดเพียงแค่สายตามองโดยที่ไม่ได้หันหน้าดู แล้วเดินเข้าประตูห้องแต่งตัวไป ดีที่ยังมีคำทักทาย ไม่ได้มองว่าฐานิสาเป็นเพียงอากาศ “แก!” ฐานิสาคิดไม่ถึงว่าจิดาภาที่โดนบริษัทปิดกั้นงานแล้ว จะกล้าทำกริยาเช่นนี้ต่อตนเอง ก้าวเข้าไปยังห้องแต่งตัว ปัดแก้วน้ำที่อยู่บนโต๊ะอย่างโมโห เสียงแก้วตกแตกบาดหูดังสนั่น “ก็ไม่เคยได้ยินว่ามีนักแสดงชั้นนำคนไหนต้องทำตามผู้จัดการ ในเมื่อบริษัทพยายามจะกีดกันฉัน ฉันก็คงทำอะไรไม่ได้ แล้วคุณละ? คุณคิดว่าหลังจากฉันถูกกีดกันแล้ว มาเป็นผู้จัดการของฉัน คุณยังคิกว่าบริษัทยังจะให้ทำงานสำคัญๆคุณอีกหรอ? ช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อแบบนี้ คนแรกที่จะถูกเขี่ยออกจากบริษัทคือคุณ” “เธอพูดบ้าอะไร! คุณชเยศไม่มีทางทำแบบนี้กับฉันหรอก” “โอ๊ะ ? ทำไมจะเป็นไปไม่ได้ล่ะ ให้ฉันลองทายดูไหม ฉันว่า เขาอาจจะยื่นข้อเสนอกับเธอว่าจะให้ค่าตอบแทนที่สูงๆ แล้วเธอมั่นใจว่า เธอจะได้รับมันครบหรอ? ฉันจะบอกอะไรเธอให้นะ ก่อนจะมานี้ เธอโดนฉันจัดการไปเรียบร้อยแล้ว “ สายตาของจิดาภาเปลี่ยนไปแข็งและดุดันอย่างรวดเร็ว คมดุดุจดังคมมีด ความเยือกเย็นแผ่กระจายประดุจฤดูหนาว เธอก้าวเข้าประชิดฐานิสาเรื่อยๆ “ในวงการนี้ ไม่มีใครที่ดีบริสุทธิ์ไปทั้งหมด ฉันเคยได้รับความนิยมเป็นอย่างมาก ฉันต้องเหยียบไหล่ของอีกหลายคนเพื่อที่จะปีนขึ้นไปเช่นกัน ถ้าเกิดว่าเธอไม่อยากเป็นคนที่ให้ฉันเหยียบขึ้นคนต่อไป รีบตัดสินใจว่าจะอยู่เป็นสายให้ชเยศ หรือจะมาเป็นคนของฉัน” แววตาของ จิดาภาน่ากลัวเหลือเกิน หัวใจของฐานิสากลัวจนแทบจะหยุดเต้น เธอก้าวถอยหลังไปสองก้าว จนหลังติดกับกำแพง “ฉัน..ฉันไม่เข้าใจว่าคุณกำลังพูดเรื่องอะไร!” “ไม่เข้าใจหรอ? ห่า ! งั้นเธอลองดูอะไรนี่ ดูแล้วอาจจะเข้าใจอะไรมากขึ้น” พี่นัฎยิ้มอย่างเยือกเย็นโยนซองข้อมูลลับส่วนตัวทั้งหมดของฐานิสาที่ได้มาจากจิรภาสให้กับฐานิสา ฐานิสารีบเปิดดูอย่างมึนงง แทบไม่เชื่อความร้ายกาจของจิดาภา ในนั้นมีข้อมูลตนอย่างละเอียดครบ ทั้งเรื่องไม่ดีที่ตนเคยก่อขึ้น ซื้อขายข้อมูลลับส่วนตัว ทุกเรื่องมีชัดเจนหมดในแฟ้มที่ตนถือ ข้อมูลทั้งหมดนี้ถ้าถูกเผยแพร่ออกไป เขาจะไม่สามารถยืนอยู่ในวงการนี้ได้อีกต่อไป เมื่อเทียบกับชนิศาที่เอาแต่ออดอ้อน เกาะแต่ผู้ชายกินแล้ว เห็นได้ชัดเจนว่าฝีมือคนละระดับ “ขอโทษจริงๆค่ะพี่นัฎ ฉันอายุยังน้อยไม่ค่อยรู้ความ ฉันผิดไปแล้ว ฉันไม่ควร...” ฐานิสารีบตบหน้าตัวเอง “ต่อไปฉันจะไม่พูดแบบนี้กับจิดาภาอีกแล้ว บริษัทส่งฉันมาเป็นผู้จัดการ ฉันก็ถูกบังคับมา ก็ไม่รู้จะปฏิเสธยังไง ต่อฉันให้ไม่ทำ ก็ต้องมีคนอื่นมาทำ ฉันก็ไม่อาจจะขัดคำสั่งของคุณชเยศได้เหมือนกัน” ฐานิสาพูดออกมาขนาดนี้ มันเป็นการแสดงออกชัดเจนในจุดยืนของเธอแล้ว พี่นัฎมองเธออย่างไม่ไว้ใจ “ตามฉันเข้ามาเถอะ” ฐานิสารีบพยักหน้า เริ่มเดินตามพี่นัฎเข้าไปยังห้องแต่งตัวของจิดาภา บนพื้นมีของยุ่งเหยิงไม่เป็นระเบียบ ฐานิสารีบก้มลงจัดการเก็บให้เรียบร้อย “ขอโทษนะคะ คุณจิดาภา ฉันสัญญาว่าจะไม่ให้เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นอีกแล้ว!” หลังจากผ่านเหตุการณ์เมื่อสักครู่ จิดาภาในตอนนี้อยู่เหนือเธอไม่สามารถออกฤทธิ์และพาลได้อีกต่อไป ใครว่าเธอเป็นนักแสดงที่แกล้งได้ง่ายๆกันนะ? จิดาภานั่งพิงเก้าอี้แต่งหน้าอยู่เอ่ยขึ้นว่า “ฉันเก็บเธอไว้ได้ แต่ถ้าเธอยังมาเล่นลูกไม้กับฉัน ผลที่จะตามมา เธอก็คงต้องรับให้ได้ด้วยตัวเอง” ฐานิสากลัวจนไม่กล้าเงยหน้ามอง กลายเป็นคนกลัวจิดาภาไปเลย “ขอฉันดูสัญญาโฆษณา” จิดาภาเริ่มเอ่ยขึ้น น้ำเสียงราบเรียบ “อะไรนะ?” ฐานิสาชะงักไปครู่หนึ่ง รีบปรับสติมาที่โฆษณาชุดชั้นในนั้น เขากลืนน้ำลายลงคอ หยิบสัญญาออกมาจากกระเป๋า เพราะก่อนหน้านี้เคยคิดหาวิธีการมากมายเพื่อที่จะบังคับให้จิดาภาเซ็นสัญญา คิดไม่ถึงว่าพอเขาหยิบออกมา จิดาภาแม้แต่อ่านก็ไม่อ่านกลับเซ็นชื่อตอบรับไป “เธอเห็นด้วยกับการถ่ายโฆษณานี้? แต่เธอยังไม่ได้อ่านเนื้อหา..” พี่นัฎรู้สึกไม่สมเหตุสมผลรีบพูดขัดขึ้น “ในเมื่อสัญญานี้พวกเขาตั้งใจวางแผนเพื่อฉันแล้ว จะอ่านหรือไม่อ่านก็ไม่ต่างกันไม่ใช่หรอ?” จิดาภารู้ชัดเจนดี ว่าต่อให้เธอปฏิเสธ ชเยศจะต้องหาวิธีการให้เธอเซ็นจนได้ สู้ยอมรับโดยดุษฎีไปก่อน ค่อยหาวิธีจัดการทีหลัง” “เธอช่วยฉันจัดการตามขั้นตอน ทุกเรื่องจะต้องมีการบันทึกไว้ชัดเจน” จิดาภาสั่งเสียงเรียบ “ฉันอยากจะให้เธอคิดให้ดี เธอจะติดตามฉัน หรือจะยอมเป็นสายให้กับ ชเยศและญานิศาต่อไป” ฐานิสา งงสับสน นี่อาจจะเป็นเหตุผลว่าทำไมญานิศาถึงอารมณ์ร้อนขึ้นทุกวัน ซึ่งกลับกันกับจิดาภาที่เย็นนิ่งเหลือเกิน หลังจากที่ฐานิสาใคร่ควรดีแล้ว ตอบอย่างมั่นใจว่า “คุณวางใจได้ ฉันจะทำให้ดีที่สุด” จิดาภาพยักหน้ายืนขึ้น หัดกลับมาเตือนพี่นัฎว่า “คนที่อยู่ข้างกายฉัน จะต้องรู้จักฉลาดสักหน่อย อย่าทำอะไรที่เป็นเรื่องไร้สาระ” หากพูดกลับกันก็คือ อย่าหาเรื่องให้จิดาภาต้องวุ่นวายไปทั่ว ฐานิสาหน้าซีดเผือก เขาไม่เคยเห็นคนที่มีฝีมือสามารถวางแผนชีวิตชีวิตตนเองแบบนี้มาก่อน เธอรู้สึกได้ว่า ต่อไปบริษัทSJจะต้องตกอยู่ในกำมือของจิดาภา รอจนกระทั่งจิดาภาและพี่นัฎขึ้นบนรถแล้ว ดวงตาของจิดาภาจึงปรากฏความเหนื่อยหล้าออกมา พี่นัฎเป็นห่วงสุขภาพของเธอ “พวกเขา..” “พี่นัฎ มันจบลงแล้ว” จิดาภาพลิกตัว พิงหัว ค่อยๆเอ่ยขึ้น ความรู้สึกที่หนักอึ้งมากขนาดนี้ แต่กลับถูกเธอปิดซ่อนมันไว้อย่างดี “ฉันรู้สึกว่าคนที่อยู่ในสำนักงานพวกนั้น ฉันไม่เคยรู้จักพวกเขาเลย” “เขายังคิดจะกำจัดฉันต่อไป” “คนพวนนี้น่าจะไปพบพยายมให้เร็วๆสักหน่อย” พี่นัฎพูดอย่างโมโห ด่าแทนจิดาภา “อย่าลังเลเพราะเรื่องไม่เป็นเรื่องอยู่เลย หนทางข้างหน้านับวันจะยิ่งสดใสขึ้นนะ” “ฉันอยากเป็นคนที่สามารถควบคุมอารมณ์ตัวเองได้อย่างเป็นธรรมชาติ” จิดาภาหลับตาลง “ไปส่งฉันกลับเถอะ ฉันเหนื่อยแล้ว” จิดาภาไม่เคยเสียใจกับหนทางที่ตนเองเลือกเดิน แต่เพราะเธอยังไม่รู้จักคนดีพอ จึงต้องมาเสียทีให้กับคนแบบนี้ แผนการของชเยศไม่ได้หมดแค่นี้ แน่นอน จิดาภารู้ดี เพียงแค่เป็นคำข้อร้องของญานิศา เขาจะน้อมรับทันที และสิ่งที่ตนจะทำตอนนี้คือ ตัดหนทางในวงการของญานิศา จิรภาสเคลียร์งานเสร็จกลับบ้าน มองเห็นจิดาภาขดตัวอยู่บนโซฟา ไฟในห้องมืดสลัว เขาถอดเสื้อคลุม มองเห็นจิดาก้มหน้ากอดอกตัวเองอยู่ เห็นทาท่างแบบนี้ มันสะเทือนใจ จิรภาสนั่งลงข้างๆเธอ ยื่นมือเข้าไปดึงเธอเข้ามาในอ้อมกอด “มีเรื่องอะไร ผมเป็นที่พึ่งให้คุณได้ ผมจะคอยเป็นที่กำบังให้คุณ หรือต่อให้คุณอยากร้องให้ ผมก็จะอยู่เป็นเพื่อนคุณ”